Episode 7

Wynn Talk

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เสียงกรีดร้องของธิชาดังสนั่นทันทีที่ผมอุ้มเธอพาดบ่าเดินเข้าห้องนอนถึงเธอจะตัวสูงมากถ้าเทียบกับผู้หญิงด้วยกันแต่เธอก็ตัวเล็กกว่าผมอยู่ดีนั้นแหละ

"ร้องไป ถ้าเธอลืมว่าห้องนี้เก็บเสียง" ผมพูดสั้นๆ อย่างจริงจัง เพราะผมเอาจริง โกรธจริง หึงจริง หวงจริง แม้จะไม่มีสิทธิ์ แต่จังหวะนี้ ผมไม่สนใจสิทธิ์เสิทไรอีกแล้ว ผมอยากสอนเด็กดื้อตรงหน้ามากกว่า

ตุบ ผมโยนเธอลงบนเตียง

"คุณจะทำอะไร" แววตาคนตรงหน้าผมเกรงกลัวเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนเป็นเรียบนิ่งอย่างรวดเร็ว เธอเป็นนักแสดง และเธอกำลังใช้วิชาที่เธอมีกับผม แน่นอนผมรู้ทัน และมันไม่มีผลกับผมแน่ๆ

"หึ ทำไรดีหล่ะธิชา" ผมจงใจจะแกล้ง

ธิชาไม่ตอบแต่เงยหน้ามองผมด้วยแววตาท้าทายทำให้ผมอยากจะปราบพยศเธอ แววตาอวดเก่ง อวดดี ของเธอตอนี้ผมไม่ชอบเลย ผมอยากได้แววตาออดอ้อน ไร้เดียวสาคู่เดิมของเธอกลับมา

"เลิกเรียกพี่ว่าคุณ แล้วเลิกแทนตัวเองว่าฉัน" ผมสั่งคนตรงหน้าเสียงดุ

"ค่ะท่าน ข้าพเจ้าจะปฏิบัติตามค่ะ" ประชดเก่งกว่าผู้หญิงคนตรงหน้าผมนี้มีไหมครับ

"ประชด?" ผมมองหน้าเธอแล้วสบตาคู่สวยของเธอนิ่ง ความวูบไหวปรากฎเล็กน้อย ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นปกติ เก่งให้ตลอดนะธิชา

"ทำไมข้าพเจ้าต้องประชดท่านด้วยคะ" เอาสิ้ เอากับธิชา ไม่เคยยอมผมเลยสักครั้ง และคนแบบธิชานี่แหละที่ชนะผมทุกครัั้ง ชนะมาตลอดด้วย แต่ครั้งนี้ผมจะไม่ยอมแพ้ ผมจะสั่งสอนเธอให้ได้

"ธิชาอย่าทำให้พี่โกรธ" ผมกดเสียงต่ำมองร่างบางตรงหน้านิ่ง อย่างพยายามข่มอารมณ์และความรู้สึกของตัวเองที่ตีรวนไปหมดแล้ว

"ท่านจะทำไรเหรอคะ" ยังไม่หยุด ธิชาดื้อขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ดื้อจนผมหงุดหงิดทุกวินาที อยากจะตีให้เข็ดเหลือเกิน

