Naalimpungatan ako sa sinag ng araw mula yata sa bintanang nakalimutan kong isara kagabi. Pilit kong iniwas ang aking mukha rito at tumalikod sa pwestong ‘yon. Niyakap ko ang unan na malapit sa ‘kin at wala sa sariling napangiti dahil sa sobrang pagkakomportable.
The pillow was warm and comfortable. Plus, the fact that is smells good.
But the moment it hugged me back, I frowned. Wala sa sarili kong dahan-dahang dinilat ang aking mga mata. My eyes immediately widened the moment I saw a stranger’s handsome face. Napatingin ako sa kamay kong na nakapatong sa kanyang dibdib. Ngayon ko lang din napagtantong nakaunan ako sa kanyang braso.
Shit! What the hell happened last night?
Gustuhin ko mang bumalikwas ng bangon ngunti natatakot akong magising ito at makita ako. I tried to move my legs but to my horror, the thing between my legs pained me as fuck! Muli akong napatingin sa binatang natutulog na nanlalaki ang mga mata.
Hindi ko man masyadong maalala ang nangyari kagabi, I am pretty sure something really happened last night.
I stared at his handsome face for a while. Ang matangos nitong ilong, ang mahahaba nitong pilik mata, ang sobrang kinis nitong pisngi, at ang labi nitong natural na mapula… Mariin kong pinilig ang aking ulo at mariing kinagat ang aking ibabang labi. Ano ba itong mga iniisip ko? Kailangan ko nang umalis! I need to leave before he wakes up!
Luminga-linga ako sa paligid. Hindi ko alam kung nasaan ako. Pero na ganon, I need to leave first. Kaya kahit sobrang sakit pa rin ng aking kaselanan ay pinilit ko ang aking sarili na gumalaw.
Maingat pa sa maingat kong inangat ang kamay nitong nakahapit sa ‘king beywang. Sinunod ko naman ang kanyang pagkakatanday ng kanyang binti sa ‘kin na para bang kinukulong ako. Inangat ko ang makapal na kumot na aming pinagsasaluhan para magawa ko ‘yon at namilog ang aking mga mata nang mahinuha kong hubo’t hubad kaming dalawa!
Nasaan ang mga damit ko?!
I bit my lower lip hard and did my very best to get off from him. And when I successfully did it, I roamed my eyes all over the place. I’m looking for my clothes from last night. Hindi naman kasi pwedeng lumabas akong n*******d ‘no?
My lips parted a bit whenever I make some movements. Sumasakit kasi lalo ang parting na sa gitna ng aking mga hita. Napatampal ako sa ‘kin noo at nagulat ako nang biglang gumalaw ang gwapong estranghero sa kama. Halos pigilan ko na ang aking paghinga para lang hindi siya magising.
Laking pasalamat ko nang gumalaw lang ito para tumalikod sa ‘king pwesto dahil sa sinag ng araw na tumatama rin sa kanyang mukha. Wala sa sarili akong napalunok at pinulot na lang ang mahabang button up shirt na nasa sahig. Nakita ko rin ang cycling ko from last night kaya iyon na lang ang aking sinuot. Hinagilap ko ang aking phone mula sa paligid at natagpuan ko ang aking purse sa ibabaw ng night stand.
Walang pagdadalawang-isip ko itong kinuha at nagmamadaling lumabas ng silid. Paika-ika pa ako dahil sa takot na maabutan niya ako. Sapat na ang kahihiyang kinamulatan ko ngayong umaga. Ayokong makilala niya ako.
Pumasok ako sa loob ng elevator at napahawak sa pader. I pulled out my phone from my purse and dialed my friend’s number. Panay ang aking pagngiwi sa loob ng elevator sa sobrang sakit na aking nadaraman. Ngunit sa kabila nu’n ay bigla akong napaisip…
Did I just give my virginity to a complete stranger?
