Chapter 2

Helena's POV

"Goodmorning, Jennica," pagbati ko sa manager ng flower shop ni Kiana.

"Goodmorning, Helena. First day mo ngayon?"

"Oo. Kinakabahan na nga ako kasi baka magkamali ako, eh."

"Hindi 'yan. At kung magkamali man, nandito naman ako para tulungan ka. Sa cashier ka nga pala naka assign pero pwede ka rin namang mag assist sa mga customers if they need help."

"Maraming salamat talaga."

Masyado pang maaga kaya naman ay wala pang masyadong customer. Napaka aliwalas ng flower shop. Napaka kalmado rin ng paligid kaya ang sarap mag trabaho.

(Sa Isang Sulyap Mo by Myrus playing...)

"Goodmorning mi--"

"Oh?" gulat na saad ko nang makita ang lalaking nakausap ko kahapon.

"You were that p-person I asked yesterday, right?" hindi makapaniwalang tanong niya.

"Yes, that was me."

"Right! I'm here to buy some f-flowers."

"What kind of flowers do you want?"

"Can y-you recommend a flower that I can offer to my deceased grandmother?"

Nagulat ako sa tanong niya. Deceased? Grandmother? Patay na ang lola niya?

Ngumiti ako nang mapakla. Alam kong halata sa mga mata ko na may halong lungkot ang pag ngiti ko.

Ewan ko ba. Sa tuwing may nakikilala akong namatayan ng family member ay kaagad akong nalulungkot.

"Hydrangea, Chrysanthemums, and Lilies. Which one would you want to have?"

"Uh...may I first have a glimpse of these flowers y-you've mentioned?"

"Sure! Follow me."

Tahimik lamang na sumusunod sa akin ang binata hanggang sa marating namin ang pwesto ng mga bulaklak na aking binanggit kanina.

"Wow..." ang tanging lumabas sa kanyang bibig habang pinagmamasdan ang mga ito.

"Which one of these can mean something like wanting to be f-forgiven?"

Lalo lamang akong nagulat sa kanyang itinanong. May malaki ba siyang kasalanan sa lola niya?

"Uh...that would be purple hyacinth. Over there," sagot ko at saka itinuro ang mga naka display na hyacinth.

Ang dami kong alam tungkol sa symbolisms ng mga bulaklak, 'no? That's because I love reading books about flowers.

Kaya nga tuwing pumupunta kami ng sementeryo ay talagang tinitignan ko ang iba't ibang mga bulaklak at isinasaulo ang mga simbolo nila. Kapag naman may bulaklak na hindi ko pa alam ang simbolo ay kinukuhanan ko ito ng litrato at saka ko hahanapin sa mga libro ko. Minsan nga sa internet ako naghahanap kapag wala sa libro.

"Beautiful. I'll get t-two of it."

Nakalagay sa glass jar ang mga bulaklak kung kaya't dapat maingat talaga ang pagkakabuhat sa mga ito.

"Thank you for these flowers. It was nice meeting you again m-miss. I'll get going n-now. Bye!"

Tanging ngiti at pag tango na lamang ang aking naitugon dahil nagmamadaling lumabas ang lalaki.

How can someone be so handsome with a serious face and become so cute with a smile?

(Music slowly fading...)

"Uy! Ang gwapo no'n, ah? Crush mo? Namumula ka, eh," pang aasar ni Jennica sa akin.

"Hindi ako namumula, 'no. Tsaka kahapon ko lang nakilala ang isang 'yun."

"Gwapo, 'no? Lakas ng dating."

Natawa na lamang ako sa sinabi niya. Pero aaminin ko, totoo namang gwapo at malakas talaga ang dating nung guy.

Hindi naman 'yun siya mukhang Pilipino, tsaka panay English siya kaya foreigner siguro 'yun. One thing's for sure, he's a head turner type of guy. Isali mo pa 'yung height niya. Imagine, 5"7 ako tapos hanggang leeg niya lang ako?

"Ganitong oras magdadagsaan ang mga customers. Standby ka na," saad ni Jennica na nag stretching pa.

It's Christmas season and marami talaga ang customers ng shop these past few days. First week pa lang 'to ng December, pa'no pa kaya kung mismong araw na ng pasko.

"Hi guys!" masayang pagbati ni Kiana sa amin na kakapasok lang sa shop.

"Ang saya mo yata ma'am? Blooming din," tanong ni Jennica.

"Kasi naman! Napaka green flag ng manliligaw ko. Tapos nagkakasundo pa kami sa halos lahat ng bagay," kinikilig na sagot ng best friend ko.

"Ayusin mo 'yang boses mo, Kiana. 'Wag mong iniipit kasi hindi bagay sa'yo."

Okay lang kung mag baby talk siya dun sa manliligaw niya basta huwag lang sa amin kasi napaka cringe.

"Helena, alam ko naman na nagkakaganyan ka kasi hindi ka pa nagkaka boyfriend."

"Hindi mo sure ma'am," panunukso ni Jennica.

Kaagad namang nagkasalubong ang aking mga kilay sa sinabing iyon ni Jennica. Ni wala nga akong manliligaw, eh.

