Episode 13

Wynn Talks

ผมมองคนตัวเล็กที่นั่งตักผมอย่างลืมตัว ผมเห็นว่าเธอมานั่งด้านล่างกับผู้ชายคนนึง ที่ผมดูออกว่าเธอมานั่งก่อน และผู้ชายตามมาจีบแน่ๆ แล้วผมก็รู้ด้วยว่าเธอไม่ได้สนใจมัน แต่มันก็อดที่จะโมโหไม่ได้อยู่ดี ผมไม่ชอบให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้เธอทั้งนั้น ผมหวง! ก่อนหน้านี้ผมตามหวงห่างๆ ให้ลูกน้องคอยไปปัด ไปไล่คนที่มายุ่งกับธิชา แต่ตอนนี้ผมว่ามันถึงเวลาแล้วที่ผมจะแสดงออกกับเธอแบบชัดๆ ว่าผมหวงเธอขนาดไหน ประจวบกับจังหวะที่ฟ้าเดินมาสะดุดแล้วทำน้ำหกใส่ผม ผมรู้ครับว่าเธอตั้งใจจะอ่อยผม ตอนแรกก็ว่าจะลุกหนี แต่สมองบอกให้ผมลองทำอะไรบางอย่างเพื่อดูปฏิกริยาตอบสนองของธิชา ซึ่งจังหวะที่ฟ้าเช็ดน้ำที่หกใส่ผมปกติผมจะปัดป้องเพราะผมไม่ชอบให้ผู้หญิงโดนตัว แต่พอเห็นธิชามองผมเลยปล่อยเลยตามเลย และหลังจากนั้นธิชาก็คอยลอบมองผมตลอด ผมแอบรู้สึกดีนะครับที่เธอมีผู้ชายนั่งอยู่ข้างๆ แต่เธอก็ไม่สนใจ แถมลอบมองผมตลอดเวลาแบบนี้ จะเพราะว่าเมา หรือไม่เมา ผมก็คิดว่าเธอกำลังหวงผมแบบไม่รู้ตัว ฟ้าพูดคุยชวนผมไปต่อซึ่งผมก็ปฏิเสธไป เพราะผมรู้ว่าเธอต้องการอะไร ผมจะไม่พลาดแบบที่ผ่านมาอย่างแน่นอน เธอชวนจนผมเริ่มลำคาน เธอก็เลยเดินออกไปก่อนจะกลับเข้ามาชวนผมไปกินข้าว ขอเบอร์ติดต่อ พอผมไม่ให้แล้วก็ปฏิเสธฟ้าก็คะยั้นคะยอให้ผมดื่ม แต่ธิชาเดินมาคว้าไปดื่มจนหมดก่อนจะทิ้งตัวนั่งตักผม หัวใจผมเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกเสื้อ ปฏิกริยาของธิชาแม่งดีเกินคาด มือเล็กๆที่คล้องคอผมกับหัวที่ซบผมทำให้ผมหยุดใจเต้นไม่ได้เลยสักวินาที จะเพราะเมาหรือเพราะอะไร ผมก็อยากหยุดเวลาตรงนี้เอาไว้ให้นานที่สุด เวลาที่เธอน่ารักกับผมแบบนี้

"ร้ายจังเลยนะครับ" ผมกระซิบข้างหูธิชา แก้มเธอมีสีแดงจางๆ บ่งบอกให้ผมรู้ว่าเธอดื่มไปไม่น้อย

พรึบ "ขอโทษค่ะ ฉันแค่ไม่อยากให้คนมามองว่าฉันโง่" ธิชาเหมือนนึกขึ้นได้รีบคืนฟอร์มอย่างไว ลุกออกจากตักผมทันที ไม่น่าเลยไอวิณณ์เอ้ย ถ้าปากไม่พูด ธิชาก็คงไม่ลุกหนีแบบนี้

"หวงพี่ก็บอกว่าหวงครับ" ผมแกล้งหยอดเธอต่อ เพราะผมมั่นใจ ยังไงเธอก็มีใจ อาการเธอมันฟ้องขนาดนี้

"เหอะ ทำไมฉันต้องหวงคุณด้วยไม่ทราบ" ไอที่ทำไปเมื่อกี้ไม่เรียกหวงเนาะ ปากกับใจนี่ไม่เคยตรงกันเลยเด็กคนนี้

"ก็นึกว่ากลัวพี่ไปกับคนอื่น" ผมจงใจยั่วโมโหธิชา เธอยังคงเป็นเธอ ขี้หึง ขี้หวง ไม่เปลี่ยนเลย

"คุณจะไปไหนก็ไปสิ ทำไมฉันต้องกลัวด้วย" เธอเถียงผมยิบตาเลย แต่ไอที่เธอก่อนหน้านี้อ่ะ ขัดกับคำพูดตอนนี้สุดๆเลยนะ เธอคงไม่รู้ตัว

"ก็ธิชาคือแฟนพี่ไงคะ"ผมตอบพร้อมยิ้มอ้อนเธอ

"บอกว่าธิชาเป็นแฟนนี่ขออนุญาติเมียที่บ้านหรือยังคะ"เธอพูดแล้วมองหน้าผมนิ่ง เหมือนเธอกำลังค้นหาคำตอบบางอย่าง