Ang bataan na pinakaiingatan ko, na kahit kailan ay hindi ko mabigay-bigay sa ‘king dating kasintahan. Ngunit kagabi ay basta-basta ko na lang itong binigay sa taong hindi ko kakilala. Sa taong hindi ko alam kung naakit lang ba ako sa kagawapuhan niya o sadyang masyado akong lasing kagabi.
Nonetheless, I should forget this happened.
Matapos ng ilang ring ay sumagot na si April sa ‘king tawag.
“Hello?”
“Whoever the fuck this is, I hope you know you disturbed my beautiful fucking sleep,” she uttered. Rinig ko pa ang paghikab nito.
“April…” I groaned. “Can you fetch me?”
Malakas akong napasinghap nang sumakit na naman ang aking kaselanan sa ‘king biglang paggalaw.
“Ivy?” Parang nahimasmasan ito mula sa pagkaantok. “You, bitch! Nasaan ka ba?! Akala ko umuwi ka kagabi?”
I groaned loudly. “I'll share my location. Please come and fetch me. ASAP.”
Hindi ko na hinintay ang reply nito. Kaagad kong tinapos ang tawag at agad na nag-share sa kanya ng location. Hindi ko kasi alam kung nasaan ako kaya shinare ko na lang sa kanyan ang aking location.
May isang tao akong nakasabay sa elevator and the way she looked at me seems like she’s judging my inside her mind. Paano ba naman kasi, halata namang hindi sa ‘kin ang damit na suot ko. Dagdag pang mukha lang akong nakapanty sa ‘king suot.
Shit! Sobrang nakakahiya!
“Hay, kabataan,” I heard her say.
Napayuko ako ngunit sa ‘king loob-looban ay umiirap na ako. Halatang may edad na sa klase ng pananalita nito. At saka, required bang mag-isip ng kakaiba kapag ganito ang suot? Hindi ba pwedeng nadapa lang ako kaya nakapagbihis ako?
Pero teka, nadapa? Nadapa tapos biglang nakakapagbihis? Anong ba ‘tong mga nonsensical thoughts ko!
Saktong paglabas ko ay napansin ko ang Rolls Royce ni April sa labas ng building. Mabilis ang aking mga hakbang habang palabas at patungo ng kotse ni April. Kahit na hindi pa gaanong karami ang mga tao, halos lahat sila naman ay napapatingin sa ‘kin.
Pagkapasok na pagkapasok ko sa loob ng kotse ni April ay agad akong napangiwi. I held thighs as I groaned in too much pain. Napatingin ako kay April at pansin ko ang masama nitong tingin sa ‘kin.
“Alam mo bang sinira mo ang beauty rest ko?” sumbat nito sa ‘kin. “At saka, kaninong button up ‘yan? Bakit ganyan lang suot mo? And what the hell are you doing in this kind of luxury place, Ivy? Kaya pala tawag nang tawag sa ‘kin si Tita Lithy at Tito Ivan, kasi hindi ka nakauwi kagabi.”
“Please stop nagging, April.” Sumandal ako sa ‘king kinauupuan at pinikit ang aking mga mata. “I’ll stay in your place for now. Ayokong makita ako nila Mommy na ganito ang hitsura.”
“But in one condition, Ivy.” Napadilat ako sa kanyang sinabi. “Tell me what happened last night. In details, did you get me?”
Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at pinikit ang aking mga mata. I nodded my head in agreement. May ibang choice pa ba ako?
--
“Oh my gosh! As in oh my gosh!” Inabot nito sa ‘kin ang tinimpla niyang tsa-a at naupo sa mahabang couch na inuupuan ko ngayon. “As in pogi? Sana hinintay mo na lang na magising! Malay mo. ‘di ba? Magka-lovelife ka bigla.”
Kaagad ko itong sinamaan ng tingin. “I already told you, April, that was just a one night stand. At saka, kakagaling ko lang sa heartbreak, ‘di ba? I still…”
Umiwas ako rito ng tingin. Hindi ko kayang dugtungan ang aking sinabi. I pretended to take a sip of my tea.
