Chapter 3-Phobia

"Sino ang kausap mo? Di ba ang sabi ko ay magpahinga ka na?"

Nakagat ni Emily ang ibabang labi at mahamig sa tinig ni Tyron na hindi ito natutuwa sa naabutan kanina. "Sorry, tumawag kasi ang kaibigan ko at kinakamusta ako.

"Mula ngayon ay iwasan mo si Jesabell upang hindi na siya magrerebelde." Pag iiba ni Tyron sa usapan.

"Sa tingin mo ba ay dahil sa akin kaya niya ginagawa ito sa sarili niya?" Nagtatampong tanong ni Emily.

"Pinagseselosan ka niya kaya intindihin mo na lang. Ayaw kong maulit pa ito sa kaniya."

"Gusto mo bang umalis na ako sa bahay mo upang hindi na siya magselos?"

Hindi nakasagot si Tyron at mukhang pinag iisipan pa ang sinabi ni Emily.

Mabilis na bumangon si Emily at tangkang bababa na ng kama ngunit pinigilan ni Tyron. "Where are you going?"

"Naging pabigat na ako sa iyo at naging dahilan pa nang kapahamakan ng babaeng mahal mo kaya aalis na ako." Umiiyak na aniya at pilit na kumawala sa hawak ng binata sa braso niya upang mapigilan siya sa pagbaba ng kama.

"Hindi iyan ang ibig kong sabihin. Nagkamali ka ng iniisip, hindi ka pabigat sa akin at hindi rin kita pinapaalis ng bahay." Niyakap ni Tyron ang dalaga upang tumigil na sa pagpupumiglas.

Lihim na napangiti si Emily at ayaw siyang pakawalan ng binata. Hindi siya nito matikis. Pero nang maalala na hindi nito pinabulaanan ang sinabi niyang mahal nito si Jesabell ay napasimangot siya. Para na ring inamin ng binata na mahal nga nito ang babaeng iyon. Humigpit ang yakap niya sa binata at hindi matanggap ang laman ng kaniyang isipan.

Pinalipas muna ni Tyron ang ilang minuto bago bumitaw na sa dalaga. Inalalayan niya itong bumalik sa pagkahiga.

"Please, dito ka lang." Paglalambing at pakiusap ni Emily sa binata habang hawak ng mahigpit ang isa nitong palad.

"Matulog ka na at dito lang ako." Parang napilitang turan ni Tyron.

"Thank you!" Nakangiting pumikit na siya. Pero nagkunwari lang siyang natutulog at nilalabanan ang antok. Pinakikiramdaman ang lalaki kung talaga bang tutupad na hindi siya iiwan. Dapat nasa tabi niya lang ito at hindi magkaroon ng chance si Jesabell na masolo ang binata.

Hinintay ni Tyron na makalipas ang maraming minuto bago dinukot ang cellphone na nasa bulsa. Tinawagan niya ang kaniyang assistant na siya nag aasikaso sa lahat kapag may pinatrabaho siya.

"Sir?" sagot ni Luis mula sa kabilang linya.

"Paimbistigahan mo ang nangyari kay Jesabell. Gusto kong mahuli ang taong nanaksak sa kaniya!"

Napadaklot sa kubre kama ang kanang kamay ni Emily nang marinig ang utos ni Tyron. Ang buong akala niya ay naniwala na ang binata na si Jesabelle lang ang may gawa na ikinapahamak ng sarili nito. Pilit niyang pinakalma ang sarili. Gumalaw siya at tumagilid ng higa patalikod sa binata. Ayaw niyang makita ng binata ang tinitimpi niyang galit sa lalooban.

Napatingin si Tyron kay Emily nang gumalaw ito. Tinapos na niya ang tawag at nilapitan ang dalaga. Sinalat niya ang noo nito at nakahinga siya nang maluwag dahil hindi na ito mainit.