"Oh? Bakit wala akong alam sa love life mo, Helena?" kunwaring pagtatampo ng bestfriend ko at saka ako kinalabit.

"Kasi wala naman. Nagbibiro lamang iyang si Jennica."

Nagtatakang tumingin si Kiana kay Jennica. Hindi yata siya naniniwala sa akin.

"Ah, opo ma'am. Nagbibiro lamang ako. Haha!"

"Naku! Ikaw talaga, Jennica. Alam mo ba na kapag itong bestfriend ko ay nagka boyfriend, aayusin ko na agad ang papeles para sa kasal nila," natatawang saad naman ni Kiana.

Ano ba naman ang dalawang 'to. Ako ba naman ang pag piyestahan ng mga biro nila.

"Anyway, I have to go na. Magkikita pa kami ng manliligaw ko. See ya!"

Ilang saglit pagkatapos umalis ng bestfriend ko ay nagsidatingan naman ang mga customers. Sampo lang kaming lahat na on duty pero kinakaya naman namin ang dami ng customers. Ang walo sa staff ay dito lang sa shop habang 'yung dalawa ay ang taga deliver ng mga bulaklak. Minsan sa mga kasalan at birthday hinahatid, minsan naman sa vigil o burol.

"Ang ganda mo naman, hija. Bago ka ba rito? Ngayon lang kasi kita nakita,"

saad ng babaeng customer na kung titingnan ay mukhang nasa 40s na.

"Opo, bago lang ako rito. Salamat po sa pagbili ng mga bulaklak."

"Walang anuman. Sana ay magtagal ka rito. Nakakagaan ng pakiramdam ang presensya mo."

Totoo kaya 'yong sinabi niya? O baka sinabi niya lang 'yun para makipag close sa akin? Pero no joke, ang sarap sa pakiramdam na makatanggap ng gano'ng compliment.

Bandang alas siyete na ng gabi kami nag close. Dapat talagang maaga kaming mag close kasi umaabot daw pala ng halos isang oras ang pagliligpit sa shop. Lahat din kami ay hindi pa kumakain kaya talagang kailangan na naming makauwi. Ang libre lang kasi para sa amin na employees every time ay lunch at snacks.

As for me, maghahanap na lang ako ng makakainan sa malapit kasi wala na akong ganang magluto pa ng pagkain. Gusto ko, pagdating ko sa unit ay kaagad na lang akong hihilata.

"Hash, naaalala mo na ba ang pangalan nung sikat na baseball coach dito sa Pilipinas na nakita natin kanina?" rinig kong tanong ni Keol sa kasama namin.

"Hindi pa rin, eh. Pero sa pagkakaalala ko ay ang high school baseball team ng Grendolf International School ang tinuturuan niya."

"Grabe! Sobrang tangkad niya, 'no? Nakaka intimidate nga, eh."

Sino kaya ang tinutukoy nila? Tsaka bakit naman may mapapadpad na sikat na baseball coach dito sa amin? Eh halos basketball nga lang ang sikat at overhyped na sport dito.

"Straight ka na pauwi, Helena?" tanong ni Jennica.

"Hindi eh. Maghahanap na lang ako ng makakainan sa tabi-tabi. 'Di na keri ng powers ko magluto pa."

"Aysus! Baka mamaya malalaman ko na lang na ka-date mo pala 'yung lalaki kanina," panunukso nito.

"Hindi ah! Ni hindi ko nga alam ang pangalan ng isang 'yun, eh."

"Kapag nagkita pa kayo ng isang 'yun sa ikatlong pagkakataon, maniniwala na talaga ako sa destiny. Yieee!"

Hindi ko talaga maintindihan kung papaanong napakabilis para sa ibang tao na magbigay ng malisya. Tsaka anong destiny? Hindi ba pwedeng coincidence lang kasi nasa iisang lugar kami? Ay, ewan!

Nang makapasok ako sa sasakyan ko ay kaagad akong nag browse online ng mga underrated na kainan dito sa lugar namin.

"Karing's Night Karenderya?" clueless na tanong ko.

So does that mean tuwing gabi lang nagbubukas ang karenderyang 'yun? Ang galing naman pero nakakapagtaka.

It was a fifteen minute drive from the shop. According to the post on f******k, masarap daw ang mga pagkain dito. Tsaka sabi niya mas lalo mo raw ma a-appreciate ang karenderya kapag nalaman mo kung bakit tuwing gabi lang ito nagbubukas. Ang hindi ko lnag maintindihan ay bakit hindi pa niya sinama sa post niya ang tungkol doon? Hay...

"Magandang gabi po," pagbati ko kay lola na siyang nagbabantay sa may cashier.

"Magandang gabi rin hija. Ang ganda mo naman."

Nahihiyang napangiti ako dahil sa sinabi niya. Bago pa ako maubusan ng pwesto ay nag order na ako kaagad. Isang cup ng rice, isang serve ng bistek, at isang serve ng sisig. 'Yun lang ang in-order ko kasi baka hindi ko maubos kapag sobrang dami.