“Bakit ba kasi mahal mo pa ‘yon, ha? Ginagago ka na nga lang niya, e.” Umirap sa ‘kin si April. “Alam mo, Ivy, blessing in disguise ‘yang nangyari sa ‘yo. Kasi isipin mo ‘yun, nakahuli ka na nga ng chupapi, naging worth it virginity mo, dai!”
Napangiwi ako sa kanyang sinabi. “Talaga? Naisip mo pa ‘yon?”
“E ano naman? ‘Di ba nga hindi boto si Tita at Tito kay Joshua? E ‘di tuwang-tuwa sila kung sakali?” Malakas na humalakhak si April na aking ikinairap. “Don’t worry, sis. Hindi ka nila pagagalitan. Actually, mas matutuwa pa sila kapag nalaman nilang break na kayo ni Juswa.”
Tumingin ako sa kawalan. Tama rin naman siya, e. Kapag umuwi ako kahit amoy alak ako, kapag nalaman nilang naghiwalay na kami ni Joshua, paniguradong matutuwa ang mga ito. They hate Joshua that much.
“Pero, Ivy, alam mo ba pangalan niya? O kahit pet name lang?” she asked curiously.
I cocked my head to the side and tried to reminisce what happened last night. Sinubukan kong alalahanin kung ano ang pangalan niya pero wala akong maalala bukod sa… F?
“Hindi ko maalala, pero parang pangalan ng hayop name niya,” I mumbled but it seems like she heard it.
“Anong hayop ka riyan. Ang sama ng ugali mo ah. Paanong ang gwapo-gwapo tapos kapangalan ng hayop? Gorilla?” Binuntutan niya ito ng tawa.
Umiling ako. Parang F ‘yon, e. Hindi ko lang masyadong matandaan. Frog? Ugh, definitely not!
“Uuwi na ako,” I said and stood. Ngunit kaagad akong napangiwi nang sa ‘king pagtayo ay sumakit ang aking kaselanan. “Shit…”
“Ayan. Baka Godzilla ‘yon, Ivy. Mukhang winasak ka talaga kagabi.” She laughed out loud. “Daks ba?”
Naiinis ko itong binato ng throw pillow at naglakad na palabas ng kanyang bahay na paika-ika. Kinuha ko ang susi ng sasakyan niya na nakasabit sa lagayan at dire-diretsong pumasok sa loob ng kanyang sasakyan.
Kaagad ko itong pinausad dahil gusto ko na umuwi at gusto ko na magbanlaw dahil pakiramdam ko ay amoy alak pa rin ako at ang lagkit ko pa. At saka, gusto ko rin matulog. Hindi ko alam kung anong oras ako nakatulog kagabi, basta ang alam ko ay inaantok ako ngayon.
Rinig ko ang paulit-ulit na pagri-ring ng aking phone ngunit hindi na ako nag-abala pang sagutin ito. If it’s Mom, then I’ll just talk to her when I arrive. Wala ako sa mood makipag-usap habang nagmamaneho.
I rested my elbow at the window’s frame and held my chin while my other hand is holding the steering wheel. Naglalakbay na naman sa ‘king alaala ang nangyari. Kung paano ko nalaman ang totoo at kung paano walang gatal niyang inamin sa ‘kin na totoo ang nakalap ko.
Habang inaalala ang mga nangyari biglang tumulo ang luha sa ‘king pisngi. Naninikip ang aking dibdib. Totoo nga pala talaga ang sabi nila na kahit inumin lahat ng alak sa mundo, sa oras na mabalik na naman ako sa sari ay babalik din ang sakit at problemang tinakasan ko.
I sighed heavily. Namataan ko ang gate ng subdivision na aming tinitirhan kaya agad akong lumiko. My phone stopped ringing and I didn’t bother to open it to know who the hell is calling.
