Chapter 4

Kiana's POV

Nandito ako ngayon sa bahay ko. Mag-isa lang ako for the meantime. Bumalik na kasi sa Russia si Vlad at mananatili siya do'n for a few months.

Pwede naman akong sumama, pero ayoko namang iwanan ang shop. Syempre, hindi ako magpapaka head over heels sa boyfriend ko, 'no. Mahal ko siya, pero kailangan ko pa rin naman siyang bigyan ng space. Duh...

Well, it's a good thing our bestfriend Kelvin has arrived last week. Hindi ko pa siya nakikita kasi kahapon lang ako nakauwi mula sa Palawan. Sinulit na kasi namin ni Vlad ang natitirang linggo niya rito sa Pilipinas.

Biglang tumunog ang cellphone ko pero tinatamad akong kunin ito. Gusto ko pa kasing matulog sana, eh.

"Kiana, buhay ka pa naman siguro, 'no?" sarkastikong tanong ni Kelvin sa kabilang linya.

"Ano ba...matutulog pa ako," saad ko at saka ibinaba ang telepono.

Sobrang inaantok pa rin kasi talaga ako, eh.

(After five minutes...)

"Kiana!"

Napabalikwas ako mula sa kama dahil sa sigaw na 'yun at sunod-sunod na pagkatok sa pintuan ng bahay ko. Hindi ko kasi naisarado ang pintuan ng kwarto kaya talagang maririnig ko ang ingay mula sa labas.

"What the!"

Dali-dali kong binuksan ang pintuan at nakita si Kelvin na pawisan.

"Anong nangyari sa'yo? Tsaka bakit ka ba nambubulabog ng tulog?"

"Kanina pa ako katok nang katok, wala namang sumasagot. E'di nilakasan ko na para talagang marinig mo."

"Pumasok ka nga muna. Parang tanga 'to. Paano ka naman nakapasok sa bahay eh sarado 'yung gate?"

"Nag over the bakod, malamang."

Pagkapasok namin ay dumiretso siya sa kusina upang kumuha ng tubig. Sa lagay niyang 'yan, kailangan niya talagang uminom.

"Ano ba kasing kailangan mo? Maaga pa naman ah? Bakit nambubulabog ka na?"

"Maaga? Alas diyes na kaya. Tsaka hello? We're supposed to be having lunch together with Helena. Kung hindi pa kita pinuntahan, malamang hindi ka sisipot sa usapan natin."

"Fudge! Oo nga pala. Ako pa nga pala ang nag plano ng lahat. Sorry. Napasarap talaga 'yung tulog ko, eh."

Inismiran niya lamang ako at saka sumalampak sa sofa. May plano pa yatang matulog ang isang 'to.

"Maghahanda lang ako para makaalis na tayo. Mabilis lang ako, promise."

Hindi kumibo si Kelvin but I'm taking it as a yes. Well, it's not as if he has another choice.

Matagal na kaming magkakaibigan. Si Kelvin, nagkagusto 'yan kay Helena dati kaso sobrang manhid ni ate girl. Kaya hanggang ngayon, hindi niya alam na naging crush siya ni Kelvin. But it's all in the past. Wala nang gusto sa kanya si Kelvin, at baby sister na lang ang turing nito kay Helena.

Kahit ilang hints na kasi ang ibigay mo kay Helena, hinding-hindi pa rin siya mag iisip ng kung anu-ano. Saka lang 'yun maniniwala na may gusto ka sa kanya kung sasabihin mo talaga, hindi 'yung nagbibigay ka lang ng hints.

If you think about it, mas maganda nga naman kung diretsahang confession na ang mangyari kaysa sa magbigay lang ng hints which can be confusing.

Kailan kaya magkaka boyfriend si Helena? Gusto ko nang mag double date. Hay...

"Ang tagal mo naman," reklamo ni Kelvin nang makalabas ako ng kwarto.

"Thirty minutes nga lang 'yun. That's half the usual time it takes me to prepare."

Tinaasan niya ako ng kilay at inikutan ng mata. Luh?

