5—Unveiling Secret

FREYA

Ang pinakamasakit ang lahat ay ang pilit ka sa bagay na hindi mo gusto. Let's say I was trapped in the situation I never desire in my life. I will marry the handsome and breathtaking man that I once met at the Night club.

Pareho kaming naipit sa isang sitwasyon at kasalanan kong lahat. Nagkamali sila ng inaakala na buntis ako. Hindi ko rin magawang rumason dahil sa paghihimutok ng tatay ko at ang pagiging atat niya na ipakasal ako sa isang tao na hindi ko gusto.

Higit pa ito sa arrange marriage. Ika nila, shot gun marriage daw.

Wow! Hindi ito ang pinapangarap kong kasal. Gusto kong magpakasal sa taong mahal ako at totoo akong paligayahin sa huli, hindi sa kung sinong estranghero para saluin ang responsabilidad na wala naman dapat saluin.

Sarap sabunutan ang sarili kaso di ko magawa dahil ayos na ang hairdo ko, suot ko na rin ang traje de boda ko, at kulang na lamang ang sermonya ng kasal.

Ipapakasal kami sa judge at gaganapin ito sa hardin ng mga Henderson. Wala kaming ibang bisita, tanging mga malalapit na kamag-anak lang namin.

"Ate, okay ka lang ba?" Untag ni July na gumising ng diwa ko.

Nataranta akong tumango.

Lumapit siya para pisilin ang mga kamay ko. Binigyan niya ako ng assuring look. "Don't worry, Ate. Nandito lang kami palagi sa tabi mo kahit ano’ng mangyari. Bukas palagi ang pintuan kung sakali mang sasaktan ka ng lalaking iyan."

Kilala ko si July. Kapag may ayaw 'yan, sasabihin niya agad ang side niya. May duda siyang masamang tao si Phoenix pero heto ako, nagpapatanga.

Ba't kasi bigla akong na-attract sa kagwapuhan niya. Nasa average lang naman siya pero lahat ng hugis ng katawan at linya ng mukha niya ay perpekto. Parang hinugot siya mula sa painting. Hindi ko makalimutan ang kumikinang niyang mga mata.

Hinipo ang pisngi ni July. Tila sasabog ang puso ko sa nyerbos. Gusto kong umiyak pero pinigilan ko dahil ayokong mag-alala sila. Tinutukso akong sabihin sa kanya na ayoko ng kasal at hindi ako buntis. Nagsisisi ako sa pagiging masunurin. Umasta akong p**e, nasindak makipaglaban sa ama kong pala-desisyon sa buhay. Nahihiya rin ako sa pamilya ni Phoenix at lalong akong natatakot sa magiging reaksyon nila. Sigurado magwawala sila sa galit, saka may posibilidad na kakasuhan niya kami.

Hindi ito magandang biro. Nakakamatay na prank ito. Magmumukha akong baliw sa pagsisinungaling ko kahit hindi ko naman sinasadyang magsinungaling kasi hindi naman talaga ako nagsinungaling.

Paikot-ikot. Sumasakit na ang ulo ko. I can't break down right now. Nandito na, wala akong magawa kundi ang harapin ito.

"Maging matatag ka, Ate. Walang magbabago kahit isa ka ng Henderson," anas ni July. Hindi ma-absorb ng utak ko ang lahat ng sinasabi niya.

"Thank you. Ang swerte ko kasi may baby na maalahainin sa tabi ko," biro ko pa.

Tumulis ang nguso niya. "Hindi ako baby," ingos niya saka lumayo sa akin. "Hurry up or else mahuhuli ka sa kasal." Inuutusab niya ako pero ang sweet niyang magsalita. Ideal man ko talaga ang kapatid ko.

"Handa na silang lahat sa labas," dugtong niya.

Kapagkuwan ay dumating ang Mama ni Phoenix. Sophisticated at elegante ito sa suot na kumikinang na dress. Parang hindi ito nasa forties, mas mukha pa akong matanda sa kanya.

Lumakas ang tibok ng puso ko. Kinakabahan ako na hindi ko alam. Matapang akong tao pero naduduwag ako sa sitwasyong ito.

"Iha, handa ka na ba?" Usisa niya. Nakataas ang isang kilay habang pinapasadahan ako ng tingin.

Naiilang akong tumango. May kakaiba kasi siyang aura, iyong tipong mag-iingat ako sa bawat kong salita na itatapon sa kanya kung ayaw kong humantong sa kumunoy. May villainess look siya. Lalo akong kinabahan.

"'Wag kang matakot, iha. Masaya ang buong angkan ng Henderson na i-welcome ka lalo na ang bata sa sinapupunan mo," she said half-heartedly. Ramdam ko na hindi siya masaya.

Nagpadesisyonan nilang ikasal kami sa simbahan. Tatlong araw lang ang proseso kaya wala akong panahon para magwelga.

