NICOLANalaglag ang panga ko nang tumunghay si Chandria. Nakapameywang siya na nakataas ang kilay. Huli ko na naitago ang hawak kong rosas.Sa huli na bigo ako sa plano ko, wala nang romantic date. Nanlumo akong binagsak ang mga kamay."Ano'ng kalokohan—""Kalokohan bang magbigay ng bulaklak sa taong espesyal?" Masuyong sabi ko na tinaas ang tangan kong bulaklak.Ngumiwi siya. "Manigas ka, hindi ko paboritong rosas kahit kulay violet pa 'yan!"Tumiim bagang ako. Talagang sinubukan niya ako. Hindi ko pinansin ang pagtataray niya. "Ibibigay ko na lang kay Iris," nalulungkot kong sambit. Akma akong lampasan siya nang bigla niyang hinawakan ang bouquet."I won't allow you to give this to others. Di totoo na hindi ko gusto ang rosas," lumalabi siyang pahayag nang hinablot iyon. "Salamat." Sininghot niya ang rosas.Nakita ko ang pagsilay ng ngiti sa labi niya pero agad niyang binawi nang mapansin niya akong nakatititig sa kanya."Anyway, what's your favorite flower? Para tama ang susunod ko
CHANDRIAHindi ko natalo si Nicola kahapon kasi dinayaan niya ako. Nagkunwari akong galit pero pinipigilan ko ang sarili na huwag siyang paniwalaan na mahal niya ako. Para akong tanga kasi gusto ko siyang parusahan. Hindi pa sapat ang paghihirap niya ngayon. Suyuin niya ako hangga't makakaya niya. Gusto ko lang isampal sa kanya na may masama ang pananaw ko sa mga manloloko. Nagsisi ako na siya ang first ko sa lahat, samantala siya marami nang babae ang dumaan sa bibig niya."Aish!" Binato ko ang portfolio na walang kamalay-malay. Alas tres ng hapon, nasa opisina niya ako at binigyan ng maraming gawain. Nawalan tuloy ako ng chance na tignan ang nagaganap sa sarili kong kompanya.I'm still wary of that bitch. Gusto niyang baliktarin ang sitwasyon at ipalalabas na kasalanan ko."Okay ka lang ba, Miss Callagry?" Dumungaw mula sa cubicle ang kasama kong si Rex.Napatingin ang dalawang babae na dumadaan sa pagitan namin."Wala," kaila ko. "Bumalik ka na sa trabaho mo baka mamaya mapadaan
CHANDRIA Kinamot ko ang gilid ng ulo. "Lutang po ako pasensiya na."Blake chuckled. Nagtataka ako sa kanya, parang may ibang ispirito ang sumapi sa kanya kasi di 'yan namamansin noon. "Come on, dude. Di naman tayo nilason ng matamis niyang kape. Parang hindi ikaw iyong mahilig sa sweet. Saka, bakit binabawalan mo akong yayain siya? Free naman siya, diba?"Nicola shot his deathly glare at him. "Hindi siya free. At kahit free siya ngayon, hindi niya sasayangin ang oras niya sa'yo."Tumikhim si Paolo na napakibit balikat."Excuse me, po. Ako mismo ang magpapasya kong free ba ako o hindi. At saka Blake, thank you for invitation, pero may iba pa kasi akong gagawin."Talaga? Baka naiipit ka lang sa pagiging possessive nito?" Tinuro ni Blake ang kaibigan.Hindi na maipinta ang mukha ni Nicola. Binaha tuloy ako ng kaba, nagra-riot na ang sistema ko. Pakiwari ko, may kakaibang nangyayari bukod sa bad news na natanggap ko."Gusto mo ba masapak?" Inangat ni Nicola ang mahigpit na nakakuyom na
