Chapter 3.

NAPAKATAGAL nagsimula ang kasalang bayan dahil hinintay pang dumating ang Mayor ng bayan at ang maraming ikakasal kagaya nila. Mainit dahil tirik ang araw pero hindi nakarinig ng reklamo si Jane sa lalaking mapapangasawa niya.

Nang matapos ang kasal ay pumirma na sila sa Marriage Certificate nila. Makukuha nila ang certificate sa City hall pagkatapos ng isang buwan.

"Err, Sir... baka pwedeng ngumiti ka sa camera. Araw ng kasal niyong mag asawa, dapat magpakita ka ng ngiti sa kuha niyong dalawa."

Tumingin si Jane sa lalaking asawa na niya ngayon. Narito sila ngayon sa harap ng photograper na inupahan ng Mayor na kuhaan ng litrato ang bawat mag asawa na kinasal sa kasalang bayan na 'to.

Mahinang siniko niya ito. "Ngumiti ka naman kasi, hindi 'yong parang nalugi ka di'yan." bulong niya rito.

Wala man lang 'tong kangiti-ngiti. "Aba mamaya isipin nila ay pinikot ko siya." Isip-isip ni Jane.

Tumagal ang pagkuha sa kanila ng litrato dahil hindi talaga ngumiti ang lalaki kahit isang beses. Nangangawit na ang panga niya sa pagngiti. "Hmp! Ngiti lang pinagdadamot pa!" Maktol niya sa isip sabay sulyap sa lalaki.

Hindi pa ba ito ngumiti sa buong buhay nito? Mukhang hindi kasi ito marunong ngumiti, kahit peke lang sana at sa araw na 'to lang.

Nang matapos ang pagkuha sa kanila ng larawan ay lumabas na sila. Pagdating sa labas, nakita niyang wala na ang tirik kanina na araw, madilim na ang langit at puno ng makapal na ulap. Naalala niya ang balita kaninang umaga. May paparating daw na bagyo sa loob ng isa o dalawang araw.

"Nako ang sinampay ko!" Naalala niya na may mga sinampay siya sa bahay. Kung hindi siya makakauwi agad ay sigurado na mababasa ang mga uniporme niya sa trabaho. Sira pa naman ang dryer niya ngayon.

Kinalabit niya ang asawa niya. "Akina ang number mo! dali!" Tarantang wika niya sabay kuha ng cellphone sa bag. "Uuwi na ako, may kailangan akong gawin. Kung may gusto kang malaman, text-text nalang tayo!"

Nilabas ng lalaki ang cellphone, bago pa nito masabi ang numero, kinuha ni Jane ang cellphone sa kamay nito at siya mismo ang naglagay ng numero niya sa contact list nito. Pagkatapos ilagay ang numero at pangalan rito ay cellphone naman niya ang binigay niya sa lalaki.

"Ano nga pala ulit ang pangalan ng lalaking 'to?" isip-isip ni Jane. Hindi niya kasi tiningnan ang pinirmahan nila kaninang Marriage certificate. Nakakatawa. Kasal na sila at mag asawa na ngunit hanggang ngayon ay hindi pa nila kilala ang isa't isa. Hindi niya sigurado kung tinandaan ba ng lalaking 'to ang pangalan niya matapos magpakilala dito kanina. Mukhang wala naman kasi itong pakialam sa kanya.

"Ano nga pala ang pangalan mo?"

Malamig na tumingin si Clegane sa babae na asawa na niya ngayon. Sa pagkakatanda niya ay Jane ang pangalan nito. "Clegane."

Napalunok ng laway si Jane. Biglang nag init ang pisngi niya sa ilalim ng titig nito.

"Nakaka panlambot talaga ang titig ng mga gwapo." Isip-isip niya bago tumango. "Sige-sige, simula ngayon ay tatawagin nalang kitang, Mister." Double meaning iyon para sa kanya. Mister dahil asawa na niya ito, at Mister bilang hindi pa niya lubusang kilala. Gano'n naman minsan ang tawag sa isang estranghero diba?

Samantala, kumunot naman ang noo ni Clegane. Mister pa rin? Anong palabas ito ng babaeng 'to? Nagpapakipot ba ito para itago ang totoong motibo?

Tumingin siya sa relo at malamig na sumagot. "May gagawin pa ako kaya kailangan ko na rin bumalik sa trabaho. Hindi na kita maihahatid."

"Nako okay lang. Nagpapasalamat pa nga ako dahil pumunta ka at pinakasalan pa ako." Binuhay ni Jane ang makina ng scooter at kumaway bago pinaandar ito. "Bye, Mister! Mauuna na ako sa'yo!"

Sinundan ni Clegane ng tingin ang lumalayong pigura ng babae. Akala niya magpapakita ito ng tunay na intensyon pagkatapos nilang magpakasal. Na hihingi ito ng pera o kung anong material na bagay. Imposibleng simpleng kasal lang ang habol ng babaeng 'yon, diba?

Ngunit sa kanyang pagtataka, umalis ito nang hindi man lang lumilingon sa kanya.

Nang mawala ng tuluyan sa kanyang paningin si Jane ay nag-isang linya ang kilay niya. Bakit pakiramdam niya siya ang nagamit sa sitwasyong 'to? Ito ba ang taktika ng babaeng 'yon para makuha ang atensyon ng isang lalaki?