ผมตะครุบร่างบางที่กำลังจะลุกจากเตียงแล้วล็อคข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้ก่อนจะใช้ปากบดจูบเธออย่างร้องแรง ทั้งคิดถึงทั้งโหยหา และแม่งรู้สึกดีเป็นบ้าเวลาเธอจูบตอบ ปากบางสวยของเธอ ที่ถูกผมครอบครองเพียงคนเดียวมาตลอด ผมมั่นใจ แต่แม่งก็หงุดหงิดเมื่อผมคิดถึงก่อนหน้าที่เธอพูดว่าเคยจูบกับคนอื่นนอกจากผม ถึงผมจะไม่เชื่อ แต่แม่งก็หงุดหงิดอยู่ดี ทำให้ผมกดริมฝีบางของเธอแรงขึ้นและบดขยี้มันซ้ำๆอย่างต้องการสั่งสอนว่าอย่าปากดีกับผมอีก ลิ้นร้อนของผมก็ไปตวัดเกาะเกี่ยวกับลิ้นร้อนๆของธิชาอย่างรู้งาน ผมค่อยๆเอนตัวธิชาลงแนบกับที่นอนก่อนที่ผมจะไล้ริมฝีปากลงมายังซอกคอขาวๆที่มีกลิ่นวิสกี้อ่อนๆออกมาจากตัวเธอ สัมผัสทุกอย่างบนตัวเธอกำลังทำให้ผมคลั่ง แม่งเอ้ย ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดภาพของเธอกับไอเหี้ยฟีลในผับ ที่ร้านข้าวต้ม ภาพเธอเดินออกมาจากโรงแรมม่านรูด ทำให้ผมหงุดหงิด จนเผลอขบเม้มหน้าอกเธอแรงๆไปที ทำไมเธอถึงปล่อยตัวปล่อยใจขนาดนั้นวะ ตัวเองน่าเอาขนาดนี้ไม่รู้ตัวหรือยังไง ถึงได้อ่อยผู้ชายจนโดนพาเข้าโรงแรม ถ้าผมไม่ตามเธอไปนี่ไม่อยากจะคิดสภาพ

"โอ๊ย" เสียงร้องของธิชาทำให้ผมได้สติ ผมหยุดเม้มแรงๆ แต่ไม่หยุดที่จะฝากรอยรักของผมไปทั่วลำคอขาวของเธอ ยิ่งคิดถึงภาพที่เธอเดินถือรองเท้ากับกระเป๋าออกมาจากม่านรูดแม่งยิ่งทำผมโมโห ผมคนเดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์ครอบครองร่างกายของเธอ ธิชา!

"อยากมีผัวมากนักเหรอธิชา งั้นเอาพี่เป็นผัวไหมหล่ะ" ผมตะคอกถามอย่างโมโห ภาพเหตุการณ์ต่างๆในวันนี้ กำลังทำให้ผมคลั่ง

"ไม่" เธอตอบเสียงดังด้วยความโมโหที่ขัดขืนผมไม่ได้ ใช่ ผมรู้ทันเธอทุกอย่าง ไม่ว่าเธอจะขยับทางไหน จะทำอะไร ผมก็รู้ทันไปหมด จนเธอเริ่มหงุดหงิดในตอนนี้ แต่มันไม่ทันแล้วแหละ เพราะยังไงวันนี้เธอก็ต้องเป็นของผมอย่างเป็นทางการ และจะเป็นผมคนเดียวเท่านั้นที่ได้ครอบครองเธอ ทั้งใจและกาย

"ไม่งั้นเหรอ งั้นคงต้องมีแล้วแหละธิชา" พูดจบผมก็ก้มลงขบเม้มลำคอขาว มือข้างซ้ายค่อยๆดันเกาะอกเธอให้พ้นแกะบราปีกนกออกจากสองเต้าที่พอดีตัว แล้วใช้ปากลงไปดูดกลืนอย่างหิวกระหาย ธิชาทำผมคลั่ง คลั่งทุกอย่างที่เป็นเธอ การที่เธอแต่งตัวแบบนี้ มันยิ่งกระตุ้นอารมณ์ผมมากขึ้นไปอีก ก็ใส่ชุดถอดง่ายขนาดนี้ ไอเหี้ยฟีลมันเลยหวังเคลมไง

"ปล่อย บอกให้ปล่อยไงวะ" เสียงธิชากับแรงอันน้อยนิดไม่ได้ทำให้ผมหยุด ผมกำลังจะลงโทษเด็กดื้อ ที่อวดเก่ง มือซ้ายผมเลื้อยต่ำลงมาถกกระโปรงเธอขึ้นไปและค่อยๆดึงจีสตริงตัวจิ๋วเธอให้พ้น จากนั้นนิ้วแรกของผมก็สอดเข้าไปกลางกายของธิชา มันมีความคับแน่น แม้จะมีน้ำหวานของเธอออกมาบ้าง แต่มันก็ยังแน่นมากๆ และตอดแรงมากๆ นี่แค่นิ้วเดียวยังขนาดนี้ถ้าเจอของผมจะขนาดไหน

"ปล่อย บอกให้ปล่อยก็ปล่อยดิวะ" เธอร้องบอกผม ขัดกับร่างกาย ที่ตอบสนองการกระทำของผมเป็นอย่างดี