"Whatever. Puntahan na lang natin si baby Helena. She's waiting at Johanne's Gardining already."

If I'm not mistaken, it'll be like a twenty-minute ride to Johanne's. Minus the traffic if there is. Sana hindi magtampo si baby girl namin na natagalan kami dahil sa katamaran ko.

"Nasaan nga pala ang boyfriend mo? Hindi ko pa 'yun nakikilala, ah?" biglang tanong ni Kelvin na siyang nagmamaneho.

"Bumalik na sa ibang bansa. Buti nga 'di mo nakilala kasi baka awayin mo. Mabait pa naman 'yun," nakangiting sagot ko.

"Aawayin ko talaga siya kapag sinaktan ka niya. Pangatlong boyfriend mo na 'yan. Sana naman matino na ang isang 'yan ha. Sana naman sa simbahan na ang kahahantungan niyo."

"Napaka advance mo naman. Mahigit isang linggo pa nga lang kaming in a relationship. Pero agree, sana nga sa kasalan na kami hahantong."

My past two exes both cheated on me. Ang malala pa, ipinagpalit nila ako sa mga playgirls. Imbes na mag level up, magiging game over pa yata sila.

Kahit na gano'n ang past ko, hindi pa rin ako takot na magmahal ulit. Naniniwala kasi ako na balang araw, mamahalin din ako ng isang lalaki sa paraang deserve ko. 'Yun lang, hindi ko alam kung hanggang kailan ako maghihintay para sa araw na 'yun.

"We're here. As usual, wala na namang katao-tao ang lugar."

"Sobrang mahal ba naman kasi."

Parehas nalang kaming natawa ni Kelvin sa mga pinagsasabi namin.

Johanne's Gardining. Gardining is the combination of the words garden and dining. Basically, we will be dining in the garden. This is such a beautiful place with a top tier menu and customer service.

Kung hindi lang siguro sobrang mahal ng kainan na 'to, siguro dagsaan parati ang customers.

"What the...who is that?!"

Nakakagulat naman 'to si Kelvin. Bigla-bigla ba naman nagagalit, eh.

"Ay fudge! Familiar!" hindi ko na rin napigilan ang sarili ko.

Paano ba naman kasi, si Helena ay may kasamang napaka gwapong lalaki. Ang ganda pa ng build ng katawan ha.

"That's Kershew! Apliyedo niya lang ang alam ko. Eh, baseball coach 'yan siya sa rito sa Pilipinas."

"Oh, tapos? Bakit nandito 'yan at kasama pa si Helena?" banas na tanong ni Kelvin.

"Bakit ka ba galit? FYI, sobrang bait na tao niyan ni Kershew. Well respected 'yan sa baseball industry dito sa atin."

"The hell I care. Hindi mo ba nakukuha ang punto kung bakit ako naiinis?"

Umiling ako at nagtatakang tinignan siya.

Napabuntong hininga na lamang siya bago magsalita. Sobrang slow ba naman kasi ng kasama niya.

"Hindi na matutuloy ang lunch natin with Helena dahil sa kanya."

"Bakit? Pwede namang isama na lang natin 'yun si Kershew, ah?"

"How clueless can you be? Malamang, magiging awkward ang atmosphere. Hayaan na lang natin sila kasi baka ito na ang panahong magkaka boyfriend na si Helena."

"Hala! Oo nga naman. Ang nasa isip ko lang kasi is acquainted sila with each other o 'di kaya'y bago lang sila nagkakilala at napasarap ang kwentuhan. Building friendship kung baga."

"Basta! Hayaan na lang natin sila. Do'n na lang tayo sa ibang table pumwesto."

"Akala ko ba hahayaan natin sila? Bakit nandito pa rin tayo?"

"Duh? What if biglang kailanganin ni Helena ng tulong?" naiinis niyang sagot.

Ay, may point siya. Napaka slow ko naman yata sa ganitong bagay. Kaya siguro naging kaibigan ko si Kelvin para siya na ang magpapa intindi sa akin sa mga bagay-bagay.

