Episode 24

ฉัน ยัยเนตร อีเจ๊ พี่พาสต้า ถอดเสื้อถอดผ้าใส่บิกินนี่แล้วเดินออกไป ไม่ได้ไปเต้นแข่งนะคะ ไปลงสระแล้วว่ายน้ำค่ะ ปล่อยมันบ้าเต้นไปคนเดียว ฉันว่านางน่าจะรู้สึกได้นะว่าพวกฉันรู้ทันแล้วก็เริ่มไม่เอานางแล้วอ้ะ เพราะพวกฉันก็แสดงออกชัดเจนอยู่น้า แต่คนมันมึนอ้ะทำไงได้เนาะ

ฉันไปนั่งไขว่ห้างสวยๆบนห่วงยางรูปหงส์ตัวใหญ่ อีเนตรก็ไปนั่งหงส์อีกตัวข้างๆกัน ส่วนพี่พาสต้าก็ดำผุดดำว่ายก็จะโผล่ขึ้นมาสยายผมอย่างเซ็กซี่ อีเจ๊ก็ไม่พลาดถ่ายรูปเก็บทุกช็อตที่มุมสระ

"วู้วววววว" เสียงพี่คิณแซว

"ว้าวววววว" ตามมาด้วยเสียงว่าที่สามีอิชั้นเองค่ะ

"มองเหี้ยไรกันไปมองเมียมึงโน้นนนนน" เสียงพี่ตฤณ

"เขามีหวงหว่ะเห้ยยย" พี่วิณณ์ว่า

"รีบๆหวงก่อนเขามีผัวนะโว้ย" พี่คิณพูด

ตู้ม เสียงคนโดดลงน้ำมาไม่ต้องแปลกใจพี่ตฤณเองจ้า โดดลงมาอุ้มพี่พาสต้าขึ้นจากสระแล้วเดินดุ่มๆเข้าห้องเลยจ้า เพื่อนกันเนาะ ทำแบบนี้เพื่อนกัน

"เข้าห้องได้แล้วครับ"

ตู้มมมม

ฉันเกี่ยวคอพี่วิณณ์ลากลงมาในน้ำ ก่อนจะกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันในน้ำอ้ะเกินไป พอลงน้ำก็ว่ายน้ำเล่นกันไปมองหน้ากันไปหัวเราะคิกคักๆมีความสุขกันนั่นแหละก่อนที่จะขึ้นจากน้ำแล้วแยกย้ายเข้าห้อง พี่เขาก็งอแงอยากนอนด้วยแหละงอแงไปงอแงมาอิชั้นก็ไปหอบผ้าหอบผ่อนมานอนกับเขาเสร็จสรรพ ส่วนพี่คิณก็หอบผ้าหอบผ่อนไปนอนกับเนตร คืนนี้ก็คงโดนทำโทษเรื่องบิกินนี่นั่นแหละค่ะ

เช้าวันต่อมา

สภาพฉัน พี่พาสต้า ยัยเนตร ไม่ต่างกันสักนิด กว่าจะได้นอนก็เกือบเช้ากันทุกคน ฉันกับยัยเนตรอ้ะพอเข้าใจได้แต่พี่พาสต้านี่มันยังไงๆอยู่น้าว่าป้ะ

"คืนนี้มีทริปตกหมึก ไปกันมั้ย" พี่พาสต้าถาม

"ไม่พลาด" พี่ตฤณ

"ไป" พี่วิณณ์

"ไปก็ไป"พี่คิณ

"ไปค่ะ" อีเนส

ส่วนฉันกับยัยเนตรก็พยักหน้าเฉยๆ หมดแรงอ้ะ ตื่นมากินข้าวคุยกันนิดหน่อยแล้วว่าจะไปนอนต่อไม่ไหวแล้วพลังงานหมด

Wynn Talk

ผมมองเด็กดื้อที่นอนหลับอยู่บนเตียงอย่างสบายใจ ก็ผลกรรมจากการใส่บิกินนี่นั้นแหละครับ ก็ห้ามแล้วบอกแล้วไม่ฟังมันก็ต้องโดนกันบ้าง เดี๋ยวเด็กมันจะได้ใจ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ผมรีบลุกไปเปิดก่อนที่คนดื้อจะตื่น นอนไม่พอก็จะโวยวายตามประสาเขาแหละ

