NICOLA Umiigting ang panga ko sa pabilik-balik na mga tanong sa utak ko. Nasaan si Chandria? One week siyang nawawala at hindi nagpaparamdam. Nabahala ako, natatakot at nagdududa na kinuha siya ng mga kaaway ko. May posibilidad, lalo ngayong alam ni Thaddeo na humihina siya sa pagkadakip ni Artemio. "Daddy!" Nagulo ako nang umalingaw-ngaw ang matinis na boses ni Layla. Napalingon ako sa kanya mula sa kinauupuan ko. "Come here, little chick!" Pinatong ko ang baso ng whiskey at binuksan ang mga braso. Nanubig ang mga mata niya. "Nasaan po si Mommy? I want mommy," hagulhol nito nang tumakbo sa akin. Niyakap ko siya ng mahigpit. "She went somewhere to buy you gifts. Don't worry, she will return soon," pang-aalo ko. Sumikip ang dibdib ko nang sumimangot siya. Basang-basa ng mga luha ang mukha at sumisinghap-singhap. "Palagi mong sinasabi iyan hanggang ngayon wala pa si Mommy. Miss ko na po siya," patuloy niya saka nilibing ang mukha sa dibdib ko. "Shh, alam ko. Hahanap ng pa
NICOLA I still can't find Chandria.Hindi ko alam kung saan sulok siyang nagtago. Nakiusap ako sa mga kapatid niya pero ayaw niyang magbiga ng impormasyon. Kinakain ko na ang utak ko sa pag-iisip kung anong paraan ko siya mahahanap," daing ko kay Mikhael. Nasa harap kami ng bintana ng sala ng bahay. Magkasama kaming tinatanaw ang paglubog ng araw. Kita-kitang dito dahil nasa burol ang bahay ko. Naisipan kong tawagan siya dahil umabot na ako sa limitasyon ko, siya lamang ang taong mabilis makaintindi sa ganitong sitwasyon kaya naging sandalan ko siya. "Diba sa tingin mo may alam dito ang mga kapatid. Paano kung ifi-frame natin sila para magtapat sila," suhestyon nito sabay abot ng baso ng whiskey sa'kin. Humihithit muna ko ng sigarilyo bago abutin iyon. "Imposible ang suhestyon mo. Ayoko na'ng dagdagan ang gulo, sapat na mga sindikato na bwesiti ako," tanggi ko. Ngumiwi siya habang iniikot ang laman ng baso niya. "Wala namang ibang solusyon. Paano kung hamunin mo ng underground ki
NICOLANakakabinging hiyawan ang gumising ng diwa ko. Nasa gitna ako ng ring ng Fight X arena. Hinahanda ko ang sarili ko pero hindi ko maitago ang malakas na kabog ng dibdib ko. Ininat-inat ko ang mga daliri, sabik na akong makipag-away. Umagos ang pawis ko pababa ng aking pisngi, pero tinutupok ng apoy ang bawat bahagi ng katawan ko. The moment I stepped in here, I knew it was no longer just a game. Ibubuwis ko ang buhay ko para sa babaeng importante sa akin. Desperado na kasi akong makita siya muli. Binigyan ako ng nanlilisik na tingin ni Ezekiel na nasa harap ko, habang pinapatunog ang kanyang mga daliri at ginuguhit ang demonyong ngiti. Nasa kanyang likuran ang mga kapatid na sina Kaelum at Atlas, nakatayo sila sa madalim na angolo pero kitang-kita ko ang malamig at mapanuri nilang ekspresyon. Pareho silang gusto akong lampasuhin para mawala sa paningin nila."Hindi ko inaakala na ganito ka katanga, future brother-in-law. Hayan, nandito ka para sirain ang buhay mo," puna niya.
