The Sequel: Epilogue IVY SHANE BARTOLOME’s point of view “Do you want me to sing a song for you? I will gladly do that, baby.” Then next thing I heard was a strumming of a guitar. “We were as one, baby. For a moment in time. And it seemed everlasting that you will always be mine. Now you wanna be free, so I’m letting you fly. Cause you know in my heart, girl. Our love will never die, no.” His voice suddenly cracked in the middle of singing and it’s kinda weird because… because I like his voice. Bumibilis ang tibok ng dibdib ko sa naririnig ko. “You’ll always be a part of me, and I’m part of you indefinitely. Girl, don’t you know you can’t shake me. Oh, Darling, cause you’ll always be my baby.” Narinig ko ang paghagugol nito kaya naman kusang tumulo ang luha sa ‘king mga mata. I looked at my parents confusedly. I don’t understand what exactly is happening right now. “Why am I crying?” Ngunit hindi sumagot si Mommy. Hanggang sa isang tinig na naman ang aking narinig ko. “Mommy, w
“I’m really sorry, Ivy. It’s just that… hindi mo ako pinagbibigyan. I want intimacy too, Ivy. Napaka-hard to get mo naman.”“Maniwala ka sa ‘kin, masyado kitang mahal. Nagawa ko lang ‘yon kasi lasing ako. Believe me.”“I love you, Ivy. But I am a man with needs. Kung hindi mo ibibigay ‘yon sa ‘kin, of course, sa iba ko hahanapin.”I scoffed, remembering those words from him makes me mad. Parang gusto ko siyang sakalin. Ang kapal ng mukha niya para sabihin ‘yon sa ‘kin. Kasalanan ko bang iyon lang ang habol niya sa ‘kin at nang hindi niya makuha, sa isang malanding babae niya hahanapin?“Waiter!” tawag pansin ko sa waiter. “Isa pa.”He showed me his awkward smile before picking up my glass for a refill. Sinamaan ko naman ito ng tingin. Paano ba naman kasi, parang napipilitan pa siyang tagayan ako, kala mo naman inuutang ko.“Ma’am, hindi ka pa po ba nalalasing? Malapit na pong maghating-gabi,” aniya.Tinaasan ko ito ng kilay. “Excuse me? Anong tingin mo sa ‘kin? Weak?”Well, naiintindi
Naalimpungatan ako sa sinag ng araw mula yata sa bintanang nakalimutan kong isara kagabi. Pilit kong iniwas ang aking mukha rito at tumalikod sa pwestong ‘yon. Niyakap ko ang unan na malapit sa ‘kin at wala sa sariling napangiti dahil sa sobrang pagkakomportable.The pillow was warm and comfortable. Plus, the fact that is smells good.But the moment it hugged me back, I frowned. Wala sa sarili kong dahan-dahang dinilat ang aking mga mata. My eyes immediately widened the moment I saw a stranger’s handsome face. Napatingin ako sa kamay kong na nakapatong sa kanyang dibdib. Ngayon ko lang din napagtantong nakaunan ako sa kanyang braso.Shit! What the hell happened last night?Gustuhin ko mang bumalikwas ng bangon ngunti natatakot akong magising ito at makita ako. I tried to move my legs but to my horror, the thing between my legs pained me as fuck! Muli akong napatingin sa binatang natutulog na nanlalaki ang mga mata.Hindi ko man masyadong maalala ang nangyari kagabi, I am pretty sure s
Tahimik akong umupo sa couch nang nakayuko. Masama ang tingin sa ‘kin ni Mommy habang si Daddy ay prenteng nakaupo sa couch at nagbabasa ng dyaryo na para bang walang amazonang bubuga ng apoy ano man oras ngayon.“Where the hell are you last night?” panimula ni Mommy. “Sa tingin mo ba hindi naming malalamang wala ka sa bahay ni April kagabi? Where the hell are you from last night?! Mag-uumaga ka na raw nakauwi sabi ni Manang Mary. What the hell are you doing with your life, Ivy Shane Bartolome?! Nahahawa ka na ba sa nobyo mong walang kinabukasan?!”Mas lalo akong napayuko. Now that she mention him, my chest tightened and tears are now forming on my eyes. Ngunit pinipigilan ko ang aking sarili na h’wag umiyak dahil mas lalo lang hahaba ang lectures ni Mommy sa ‘kin.“What are you doing with your life, Ivyne?!” tumaas na ang boses nito. “Answer me. Saan ka galing kagabi?!”I bit my lower lip tight and lifted my gaze at her. Mukhang nagulat ito nang makita ang namumuong luha sa ‘king mga