NICOLA "She's really impossible," nanlulumo kong anas sabay sapo ng noo.Agad akong bumalik sa opisina para tapusin ang naiwang trabaho. Tumiim bagang ako nang maalala si Blake. Isa pang salot, ewan kung ano ang nakain kung ba't gano'n siya ka-weird ngayon, bigla-biglang nagfi-flirt sa Chandria ako.Paliko ako sa isang anggolo nang matanaw ang dalawa kong kaibigan na seryoso na nag-uusap. Sino ba ang matutuwa ngayon kapag nasa delikadong sitwasyon kami. Hindi namin alam kung kailan aatake si Thaddeo. Kahit alam namin na naghihintay siya ng timing ay dapar kaming maghanda."Blake, masama ba ang epekto ng sobrang tamis ng kape kanina,?" Pabalya kong sabi kay Blake.Kumibot ang dulo ng kanyang labi. "First time kong nakatikim ng kape na parang asukal pero wala namang epekto sa akin. Bakit?" Tinaasan niya ako ng kilay."Bakit? May amnesia ka ba? Nakalimutan mong nilalandi mo si Chandria. Sa anong lenghwahe ko ba sasabihin sa'yo na girlfriend ko na siya?" Madiin kong saad, na binigyan siy
CHANDRIALumukob ang takot sa aking dibdib nang diniin ng lalaki ang baril sa leeg ko. Pigil hininga akong nagmamaneho dahi hindi niya ako hinayaang huminto. Muntik na akong mawalan sa tamang katinuan, mabuti't narinig ko ang boses ni Nicola nang tinawagan niya ito.Nalalagay sa panganib ang buhay ko pero may gana pa siyang sabihin na wala siyang pakialam kung papatayin nila ako o i-torture. Imbes na matakot ay nagalit ako sa kanya. Letseng babaero, ginawa pa 'kong paon sa kalokohan niya."Ihinto mo ang sasakyan!" Marahas niyang utos. "Sabi kong ihinto mo eh!"Malamig na pawis ang dumaloy sa mukha ko, nanginginig ako sa sobrang kaba at kulang na lang ay maiihi na ako. Nang nainis siya ay binatukan niya ako. Naniningkit ang mata ko sa kirot ng pagkahampas niya. Kapag di ko 'to makayanan ay babangga kami sa puno."Nakikinig ka ba? Sabi ko ihinto diba?!" Nangagalaiti niyang sigaw.Naramdaman kong tumutulo ang mga luha ko. Naging pipi ako at habol ang hiningang dinahan-dahan ang sasakyan.
CHANDRIA "Kailangan kong pumunta sa kompanya," sabi ko kay Celeste. Nilagnat ako matapos ng insidenteng iyon, dala siguro ng gulat at trauma dahil unang beses akong tinutukan ng baril at sinaktan ng ganoon."Hindi ba magagalit si Nicola?"Alam niyang nasa puder ako ni Nicola pati ang insidenteng nangyari sa akin."Ngayon nila ako huhulihin, diba?" Bumuntong hininga ako sa pagitan ng pagsasalita ko. "Gusto kong harapin si Marga, kokonprontahin ko siya sa pagbibintang niya.""Pero matibayang ebidensya nila. Mas mabuting d'yan ka lang. Hindi ka nila kaagad makukuha kapag kasama mo si Mr. Henderson," tutol niya."No!" Salungat ko sa malakas na boses. "Pupunta ko d'yan. Kahit saan ako, kaya nila akong hulihin. Ipapakita ko lang ang totoong pirma ko at ilang papeles na may rekord ng anomaliya ni Marga.""Ma'am Chandria naman, please, makinig naman kayo kahit ngayon lang. Ayoko rin kayong mapahamak.""Wag kang mag-alala sa akin, kaya ko ang sarili ko. Hahamakin ko ang sampid na iyan!" Full
CHANDRIA Isa lang ang solusyon ko, no'ng humupa ang lagnat ko ay maaga akong umalis ng bahay para puntahan ang kompanya. The place is so eerily silent and as if I don't belong here. O may tao lang talaga na ayaw ako rito.Kakarating ako sa opisina nang tumunog ang cellphone ko. Bumilis ang tibok ng puso ko dahil mistula akong daga na pasekretong pumasok sa opisina ni Marga.Pasa alas sais ng umaga, at si mamang guard lang ang tao rito. May kaunting oras ako para humanap ng matibay na ebidensiya laban kay Marga.I looked at the screen, and to my surprise, it was Autumn. She rarely calls me, and we just talked in the group chat. Nahihiwagaan ako sa bigla-bigla niyang paglitaw sa buhay ko.Naalala ko no'ng araw na may pinapirmahan siya, para raw sa insurance ng triplets. Nagbago kasi siya ng trabaho- sa isang insurance company at may maganda silang offer ka pumayag ako. "How are you, beshy? Nabalitaan ko may sakit ka? Okay ka lang ba?" Nahimig niya ang pag-alala."O-Okay lang ako. Bin