CHANDRIA "Gumising ka na! Magtatangali na oh!" Naiinis na tawag ni Daphne sa akin.Tinamad na akong gumising ng maaga pagkalipas ng dalawang linggo ko rito sa Siargao. Marami ang masasayang nangyari, nasagad ko ng husto ang kapayapaan at parang gusto ko nang manirahan dito.Inuga ulit ni Daphne ang balikat ko. Umungol lamang ako saka bumalikwas at tinakpan ng unan ang ulo. "Five minutes," usal ko.Pinihit niya ako paharap sa kanya. "Araw-araw na lang, five minutes! Bumangon ka na kasi last day ko ngayon at gusto kong sulitin ang pamamasyal. Bibili pa ak ng souveniers!"Nakapikit akong ngumiti. "May oras pa naman," tinatamad kong sagot."Mag-a-alas onse na! Kung nandito lang sana sila Shiela at Xaira ay hindi kita guguluhin. Ba't ka kasi biglang naging tamad? Sobrang ka di-date mo ba ito kay Joaqin?" Litniya niya. Pinaalala niya na kaming dalawa lang ang nandito kasi matagal nang bumalik sa kani-kanilang bahay sina Shiela at Xaira.My eyes automatically fluttered open. Bumilis ang tib
CHANDRIA "Nicola..." nanginginig kong sambit. Hindi ko malaman kung ano ang irarason ko. Huli niya ako sa akto na may ibang katabing lalaki pero pwede akong rumason kasi wala naman nangyari sa amin."Kaya ka ba lumayas para maghanap ng ibang lalaki. Hangang-hanga ako sayo, para gusto mo yata makipag-contest sa akin. Paramihan tayo ng kalaguyo?" Sarkastiko niyang sabi pero nasa ilalim ng boses ang galit."I'll explain. This is not what's look like," nanginginig kong usal.Kumibot ang dulo ng labi niya, nang humakbang siya para lalong lumapit sa akin. Umiinit ang pisngi ko na hinay-hinayna tumayo. Nawala sa isip ko na narito si Joaqin, malamang ay gulat itong nakatitig sa amin. Binitawan ni Nicola ang mga anak kaya sinukod ako ng yakap ni Layla at Liam."Marami-rami kang ipapaliwanag mamaya," anas niya sa mababang boses na para akong hinihepnotismo.Bigla kong naalala ang huling eksena ni Nicola na may kahalikan na babae, umusbong ang galit sa sistema ko."I-Ikaw, ma-marami ka ring ipa
CHANDRIANakasimangot akong umupo sa dining table, ni hindi ko pinansin ang triplets.Maang silang napatingin sa akin, wala ni isa ang nangahas na istorbohin ako. Pakiwari ko ay nagiging matured na ang mga bata dahil naiintindihan nila ang sitwasyon ngayon. Kahit na itago ko ang naiinis kong mukha, alam nila na nag-aaway kami ng ama nila.Naisahan ako kagabi ni Nicola at galit ako! Galit ako sa sarili ko dahil hinayaan kong mapadala sa matatamis niyang salita.Nakakabaliw.Sinalinan ko ng tubig ang baso. Nakalapag sa harapan namin ang umuusok na kanin, at iba't ibang ulam para sa agahan pero tanging hotdog ang kinakain ng mga anak ko. Nagkunwari akong mahinahon saka kinuha ang isang pinggang scramble egg na may tomato slices. Wala pa si Nicola kaya pagkakataon ko 'to para masinsinan na humingi ng tawad sa kanila.But I'm still furious with their father."Mom, galit po ba kayo sa amin?" Basag katahimikan ni Liam, siya ang advance mag-isip sa kanilang tatlo na kaagad na nakakahalata sa
NICOLA"Wala akong pagpipilian, puro magaganda lahat," natatawa kong sabi sa tindera ng flowershop sa Dangwa.Singhot ko ang makapal na halimuyak ng mga sari-saring bulaklak na nakahilera sa harap ko. Maaliwalas ang panahon ng hapong ito, tamang-tama para bumili ng bulaklak para sa mahal ko."Para sa asawa niyo po, sir? Hihindi po kayo ng patawad?" She glanced at me with sharp, assessing eyes, then smiled knowingly. Tantya ko nasa diciaseis pa ang batang ito.Nahulaan niya kaagad ang nasa isip ko. Nabilib ako sa ginang. Lumabi ako, na napamulsa. "Para sa isang taong espesyal na mahirap suyuin. Ano ba ang magandang bulaklak para mapaamo siya?" Namasyal ang paningin ko sa isang kumpol ng pink roses. "Ah, pink rose po," suhestyon niya na nahuli akong nakatingin doon.Napaisip ako. "Pero... lavender ang favorite color niya. May violet roses ba kayo rito?"Nanlaki ang mga mata niya't nagpakawala ng singhap. "Lavender ho?" Balik tanong niya. "Rare iyan, Sir. Pero saktong mayroon kami niya