Sinukbit ko ang bag sa ‘king balikat at tumingin sa salamin. I’m wearing my school uniform. Hapit na hapit nito ang aking beywang at ang kaikliang palda na kulay maroon ay lalong nagpatingkad sa ‘king balat. Ito ang uniform ng mga Hotel and Restaurant Management course. Hindi ko alam kung bakit ito ang pinili kong kurso ngunit huling taon ko na ito. Next year ay graduate na ako. Napatingin ako sa pinto nang marinig kong may kumatok dito. Hindi ako sumagot at hinintay na lang na pumasok ang taong kumakatok. At hindi na ako nagulat nang masilayan ko si Daddy na pumasok sa loob. He’s wearing his corporate attire with the company’s logo on his left chest. Nagtataka nga ako kung bakit isang fox logo ang meron sa kanilang uniform. Hunter ba may-ari ng company nila Daddy? Hindi ko alam. At wala rin naman akong planong alamin. “Bakit po, Dad?” I asked. Lumapit ito sa ‘kin at nagulat ako nang yakapin niya ako. “Can you make it to school? Shall Dad take you to school.” Bumuntong hininga ako
Lumipas ang buong dalawang linggo at pilit kong binabaon sa limot ang mga nangyari. Masaya si Mommy na malamang hiwalay na kami ni Joshua. And then she started talking about that childhood sweetheart of mine that she wants me to marry. Napahilot ako sa ‘king sintido at bumaling sa labas ng bintana ng aking silid. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin ngayon. Today’s Friday, just the same as the day where I decided to go club and drank myself, creating another stupid mistake. Bahagya ng humuhupa ang issue tungkol doon sa lalaking naka-one night stand ko. And thankfully, God didn’t let our paths cross once again. Well, the world is too big. Hindi ko lang mawari sa iba kung bakit lagi nilang linya ang salitang ‘the world is too small’. E ang laki nga ng mundo, e. Humugot ako ng malalim na hininga at nag-decide na lumabas muna ngayon at aliwin ang aking sarili sa shopping. Bumangon ako sa kama at nagtungo sa ‘king closet para mamili ng aking damit. Napili ko ang isang kulay maroo
“Inumin mo muna ito para mainitan tiyan mo,” saad ni Manang Mary sabay abot sa ‘kin ng isang tasa ng paborito kong coffee.Tinanggap ko naman ito. Ngunit nang malanghap ko ang amoy nito ay nakaramdam na naman ako ng pagkaduwal kung kaya’y muli kong binigay kay Manang ang tasa.“Bakit? Ayaw mo ba nito?” takang tanong niya. I gulped and massaged my temple. “A-ayos lang po ako, Manang. May nakain lang pong masama.”Tinitigan muna ako nito bago siya sumagot. “Oh siya, sige. Maiwan muna kita rito at nang makapagpahinga ka. Gusto mo bang lutuan kita ng sopas?”Kahit na hindi ako mahilig sa sopas ay agad itong nagpaalam para makapagluto siya. Habang ako naman ay humiga na sa kama at pinikit ang aking mga mata. Abala pa rin ang isip ko sa kakaisip kung bakit ako nasusuka nang maamoy ko ang aking paboritong kape.Muli akong napatingin sa aking phone nang bigla itong mag-ring. Kaagad akong napairap sa isiping si April na naman ito dahil pinatayan ko siya kanina ng tawag.Bagot kong inabot ang
Umupo ako sa couch habang laman pa rin ng aking isip ang nangyari kanina, lalo na ang naging usapan namin ni April kanina sa pool. Hindi ko matanggap ang impormasyong narinig ko. Kung siguro ay sinabi ni April na may ka-fling siya ay baka hindi ako mag-o-overthink ng ganito. Ngunit fiancée niya ‘yon. Ibig sabihin ay malapit na niya maging asawa. Tapos naka-one night stand ko pa! “Hija, ayos ka lang?” Wala sa sarili akong napatingin sa nagsalita. I nodded my head and forced a smile. “O-opo, Manang Mary. Ayos lang po ako.” “Anong gusto mong ulam? Magluluto na ako dahil pauwi na ang Mommy mo,” she said. I touched my lower lip and played with it. “Siguro po… chicken?” Agad naman itong tumango. “Sige. Magluluto na ako.” Tipid akong tumango sa kanya at nang iwan niya ako sa sala ay muli na naman akong tumulala. I feel so awful about myself. Kung sana lang ay isa ako sa mga taong kapag nalalasing ay nakakaya pa ring alalayan ang sarili. Pero hindi, e. Dahil sa katangahan ko ay mas lalo
The Sequel: Epilogue IVY SHANE BARTOLOME’s point of view “Do you want me to sing a song for you? I will gladly do that, baby.” Then next thing I heard was a strumming of a guitar. “We were as one, baby. For a moment in time. And it seemed everlasting that you will always be mine. Now you wanna be free, so I’m letting you fly. Cause you know in my heart, girl. Our love will never die, no.” His voice suddenly cracked in the middle of singing and it’s kinda weird because… because I like his voice. Bumibilis ang tibok ng dibdib ko sa naririnig ko. “You’ll always be a part of me, and I’m part of you indefinitely. Girl, don’t you know you can’t shake me. Oh, Darling, cause you’ll always be my baby.” Narinig ko ang paghagugol nito kaya naman kusang tumulo ang luha sa ‘king mga mata. I looked at my parents confusedly. I don’t understand what exactly is happening right now. “Why am I crying?” Ngunit hindi sumagot si Mommy. Hanggang sa isang tinig na naman ang aking narinig ko. “Mommy, w
