NICOLANakakabinging hiyawan ang gumising ng diwa ko. Nasa gitna ako ng ring ng Fight X arena. Hinahanda ko ang sarili ko pero hindi ko maitago ang malakas na kabog ng dibdib ko. Ininat-inat ko ang mga daliri, sabik na akong makipag-away. Umagos ang pawis ko pababa ng aking pisngi, pero tinutupok ng apoy ang bawat bahagi ng katawan ko. The moment I stepped in here, I knew it was no longer just a game. Ibubuwis ko ang buhay ko para sa babaeng importante sa akin. Desperado na kasi akong makita siya muli. Binigyan ako ng nanlilisik na tingin ni Ezekiel na nasa harap ko, habang pinapatunog ang kanyang mga daliri at ginuguhit ang demonyong ngiti. Nasa kanyang likuran ang mga kapatid na sina Kaelum at Atlas, nakatayo sila sa madalim na angolo pero kitang-kita ko ang malamig at mapanuri nilang ekspresyon. Pareho silang gusto akong lampasuhin para mawala sa paningin nila."Hindi ko inaakala na ganito ka katanga, future brother-in-law. Hayan, nandito ka para sirain ang buhay mo," puna niya.
CHANDRIA "Gumising ka na! Magtatangali na oh!" Naiinis na tawag ni Daphne sa akin.Tinamad na akong gumising ng maaga pagkalipas ng dalawang linggo ko rito sa Siargao. Marami ang masasayang nangyari, nasagad ko ng husto ang kapayapaan at parang gusto ko nang manirahan dito.Inuga ulit ni Daphne ang balikat ko. Umungol lamang ako saka bumalikwas at tinakpan ng unan ang ulo. "Five minutes," usal ko.Pinihit niya ako paharap sa kanya. "Araw-araw na lang, five minutes! Bumangon ka na kasi last day ko ngayon at gusto kong sulitin ang pamamasyal. Bibili pa ak ng souveniers!"Nakapikit akong ngumiti. "May oras pa naman," tinatamad kong sagot."Mag-a-alas onse na! Kung nandito lang sana sila Shiela at Xaira ay hindi kita guguluhin. Ba't ka kasi biglang naging tamad? Sobrang ka di-date mo ba ito kay Joaqin?" Litniya niya. Pinaalala niya na kaming dalawa lang ang nandito kasi matagal nang bumalik sa kani-kanilang bahay sina Shiela at Xaira.My eyes automatically fluttered open. Bumilis ang tib
CHANDRIA "Nicola..." nanginginig kong sambit. Hindi ko malaman kung ano ang irarason ko. Huli niya ako sa akto na may ibang katabing lalaki pero pwede akong rumason kasi wala naman nangyari sa amin."Kaya ka ba lumayas para maghanap ng ibang lalaki. Hangang-hanga ako sayo, para gusto mo yata makipag-contest sa akin. Paramihan tayo ng kalaguyo?" Sarkastiko niyang sabi pero nasa ilalim ng boses ang galit."I'll explain. This is not what's look like," nanginginig kong usal.Kumibot ang dulo ng labi niya, nang humakbang siya para lalong lumapit sa akin. Umiinit ang pisngi ko na hinay-hinayna tumayo. Nawala sa isip ko na narito si Joaqin, malamang ay gulat itong nakatitig sa amin. Binitawan ni Nicola ang mga anak kaya sinukod ako ng yakap ni Layla at Liam."Marami-rami kang ipapaliwanag mamaya," anas niya sa mababang boses na para akong hinihepnotismo.Bigla kong naalala ang huling eksena ni Nicola na may kahalikan na babae, umusbong ang galit sa sistema ko."I-Ikaw, ma-marami ka ring ipa