NICOLANalaglag ang panga ko nang tumunghay si Chandria. Nakapameywang siya na nakataas ang kilay. Huli ko na naitago ang hawak kong rosas.Sa huli na bigo ako sa plano ko, wala nang romantic date. Nanlumo akong binagsak ang mga kamay."Ano'ng kalokohan—""Kalokohan bang magbigay ng bulaklak sa taong espesyal?" Masuyong sabi ko na tinaas ang tangan kong bulaklak.Ngumiwi siya. "Manigas ka, hindi ko paboritong rosas kahit kulay violet pa 'yan!"Tumiim bagang ako. Talagang sinubukan niya ako. Hindi ko pinansin ang pagtataray niya. "Ibibigay ko na lang kay Iris," nalulungkot kong sambit. Akma akong lampasan siya nang bigla niyang hinawakan ang bouquet."I won't allow you to give this to others. Di totoo na hindi ko gusto ang rosas," lumalabi siyang pahayag nang hinablot iyon. "Salamat." Sininghot niya ang rosas.Nakita ko ang pagsilay ng ngiti sa labi niya pero agad niyang binawi nang mapansin niya akong nakatititig sa kanya."Anyway, what's your favorite flower? Para tama ang susunod ko
NICOLANalaglag ang panga ko nang tumunghay si Chandria. Nakapameywang siya na nakataas ang kilay. Huli ko na naitago ang hawak kong rosas.Sa huli na bigo ako sa plano ko, wala nang romantic date. Nanlumo akong binagsak ang mga kamay."Ano'ng kalokohan—""Kalokohan bang magbigay ng bulaklak sa taong espesyal?" Masuyong sabi ko na tinaas ang tangan kong bulaklak.Ngumiwi siya. "Manigas ka, hindi ko paboritong rosas kahit kulay violet pa 'yan!"Tumiim bagang ako. Talagang sinubukan niya ako. Hindi ko pinansin ang pagtataray niya. "Ibibigay ko na lang kay Iris," nalulungkot kong sambit. Akma akong lampasan siya nang bigla niyang hinawakan ang bouquet."I won't allow you to give this to others. Di totoo na hindi ko gusto ang rosas," lumalabi siyang pahayag nang hinablot iyon. "Salamat." Sininghot niya ang rosas.Nakita ko ang pagsilay ng ngiti sa labi niya pero agad niyang binawi nang mapansin niya akong nakatititig sa kanya."Anyway, what's your favorite flower? Para tama ang susunod ko
NICOLA"Wala akong pagpipilian, puro magaganda lahat," natatawa kong sabi sa tindera ng flowershop sa Dangwa.Singhot ko ang makapal na halimuyak ng mga sari-saring bulaklak na nakahilera sa harap ko. Maaliwalas ang panahon ng hapong ito, tamang-tama para bumili ng bulaklak para sa mahal ko."Para sa asawa niyo po, sir? Hihindi po kayo ng patawad?" She glanced at me with sharp, assessing eyes, then smiled knowingly. Tantya ko nasa diciaseis pa ang batang ito.Nahulaan niya kaagad ang nasa isip ko. Nabilib ako sa ginang. Lumabi ako, na napamulsa. "Para sa isang taong espesyal na mahirap suyuin. Ano ba ang magandang bulaklak para mapaamo siya?" Namasyal ang paningin ko sa isang kumpol ng pink roses. "Ah, pink rose po," suhestyon niya na nahuli akong nakatingin doon.Napaisip ako. "Pero... lavender ang favorite color niya. May violet roses ba kayo rito?"Nanlaki ang mga mata niya't nagpakawala ng singhap. "Lavender ho?" Balik tanong niya. "Rare iyan, Sir. Pero saktong mayroon kami niya