ผมเลือกที่จะไม่ตอบแต่เลือกที่จะดึงมือธิชาให้เดินตามผมออกมาข้างนอกแทน ผมจะพาเธอไปไขข้อข้องใจ ถ้าสาเหตุที่เธอหนีผมไปเพราะเธอเข้าใจผิดว่าผมมีเมีย คนที่จะทำให้เข้าใจถูกก็คงเป็นพ่อแม่ผมเท่านั้น ผมเดาเอานะว่าสาเหตุที่ธิชาโกรธผม เกลียดผมคือเข้าใจว่าผมมีเมีย เข้าใจแบบที่พ่อแม่ผมเคยเข้าใจ แต่สุดท้ายแล้วมันไม่มีอะไรเลย ถ้ามันเพราะสาเหตุนี้คนที่จะไขข้อข้องใจของธิชาได้คงมีแต่พ่อแม่ผมเท่านั้นแหละที่จะช่วยยืนยันความบริสุทธิ์ใจของผมได้

"ปล่อยนะ" โวยวายอีกแล้ว ตัวเล็กๆแต่เวลาพยศแรงนี่เยอะเหลือเกินนะแม่คุณ

หึ ผมส่ายหัวเบาๆพลางมองหน้าเธอแบบดุๆ

"คุณจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้" เธอแว้ดๆด้วยเสียงแง้วๆ พลางสะบัดมือพยายามจะแกะมือผมออก

"พาไปไขปริศนาว่าพี่มีเมียหรือยัง" ผมตอบเธออย่างหนักแน่น

"ก็ตอบมาดิวะ จะยึกยักทำไม" เธอเริ่มโมโหที่ไม่ตอบเธอสักที

"ก็จะพาไปให้เห็นไงว่าไม่มี รู้ไงว่าพูดไปก็ไม่เชื่อเลยจะพาไปให้รู้ด้วยตัวเอง เลิกดื้อสักที" ผมตอบเธอแบบมีอารมณ์โมโหนิดหน่อย นิดเดียวจริงๆนะครับ ผมคุมตัวเองอยู่ เพราะผมชินกับความดื้อของเธอมาแต่ไหนแต่ไร แค่ตอนนี้โตแล้วดื้อมากขึ้นมากๆไปหน่อย แต่ผมเอาอยู่ แลพพอผมใช้เสียงจริงจังเธอเลยหยุดพยศแล้วยอมเดินไปขึ้นรถกับผมดีๆ

ฟรึบ

"คาดไว้นะครับ" พอขึ้นรถผมก็เอี้ยวตัวไปคาดเข็มขัดให้เธออย่างคุ้นเคย พอหันมาดูอีกทีตาเธอก็สบกับตาของผม แววตาของเธอมันสับสน กังวล หวาดระแวง แล้วก็โหยหา ผมอ่านแววตาของธิชาออกแค่ตอนธิชาเมาแหละครับเพราะถ้าไม่เมาแม่คุณจะมีแววตาพวกนี้ให้เห็นแค่แวบเดียวเท่านั้น ผมไม่รู้ว่าเธอเมามากแค่ไหน เพราะธิชาคนก่อนกินแค่สองแก้วก็คอพับหลับคาโต๊ะแล้วแต่วันนี้ที่ผมมองไม่ต่ำกว่า 20 แก้ว ผมไม่รู้ว่าเธอไปฝึกวิชาพวกนั้นมาตอนไหนเหมือนกัน ซึ่งผมไม่ชอบเลย

จ๊วบ จ๊วบ

ผมก้มลงไปจูบริมฝีปากบางของคนใต้ร่างอย่างคิดถึง โหยหา ทุกอย่างที่เป็นธิชาทำผมคลั่ง กลิ่นตัวหอมๆ ปากนิด จมูกหน่อย ตากลมโตที่แววตาสั่นระริก ผมค่อยๆดันลิ้นสอดเข้าไปในปากบาง แอบแปลกใจเล็กน้อยที่เธอยอมเปิดปากให้ผมได้สำรวจ ผมคว้าโอกาสนั้นไว้แล้วสำรวจปากบางๆนั้น ลิ้นผมที่ตวัดเกี่ยวกับลิ้นเล็กๆอย่างหยอกล้อ ทำให้ผมต้องค่อยๆถอนริมฝีปากออกมาอย่างเสียดาย ผมต้องผละออกมาแม้จะอยากทำต่อแค่ไหนก็ตาม เพราะผมกลัว กลัวตัวเองจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้ความอดทนผมต่ำเสมอเมื่อคนตรงหน้าคือ ธิชา

"คุณยังไม่มีเมียจริงๆใช่ไหม" ธิชาเอ่ยออกมาเสียงแผ่วเบาราวกับคุยกับตัวเองแต่ผมกลับได้ยินทุกคำอย่างชัดเจน

"พี่ไม่เคยมีใครนอกจากธิชาค่ะ" ผมพูดก่อนจะจ้องเข้าไปในดวงตาของคนตรงหน้าเพื่อแสดงความจริงใจของผม

ผมค่อยๆขยับมาที่เดิมก่อนจะออกรถมุ่งหน้าไปสู่บ้านของผม คนอย่างธิชาถ้าได้ยินจากใครก็คงต้องพาไปถามคนต้นเหตุนั่นแหละถึงจะเชื่อ ไม่งั้นพูดเท่าไหร่ก็ไม่มีทางเชื่อหรอก

"เร่งแอร์ได้ไหมคะ" ผมหันไปมองหน้าเธออย่างมีคำถาม ปกติธิชาขี้หนาวจะตาย

"ได้ค่ะ" ผมตอบก่อนจะค่อยๆปรับแอร์ให้เธอ