Lihim na napangiti si Emily at hindi umalis ang binata. Pero nag aalala pa rin siya. Alam niyang walang ebedensyang iniwan ang nanaksak kay Jesabell, pero hindi pa rin siya mapakali dahil mismong si Tyron ang nagpapaimbistiga.

Sa kabilang silid, pinipilit ni Jesabell na makatulog. Nakaalis na si Jason at iyon ang gusto niya. Nilalabanan niya ang takot na nadarama dahil hindi mawala ang nakikitang hawak na patalim ng isang lalaki. Kailangan niyang malampasan ang phobia sa patalim dahil wala nang yayakap sa kaniya upang pawiin ang takot na nadarama.

Kusang tumulo ang luha sa mga mata niya at mabilis niyang pinunasan iyon. Paulit-ulit pinaalala sa sarili na walang ibang tutulong sa kaniya kundi ang sarili. Wala na siyang halaga kay Tyron. Hindi na nito inaalala ang sakit niya.

"Kaya mo yan!" kausap ni Jesabell sa sarili habang yakap nang mahigpit ang unan at doon kumukuha ng dagdaga lakas ng loob. Ngunit habang tumatagal ay hindi niya ma control ang sarili. Nanginginig na siya at gusto niyang magtago sa dilim upang hindi na nakikita sa isipan ang kumikislap na talim ng kutsilyo.

"Miss, are you ok?" tanong ng nurse na kapapasok lang at baabutan ang pasyente na nanginginig.

Lalong lumakas ang kabog ng dibdib niya nang marinig ang hindi pamilyar na boses ng isang babae. "Please, stay away from me!"

"Miss, nurse po ako at kailangan kong tingnan ang kundisyon mo. May hindi ba maganda kang nararamdaman?" Mahinahon na kausap ng nurse sa dalaga at humakbang palapit dito.

"Ahhh, please... go away!" Takot na ibinato niya sa babae ang yakap na unan at nagsumiksuk sa headboard ng kinahigaan habang yakap ang sarili.

Naghalo ang takot at pag aalala ng nurse sa pasyente kaya nagmamadali itong lumabas ng silid upang tawagin ang doctor.

Tarantang bumaba ng kama si Jesabell at mabilis na pinatay ang ilaw. Nanginginig ang mga tuhod at kamay niya. Wala na siyang makita sa paligid kaya gumapang siya papunta sa ilalim ng kama. Muling isiniksik ang sarili sa isang sulok. Dahil mababa lang ang kama, bumaluktot na lang siya ng higa at pinagkasya ang sarili roon.

Kahit papaano ay naiibsan ang takot na nadarama at nawawala sa balintataw ang patalim na hawak ng lalaki kanina. Ayaw niyang makakita ng liwanag o ibang tao kapag nasa ganito siyang stage. Walang ibang nakakaunawa sa kaniya kundi si Tyron lang ngunit ayaw na nito sa kaniya ngayon. Kaya kailangan niyang gamutin ang sarili upang maging normal na ang sariling buhay.

Naalimpungatan si Tyron nang may pumasok na nurse. Hindi niya pala namalayang nakatulog siya. Pagtingin niya sa orasang pambisig ay ay may kalahating oras din pala siyang nakatulog. Ang kamay ni Emily ay nakahawak pa rin sa kaniya pero mahimbing na ang tulog. Bigla siyang napatayo nang maalala si Jesabell.

"Tyron?" Naalimpungatan din si Emily dahil biglang nawala ang hawak na kamay ng binata.

"Silipin ko lang si Jesabell." Pagkasabi niyon ay iniwan na niya ang dalaga.

Inis na sumunod na lang ang tingin niya sa binata. Ang nurse na tumitingin sa dextrose niya ay tahimik lang.

Nagmamadaling humakbang si Tyron nang makitang may lumabas na dalawang nurse sa room ni Jesabell. Patakbo ang mga ito sa gallway na para bang may hinahanap. Pagbungad niya sa pinto ay nakasalubong niya ang doctor. "May problema po ba, doc?"

"Ikaw po ba ang pamilya ng pasyente?"

