hello po! nawala ulit kuryente samin kaya ipo-post ko na lang ito kahit hindi ko pa natapos. bukas ko na lang ipo-post ang iba kasi baka mag-off bigla ang laptop ko. see you!
Sobrang tahimik at niisa sa amin ay walang may balak na magsalita. Fox is just staring at his empty glass like it matter the most. Habang ako ay hindi mapakali sa ‘king kinauupuan. I want him to say something to ease my nervousness. Pero hindi. Nakatunganga lamang ito at mukhang na sa malalim na pag-iisip at walang balak na magpa-istorbo.Inilibot ko ang paningin sa buong paligid at pasimpleng ngumiwi. Finn is inside his room, sleeping. While I am here, dealing with his dad. Hindi ko alam kung sino sa ‘ming dalawa ang mauunang magsalita. Ngunit sa palagay ko ay ako dahil mukhang wala naman itong balak na magsalita, e.“Fox…” I called him, trying to break the silence between us. “M-magsalita ka naman. Akala ko ba may gusto kang itanong sa ‘kin?”He lifted his gaze at me before he speak, “If I didn’t find out about Finn, how long will you hide him from me?”I stilled. I wasn’t ready for that question. Hindi ko inaasahan iyon ang unang tanong na ibabato niya sa ‘kin. Buong akala ko kasi
“I love this dress! Ang bilis talaga ng mga mata mo when it comes to choosing dresses.” Crizel giggled. “Can I get this?”Napangiti ako. It was the dress that Mr. Farris told me. Sa katunayan ay sinukatan na si Ms. Crizel at ang mga dress na nandito ngayon at pagpipilian ay ang mga dress na sinadyang tahini para sa kanya. And it was all because of her husband.“Sure, Mrs. Farris.” Nakangiting tumango ang may-ari ng store.Lumingon-lingon ako sa paligid at naghanap ng magandang wedding veil na babagay sa kanyang suot na wedding gown. Habang namimili ay nakita ko si Fox na seryosong nakatingin sa ‘kin.“Bakit?” Wala sa sarili kong tanong habang nakatingin sa kanya.“I wonder how will you look like when wearing a wedding gown?”Kahit wala akong iniinom ay nasamid ako sa sinabi nito. Mahina akong umubo. Napailing ako sa kanya at muling inilibot ang paningin. “I look awful when I’m wearing one.”“How will we know if you won’t try?”Wala sa sarili akong napatingin sa kanya at napakunot noo.
“Fox, hindi nga pwede. Ang kulit mo naman!” napupunong sambit ko.“How many times to I have to tell you that I don’t need your permission?” bagot nitong tanong at inabot ang isang floral dress na sakto sa akin ang sukat.Nairap ako sa hangin at masama siyang tinignan. “Bakit? Para ano? Para iharap sa kanila kung sino ang sumira sa kasal niyo ni Jessica noon?”Sa naging tanong ko ay napatingin siya sa ‘kin. Binaba nito ang hawak niyang damit at bumuntong hininga. “It’s not what you’re thinking, Ivy. I want you to meet my family.”“For what?” I asked. “For what certain reason you want me to meet your family?”Umiwas ito ng tingin sa ‘kin at bumuntong hininga. “You’ll know when we get there.”Napaawang ang aking labi sa naging tugon nito. Hindi ko na lang binuka ang aking bibig dahil kahit na anong sabihin ko at kahit anong pagtatanong ko ay wala akong makukuhang matinong sagot mula sa kanya.Matapos naming mamili ng damit ay hinatid na niya ako pauwi. And on our way to my house, I keep