CHANDRIANakasimangot akong umupo sa dining table, ni hindi ko pinansin ang triplets.Maang silang napatingin sa akin, wala ni isa ang nangahas na istorbohin ako. Pakiwari ko ay nagiging matured na ang mga bata dahil naiintindihan nila ang sitwasyon ngayon. Kahit na itago ko ang naiinis kong mukha, alam nila na nag-aaway kami ng ama nila.Naisahan ako kagabi ni Nicola at galit ako! Galit ako sa sarili ko dahil hinayaan kong mapadala sa matatamis niyang salita.Nakakabaliw.Sinalinan ko ng tubig ang baso. Nakalapag sa harapan namin ang umuusok na kanin, at iba't ibang ulam para sa agahan pero tanging hotdog ang kinakain ng mga anak ko. Nagkunwari akong mahinahon saka kinuha ang isang pinggang scramble egg na may tomato slices. Wala pa si Nicola kaya pagkakataon ko 'to para masinsinan na humingi ng tawad sa kanila.But I'm still furious with their father."Mom, galit po ba kayo sa amin?" Basag katahimikan ni Liam, siya ang advance mag-isip sa kanilang tatlo na kaagad na nakakahalata sa
CHANDRIA "Nicola..." nanginginig kong sambit. Hindi ko malaman kung ano ang irarason ko. Huli niya ako sa akto na may ibang katabing lalaki pero pwede akong rumason kasi wala naman nangyari sa amin."Kaya ka ba lumayas para maghanap ng ibang lalaki. Hangang-hanga ako sayo, para gusto mo yata makipag-contest sa akin. Paramihan tayo ng kalaguyo?" Sarkastiko niyang sabi pero nasa ilalim ng boses ang galit."I'll explain. This is not what's look like," nanginginig kong usal.Kumibot ang dulo ng labi niya, nang humakbang siya para lalong lumapit sa akin. Umiinit ang pisngi ko na hinay-hinayna tumayo. Nawala sa isip ko na narito si Joaqin, malamang ay gulat itong nakatitig sa amin. Binitawan ni Nicola ang mga anak kaya sinukod ako ng yakap ni Layla at Liam."Marami-rami kang ipapaliwanag mamaya," anas niya sa mababang boses na para akong hinihepnotismo.Bigla kong naalala ang huling eksena ni Nicola na may kahalikan na babae, umusbong ang galit sa sistema ko."I-Ikaw, ma-marami ka ring ipa
CHANDRIA "Gumising ka na! Magtatangali na oh!" Naiinis na tawag ni Daphne sa akin.Tinamad na akong gumising ng maaga pagkalipas ng dalawang linggo ko rito sa Siargao. Marami ang masasayang nangyari, nasagad ko ng husto ang kapayapaan at parang gusto ko nang manirahan dito.Inuga ulit ni Daphne ang balikat ko. Umungol lamang ako saka bumalikwas at tinakpan ng unan ang ulo. "Five minutes," usal ko.Pinihit niya ako paharap sa kanya. "Araw-araw na lang, five minutes! Bumangon ka na kasi last day ko ngayon at gusto kong sulitin ang pamamasyal. Bibili pa ak ng souveniers!"Nakapikit akong ngumiti. "May oras pa naman," tinatamad kong sagot."Mag-a-alas onse na! Kung nandito lang sana sila Shiela at Xaira ay hindi kita guguluhin. Ba't ka kasi biglang naging tamad? Sobrang ka di-date mo ba ito kay Joaqin?" Litniya niya. Pinaalala niya na kaming dalawa lang ang nandito kasi matagal nang bumalik sa kani-kanilang bahay sina Shiela at Xaira.My eyes automatically fluttered open. Bumilis ang tib
NICOLANakakabinging hiyawan ang gumising ng diwa ko. Nasa gitna ako ng ring ng Fight X arena. Hinahanda ko ang sarili ko pero hindi ko maitago ang malakas na kabog ng dibdib ko. Ininat-inat ko ang mga daliri, sabik na akong makipag-away. Umagos ang pawis ko pababa ng aking pisngi, pero tinutupok ng apoy ang bawat bahagi ng katawan ko. The moment I stepped in here, I knew it was no longer just a game. Ibubuwis ko ang buhay ko para sa babaeng importante sa akin. Desperado na kasi akong makita siya muli. Binigyan ako ng nanlilisik na tingin ni Ezekiel na nasa harap ko, habang pinapatunog ang kanyang mga daliri at ginuguhit ang demonyong ngiti. Nasa kanyang likuran ang mga kapatid na sina Kaelum at Atlas, nakatayo sila sa madalim na angolo pero kitang-kita ko ang malamig at mapanuri nilang ekspresyon. Pareho silang gusto akong lampasuhin para mawala sa paningin nila."Hindi ko inaakala na ganito ka katanga, future brother-in-law. Hayan, nandito ka para sirain ang buhay mo," puna niya.