Biglang binundol ng kaba ang dibdib ni Tyron dahil sa tanong ng doctor. Agad niyang tiningnan ang kama at wala roon ang dalaga. "Nasaan ang pasyente dito?" Sa halip ay tanong niya rin sa manggagamot.

"Nawawala siya."

"What?" Parang nabinging tanong ni Tyron.

"Ahm, sir, narito pa siya kanina nang unang pasok ko. Naabutan ko po siyang gising pero mukhang takot at ayaw akong palapitin. Binato niya pa po ako ng unan. Lumabas lang ako upabg tawagin sana ang doctor ngunit pagbalik ko ay patay ang ilaw at wala na siya sa kama." Kabadong paliwang ng nurse sa binata.

Ngamamadaling binuksan ni Tyron ang banyo na naroon lang din sa silid sa pag aakala na naroon ang dalaga. Gusto niyang murahin ang sarili, hindi niya naisip na maaring bumalik ang phobia ng dalaga dahil sa nangyari dito.

"Huwag kang mag alala at pinahahanap ko na siya sa buong building at siguradong hindi pa siya nakakalayo," ani ng doctor kay Tyron.

"Hindi siya lumabas ng silid."

Nagtatakang parehong napatingin ang nurse at doctor kay Tyron.

Sa halip na magpaliwanag pa ay lumuhod si Tyron sa paanan ng kama at sinilip ang ilalim niyon. And there, hindi nga siya nagkamali ng naisip. Nangyari na ito noong unang buwan ni Jesabell sa poder niya. Mas gusto nitong magtago sa dilim kapag na trigger ang phobia nito sa isang patalim.

Halos madurog ang puso niya nang makita ang dalagang nakabaluktot ng higa sa ilalim ng kama. Mabilis siyang gumapang upang maabot ito. Nahirapan pa siya dahil mababa ang kama. Tulog ang dalaga at hindi manlang naramdaman ang paggalaw niya sa katawan nito. Nang mailabas ay maingat niya itong binuhat ay inihiga sa kama.

"Kunin mo ang panlinis sa sugat. Utos ng doctor sa nurse.

Napatiim bagang si Tyron nang makita ang mantsa ng dugo sa tagilirang damit ng dalaga. Mukhang kanina pa iyon dumugo dahil sa ginawa nitong pamamaluktot.

"May history of phobia ba ang pasyenteng?" tanong ng doctor habang sinusuri ang pulso ng pasyente.

Tumango si Tyron at sinabi ang nakaraan ng dalaga. Bata pa lang noon ang dalaga ay kilala na niya. Kuya pa noon ang tawag sa kaniya ni Jesabell. Ngunit nang siya na ang guardian nito ay ayaw na siyang tawaging kuya. Noong maliit pa ito ay mayroong nanloob sa bahay ng mga ito at nakitang sinaksang ang yaya nito. Hindi napansin ng parents na nagkaroon ng phobia ito na lumala dahil napabayaan at parehong busy sa work. Kaya nga hindi niya ito pinalalapit sa kusina dahil takot sa patalim ang dalaga.

"I see, mukhang lumala ngayon ang phobia niya dahil siya mismo ang nasugatan ng patalim. Huwag na siyang hayaang mag isa lalo na sa ganitong sitwasyon. Hindi biro ang pinagdadaanan niya ngayon at maaring mauwi sa depression." Mahabang paliwang at payo ng doctor.

"Maraming salamat po, doc!" Tinanggap niya ang bagong resitang bigay ng doctor para kay Jesabell. Tinurukan din ito ng pampatulog upang tuloy-tuloy ang pahinga ng katawan nito at isipan.

Inis na umalis si Emily sa kinatayuan matapos marinig ang sinabi ng doctor. Kung alam lang niya na ganito maging resulta ay nag iba sana ang ginawa niya sa babae. Nakagat niya ang hintuturo at lumalim ang iniisip. Kapagkuwa'y ay napangisi siya dahil may naisip na siyang magandang gagawin upang magalit muli si Tyron kay Jesabell.