“Fox, sigurado ka ba rito?” mahinang tanong ko kay Fox at mariing kinagat ang aking ibabang labi.He held my cold hand and squeezed it. “Calm down. Just be yourself.”Hindi ko maintidihan ang mga salitang lumalabas sa bibig nito. Ang na sa isip ko ngayon ay kung ano ang kahihinatnan ng gabing ito. Alam kong maraming posibilidad at natatakot ako sa mga posibilidad na iyon.“Tapatin mo nga ako, Fox.” Hinarap ko ito. “Are you planning to tell them I am the wedding intruder who ruined your wedding years ago? Kung oo, please sabihin mo na sa ‘kin. I want to know so I can ready myself with the possibilities.”“No. Why would I do that?”Natahimik ako sa sinabi nito. Hindi ko alam kung mapapanatag ba ako o mas lalong kakabahan kaya naman pinilit ko na lang ang aking sarili na ngumiti. We headed inside the luxurious restaurant. Nasabi sa ‘kin ni Fox na minsan lang umano nagpapatawag ng dinner ang pamilya niya. That’s one of the reasons why I’m nervous as hell.Bigla tuloy akong napaisip kung t
“Beer?”Napatingin ako sa nag-abot nito at saka ito tinanggap. “Thanks.”As soon as the beer landed on my hand, he immediately sat beside me. Binuksan ko ito at muling binalik ang aking tingin sa harap ng malawak na siyudad ng Maynila. Hindi ko alam kung saang parte ito at kung bakit kitang-ktia ang buong siyudad.But I’m thankful he brought me here. Kahit papano ay gumaan ang pakiramdam ko at nakakapag-isip isip ako. Malamig ang simoy ng hangin at nakakakalma ang mga ilaw muna sa baba. Kung bakit hindi ko alam ang lugar na ito ay hindi ko alam.“I’m sorry for my mother’s behavior,” he said.I nodded. “It’s fine. I know they don’t like me and they don’t have to.”Ang inaalala ko lang ngayon ay si Finn. Nagdadalawang isip na akong ipakilala ang anak ko lalo na sa ‘king nasaksihan sa mga magulang niya. Ang pagiging strikto ng mga ito. And knowing Finn, walang tigil ang bibig ng batang ‘yon. Kung ano ang iniisip niya ay isasawika niya kaya naman nababahala ako kung sakaling magkita sila
“Come on,” he said and held my hand. Hanggang ngayon ay hindi pa rin mag-sink in sa utak ko ang naging usapan naming kagabi. Pakiramdam ko ay lumulutang ako at hindi ko maintindihan ang aking nararamdaman. Parang halo-halo at hindi ko matumbok kung ano ang mas nangingibabaw. “Are you okay? You’re spacing out again.” Fox snapped his fingers in front of my face. Napakurapkurap naman ako at napatingin sa kanya. Agad akong umiling. “H-huh? B-bakit?” “We’re here,” he said. Saka ko lamang napagtanto ang sinabi nito. Na sa labas na pala siya ng sasakyan at kasalukuyang nakatayo sa gilid ng nakabukas ng pinto sa ‘king tabi. Pinilig ko ang aking noo. The hell? Bakit parang hindi ako maka-move on sa naging usapan naming kaninang madaling araw? Ginising ko ang aking sarili at humakbang palabas ng sasakyan. Maagap naman ang kamay ni Fox na hinawakan ako sa braso para alalayan ako. I seriously need someone to hold me still or else I’ll end up falling into the ground. “T-thank you,” I said.
“Jessica,” sambit ni Fox. “What are you doing here?” “No.” Sinamaan ako ng tingin ni Jessica. “What are you doing here? With her? At ano ‘yung nakita ko kanina?” Nagkatinginan kami ni April. Nakita ko kung paano bumaba ang kanyang tingin sa ‘king beywang na hawak ngayon ni Fox kaya naman a sinubukan kong tanggalin ang pagkakahapit ni Fox sa ‘kin. Ngunit sa halip na bitiwan ako ay mas lalo niya lamang hinihigpitan ang pagkakahapit sa ‘kin na para bang wala siyang balak na pakawalan ako. “Fox, what’s the meaning of this?” Bumaling sa akin si Jessica. “At ikaw, anong ginagawa mo rito? Di ba’t umalis ka na? Ang kapal talaga ng mukha mo!” “Enough, Jessica.” Malamig ang tinig ni Fox. “Anong ginagawa mo rito?” “I’m here because I was said that you’re here for a business meeting!” saad niya at ramdam na ramdam ko na ang pagkairita sa kanyang tinig. “But then I’ll find you here. With this… freaking woman!” “Hoy, magdahan-dahan ka sa sasabihin mo.” Biglang sabat ni April. “Freaking woman.