Nang makarating ako sa bahay ay nagtaka ako nang wala sila Mommy at Daddy kaya nagkibit balikat na lang ako at dire-diretsong pumasok sa bahay. Hindi naman gaanong kalakihan ang bahay naming, isa lang din ang aming kasambahay dahil nauurat ako kapag marami akong nakakasalubong sa bahay.
“Oh, hija. Nakauwi ka na pala. Kagabi pa tawag nang tawag ‘yung Mommy at Daddy mo sa ‘yo. Saan ka ba galing?” bungad ni Manang Mary.
Umupo ako sa couch at humikab. “Diyan lang po sa tabi-tabi. Asan po sila Mommy?”
“Nakalimutan mo yatang Lingo ngayon. Nagpunta sila sa simbahan,” aniya. “Kumain ka na ba?”
“Ano po ulam, Manang?” I asked.
“Ipagluluto na lang kita. Anong gusto mong ulam?”
“Chicken nuggets po. Liligo po muna ako,” pagpapaalam ko rito bago ako naglakad paakyat ng aking silid.
Dalawang palapag lamang ang bahay na ito. Hindi masyadong malaki at sapat na sa ‘ming tatlo. My father is working under a very famous and prestigious Architecture Firm here in the Philippines. Malaki ang sahod ni Daddy kaya nakabili kami ng bahay na ito at nakapag-aral ako sa isang mamahaling paaralan.
Naligo muna ako at nagbihis. At habang abala ako sa pagsusuklay sa ‘king buhok sa harap ng salamin, paulit-ulit kong kinukumbinsi ang aking sarili na kalimutan ang nangyari kahapon. Ibabaon ko lahat ng iyon sa limot. That was the worst day ever in my entire life.
Kasi isipin mo ‘yun, nalaman kong nagloko si Joshua, tapos dahil gusto ko itong makalimutan, uminom ako. At nang uminom ako, nakapasok na naman ako sa panibagong problema.
“Right, Ivy. Forget, okay? Kapag nalaman ‘to ng Mommy mo, iihawin ka nu’n ng buhay,” pilit kong pangungumbinsi sa sarili.
Mommy always say that I should not give my virginity to some random stranger or even to my boyfriend if were still not married. Kaya ganoon ako kahigpit kay Joshua na h’wag muna naming gawin ang bagay na ‘yon. Pero ang gago, hindi makahintay.
After brushing my hair, I tied it into a ponytail. Ngunit natigilan ako nang may makita akong pulang marka sa ‘king leeg. I tilted my head and looked at it closely in the mirror. Nangunot ang aking noo at mariin kong kinagat ang aking ibabang labi.
Could this be… a hickey?
My eyes widened. At mas lalo pang namilog ang aking mga mata nang marinig ko ang boses ni Mommy sa baba.
“Ivy? Bumaba ka riyan! We need to talk!”
Shit!