CHANDRIANakasimangot akong umupo sa dining table, ni hindi ko pinansin ang triplets.Maang silang napatingin sa akin, wala ni isa ang nangahas na istorbohin ako. Pakiwari ko ay nagiging matured na ang mga bata dahil naiintindihan nila ang sitwasyon ngayon. Kahit na itago ko ang naiinis kong mukha, alam nila na nag-aaway kami ng ama nila.Naisahan ako kagabi ni Nicola at galit ako! Galit ako sa sarili ko dahil hinayaan kong mapadala sa matatamis niyang salita.Nakakabaliw.Sinalinan ko ng tubig ang baso. Nakalapag sa harapan namin ang umuusok na kanin, at iba't ibang ulam para sa agahan pero tanging hotdog ang kinakain ng mga anak ko. Nagkunwari akong mahinahon saka kinuha ang isang pinggang scramble egg na may tomato slices. Wala pa si Nicola kaya pagkakataon ko 'to para masinsinan na humingi ng tawad sa kanila.But I'm still furious with their father."Mom, galit po ba kayo sa amin?" Basag katahimikan ni Liam, siya ang advance mag-isip sa kanilang tatlo na kaagad na nakakahalata sa
NICOLA"Wala akong pagpipilian, puro magaganda lahat," natatawa kong sabi sa tindera ng flowershop sa Dangwa.Singhot ko ang makapal na halimuyak ng mga sari-saring bulaklak na nakahilera sa harap ko. Maaliwalas ang panahon ng hapong ito, tamang-tama para bumili ng bulaklak para sa mahal ko."Para sa asawa niyo po, sir? Hihindi po kayo ng patawad?" She glanced at me with sharp, assessing eyes, then smiled knowingly. Tantya ko nasa diciaseis pa ang batang ito.Nahulaan niya kaagad ang nasa isip ko. Nabilib ako sa ginang. Lumabi ako, na napamulsa. "Para sa isang taong espesyal na mahirap suyuin. Ano ba ang magandang bulaklak para mapaamo siya?" Namasyal ang paningin ko sa isang kumpol ng pink roses. "Ah, pink rose po," suhestyon niya na nahuli akong nakatingin doon.Napaisip ako. "Pero... lavender ang favorite color niya. May violet roses ba kayo rito?"Nanlaki ang mga mata niya't nagpakawala ng singhap. "Lavender ho?" Balik tanong niya. "Rare iyan, Sir. Pero saktong mayroon kami niya
NICOLANalaglag ang panga ko nang tumunghay si Chandria. Nakapameywang siya na nakataas ang kilay. Huli ko na naitago ang hawak kong rosas.Sa huli na bigo ako sa plano ko, wala nang romantic date. Nanlumo akong binagsak ang mga kamay."Ano'ng kalokohan—""Kalokohan bang magbigay ng bulaklak sa taong espesyal?" Masuyong sabi ko na tinaas ang tangan kong bulaklak.Ngumiwi siya. "Manigas ka, hindi ko paboritong rosas kahit kulay violet pa 'yan!"Tumiim bagang ako. Talagang sinubukan niya ako. Hindi ko pinansin ang pagtataray niya. "Ibibigay ko na lang kay Iris," nalulungkot kong sambit. Akma akong lampasan siya nang bigla niyang hinawakan ang bouquet."I won't allow you to give this to others. Di totoo na hindi ko gusto ang rosas," lumalabi siyang pahayag nang hinablot iyon. "Salamat." Sininghot niya ang rosas.Nakita ko ang pagsilay ng ngiti sa labi niya pero agad niyang binawi nang mapansin niya akong nakatititig sa kanya."Anyway, what's your favorite flower? Para tama ang susunod ko
CHANDRIAHindi ko natalo si Nicola kahapon kasi dinayaan niya ako. Nagkunwari akong galit pero pinipigilan ko ang sarili na huwag siyang paniwalaan na mahal niya ako. Para akong tanga kasi gusto ko siyang parusahan. Hindi pa sapat ang paghihirap niya ngayon. Suyuin niya ako hangga't makakaya niya. Gusto ko lang isampal sa kanya na may masama ang pananaw ko sa mga manloloko. Nagsisi ako na siya ang first ko sa lahat, samantala siya marami nang babae ang dumaan sa bibig niya."Aish!" Binato ko ang portfolio na walang kamalay-malay. Alas tres ng hapon, nasa opisina niya ako at binigyan ng maraming gawain. Nawalan tuloy ako ng chance na tignan ang nagaganap sa sarili kong kompanya.I'm still wary of that bitch. Gusto niyang baliktarin ang sitwasyon at ipalalabas na kasalanan ko."Okay ka lang ba, Miss Callagry?" Dumungaw mula sa cubicle ang kasama kong si Rex.Napatingin ang dalawang babae na dumadaan sa pagitan namin."Wala," kaila ko. "Bumalik ka na sa trabaho mo baka mamaya mapadaan