“Paano mo nalaman?” Iyan ang unang tanong na naisatinig ko pagdating namin ng bahay. Wala rito si Finn dahil pinasama ko muna sa aming kasambahay dahil alam kong mahilig ‘yon makinig at makiusyoso. Tipid na ngumiti sa ‘kin si April at hinawakan ang aking kamay. “I’m sorry for not telling you sooner.” Kumunot ang aking noo at tinignan siya. “Paano mo nalaman, April? Bakit hindi mo agad sinabi sa ‘kin?” “I want to tell you,” she said. “But I don’t want you to take the blame on yourself. Kasi riyan ka naman magaling, e. Ang sisihin ang sarili mo sa mga bagay na hindi mo naman kontrolado.” Nakatitig lamang ako rito. Lutang ako sa mga pangyayari at hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin. Hindi ma-process ng utak ko ang mga narinig at mga nangyari kanina sa mall at talagang nasaksihan pa ng anak ko. “B-bakit mo naman nasabi ‘yan?” mahina kong tanong. “Kasi kilala kita,” she said. “At tungkol sa kung paano ko nalaman. Remember when I told you I went to Boracay for my family reun
The Sequel: Epilogue IVY SHANE BARTOLOME’s point of view “Do you want me to sing a song for you? I will gladly do that, baby.” Then next thing I heard was a strumming of a guitar. “We were as one, baby. For a moment in time. And it seemed everlasting that you will always be mine. Now you wanna be free, so I’m letting you fly. Cause you know in my heart, girl. Our love will never die, no.” His voice suddenly cracked in the middle of singing and it’s kinda weird because… because I like his voice. Bumibilis ang tibok ng dibdib ko sa naririnig ko. “You’ll always be a part of me, and I’m part of you indefinitely. Girl, don’t you know you can’t shake me. Oh, Darling, cause you’ll always be my baby.” Narinig ko ang paghagugol nito kaya naman kusang tumulo ang luha sa ‘king mga mata. I looked at my parents confusedly. I don’t understand what exactly is happening right now. “Why am I crying?” Ngunit hindi sumagot si Mommy. Hanggang sa isang tinig na naman ang aking narinig ko. “Mommy, w
The Sequel: Chapter 25FOX MADRID’s point of viewPeople used to say that you can’t give up on someone because the situation’s not ideal. Great relationships aren’t great because they have no problems. They’re great because both people care enough about the other person to find a way to make it work. And that’s how our love is. We’re trying to make it work no matter how hard it is.Not because we have our children, but because both of us can’t imagine surviving the future without one another. Both of us wanted to spend each other’s lifetime. We are each other’s strength. And as I watched how the burning car fell into the cliff, I lost all my strength.“Fox, no!”Mabilis akong hinawakan ni Stone sa balikat para hindi ko takbuhin ang distansya ng bangin. Napuno ng luha ang aking mga mata at nandidilim ang aking paningin. The anger inside me flamed up and now I can feel myself moving into their own, it’s as if they have their own mind to control.I pushed Stone hard and walked towards Li