Helena's POV

Nandito ako ngayon sa Johanne's Gardining, naghihintay sa mga kaibigan ko. Napakaganda ng tanawin mula rito sa garden.

Hindi rin matao rito kaya nakakagaan sa pakiramdam ang katahimikan.

(Uh Oh by Junior Doctor playing...)

"Excuse me, miss?"

Napatingin ako kaagad sa aking likuran matapos marinig ang boses ng isang lalaki.

"Yes?"

Nanlaki ang mga mata ko nang makita ulit ang gwapong binata na nakilala ko nung nakaraan. It has been like over two weeks since I've last met him.

"Woah. It's y-you again," nakangiting saad niya.

"Hi. Do you need anything?"

"Ah...I was just wondering if y-you could take a photo of m-me? I just have to send them to my team for some update."

"Sure. But I'll warn you, I'm not very good at taking pictures."

"It's okay. I can just send them a-any of the photos."

Ayun na nga, nagsimula na akong kuhanan siya ng pictures gamit ang cellphone niya.

Sobrang tangkad ng lalaking 'to. Pero imbes na ma-intimidate ang ibang mga tao, siguro mas matutuwa pa sila pag nakita nila ang isang 'to kasi maamo ang mukha niya at palangiti rin siya.

"I think it's all good now."

"Here. I really don't think I took good shots, though."

"Thank you for taking my pictures. By the way, may I join you? Let me treat you for lunch as a payback."

"You don't have to do anything in return. Your gratitude is enough."

"No, please. I insist," pangungumbinsi niya.

"Alright. I surrender."

He chuckled and sat on the empty chair on the other side of the table. Aalalayan pa nga sana niya ako, pero pinigilan ko siya. Kaya ko naman kasing umupo mag-isa. Haha!

Nag order na rin pala kami ng makakain. Siyempre, 'yung pinili ko ay 'yung hindi masyadong mahal. Ang kapal naman ng mukha ko kung masyadong mahal pa ang pipiliin ko eh nililibre na nga lang ako.

Ewan ko kung bakit, pero kinikilig ang babaeng crew na naghatid ng pagkain namin. May iilan pa siyang kasama na pasulyap sulyap sa pwesto namin. Aside sa gwapo ang kasama ko, ano pang meron?

"By the way, let me formally introduce myself. I am Heeton Kershew. Nice to meet you."

Ang ganda ng pangalan niya, ah.

"I am Helena Lopez. Nice to meet you as well, Heeton."

Hindi matigil ang isang 'to sa pag ngiti, ah?

"Shall we eat?" pag aya niya.

"Ah, yes. Haha."

Nakaka conscious naman ang mga crew dito. Panay tingin kasi sila sa amin, eh.

"By the way, what's your nationality?" tanong ko.

"I was born and raised in America, but I am Filipino-American."

"Oh, really? Do you live here in the Philippines or are you only here for a limited time?"

"Oh! I'm actually a baseball coach here in the Philippines."

"You teach baseball?!" hindi makapaniwalang tanong ko.

"Yeah, I teach high schoolers at Haltsville International School. There are other coaches for grade school and college teams."

"Wow...I bet you're famous to people who are into sports, especially baseball. How's being a coach so far?"

"Nah, I'm not really famous. Being a coach is exhausting by nature, but it is also fulfilling, especially when the team wins a game," pag kwento niya habang hindi maalis ang ngiti sa kanyang mukha.

Kanina ko pa pala napansin ang mga kaibigan ko sa ibang table na medyo malayo sa amin. Sumenyas lang sila na okay lang daw at 'wag ko na daw silang pansinin.

"You keep looking at those people. Do you know them?"

Ay, halata palang tinitingnan ko ang mga kaibigan ko. Haha!

"They're my friends. We're actually supposed to have lunch together."

"Oh! I am so sorry for ruining your plans with them. We should call them over to join us."

"Okay, I'll just go and talk to them. They're usually pretty hardheaded."