NICOLA I still can't find Chandria.Hindi ko alam kung saan sulok siyang nagtago. Nakiusap ako sa mga kapatid niya pero ayaw niyang magbiga ng impormasyon. Kinakain ko na ang utak ko sa pag-iisip kung anong paraan ko siya mahahanap," daing ko kay Mikhael. Nasa harap kami ng bintana ng sala ng bahay. Magkasama kaming tinatanaw ang paglubog ng araw. Kita-kitang dito dahil nasa burol ang bahay ko. Naisipan kong tawagan siya dahil umabot na ako sa limitasyon ko, siya lamang ang taong mabilis makaintindi sa ganitong sitwasyon kaya naging sandalan ko siya. "Diba sa tingin mo may alam dito ang mga kapatid. Paano kung ifi-frame natin sila para magtapat sila," suhestyon nito sabay abot ng baso ng whiskey sa'kin. Humihithit muna ko ng sigarilyo bago abutin iyon. "Imposible ang suhestyon mo. Ayoko na'ng dagdagan ang gulo, sapat na mga sindikato na bwesiti ako," tanggi ko. Ngumiwi siya habang iniikot ang laman ng baso niya. "Wala namang ibang solusyon. Paano kung hamunin mo ng underground ki
NICOLA Umiigting ang panga ko sa pabilik-balik na mga tanong sa utak ko. Nasaan si Chandria? One week siyang nawawala at hindi nagpaparamdam. Nabahala ako, natatakot at nagdududa na kinuha siya ng mga kaaway ko. May posibilidad, lalo ngayong alam ni Thaddeo na humihina siya sa pagkadakip ni Artemio. "Daddy!" Nagulo ako nang umalingaw-ngaw ang matinis na boses ni Layla. Napalingon ako sa kanya mula sa kinauupuan ko. "Come here, little chick!" Pinatong ko ang baso ng whiskey at binuksan ang mga braso. Nanubig ang mga mata niya. "Nasaan po si Mommy? I want mommy," hagulhol nito nang tumakbo sa akin. Niyakap ko siya ng mahigpit. "She went somewhere to buy you gifts. Don't worry, she will return soon," pang-aalo ko. Sumikip ang dibdib ko nang sumimangot siya. Basang-basa ng mga luha ang mukha at sumisinghap-singhap. "Palagi mong sinasabi iyan hanggang ngayon wala pa si Mommy. Miss ko na po siya," patuloy niya saka nilibing ang mukha sa dibdib ko. "Shh, alam ko. Hahanap ng pa
CHANDRIA Later that day, I found myself earing lunch at a beach front restaruant. Kaunti lang ang mga tao kaya medyo tahimik. Sumasandok ako ng sangkap ng paborito kong halo-halo nang maramdaman ang mainit na hangin na dumantal sa balat ko na sinamahan ng mabango niyang eu de perfume for men. "It looks like fate isn't done with us yet," usal nito na kinalundag ko. "Sadyang maliit ang isla kaya madali tayong magkita," rason ko na di siya nilingon. Pinatuloy ko ang ginagawa hanggang sa matapos. Tinutusok-tusok ko ang kutsara sa ice na bumalik sa table namin pero nandito pa rin ang hudyo, hindi ako tinatantanan. Yumukod sa lamesa si Xaira para tignan ako ng diretso sa mata. "He's back, and he looks yummy, " bulong niya saka ngumiti. Pumitik ang inis sa loob ko. "Can I join you?" He interrupted. Laglag ang panga ng tatlo maliban sa akin. "Oh, sure." Tumango ako. Agaran niyang inukopa ang bakanteng pwesto sa harap ko. Iniwas ko ang tingin nang tinitigan niya ako sa mata.