CHANDRIA Kinamot ko ang gilid ng ulo. "Lutang po ako pasensiya na."Blake chuckled. Nagtataka ako sa kanya, parang may ibang ispirito ang sumapi sa kanya kasi di 'yan namamansin noon. "Come on, dude. Di naman tayo nilason ng matamis niyang kape. Parang hindi ikaw iyong mahilig sa sweet. Saka, bakit binabawalan mo akong yayain siya? Free naman siya, diba?"Nicola shot his deathly glare at him. "Hindi siya free. At kahit free siya ngayon, hindi niya sasayangin ang oras niya sa'yo."Tumikhim si Paolo na napakibit balikat."Excuse me, po. Ako mismo ang magpapasya kong free ba ako o hindi. At saka Blake, thank you for invitation, pero may iba pa kasi akong gagawin."Talaga? Baka naiipit ka lang sa pagiging possessive nito?" Tinuro ni Blake ang kaibigan.Hindi na maipinta ang mukha ni Nicola. Binaha tuloy ako ng kaba, nagra-riot na ang sistema ko. Pakiwari ko, may kakaibang nangyayari bukod sa bad news na natanggap ko."Gusto mo ba masapak?" Inangat ni Nicola ang mahigpit na nakakuyom na
CHANDRIA MIELLE Nagising ako na may duct tape sa bibig at may lubid sa mga kamay. Namamanhid ang katawan ko habang nakahiga sa malambot na kama. Dahan-dahan kong dinilat ang mga mata, nanlabo sa umipisa pero mabilis kong natanto kung nasaan ako. Madilim ang paligid. Naamoy ko ang mamahalin kong perfume na humahalo sa matapang na amoy ng silid na ito at sa tanya ko ay nasa stockroom ako. "Gising ka na pala, baby," bungad ni blake. His smirking like he owns the world. Natagumpayan niyang gawin akong hostage ngayon. Gumalaw ako, sinubukan umastras kaso kulang ang lakas ko para magawa 'yon. Lumapit siya at yumukod sa akin. Malakas ang tibok ng puso ko habang pinagmamasdan ang madilim niyang mukha na may hayagang pagnanasa. "Akala mo siguro makakatakas ka sa akin? Ang totoo, rason ko lang na ayokong ibenta ang casino dahil ikaw naman ang habol ko at ginugulo lang kita," bulong niya sabay hila sa kwelyo ko. "Wala ka nang choice ngayon, Chandria." I squirms, my muffled cries pleading fo
NICOLA HAYES HINABOL KO SILA. Buong akala ko na 'yon ang tanging paraan upang maligtas ko si Chandria. Dumating na nga ang pagkakataon na lumabas ang tunay na kulay ng taksil kong kaibigan. Tumiim bagang ako habang mahigpit na kumakapit sa manubela. Nabura ang tanawin sa paligid dahil nasa kotse niya ang buong konsentrasyon ko. Malapit ko na sana silang masundan subalit may humarang na ten wheeler sa akin. Pinili kong huminto kaysa ilagay sa panganib muli ang sarili. Kapagkuwan ay tinabi ko ang sasakyan sa gilid ng kalsada saka tinawagan si Paolo. "Paolo, I need your help," natataranta kong turan. "May nangyari ba?" Inosente niyang tanong. "Kinidnap ni Blake si Chandria. Dapat nating hanapin ang lugar na pagdadalhan nila. Sinubukan kong sundan sila pero nawala ako." "Ako na ang bahala. Eksaktong may number niya ako at iyon ang gagamitin ko para sundan siya." "Good. Pupunta ako dyan ngayon sa inyo, Paolo," wika ko. Akma ko sanang patayin ang tawag nang tumikhim s'ya. "Nasa mans