"ว่าไงครับ" ผมถามเนสที่มาเคาะประตูห้องผม

"ตอนนี้พี่วิณณ์ว่างคนเดียวช่วยพาเนสไปซื้อของที่ตลาดหน่อยได้ไหมคะ คือเครื่องดื่มกับพวกน้ำจิ้มมันหมดแล้วอ้ะค่ะ เดี๋ยวตื่นมาจะไม่มีอะไรกินกัน" ผมก็มองเธอพูดก่อนจะคิดตาม ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมค่อนข้างระวังตัวพอสมควร แต่พอคิดตามมันก็จริงอย่างที่เนสพูด ตื่นมาคงหิวไม่มีไรกินก็งอแง ส่วนเนสคงล้มเลิกความคิดไปละแหละ ผมก็เห็นว่าเธอซื่อๆใสๆแหละ แต่ที่ทำไปตอนนั้นน่าจะคึกคะนองไม่ก็อยากลองใจผัวเพื่อนด้วยวิธีผิดๆ เด็กอ้ะเนาะ พอคิดแบบนั้นผมก็พยักหน้าก่อนจะเดินนำเนสไปยังรถแล้วพาเธอไปตลาด

"พี่วิณณ์ว่าเราซื้อพวกหมูไปด้วยดีไหมคะ กินแต่ของทะเลน่าจะเบื่อกันแล้ว" เธอหันมาถามผมก่อนจะกอดแขนผมอย่างลืมตัวผมก็ไม่ถือสาอะไรปล่อยน้องมันไป

"ก็ดีครับ ทอดหมูกินบ้างเนาะ" ผมก็คุยกับเธอไปเรื่อยๆเธอก็ทัศนคติดีระดับนึงเลยนะผมว่า บางทีก็ดูอ๊องๆเอ๋อๆเด๋อๆไปบ้าง ตัวก็เล็กๆ เวลามีคนชนทีก็กระเด็นมาซบอกผม ตัวเนสเล็กมากเลยนะถ้าเทียบกับธิชา แต่ผมก็รักของผมคนเดียวแหละครับ เนสผมก็เอ็นดูแบบน้อง

"มาครับพี่ช่วยถือ" ผมยื่นมือไปช่วยเนสถือของที่พะรุงพะรังตัวก็น้อยๆแต่ถือผักถือหมูเต็มไม้เต็มมือไปหมดก็เลยเป็นคนดีช่วยไปนิดนึง

"ขอบคุณนะคะ" เธอพูดก่อนจะแวะซื้อขนมอีกสองสามอย่างแล้วเราก็กลับกัน อย่างที่เนสบอกต้องรีบกลับเดี๋ยวพวกนั้นตื่นมาจะโวยวายอีก เนสมีถามผมด้วยนะว่าเธอไม่ดีตรงไหนทำไมเพื่อนๆถึงทำตัวไม่ชอบเธอเท่าไหร่ เมื่อก่อนก็ดีแต่เดี๋ยวนี้ทำไมเปลี่ยนไป ผมก็เลยสอนน้องเรื่องการวางตัวไปอีกเรื่อง จนบางทีผมก็งงนะว่าน้องมันแกล้งทำ หรือมันเป็นแบบนั้นจริงๆหรือยังไง ผมก็อายุขนาดนี้แล้วคงไม่โดนเด็กหลอกหรอกมั้ง

เอี๊ยด พอถึงบ้านผมจอดรถเนสก็หยิบของลงรถไปเท่าที่ถือไหว ส่วนผมก็ถือส่วนที่เหลือไปวางไว้ให้แล้วเดินออกมาดูดบุหรี่ที่ระเบียงข้างๆบ้าน

หมับ เพี๊ยะ

"ไอวิณณ์มึงเป็นไร คิดไรอยู่" ยัยพาสต้าเดินมาดึงแขนผมก่อนจะตบหน้าผมเบาๆเหมือนเรียกสติ

"มึงอ้ะเป็นบ้าไร กูดูดบุหรี่อยู่หลบก่อน" ผมพูด แต่ยัยนั่นไม่ไปไหนผมเลยได้แต่ดับบุหรี่ของตัวเอง

"มึงออกไปกับมันทำไม ถ้าธิชาเห็นมึงไม่กลัวบ้านแตกเหรอ กูเป็นห่วง" มันพูด

"กูเห็นเป็นน้อง แล้วของสดมันหมดเลยพาน้องไปซื้อเฉยๆไม่มีไร" ผมตอบความจริง

"ผู้หญิงอ่ะมึง หลายล้านเล่มเกวียน" มันพูด

"น้องก็ดูไม่มีพิษมีภัยนะ มึงคิดมากไปเปล่า" ผมว่า

"กูคิดมากก็ดีกว่ามึงคิดน้อยละกันเกิดไรขึ้นมาอย่าหาว่ากูไม่เตือน" มันพูดจบก็เดินหนีผมไปอย่างงอนๆ ผมก็ได้แต่คิดในใจ อะไรวะ ก่อนจะเดินไปห้องเปิดประตูเห็นเด็กดื้อนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง ผมเลยจัดการปลุกคนดื้อให้ตื่นจะได้ไปกินข้าวให้พร้อมไปตกหมึกคืนนี้