Naglakad ako papunta sa mga kaibigan ko na hanggang ngayon ay hindi pa nag o-order ng pagkain. Hindi ba sila nagugutom?

"Huy! Bakit ang layo niyo?"

"Girl, hindi naman namin alam na may ka-date ka pala," panunukso ni Kiana at saka ako sinundot-sundot sa tagiliran.

"Sira! Nagkataon lang na nagkita kami ulit dito. Humingi kasi siya ng favor kaya nilibre niya ako ng lunch para makabawi. Tumanggi naman ako kaso he insisted."

"That guy's famous. Baka ma-bash ka ng fans niya pag kumalat ang tungkol dito," nag-aalalang banta ni Kelvin.

"Kaya nga samahan niyo kami sa table namin para hindi magmukhang nag de-date kami."

"Sige tara. Pakilala mo naman sa amin 'yang future boyfriend mo," panunukso ulit ni Kiana.

"Ano ka ba, Kiana! Tigilan mo 'yang mga assumptions mo ha."

Aba't tinawanan lang ako ng gaga. Nauna pa talaga siyang maglakad papunta sa pwesto ni Heeton ha.

"Good day. I'm Heeton Kershew. It's nice to meet you," pagpapakilala niya at saka ay bahagyang nag bow.

Napaka polite naman ng taong 'to. Nakakahiya tuloy kasi loko-loko ang mga kaibigan ko, lalo na 'tong si Kiana.

"I'm Kiana Valenciano. Thank you for inviting us over, although we were hesitant because we don't want to ruin your little date."

"Kiana!" pagsuway ko sa kanya tsaka siya bahagyang pinalo sa balikat.

Napaka echosera talaga ng isang 'to. Harap-harapan ba namang sabihin ang malisyosong laman ng utak niya.

"Ah. Haha... Actually, I insisted on treating Helena for lunch because she did me a favor. Nothing's planned or whatsoever. Haha..." awkward na paliwanag ni Heeton.

Gagang Kiana, na-awkward tuloy ang kawawang Heeton. Bakit ba kasi hindi mapigil ang bunganga ng kaibigan kong 'to?

Si Kelvin naman, hindi nga nagsasalita ng kung anu-ano pero kung makatingin naman kay Heeton, akala mo ay may binabalak siyang masama. Para bang hindi na aabutin ng gabi si Heeton dahil sa titig niya.

Hay naku! Bakit ba nagkakaganito ang mga kaibigan ko kung kailan may kasama kaming celebrity? Not to mention, sobrang bait pa ng celebrity na kaharap namin.

"Actually, we can't join you guys for lunch. Kelvin and I have sudden change of plans. We will be meeting his girlfriend."

Gulat akong napatingin kay Kelvin na gulat namang napatingin kay Kiana. Halata kaya sa mga mukha namin na nagsisinungaling si Kiana?

"Kiana tumigil ka--"

"Bye guys! Enjoy your lunch. We'll enjoy as well. Bye!" pagpapaalam ni Kiana at saka hinatak paalis si Kelvin.

Siraulong Kiana. Anong nangyari sa kanya? Bakit naman niya sinabing may girlfriend si Kelvin? Ayaw ba nila kaming makasama kaya siya gumawa ng palusot? O baka naman nagtampo siya na may iba akong kasama kaya naman ay ayaw na niya akong makasama ngayong araw?

Ano ba naman 'yan! Napakagulo ng mga kaibigan ko. Ang hirap intindihin ng takbo ng utak nila.

"O...kay?" clueless na bulalas ni Heeton.

"I'm really sorry about my friends. Even I am surprised with their sudden behaviour. Anyway, shall we continue eating?"

"Sure. Let's just forget about earlier. Haha!"

Buti naman talaga at madaling kausap ang isang 'to.

Nag kwentuhan lang kami ng kaunti habang kumakain. Hanggang sa bigla na lang naming napag desisyon na mamasyal around the city. Hindi pa pala kasi masyadong nakapag tour si Heeton dito sa Pilipinas sa kaka focus niya sa trabaho bilang baseball coach.