NICOLA Nakita mo ba'ng umalis si Chandria?" Umiigting ang panga kong tanong kay Yassel.Nagrerebolusyon ang sistema ko matapos matagpuang bakante ang kwarto ni Chandria. Kakahupa lang ng lagnat niya at talagang nagawa niyang tumakas. Natatakot tuloy akong mabinat s'ya."Sa kasamang palad, hindi ko po siya nakita kanina," malungkot niyang pahayag.Nanilim sa galit ang mga mata ko. Naging blangko ang utak kong sa anong paraan ko hahanapin ang babaing ito. Sinasadya niya akong pahirapan ngayon. I really don't understand her right now. Nanggigil akong sakalin siya't hilain pabalik ng mansyon ko. "Ihahatid ko muna sa nursery ang kambal," nasabi ko na lamang nang maalala ang mga anak. Umakyat ako sa itaas para tignan sila. This time, I hired a nanny for them. She's one of my close relative para iwas tukso. Namataan ko si Cynthia sa bukana ng kwarto ng triplets. Sinasapo nito ang noo at tila may mabigat siyang pinapasan."Ano ang problema, Cynthia?" Agaw-atensyon ko.Kumislot siya nang
CHANDRIA MIELLE Nagising ako na may duct tape sa bibig at may lubid sa mga kamay. Namamanhid ang katawan ko habang nakahiga sa malambot na kama. Dahan-dahan kong dinilat ang mga mata, nanlabo sa umipisa pero mabilis kong natanto kung nasaan ako. Madilim ang paligid. Naamoy ko ang mamahalin kong perfume na humahalo sa matapang na amoy ng silid na ito at sa tanya ko ay nasa stockroom ako. "Gising ka na pala, baby," bungad ni blake. His smirking like he owns the world. Natagumpayan niyang gawin akong hostage ngayon. Gumalaw ako, sinubukan umastras kaso kulang ang lakas ko para magawa 'yon. Lumapit siya at yumukod sa akin. Malakas ang tibok ng puso ko habang pinagmamasdan ang madilim niyang mukha na may hayagang pagnanasa. "Akala mo siguro makakatakas ka sa akin? Ang totoo, rason ko lang na ayokong ibenta ang casino dahil ikaw naman ang habol ko at ginugulo lang kita," bulong niya sabay hila sa kwelyo ko. "Wala ka nang choice ngayon, Chandria." I squirms, my muffled cries pleading fo
NICOLA HAYES HINABOL KO SILA. Buong akala ko na 'yon ang tanging paraan upang maligtas ko si Chandria. Dumating na nga ang pagkakataon na lumabas ang tunay na kulay ng taksil kong kaibigan. Tumiim bagang ako habang mahigpit na kumakapit sa manubela. Nabura ang tanawin sa paligid dahil nasa kotse niya ang buong konsentrasyon ko. Malapit ko na sana silang masundan subalit may humarang na ten wheeler sa akin. Pinili kong huminto kaysa ilagay sa panganib muli ang sarili. Kapagkuwan ay tinabi ko ang sasakyan sa gilid ng kalsada saka tinawagan si Paolo. "Paolo, I need your help," natataranta kong turan. "May nangyari ba?" Inosente niyang tanong. "Kinidnap ni Blake si Chandria. Dapat nating hanapin ang lugar na pagdadalhan nila. Sinubukan kong sundan sila pero nawala ako." "Ako na ang bahala. Eksaktong may number niya ako at iyon ang gagamitin ko para sundan siya." "Good. Pupunta ako dyan ngayon sa inyo, Paolo," wika ko. Akma ko sanang patayin ang tawag nang tumikhim s'ya. "Nasa mans