NICOLA HAYES "Dapat pala ako mamatay ng araw na 'yon, Paolo," pasimula ako habang niri-reload ang baril ko. Inangat ko ito at tinutok sa target ko. "Nawala ako sa sarili at padalos-dalos na sinugod si Theo. Nagtagumpay nga siyang pasabugin ang kotse ko at itapon ako sa ilog pero sadyang mahal ako ng tadhana." Mariin na nilapat ni Paolo ang mga labi niya. Nasa pribadong hardin kami ng vacation haouse niya sa Batangas ngayon. Sininghot ko ang maalat na simoy ng hangin na dala ng dagat, kasabay ang mahinang pagsampa ng alon sa dalampasigan mula sa likod ng bahay. Sinalinan ni Paolo ng whiskey ang mga baso namin. Sumandal siya't pinakatitigan ako. "You're damn lucky, Nic. Malaki ang utang na loob ko sa matandang babae. Kung hindi ka niya nakita... paano na kaya ngayon." "Nagtataka ako kung paano nila ako dinala papunta sa malayong probinsya na 'yon," tugon ko sabay putok ng baril, ngumiti ako nang ma-bull's eye ko ang target. "Salamat pa rin sa matandang iyon, wala sana ako ngayon
CHANDRIA MIELLE "So, is this casino is for sale or not?" Sumandal si Nate Torres habang pinag-aaralan ang sitwasyon. Tagos kaluluwa ang mga titig niya sa 'kin kaya may duda ako na di siya si Nicola. Parang magkahawig sila pero magkaiba ang kanilang galaw. Hindi ako mapakali ngayon habang nakaupo sa high-end conference room, samantala si Blake ay naging taong bato sa tabi. Mahina akong napaubo. "No. It's not for sale." Inunahan ako ng malamig na si Blake. Awtomatiko akong napabaling sa kanya sabay bigay ng matatalim kong tingin. "Hindi totoo ang sinasabi niya. Hindi kita pinapunta rito kung hindi ko ibebenta ang casino," sabi ko kay Nate. Huling-huli ko sa peripheral vision ko ang pagtigas ng panga ni Blake. "Hindi nga namin binibenta. H'wag kang maniwala d'yan." Tinaas ang boses mula sa pagkaubos ng pasensiya. "H'wag kang makialam, Blake. Diba napag-usapan na natin na ibenta ito? Lumulubog sa utang ang casino at makakatulong ang offer niya." "Wala tayong may pinag-usapan na
CHANDRIA "I don't know you, miss. I'm sorry," medyo naiiritang sambit ng lalaki habang tinatanggal ang kamay ko sa kanya. Huli kong namalayan na mahigpit pala akong nakakapit sa kanya. "I-I'm sorry," nahihiya kong sagot na binato sa ere ang mga kamay. Bakit? Bakit nakikita ko na siya si Nicola lalo na kung paano tumingin ang kanyang mga mata. May mahaba siyang balabas at mahabang buhok pero sigurado akong pamilyar siya. Magaan ang loob ko sa kanya at parang siya ang taong matagal ko nang hinahanap. "And I'm not Nicola. My name is Nate," pakilala niya. Hinawakan ko ang dibdib ko. Why his voice is like him? He's really Nicola? Humikbi ako sa harap niya. Wala akong pakialam kung pagsabihin niya akong baliw o ano. Nangungulila lang ako ng husto sa lalaking mahal ko. "A-Ano'ng nangyari sa'yo, Miss? May masakit ba sa'yo? Gusto mo dadalhin kita sa ospital?" Nataranta niyang tanong. Matigas akong umiling. "W-Wala may naalala lang ako." "Sigurado ka? Baka mamaya sasabihin nilang pi
Chandria Nawalan ako ng ganang makipagkaibigan kay Blake nang sinabi niyang mahal niya ako. Pakaramdam ko kasi ay trinaidor niya ako't wala na akong dapat pagkatiwalaan sa mundong ito. Buong buhay ko mabuti ang intensyon niya. Natatakot ako ngayon na lumapit sa kanya. "Nandito ako ngayon sa Grand Lux," sabi ko kay Ezekiel sa telephono. Kanina pa siya tumatawag sa akin kaya medyo mainit ang ulo. Nababalisa siya ngayon sa komplikadong sitwasyon ko. "Who's with you?" He replied sternly. "Ako lang. Bakit?" "Pupuntahan kita d'yan." "Wag na. Uuwi naman ako kaagad," tanggi ko. Bumuntong hininga siya. "You're not safe right now, Ate. You can't go out anytime you want." Sinabi ko kasi sa kanila ang nangyari sa'kin noon sa night club at ang totoong kaaway ni Nicola. Nalaman namin na isang matatag na myembro ng Cartel si Theo pati ang kapatid niyang si Thaddeo Tan. Hindi sila madaling hulihin at hayok sila sa human trafficking. Pinaiimbestigahan na naman sila sa NBI at sila na ang bahal