Naputol ang iniisip niya ng mag ring ang cellphone niya. Tumawag ang secretary niya. "Sir, gusto ko lang ipaalala sa'yo na may important meeting ka mamaya."

Bumalik sa pagiging blanko ang kanyang ekspresyon at tumango. Pagkatapos ng tawag ay binulsa niya ang cellphone, sumakay na sa kotse at nagmaneho pabalik sa opisina.

Bilang Presidente ng Montenegro Group of Companies, sanay si Clegane na siya ang may kontrol sa lahat. Pero ngayon ay parang nawalan siya ng kontrol. Sa isang iglap lang ay nakasal siya sa babaeng hindi naman niya lubusang kilala.

Siguraduhin lang ng babaeng 'yon na wala itong masamang motibo, dahil kung hindi ay siya mismo ang magiging bangungot nito.

********

"Nako ang sinampay ko!"

Pagkauwi ni Jane sa likuran ng bahay agad siya pumunta para tingnan ng mga sinampay niya.

Malakas na ang hangin at halos liparin na ang mga mga sinampay niya. Mabuti nalang at nakauwi agad siya, kundi ay baka nabasa na ang mga 'to sa paparating na ulan.

Dahil hindi pa naman malakas ang ambon, bumalik siya sa likod ng bahay nila para dalhin ang mga kalakal na binibenta niya kapag naipon. Simula kasi ng mag aral siya ay hindi siya binibigyan ng mama niya ng baong pera. Isa sa natutunan niya at nakasanayang gawin ay magbenta ng mga kalakal katulad ng plastik, bote at mga diyaryo. Nakaka-awang pakinggan pero iyon ang totoo. Sa murang edad ay natuto siyang dumeskarte. Malaki na ang kinikita niya ngayon subalit ang gawain na 'to ay hindi na niya naalis.

Basta nagdadala ng pera sa kanya ay pinapahalagahan niya.

Pagkatapos niyang magligpit, napansin niyang may mahigit twenty missed calls ang Kuya Randy niya sa kanya. Nilapag niya muna ang mga sinampay sa sofa at sumilip sa labas. Mukhang uulan ng malakas anumang sandali. Kaya niyang suwayin ang kanyang ina, pero ayaw niyang mag-alala ang Kuya niya. Gusto niyang sabihin dito na kinasal na siya.

Hinubad niya ang suot na simpleng puting bestida at nagpalit ng jeans at tshirt bago nagsuot ng kapote bago pumunta sa bahay ng kuya niya. Pagkarating dito ay agad niyang sinabi rito ang tungkol sa kasal niya. Alam niyang mabibigla ito, pero alam niyang makakabawi din ito.

"Kuya, nagpakasal na ako."

"T-Teka sandali, sinasabi mong kasal ka na?" Nang tumango ang kapatid ay halos malaglag ang panga ni Randy. Kahapon lang ay sinabi ni Jane na buntis siya. Tapos ngayon ay kasal na?

Gusto niyang isipin na isa lang 'tong prank pero kilala niya si Jane. Tahimik 'tong tao at hindi palabiro. Ang magbiro ng ganitong bagay ang huling gagawin nito. Pero bukas sila sa isa't isa mga bata palang sila kaya kilala niya 'to. Kahit may mga manliligaw ay hindi ito nagpakita ng interes sa mga 'yon, at lalong walang interes ito sa pakikipagrelasyon.

Kaya paano ito nabuntis ng walang nobyo at nakapag asawa pa ng hindi man lang dumaan sa panliligaw ng hindi niya nalalaman?

Hindi ito kapani-paniwala.

Ngunit ng makita niya ang litrato ng kapatid na may katabing lalaki, nakumbinse siya. Ito daw ang asawa nito. Sa litrato ay kitang-kita ang deperensya ng taas nito kumpara kay Jane. Matangkad ang lalaki, mukhang seryoso ang dating dahil wala man lang kangiti-ngiti ito sa camera.

Kinuha ni Jane ang litrato sa Kuya niya. "Wag kang mag alala, Kuya. Mabuting tao ang pinakasalan ko, nasa mabuting kamay kami ng anak ko."

"Mabuting tao?" Dinuro ni Randy ang mukha ni Clegane sa litrato. "Mukhang pinagbasakan ng langit at lupa ang mukha ng asawa mo. Paano kita maipagkakatiwala sa ganyang klase ng lalaki, eh kahit ngiti ay pinagdadamot niyang ibigay!”

Pinagalitan ni Randy ang kapatid.

"Bakit kasi nagpakasal ka ng hindi man lang ako kinakausap? Bakit nagmamadali ka? Saka sigurado ka ba na mabuting lalaki 'yan? Sa litrato niyo palang ay mukhang hindi na madaling pakisamahan. Saka ilang taon na 'yan? Taga sa'an 'yan?"

Ilang taon? Lihim na lumunok si Jane. "T-Taga kabilang bayan lang siya, trenta na siya." Panghuhula niya sa edad ni Clegane.

"May trabaho ba 'yan? Kaya ka bang buhayin niyan? Saan ka ititira niyan? May bahay ba 'yan? Bayad ba o hulugan pa?"

Napangiwi siya sa magkakasunod na tanong ng kapatid. "Kuya naman, parang masyado namang marami at personal ang mga tanong mo...!"