The Sequel: Chapter 25FOX MADRID’s point of viewPeople used to say that you can’t give up on someone because the situation’s not ideal. Great relationships aren’t great because they have no problems. They’re great because both people care enough about the other person to find a way to make it work. And that’s how our love is. We’re trying to make it work no matter how hard it is.Not because we have our children, but because both of us can’t imagine surviving the future without one another. Both of us wanted to spend each other’s lifetime. We are each other’s strength. And as I watched how the burning car fell into the cliff, I lost all my strength.“Fox, no!”Mabilis akong hinawakan ni Stone sa balikat para hindi ko takbuhin ang distansya ng bangin. Napuno ng luha ang aking mga mata at nandidilim ang aking paningin. The anger inside me flamed up and now I can feel myself moving into their own, it’s as if they have their own mind to control.I pushed Stone hard and walked towards Li
The Sequel: Chapter 24“Grabe!” April exclaimed with a teary eyes. “Hindi ako makapaniwalang ikakasal ka na. I mean, is this real? Are you for real?”I looked at her and smiled. Gustuhin ko mang umiyak ay hindi pwede dahil kasalukuyan pa akong nilalagyan ng make up habang ang iba naman ay inaayos ang aking buhok para sa paglalagyang ng veil.“Stop being so dramatic, April. Ikakasal lang ako, hindi ako mamamatay,” natatawang tugon ko.Paano ba naman kasi? Kung umiyak siya ay parang ano mang oras ay kukunin na ako ni Lord. Kaya naman ay nginingitian ko na lang siya.“But seriously, Ivy. I’m really happy for you. Finally, hindi na jinx ang kasal mo ngayon. Paglabas mo ng simbahan mamaya, hindi ka na si Ms. Bartolome. You will be Mrs. Madrid and that is making me cry. I am so happy for you.”Hinawakan nito ang kamay ko kaya naman pinisil ko lang ito para pakalamahin siya. She’s getting emotional kahit may make up na ito.“Don’t cry or you’ll ruin your make up.”The day has finally come, a
The Sequel: Chapter 23FOX MADRID’S Point of viewI knocked on my son’s room but no one answered. Kaya naman ang ginawa ko ay tinulak ko pabukas ang pinto at doon ko nasilayan si Finn, nakahiga sa kama at mayroon suot na headset. Nakapikit ang mga mat anito na tila ba natutulog. But I am not dumb not to know he’s just acting.Humugot ako ng malalim na hininga at umupo sa kama. I looked at his walls full of anime strips. He designed his room. Mayroon din siyang personal computer sa gilid na sinadya ko para sa kanya. I want to spoil him so much. Baka sa ganitong paraan ay malaman niyang mahal na mahal ko siya.“I know you can hear me,” I said. “Can we talk?”Doon ko lang naramdaman ang pagbangon ng anak ko. Nilingon ko ito at nakita ko ang pagtangal nito ng headphones. Finn looked at me. Walang emosyon sa mga mat anito at parang hindi siya interesado. O sadyang pinapakita niya lang sa ‘kin na hindi ako interesanteng kausap.“Are you still mad at me?” tanong ko sa kanya.“No,” diretsong
The Sequel: Chapter 22 Hindi maalis ni Fox ang titig niya sa ‘min ni Heather. Parang hindi pa rin siya makapaniwala sa nakikita niya. Hindi yata siya makapaniwalang nandito kami at hindi kami umalis nang tuluyan. Kahit naman ako. Lalo na’t desidong- desidido ang hitsura ko nang magtalo kami ni Fox tungkol dito kaya naman hindi na ako nagtataka sa klase ng patingin niya sa ‘kin ngayon.“Kain ka ng marami,” I said. “Nasabi sa ‘kin ni Lucifer na hindi ka kumain buong araw kahapon at puro alak lang iniinom mo. Are you trying to end your life, Fox. Dapat sinabi mo at nang makahanap ako ng hitman na titira sa ‘yo.”Hindi ito umimik. Nang nanahimik na si Heather ay maingat ko itong nilagay sa kanyang baby crib na pwedeng dalhin kahit saan. Sinadya ko kasi na mayroong gulong ang crib nito para matutulak ko lang sa kung saan ko man gusto. At nang matapos ay napatingin ako kay Fox saka ko ito nilapitan.Ako na mismo ang naglagay ng pagkain sa kanyang plato dahil mukhang wala siyang planong gaw