CHANDRIA "Come here, Chandria," malapad ang ngiti ni Joaquin na tinawag akong umupo sa tabi niya. Humalo-halo ang emosyon ko sa loob nang lumapit ako sa kanya saka umupo sa tabi niya. Lalo akong ginugulo ng makukulay na neon lights at maingay na tugtug. Akyat baba ang mga kamay ko sa sa aking hita at parang naiilang ako sa dibdib ko kasi halos luluwa na ito sa sobrang baba ng V-line Nasipat ko si Joaqin na tumingin doon kaya bigla kong niyakap ang sarili. Pinalilibutan kami ng mga kaibigan niya. Walang katapusan silang nagtatawanan, kiniliti at may kakaiba sa kanilang mga mata nila, parang naha-high sila. Masangsang ang magkahalong amoy ng alak, pawis at matalim na bagay. "By the way, this is my friend Chandria. Nakilala ko lang siya sa Siargao. She's a nice girl, you know. She's a nice girl," pakilala ni Joaqin sa mga kaibigan. Ngumiti ang babae na di ko alam kung transwoman ba saka may inabot na cocktail sa akin. Sinuklian ko siya ng ngiti nang kinuha 'yon pero di ko muna inino
CHANDRIALumipas ang tatlong buwan. Lumipas ang mabibigat na hamon sa aming buhay. Sa kabila ng nakakabangungot na pagkawala ni Nicola ay pinilit kong ipagpatuloy ang buhay. Nandito ulit ako sa N Lending company para sa isang investment deal.Sumandal ako sa swivel chair habang pinagmamasdan ang nakakalulang tanawin ng Manila skyline. Nandito ako sa conference room dahil hinihintay ko ang bagong investor. Tinatapik ko ang gel pen sa itaas ng dokumento. Napatuwid ako ng upo nang bumukas ang pinto.Niluwa ng pinto ang nakangising si Joaqin. Kinurap ko ang mga mata. Oo, hindi ako nag-iilusyon. Siya nga, si Joaqin na di ko alam ang apelyido hanggang ngayon."Oh, Chandria? I-Ikaw pala ang CEO ng N Lending? Diba si Nicola Henderson iyon?" Bungad niya.My hands freeze on the gel pen. Pigil ang hininga kong tiningnan siya ng mataimtim. Hindi ko sukat akalain na lilitaw sa harap ko ang naging kaibigan ko noon sa Siargio. Ngunit ba't biglang bumigat ang pakiramdam ko sa kanya? Sinasabi ng insti
CHANDRIA Wala akong ibang inisip kundi ang asikasuhin ang naiwang negosyo ni Nicola. Ang N Lending Company at ang Grand Lux Resort and Casino. Mahirap sa parte ko dahil meron pa akong sariling negosyo. Hindi ko alam kung paano patakbuhin ng sabay-sabay. Pero salamat kay Paolo dahil siya ang business partner ni Nicola at ang taong inaasahan nito kung sakaling may mangyayaring masama rito. Humugot ako ng malalim na hininga. Dapat kung harapin na may tapang ang araw na 'to. Halos isang linggo na ang lumipas nang nilibing namin si Nicola kaso di ko mapigilan lumuksa. Maraming aspect sa buhay ko na lalo akong nangulila sa kanya. I missed his laugh, his kisses, and his teasing remarks. Nangingig ako sa magkahalong lungkot at galit. Nagagalit ako sa mga taong pinatay siya. Gusto ko ng hustisya. Gusto kong malaman kung sino ang mga kaaway niya. Tinanggal ko ang reading glass bago inangat ang tingin kay Paolo. Nasa maaliwalas na opisina kami ni Nicola ngayon. Kitang-kita ang mga ulap sa