"Ito na po ang order niyo, ma'am. Enjoy po," saad ng dalagang naghatid ng pagkain ko.

Akala ko ay si lola lang mag-isa ang nandito kanina kaya medyo nag-alala ako.

Now, it's the moment of truth. Ang una kong tinikman ay ang bistek. Masarap siya tsaka hindi matigas. Sakto lang ang pagka lambot ng karne tsaka hindi nagkulang sa lasa 'yun bang parang sabaw niya. It's a 10 for me.

"Pwede ba akong umupo sa tapat mo, hija?" napatingin ako sa lola na kaninang nagbabantay sa may counter.

Tumango ako at saka tumigil muna sa pag kain.

"Bihira lang akong makapansin ng babaeng customer na mag-isa. Madalas kasi ay kasama ang nobyo o asawa."

Hindi ako nagsalita. Binigyan ko lamang siya ng tingin na nagpapahiwatig na nakikinig ako at makikinig pa sa susunod niyang sasabihin.

"Ako nga pala si Karina. Tawagin mo na lamang akong lola Karing. Ako ang may-ari ng karenderyang 'to na halos isang dekada na ring nagbibigay serbisyo."

"Nice to meet you po. Nakakatuwa naman po na sa lahat ng nandito eh ako 'yung napili niyong kausapin."

"Dahil sa tingin ko ay bagay ka sa apo ko."

"P-po?" Gulat na sambit ko.

Tama ba ang pagkakarinig ko o assuming lang ako masyado?

"May apo ako na single na bagay sa'yo. 'Yun ay kung single ka rin?"

"S-single nga po ako."

Napangiti si lola na para bang nakamit na niya ang tagumpay na matagal na niyang inaasam.

"Nga po pala, bakit po tuwing gabi lang kayo nagbubukas?" pag-iiba ko sa usapan.

Pero totoo naman din na gusto kong malaman ang dahilan.

"Marami kasing mga biyahero ang napapadaan dito tuwing gabi at madalas naghahanap ng makakainan. Sa kagustuhan kong matugunan ang pangangailangan nila, nagpatayo na ako ng karenderyang tuwing gabi lang nagbubukas."

"Hindi naman po ba kayo nalulugi niyan? Paano kung may mga gabi na hindi marami ang biyahero na naghahanap ng makakainan?"

"Totoo ngang may mga gabing gano'n, pero hindi naman ako nanghihinayang. Hindi ko naman kasi ipinatayo itong karenderya upang magkapera. Pinatayo ko 'to para may mapagkainan ang mga biyahero tuwing gabi. Do'n pa lang sa nakakatulong ako sa iba ay masaya na ako."

Wow. Nagpatayo siya ng karenderya para may makainan ang mga byahero tuwing gabi? Ang galing naman. Napaka thoughtful ni lola.

"Masaya naman po ba kayo sa naging desisyon niyo?"

"Oo naman. Minsan talagang may mga problemang dumadating, pero normal naman na 'yun. Sa totoo lang, hindi ko alam kung may miyembro ng pamilya ko ang gustong sumalo rito kung sakaling mawala ako. Kasi halata naman na hindi na ako gaanong magtatagal dito sa mundo. Kahit man lang sana mag survive itong karenderya."

"Ayaw niyo po bang ibenta ang karenderya kung sakaling wala ni isang miyembro ng pamilya niyo ang sasalo rito?"

"Kung sana lang may magkaka interest na magpatuloy sa pagpapatakbo nitong karenderya, hindi ako magdadalawang isip na ibenta 'to sa kanya. Kaso sa panahon ngayon, iba na ang gustong ipatayo ng mga tao. Iyong mga modernong buildings ang gusto nila."

Oo nga, 'no? May punto nga si lola. To be honest, maganda naman 'yung karenderya niya. May mga tables pa nga sa roof deck if ever gustong mag star gazing ng customers habang kumakain. Sana talaga ay maisalba itong karenderya.

"Hija, mahilig ka ba sa sports?"

"Hindi po, eh. Trabaho lang po ang pinagkakaabalahan ko."

"Naku! Sayang naman. Nagtuturo kasi ng baseball 'yung apo ko. Hindi man sobrang sikat ng larong 'yun dito sa Pilipinas, pero maganda naman ito."

"Magaling po bang magturo ang apo ninyo, lola?"

"Oo naman! Nakaka ilang panalo na nga ang team na tinuturuan niya, eh. Medyo sikat din pala siya rito sa Pilipinas. Lalo na sa mga babae. May kagwapuhan kasi."

"Gano'n po ba? Siguro po sobrang proud kayo sa kanya."

"Sobra." Nakangiting sagot ni lola.

Sino kaya 'yung apo ni lola na tinutukoy niya? Napaka swerte niya naman at may apo siya na isang magaling na baseball coach.

Teka...

'Di ba kanina ay napag-usapan nina Hash at Keol ang tungkol sa isang baseball coach na nakita nila habang naghahatid sila ng mga bulaklak? Hindi kaya ang tinutukoy nilang baseball coach at ang apo ni lola na baseball coach din, ay iisa?