NICOLA HAYES "Dapat pala ako mamatay ng araw na 'yon, Paolo," pasimula ako habang niri-reload ang baril ko. Inangat ko ito at tinutok sa target ko. "Nawala ako sa sarili at padalos-dalos na sinugod si Theo. Nagtagumpay nga siyang pasabugin ang kotse ko at itapon ako sa ilog pero sadyang mahal ako ng tadhana." Mariin na nilapat ni Paolo ang mga labi niya. Nasa pribadong hardin kami ng vacation haouse niya sa Batangas ngayon. Sininghot ko ang maalat na simoy ng hangin na dala ng dagat, kasabay ang mahinang pagsampa ng alon sa dalampasigan mula sa likod ng bahay. Sinalinan ni Paolo ng whiskey ang mga baso namin. Sumandal siya't pinakatitigan ako. "You're damn lucky, Nic. Malaki ang utang na loob ko sa matandang babae. Kung hindi ka niya nakita... paano na kaya ngayon." "Nagtataka ako kung paano nila ako dinala papunta sa malayong probinsya na 'yon," tugon ko sabay putok ng baril, ngumiti ako nang ma-bull's eye ko ang target. "Salamat pa rin sa matandang iyon, wala sana ako ngayon
CHANDRIA MIELLE "So, is this casino is for sale or not?" Sumandal si Nate Torres habang pinag-aaralan ang sitwasyon. Tagos kaluluwa ang mga titig niya sa 'kin kaya may duda ako na di siya si Nicola. Parang magkahawig sila pero magkaiba ang kanilang galaw. Hindi ako mapakali ngayon habang nakaupo sa high-end conference room, samantala si Blake ay naging taong bato sa tabi. Mahina akong napaubo. "No. It's not for sale." Inunahan ako ng malamig na si Blake. Awtomatiko akong napabaling sa kanya sabay bigay ng matatalim kong tingin. "Hindi totoo ang sinasabi niya. Hindi kita pinapunta rito kung hindi ko ibebenta ang casino," sabi ko kay Nate. Huling-huli ko sa peripheral vision ko ang pagtigas ng panga ni Blake. "Hindi nga namin binibenta. H'wag kang maniwala d'yan." Tinaas ang boses mula sa pagkaubos ng pasensiya. "H'wag kang makialam, Blake. Diba napag-usapan na natin na ibenta ito? Lumulubog sa utang ang casino at makakatulong ang offer niya." "Wala tayong may pinag-usapan na
CHANDRIA "I don't know you, miss. I'm sorry," medyo naiiritang sambit ng lalaki habang tinatanggal ang kamay ko sa kanya. Huli kong namalayan na mahigpit pala akong nakakapit sa kanya. "I-I'm sorry," nahihiya kong sagot na binato sa ere ang mga kamay. Bakit? Bakit nakikita ko na siya si Nicola lalo na kung paano tumingin ang kanyang mga mata. May mahaba siyang balabas at mahabang buhok pero sigurado akong pamilyar siya. Magaan ang loob ko sa kanya at parang siya ang taong matagal ko nang hinahanap. "And I'm not Nicola. My name is Nate," pakilala niya. Hinawakan ko ang dibdib ko. Why his voice is like him? He's really Nicola? Humikbi ako sa harap niya. Wala akong pakialam kung pagsabihin niya akong baliw o ano. Nangungulila lang ako ng husto sa lalaking mahal ko. "A-Ano'ng nangyari sa'yo, Miss? May masakit ba sa'yo? Gusto mo dadalhin kita sa ospital?" Nataranta niyang tanong. Matigas akong umiling. "W-Wala may naalala lang ako." "Sigurado ka? Baka mamaya sasabihin nilang pi
Chandria Nawalan ako ng ganang makipagkaibigan kay Blake nang sinabi niyang mahal niya ako. Pakaramdam ko kasi ay trinaidor niya ako't wala na akong dapat pagkatiwalaan sa mundong ito. Buong buhay ko mabuti ang intensyon niya. Natatakot ako ngayon na lumapit sa kanya. "Nandito ako ngayon sa Grand Lux," sabi ko kay Ezekiel sa telephono. Kanina pa siya tumatawag sa akin kaya medyo mainit ang ulo. Nababalisa siya ngayon sa komplikadong sitwasyon ko. "Who's with you?" He replied sternly. "Ako lang. Bakit?" "Pupuntahan kita d'yan." "Wag na. Uuwi naman ako kaagad," tanggi ko. Bumuntong hininga siya. "You're not safe right now, Ate. You can't go out anytime you want." Sinabi ko kasi sa kanila ang nangyari sa'kin noon sa night club at ang totoong kaaway ni Nicola. Nalaman namin na isang matatag na myembro ng Cartel si Theo pati ang kapatid niyang si Thaddeo Tan. Hindi sila madaling hulihin at hayok sila sa human trafficking. Pinaiimbestigahan na naman sila sa NBI at sila na ang bahal