The Sequel: Chapter 21 Inilibot ko ang aking panigin sa buong paligid at hindi ko maiwasang ngumiwi sa sobrang gulo ng paligid. Ang mga flower vase ay basag. Napaawang naman ang labi ko nang makita ko ang basag na malaking tv flatscreen. Then my eyes landed on Fox. Nakaupo ito sa sahig at nakapatong ang siko nito sa kanyang tuhod, takip takip ang mukha. He was leaning against the sofa. Ang sofa na bumaliktad din. “Fox…” I chanted. Agad itong napatingin sa ‘kin. At ang mapula nitong mga mata ang sumalubong sa ‘kn. His red and swollen eyes are looking at me and telling me how tired he is right now. Nakaramdam ako ng guilt habang nakatitig sa mga mata niya. Lucy called me, nagbabakasakali raw siya na baka hindi ako umalis. And I didn’t leave. Hindi ko kayang umalis dahil ayokong lisanin si Fox. Kaya naman nang tinawagan ako ni Lucy ay agad kong sinagot ang tawag. And when he told me that Fox was driving drunk, I was damn worried. Nalaman ko rin kay Lucy na hindi pumasok sa trabaho si
The Sequel: Chapter 20 Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at bumuntong hininga. Hinilot ko ang aking sintido at tinitigan si Fox na ngayon ay tulog sa aking kandungan. Paulit- ulit na bumabalik sa ‘king alaala ang nangyari kani- kanina lang. Kung hindi pa siya nawalan ng malay ay hindi ito titigil. Mabuti na lang din at nagising ang yaya ni Finn kaya naman ito muna ang tinugon kong bantayan si Heather. I run my fingers through his hair while looking at his face. Sobrang himbing ng tulog nito. Hindi maalis sa isip ko kung paano nabasag ang tinig niya kanina. And I was totally lost for words. Hindi ko alam kung paano ko kakausapin si Fox tungkol dito dahil mukhang may nakapagsabi sa kanya ang plano ko. Pinikit ko ang aking mga mata. And I’m starting to think my decisions all over again. Ngayon ay naiisip ko na naman kung tama ba itong pinaggagawa ko sa buhay? Kung tamang desisyon ba ang umalis na lang kaysa ang ayusin ang lahat ng ito ngayon. His phone suddenly rang, creating
The Sequel: Chapter 19Nang sabihin ng doctor na pwede na akong umalis ay sinamahan ako ni Fox na umalis maghanda na para sa aming pag-alis. Ang crib at ibang gamit ni Heather ay pinadala na namin sa bahay. Ang natitira na lang dito sa loob ng silid ay ako at si Fox na karga ang baby namin. Ngumingiti lamang ito sa ‘kin dahil busy ako sa pagtutupi ng mga sheets.“Are you sure you’re fine now?”Napatingin ako rito at tipid na ngumiti. “Yes, I am.”“What if ipa-check up natin ang─”“Fox, I said I’m fine,” pagpuputol ko rito. “Don’t worry about me. Kaya ko na ang sarili ko.”“Why are you talking as if you’re fine without me and you don’t want to be dependent to me?” mahinang tanong nito.Bahagya akong natigilan sa pagtutupi ngunit hindi ko siya nilingon. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi saka ako muling nagpatuloy sa pagtutupi ng aking mga gamit. Wala rin naman akong mapapala kung sasagutin ko ang tanong niya. Baka mauwi lamang kami sa pagtatalo.Isang kumot na lang sana ang tut
The Sequel: Chapter 18 Kusang dumilat ang aking mga mata at inilibot ito sa buong paligid. Dumapo ang aking paningin sa ‘king tiyan. Namilog ang aking mga mata nang hindi ko na makita ang umbok nito kaya naman wala sa sarili akong bumangon. Nakaramdam naman ako ng paninibago dahil sa sobrang gaan ng katawan ko. “Ma’am, dahan- dahan po sa paggalaw.” I looked to my side and frowned. “Nasaan ang anak ko? Anong nangyayari?” “Ma’am─” “Kakagising mo pa lang,natataranta ka na agad.” Wala sa sarili akong napatingin sa nagsalita at nangunot ang aking noo nang makita kung sino ito. “Lia?” wala sa sarili kong tanong. Ngumisi siya sa ‘kin at tumayo sa gilid ng aking kama. Nakaramdam ako ng kaba lalo na’t nang umalis ang nurse para siguro ay bigyan kami ng pribadong sandali. And this is not what I wanted. “Relax,” she said. “I won’t harm you. Not now.” My forehead knotted and she smirked at me. “What do you mean?” Umupo ito sa isang stool at tumingin sa ‘kin. Nagtaka ako nang bigla itong