1—Happiness, I suppose

FREYA

"Lintik, nagkakaproblema na naman sa isang branch. Ano ba'ng pinangagawa ni Julianno? Balak ba n'ya ipapasara lahat ng branch?" Mainit ang ulo na bulyaw ni Julio Hernaez. Ang aking ama, na nawawalan ng buhok sa tambak ng problema.

Kasalukuyang kumakain kami ng agahan. Kumpleto kami maliban kay Julianno. Ang panganay at isang bihasang chef na nagpapatakbo ng halos singkwantang restaurant at fast food chain sa buong bansa. Kumakailan ay naging pariwara dahil iniwan ng fiance niya at pinalit sa dating seminarista. Bilang pangalawang anak, responsibilidad kong akuin ng pansamantala ang trabaho niya. Nand'yan si Felix Xyllo ang kakambal ko, palagi kong kasama sa paghihirap sa buhay.

"Pa,"masuyong pagpapahinahon ni Rebecca, ang mama ko, sa ama naming kinakapos ng hininga. May problema siya sa presyon kaya dapat niyang mag-ingat.

"Peste, bakit di niya kayang mag-move on sa ex niya? Pati negosyo na-aappektuhan,"umaalab na daing ni Felix. Siniko ko s'ya upang ipaalala na nasa harap kami ng pagkain.

"Kambal naman. Intindihin natin si Kuya. Don't worry, tutulungan kitang ayusin ang problema ngayon,"sabi ko.

Kumunot ang noo niya. "Nakakapagod na. Pati ang negosyo ko naapektuhan. Saka magiging abala ako next week. In demand ang guesting ko sa mga cooking show,"tapat niya.

May punto siya, isa rin siyang prominenting sous chef at magaling sa larangan ng pagluluto ng iba't ibang putahe. Meron siya sampung five star restaurant sa Manila at tatlo sa Thailand. Ako lang ang walang naipundar dahil nag-iipon ako ng pera para sa London, plano kong mag-aral ng pagiging pastry chef doon at magpapatayo ng pastry shop na European Style dito. Nakapag-aral ako noon sa France pero di ako nakontento. Tamang tulong ang papel ko ngayon sa pamilya ko. Sa edad na 26 wala pa akong boyfriend kasi puro trabaho nasa utak ko.

Pumalatak si Felicia Xyra, ang pang-apat kong kapatid na kasalukuyang intern sa isang airline company dahil pangarap nitong magpalipad ng eroplano. Sa isang decianueva, di pa sapat na edad para mapasok ang larangan na 'yon. Napaaga dahil mahusay at matalino s'ya. Ito ang nag-iisa kong kapatid na maraming boyfriend. Sa isang buwan ay nakatatlo. Minsan nahuli ring nagtwo-timer kaya tawa ang ginawad ko sa kanya.

Hinamas-himas ko ang buhok ni July, ang bunsong kapatid namin na dicia siete anyos. Tinabing niya ang kamay ko.

"Hindi na ako bata, Ate. High school na ako at may boyfriend na ako..."

"Ano boyfriend?" Sabay-sabay naming sambit.

"No. Este may girlfriend niya," pagtatama niya.

"Bawal ka pa mag-girlfriend, July. Paano ka pag mabuntis mo 'yan? Ang pangarap mong maging may-ari ng cruiseship ay di na mangyayari!"Sumbat ni Papa. "Isa ka pang dagdag sakit ng ulo ko. Sasabihin ko sa lolo mo na di niya ibibigay ang cruiseship sa'yo!"

Ngumisi ako. Ayan na naman, kumakapit kami kay Lolo Feliciano sa pagiging mayaman. Hindi kami talo ni lolo kasi tuwing makikita niya ako ay agad na aakyat ang presyon niya. Simula pagkabata, naging pasaway at malikot kaming kambal kaya kami ang least favorite niya. Si Julio lang ang sana puso dahil first apo.

"Felicia, anong oras ka pupunta ng aviation school?" Tanong ko para ibahin ang usapan. Nakakapagod si Kuya.

"Alas dyes. Bakit?"pakli niya saka sinubo ang bacon.

"Idaan mo ako sa hospital. May titignan lang,"walang pake kong saad, sinubo ko ang egg omelet.

Huli ko nang namalayan na nakatitig ang lahat sa direksyon ko. "What?"

"M-May sakit ka ba, anak?"

"Sabihin mo ang totoo, malala na ba ito?"

"Freya, bakit ka nagtatago ng sekreto. Paano kung nasa stage four na ang cancer mo!"

Tinaas ko ang kamay para patahimikin sila. Tinapos ko muna ang pagngunguya bago sila sagutin. Pawang makikitid ang utak kaya iba-iba ang iniisip. May gusto lang akong i-confrim. Parang may namumuo sa puson ko matapos kong makilala si Phoenix sa bar last week.

"Wala akong sakit. Lalo na cancer. At hindi ito stage four,"rason ko. Susubo sana ako nang umepal si Felix.

"Bakit ka pupunta sa hospital? Healthy ka naman oh."

"Aish! May ipapa-check lang!" Napapikit ako. Isusubo ko sana ang bacon pero tila umiba ang sikmura. Iyong tipong nagka-motion sickness ako. Umiikot ang tyan ko at umaakyat ang kumukulong acid. Sinamahan pa ng hilo at isang ilgap, bibigay na ako.

"A-Are okay, anak?" Nag-aalalang tanong ni Mama.

"I-I don't know,"sabi ko sabay tayo. Nagliparan pa ang mga kubyerto, plato at baso sa harap ko. Ginihit ko palayo ang silya. Natumba ito noong tumakbo ako patungo sa banyo.