Inalalayan ako ni July at Larica patungo ng sasakyan. Nasalubong ko si Marica na tila dismayado sa kasal. Nakangiting sumalubong si Mama at Papa sa akin. Hinalikan nila ako sa pisngi saka walang sawa nilang sinabi na masaya sila at best wishes.

Peste! Gusto kong masuka sa sapilitang eksenang ito. Iisipin ko na lang na nasa loob ako ng drama. Ang drama ng isang battered wife. Siguradong magiging battered wife ako sa oras na malalaman nila na di ako totoong buntis.

Mapapahiya ang pamilya ko at magdudusa ako.

Hindi ko kilala si Phoenix. Hindi ko alam kung sadista siya at kung anong klase siyang tao kapag nagagalit. Isa lang alam ko, magiging malamig siya sa buong buhay namin.

Rinig ko sa mga kaibigan ko na... wala siyang interes sa mga babae. Mahilig siya mangolekta ng kotse at luxury watches. Tutok din siya sa trabaho at palaging tambay sa bilyaran. Dinagdagan pa ni Marica ang fun facts: die hard daw ito sa first love nito no'ng high school. Siguradong babalikan niya iyon kapag makita ulit.

Wala akong pakialam. Iniisip ko ngayon ay kung paano makawala sa komplikadong sitwasyon na ito.

Hindi ko namalayan na dumating na pala kami sa tapat ng simbahan.

Humugot ako ng malalim na hininga para pakalmahin ang nagwawalang sistema ko. Ang hirap harapin ng eksenang ito. Nag-je-jelly ang mga binti ko. Sana bula na lang ako para 'pag pumutok ay kusa akong maglalaho. Impossible! Solid ako. Wala akong takas.

Inapakan ko ang red carpet. Nanilim ang paningin ko. Hindi rin rumirehestro ang kanta sa utak ko. Hindi ko malinaw na nakikita ang itsura ng lahat. Malakas pa ang pintig ng puso kesa sa ingay.

Pinulupot ko ang kamay kay Papa. Peke akong ngumiti, habang nangingilid ang malamig kong mga luha sa aking mga mata. Sana darating si Batman at kindapin ako.

Animo'y kinuryente ako nang sinumulan ko ang paghakbang. Sana gumuho ang sahig para di matuloy. Subalit ginulo ang mundo ko nang nag-abot ang tingin namin ni Phoenix. Gaya ko peke rin siyang ngumiti.

Kung tutol siya sana magpoprotesta siya kaagad. Kaso... hindi pwedeng kalabanin si Martino Henderson. Balot na balot siya ng awtoridad at isang pangongontra niya ay sasabog ang simbahan na 'to.

Pinawisan ako ng malamig. Namanhid sa magkahalong kaba at takot ang aking katawan. Paulit-ulit kong kinagat ang labi.

"I pronounce you husband and wife."

Nagising ako sa one sentence ng pari. Pareho kaming abot tenga ang ngiti nang hinarap ang mga tao. Sa sobrang lakas ng magkahalong emosyon ko. Biglang dumilim ang mundo.

Huli kong namalayan na sinalo ako ng asawa ko.

Habol ang hininga kong dinilat ang mga mata. Natanto kong nasa kwarto ako. Hindi ko ito kwarto. Marahil kay Phoenix. Bumalikwas ako ng bangon. Akma kong pinihit ang door knob nang mapansin na naka-pajama ako. Tinapos ko pala ang kasal sa simbahan. Malamang walang naganap na party sa reception.

Pinasya kong bumalik sa kwarto. Mabilis akong tumakbo, tiniyak na walang makakita sa akin. Nakaramdam ako ng pagsusuka kaya hayun, binuhos ko lahat sa toilet bowl. Pinapahiran ko ang bunganga ko nang maisipan na mag-pregnancy test ulit. Tatlong beses ko iyon tinignan kahapon pero wala. Negatibo.

Kinuha ko ang dalawang PT. Sinimulan ko ang test. Bagsak ang balikat kong umupo sa kama. Hinintay kung magiging dalawa ang guhit.

Sa huli, isa pa rin.

Umigtad ako nang may kumatok sa pinto. Sa bilis ng pangyayari ay tumakbo ako, binuksan ko 'yon at aksidenteng hinulog ang PT.

"Nandito ka lang pala," bungad ni Larica.

Inikot niya ang paningin sa paligid. Naningkit ang mga mata niya at parang may napansin siya.

"Pasensiya na po, Tita kung inabala ko kayong lahat kanina—"

Natigilan ako nang siniko niya ako at dumiretso sa likod ko. "Ang importante okay ka ngayon. Ah, sandali ano 'to?"

Laking gulat ko nang dinampot niya ang PT. Aagawin ko sana pero mabilis niyang nilayo at pinag-aralan iyon.

"What is this?"

Naguho ang mundo ko.