The Sequel: Chapter 24“Grabe!” April exclaimed with a teary eyes. “Hindi ako makapaniwalang ikakasal ka na. I mean, is this real? Are you for real?”I looked at her and smiled. Gustuhin ko mang umiyak ay hindi pwede dahil kasalukuyan pa akong nilalagyan ng make up habang ang iba naman ay inaayos ang aking buhok para sa paglalagyang ng veil.“Stop being so dramatic, April. Ikakasal lang ako, hindi ako mamamatay,” natatawang tugon ko.Paano ba naman kasi? Kung umiyak siya ay parang ano mang oras ay kukunin na ako ni Lord. Kaya naman ay nginingitian ko na lang siya.“But seriously, Ivy. I’m really happy for you. Finally, hindi na jinx ang kasal mo ngayon. Paglabas mo ng simbahan mamaya, hindi ka na si Ms. Bartolome. You will be Mrs. Madrid and that is making me cry. I am so happy for you.”Hinawakan nito ang kamay ko kaya naman pinisil ko lang ito para pakalamahin siya. She’s getting emotional kahit may make up na ito.“Don’t cry or you’ll ruin your make up.”The day has finally come, a
The Sequel: Chapter 23FOX MADRID’S Point of viewI knocked on my son’s room but no one answered. Kaya naman ang ginawa ko ay tinulak ko pabukas ang pinto at doon ko nasilayan si Finn, nakahiga sa kama at mayroon suot na headset. Nakapikit ang mga mat anito na tila ba natutulog. But I am not dumb not to know he’s just acting.Humugot ako ng malalim na hininga at umupo sa kama. I looked at his walls full of anime strips. He designed his room. Mayroon din siyang personal computer sa gilid na sinadya ko para sa kanya. I want to spoil him so much. Baka sa ganitong paraan ay malaman niyang mahal na mahal ko siya.“I know you can hear me,” I said. “Can we talk?”Doon ko lang naramdaman ang pagbangon ng anak ko. Nilingon ko ito at nakita ko ang pagtangal nito ng headphones. Finn looked at me. Walang emosyon sa mga mat anito at parang hindi siya interesado. O sadyang pinapakita niya lang sa ‘kin na hindi ako interesanteng kausap.“Are you still mad at me?” tanong ko sa kanya.“No,” diretsong
The Sequel: Chapter 22 Hindi maalis ni Fox ang titig niya sa ‘min ni Heather. Parang hindi pa rin siya makapaniwala sa nakikita niya. Hindi yata siya makapaniwalang nandito kami at hindi kami umalis nang tuluyan. Kahit naman ako. Lalo na’t desidong- desidido ang hitsura ko nang magtalo kami ni Fox tungkol dito kaya naman hindi na ako nagtataka sa klase ng patingin niya sa ‘kin ngayon.“Kain ka ng marami,” I said. “Nasabi sa ‘kin ni Lucifer na hindi ka kumain buong araw kahapon at puro alak lang iniinom mo. Are you trying to end your life, Fox. Dapat sinabi mo at nang makahanap ako ng hitman na titira sa ‘yo.”Hindi ito umimik. Nang nanahimik na si Heather ay maingat ko itong nilagay sa kanyang baby crib na pwedeng dalhin kahit saan. Sinadya ko kasi na mayroong gulong ang crib nito para matutulak ko lang sa kung saan ko man gusto. At nang matapos ay napatingin ako kay Fox saka ko ito nilapitan.Ako na mismo ang naglagay ng pagkain sa kanyang plato dahil mukhang wala siyang planong gaw
The Sequel: Chapter 21 Inilibot ko ang aking panigin sa buong paligid at hindi ko maiwasang ngumiwi sa sobrang gulo ng paligid. Ang mga flower vase ay basag. Napaawang naman ang labi ko nang makita ko ang basag na malaking tv flatscreen. Then my eyes landed on Fox. Nakaupo ito sa sahig at nakapatong ang siko nito sa kanyang tuhod, takip takip ang mukha. He was leaning against the sofa. Ang sofa na bumaliktad din. “Fox…” I chanted. Agad itong napatingin sa ‘kin. At ang mapula nitong mga mata ang sumalubong sa ‘kn. His red and swollen eyes are looking at me and telling me how tired he is right now. Nakaramdam ako ng guilt habang nakatitig sa mga mata niya. Lucy called me, nagbabakasakali raw siya na baka hindi ako umalis. And I didn’t leave. Hindi ko kayang umalis dahil ayokong lisanin si Fox. Kaya naman nang tinawagan ako ni Lucy ay agad kong sinagot ang tawag. And when he told me that Fox was driving drunk, I was damn worried. Nalaman ko rin kay Lucy na hindi pumasok sa trabaho si