"อยากมีผัวมากไม่ใช่เหรอก็จะเป็นให้ไง" ผมตอบกลับและมองหน้าเด็กดื้ออย่างโมโห

"ไม่" คำตอบเธอกำลังทำให้ผมหงุดหงิด

"กลัวพี่ไม่เด็ดเท่าไอฟีลเหรอ พี่เด็ดกว่าแน่รับรอง" ผมมองหน้าธิชาที่เห็นดวงตาของเธอสั่นระริกด้วยความกลัวแต่เมื่อเห็นว่าผมมองอยู่ก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นท้าทาย มาขนาดนี้แล้ว เธอก็ยังไม่หยุดแสดง ผมก็ไม่หยุดเช่นกัน และถ้ามันเลยเถิดไปมากกว่าสั่งสอน ก็อย่ามาหาว่าผมใจร้าย เพราะธิชาเป็นคนเลือกเอง

"แค่นิ้วยังสู้พี่ฟีล อื้ออออออ" เสียงธิชากลืนหายไปด้วยปากของผมที่ปิดปากของธิชาผมไม่อยากได้ยิน ผมไม่อยากให้เธอประชด เพราะผมไม่รู้ว่าจะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้มากแค่ไหน ผมไม่ได้ต้องการข่มขืนเธอหากเธแไม่เต็มใจ แต่ถ้าเธอสมยอม ผมก็พร้อมจะสนองให้ แต่ถ้าเธอยังอวดเก่ง ท้าทาย และพูดชื่อไอบ้านั่นไม่หยุด ผมก็ไม่รับรองว่าผมจะไม่ทำ

ผมปล่อยแขนธิชาให้เป็นอิสระก่อนที่มือข้างนึงจะบีบเค้นหน้าอกที่เด้งสู้มือ ส่วนอีกข้างก็ทำหน้าที่ชักเข้าชักออกจากกลางกายสาวอย่างไม่ลดละ ปากค่อยๆไล้ลงมายังซอกคอขบเม้มไปเรื่อยๆ แล้วผมก็ค่อยๆใส่นิ้วที่สองไปยังกลางกายสาวที่ตอนนี้ตอดรัดนิ้วผมเป็นอย่างดี

"อื้ออ อย่า ฉันบอกว่าอย่า" เสียงธิชาที่เปล่งออกมาชั่งตรงข้ามกับร่างกายที่ตอบสนองผมอย่างดีทุกอย่าง

"อยากให้พี่หยุดจริงๆเหรอธิชา" ผมถามย้ำ

"พอแล้ว ปล่อยฉัน" พยศไม่เลิก

"พี่จะพอถ้าธิชาแทนตัวเองกับพี่เหมือนเดิม" ผมยื่นข้อเสนอพร้อมกับเร่งความเร็วของนิ้วเข้าออกที่กลางกายสาว

"อื้อ มะ ไม่" หึ ไม่ยอมลดละ ไม่ยอมแพ้ผมจริงๆสินะ

"จะไม่เรียกจริงๆเหรอ" ผมถามย้ำก่อนจะค่อยๆชะลอความเร็วเมื่อคนใต้ร่างใกล้จะถึง

"ไม่" หึ พยศไม่เลิก

"งั้นคงต้องเจอของจริง" ผมถอดกางเกงยีนส์ราคาแพงโยนทิ้งไปข้างล่างก่อนจะจับมือธิชามาสัมผัสกับวิณณ์น้อยผ่านกางเกงบ็อกเซอร์ของผมทำให้เธอมีสีหน้าที่ตกใจ หึหึ เด็กน้อยของพี่

"จะเรียกหรือจะโดนอันนี้" ผมถามอีกครั้ง

"เล็กแค่นี้ทำมาขู่" ขึ้นเลยครับ ดูถูกกันแบบนี้ผมดึงปราการด่านสุดท้ายของตัวเองออกก่อนจะจับแกนกายตัวเองรูดขึ้นรูดลงสองสามทีให้มันขยายเต็มที่ ก่อนจะเอาไปจ่อที่ปากของธิชา

"อมกับเรียกเลือกอะไร" ธิชามีแววตาตกใจแต่แค่แวบเดียวเท่านั้นจริงๆ

"เลือก" ผมกดดันเธออีกครั้ง