ฟุดฟิด ฟุดฟิด

"กลิ่นน้ำหอมใคร" เสียงเล็กๆแต่จริงจังมาก

"พี่ไปตลาดกับเนสมา บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ธิชาฟังครับ ไม่อยากมีความลับไม่อยากบ้านแตกด้วยครับ มาเที่ยวทั้งทีอยากมีโมเม้นท์งุ้งงิ้งๆมากกว่าไม่อยากทะเลาะ

"อ้ออออออออออออออออออ" น้องลากเสียงยาวก่อนจะเดินไปอาบน้ำ ไม่รู้เหมือนกันว่าน้องคิดอะไร

แอ้ด น้องเดินออกมาแต่งหน้าแต่งตัว เสื้อสายเดี่ยวกางเกงยีนส์ขาสั้น สายเดี่ยวอีกแล้วครับ กลับไปรอบนี้สัญญาว่าจะไปเผาทุกตัวในตู้เลย แม่งขัดใจชิบหาย เกงก็สั้นกุ้ด เสื้อก็เว้าแล้วเว้าอีก โชว์เก่งไปอ้ะ หวง

"ไปกินข้าวกัน" ผมหยั่งเชิงก่อน งอนป้ะวะ

"ค่ะ" พูดจบน้องก็เดินมาจับมือผมเดินออกไปเลย สรุปงอนป้ะวะ

ผมก็มานั่งกินข้าวคุยเล่นกับเพื่อนๆไปแล้วทีนี้เราจะไปตกหมึกกัน เราจะออกไปตอนสามทุ่ม ตอนนี้ก็ทุ่มนิดๆแล้ว พวกผมก็เลยให้สาวๆเขาไปนั่งเม้าส์มอยจัดแจงน้ำจิ้มหุงข้าวไว้รอ ส่วนพวกผมก็นั่งจิบเบียร์กันไปเพลินๆ

"มึงว่าเนสจะทำแบบนั้นจริงๆเหรอวะ วันนี้น้องก็มาปรึกษากูว่าทำไมเพื่อนเปลี่ยนไป กูก็เลยสอนน้องไป น้องมันก็ฟังนะ กูว่าพวกมึงคิดมากแหละ น้องมันก็เด็กที่อาจจะทำไรไม่ถูกไปบ้างแหละ" ผมพูดกับเพื่อนๆ จริงๆคือไม่อยากให้น้องมาเที่ยวแล้วอึกอัด เพราะน้องก็พยายามเข้าหาพวกผมพวกเพื่อนน้องอยู่ไม่น้อย

"แล้วมึงจะรู้ว่ามารยาหญิงมีเป็นพันเล่นเกวียน" ไอตฤณพูด

"พูดเหมือนไอพาสเลยหว่ะ" ผมแซว

"ไม่ต้องมาแซวกูเอาเรื่องมึงให้รอดเถอะ" มันว่า

"เพราะบางทีมึงเป็นคนดีเกินไปไงวิณณ์ รอบที่แล้วมึงเสียน้องไปเพราะเข้าใจผิด รอบนี้มึงอาจจะเสียน้องไปเพราะมึงคิดน้อยก็ได้ คิดเยอะๆนะเพื่อน" ไอคิณว่าก่อนจะตบไหล่ผมสามทีแล้วก็นั่งดื่มกันต่ออีกสักพัก

"ไปๆขึ้นเรือกันได้แล้วจ้า ได้เวลาแล้วจ้า" ยัยพาสต้ามาตาม

"เคๆ" พวกผมว่าก่อนจะลุกขึ้นเดินตามพวกสาวๆไป

"พี่วิณณ์คะพี่วิณณ์ทำไรหายป้ะคะ" พอขึ้นเรือได้เด็กน้องก็วิ่งมากอดมาซบก่อนจะถาม

"ไม่นี่คะ มีไรป่าวคะ" ผมถาม

"แล้วแหวนที่หนูซื้อให้หายไปไหนคะ" ชิบหาย