The Sequel: Chapter 20 Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at bumuntong hininga. Hinilot ko ang aking sintido at tinitigan si Fox na ngayon ay tulog sa aking kandungan. Paulit- ulit na bumabalik sa ‘king alaala ang nangyari kani- kanina lang. Kung hindi pa siya nawalan ng malay ay hindi ito titigil. Mabuti na lang din at nagising ang yaya ni Finn kaya naman ito muna ang tinugon kong bantayan si Heather. I run my fingers through his hair while looking at his face. Sobrang himbing ng tulog nito. Hindi maalis sa isip ko kung paano nabasag ang tinig niya kanina. And I was totally lost for words. Hindi ko alam kung paano ko kakausapin si Fox tungkol dito dahil mukhang may nakapagsabi sa kanya ang plano ko. Pinikit ko ang aking mga mata. And I’m starting to think my decisions all over again. Ngayon ay naiisip ko na naman kung tama ba itong pinaggagawa ko sa buhay? Kung tamang desisyon ba ang umalis na lang kaysa ang ayusin ang lahat ng ito ngayon. His phone suddenly rang, creating
The Sequel: Chapter 19Nang sabihin ng doctor na pwede na akong umalis ay sinamahan ako ni Fox na umalis maghanda na para sa aming pag-alis. Ang crib at ibang gamit ni Heather ay pinadala na namin sa bahay. Ang natitira na lang dito sa loob ng silid ay ako at si Fox na karga ang baby namin. Ngumingiti lamang ito sa ‘kin dahil busy ako sa pagtutupi ng mga sheets.“Are you sure you’re fine now?”Napatingin ako rito at tipid na ngumiti. “Yes, I am.”“What if ipa-check up natin ang─”“Fox, I said I’m fine,” pagpuputol ko rito. “Don’t worry about me. Kaya ko na ang sarili ko.”“Why are you talking as if you’re fine without me and you don’t want to be dependent to me?” mahinang tanong nito.Bahagya akong natigilan sa pagtutupi ngunit hindi ko siya nilingon. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi saka ako muling nagpatuloy sa pagtutupi ng aking mga gamit. Wala rin naman akong mapapala kung sasagutin ko ang tanong niya. Baka mauwi lamang kami sa pagtatalo.Isang kumot na lang sana ang tut
The Sequel: Chapter 18 Kusang dumilat ang aking mga mata at inilibot ito sa buong paligid. Dumapo ang aking paningin sa ‘king tiyan. Namilog ang aking mga mata nang hindi ko na makita ang umbok nito kaya naman wala sa sarili akong bumangon. Nakaramdam naman ako ng paninibago dahil sa sobrang gaan ng katawan ko. “Ma’am, dahan- dahan po sa paggalaw.” I looked to my side and frowned. “Nasaan ang anak ko? Anong nangyayari?” “Ma’am─” “Kakagising mo pa lang,natataranta ka na agad.” Wala sa sarili akong napatingin sa nagsalita at nangunot ang aking noo nang makita kung sino ito. “Lia?” wala sa sarili kong tanong. Ngumisi siya sa ‘kin at tumayo sa gilid ng aking kama. Nakaramdam ako ng kaba lalo na’t nang umalis ang nurse para siguro ay bigyan kami ng pribadong sandali. And this is not what I wanted. “Relax,” she said. “I won’t harm you. Not now.” My forehead knotted and she smirked at me. “What do you mean?” Umupo ito sa isang stool at tumingin sa ‘kin. Nagtaka ako nang bigla itong