CHANDRIA "Come here, Chandria," malapad ang ngiti ni Joaquin na tinawag akong umupo sa tabi niya. Humalo-halo ang emosyon ko sa loob nang lumapit ako sa kanya saka umupo sa tabi niya. Lalo akong ginugulo ng makukulay na neon lights at maingay na tugtug. Akyat baba ang mga kamay ko sa sa aking hita at parang naiilang ako sa dibdib ko kasi halos luluwa na ito sa sobrang baba ng V-line Nasipat ko si Joaqin na tumingin doon kaya bigla kong niyakap ang sarili. Pinalilibutan kami ng mga kaibigan niya. Walang katapusan silang nagtatawanan, kiniliti at may kakaiba sa kanilang mga mata nila, parang naha-high sila. Masangsang ang magkahalong amoy ng alak, pawis at matalim na bagay. "By the way, this is my friend Chandria. Nakilala ko lang siya sa Siargao. She's a nice girl, you know. She's a nice girl," pakilala ni Joaqin sa mga kaibigan. Ngumiti ang babae na di ko alam kung transwoman ba saka may inabot na cocktail sa akin. Sinuklian ko siya ng ngiti nang kinuha 'yon pero di ko muna inino
CHANDRIALumipas ang tatlong buwan. Lumipas ang mabibigat na hamon sa aming buhay. Sa kabila ng nakakabangungot na pagkawala ni Nicola ay pinilit kong ipagpatuloy ang buhay. Nandito ulit ako sa N Lending company para sa isang investment deal.Sumandal ako sa swivel chair habang pinagmamasdan ang nakakalulang tanawin ng Manila skyline. Nandito ako sa conference room dahil hinihintay ko ang bagong investor. Tinatapik ko ang gel pen sa itaas ng dokumento. Napatuwid ako ng upo nang bumukas ang pinto.Niluwa ng pinto ang nakangising si Joaqin. Kinurap ko ang mga mata. Oo, hindi ako nag-iilusyon. Siya nga, si Joaqin na di ko alam ang apelyido hanggang ngayon."Oh, Chandria? I-Ikaw pala ang CEO ng N Lending? Diba si Nicola Henderson iyon?" Bungad niya.My hands freeze on the gel pen. Pigil ang hininga kong tiningnan siya ng mataimtim. Hindi ko sukat akalain na lilitaw sa harap ko ang naging kaibigan ko noon sa Siargio. Ngunit ba't biglang bumigat ang pakiramdam ko sa kanya? Sinasabi ng insti
CHANDRIA Wala akong ibang inisip kundi ang asikasuhin ang naiwang negosyo ni Nicola. Ang N Lending Company at ang Grand Lux Resort and Casino. Mahirap sa parte ko dahil meron pa akong sariling negosyo. Hindi ko alam kung paano patakbuhin ng sabay-sabay. Pero salamat kay Paolo dahil siya ang business partner ni Nicola at ang taong inaasahan nito kung sakaling may mangyayaring masama rito. Humugot ako ng malalim na hininga. Dapat kung harapin na may tapang ang araw na 'to. Halos isang linggo na ang lumipas nang nilibing namin si Nicola kaso di ko mapigilan lumuksa. Maraming aspect sa buhay ko na lalo akong nangulila sa kanya. I missed his laugh, his kisses, and his teasing remarks. Nangingig ako sa magkahalong lungkot at galit. Nagagalit ako sa mga taong pinatay siya. Gusto ko ng hustisya. Gusto kong malaman kung sino ang mga kaaway niya. Tinanggal ko ang reading glass bago inangat ang tingin kay Paolo. Nasa maaliwalas na opisina kami ni Nicola ngayon. Kitang-kita ang mga ulap sa