Tahimik akong umupo sa couch nang nakayuko. Masama ang tingin sa ‘kin ni Mommy habang si Daddy ay prenteng nakaupo sa couch at nagbabasa ng dyaryo na para bang walang amazonang bubuga ng apoy ano man oras ngayon.“Where the hell are you last night?” panimula ni Mommy. “Sa tingin mo ba hindi naming malalamang wala ka sa bahay ni April kagabi? Where the hell are you from last night?! Mag-uumaga ka na raw nakauwi sabi ni Manang Mary. What the hell are you doing with your life, Ivy Shane Bartolome?! Nahahawa ka na ba sa nobyo mong walang kinabukasan?!”Mas lalo akong napayuko. Now that she mention him, my chest tightened and tears are now forming on my eyes. Ngunit pinipigilan ko ang aking sarili na h’wag umiyak dahil mas lalo lang hahaba ang lectures ni Mommy sa ‘kin.“What are you doing with your life, Ivyne?!” tumaas na ang boses nito. “Answer me. Saan ka galing kagabi?!”I bit my lower lip tight and lifted my gaze at her. Mukhang nagulat ito nang makita ang namumuong luha sa ‘king mga
Sinukbit ko ang bag sa ‘king balikat at tumingin sa salamin. I’m wearing my school uniform. Hapit na hapit nito ang aking beywang at ang kaikliang palda na kulay maroon ay lalong nagpatingkad sa ‘king balat. Ito ang uniform ng mga Hotel and Restaurant Management course. Hindi ko alam kung bakit ito ang pinili kong kurso ngunit huling taon ko na ito. Next year ay graduate na ako. Napatingin ako sa pinto nang marinig kong may kumatok dito. Hindi ako sumagot at hinintay na lang na pumasok ang taong kumakatok. At hindi na ako nagulat nang masilayan ko si Daddy na pumasok sa loob. He’s wearing his corporate attire with the company’s logo on his left chest. Nagtataka nga ako kung bakit isang fox logo ang meron sa kanilang uniform. Hunter ba may-ari ng company nila Daddy? Hindi ko alam. At wala rin naman akong planong alamin. “Bakit po, Dad?” I asked. Lumapit ito sa ‘kin at nagulat ako nang yakapin niya ako. “Can you make it to school? Shall Dad take you to school.” Bumuntong hininga ako
Lumipas ang buong dalawang linggo at pilit kong binabaon sa limot ang mga nangyari. Masaya si Mommy na malamang hiwalay na kami ni Joshua. And then she started talking about that childhood sweetheart of mine that she wants me to marry. Napahilot ako sa ‘king sintido at bumaling sa labas ng bintana ng aking silid. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin ngayon. Today’s Friday, just the same as the day where I decided to go club and drank myself, creating another stupid mistake. Bahagya ng humuhupa ang issue tungkol doon sa lalaking naka-one night stand ko. And thankfully, God didn’t let our paths cross once again. Well, the world is too big. Hindi ko lang mawari sa iba kung bakit lagi nilang linya ang salitang ‘the world is too small’. E ang laki nga ng mundo, e. Humugot ako ng malalim na hininga at nag-decide na lumabas muna ngayon at aliwin ang aking sarili sa shopping. Bumangon ako sa kama at nagtungo sa ‘king closet para mamili ng aking damit. Napili ko ang isang kulay maroo
“Inumin mo muna ito para mainitan tiyan mo,” saad ni Manang Mary sabay abot sa ‘kin ng isang tasa ng paborito kong coffee.Tinanggap ko naman ito. Ngunit nang malanghap ko ang amoy nito ay nakaramdam na naman ako ng pagkaduwal kung kaya’y muli kong binigay kay Manang ang tasa.“Bakit? Ayaw mo ba nito?” takang tanong niya. I gulped and massaged my temple. “A-ayos lang po ako, Manang. May nakain lang pong masama.”Tinitigan muna ako nito bago siya sumagot. “Oh siya, sige. Maiwan muna kita rito at nang makapagpahinga ka. Gusto mo bang lutuan kita ng sopas?”Kahit na hindi ako mahilig sa sopas ay agad itong nagpaalam para makapagluto siya. Habang ako naman ay humiga na sa kama at pinikit ang aking mga mata. Abala pa rin ang isip ko sa kakaisip kung bakit ako nasusuka nang maamoy ko ang aking paboritong kape.Muli akong napatingin sa aking phone nang bigla itong mag-ring. Kaagad akong napairap sa isiping si April na naman ito dahil pinatayan ko siya kanina ng tawag.Bagot kong inabot ang
Umupo ako sa couch habang laman pa rin ng aking isip ang nangyari kanina, lalo na ang naging usapan namin ni April kanina sa pool. Hindi ko matanggap ang impormasyong narinig ko. Kung siguro ay sinabi ni April na may ka-fling siya ay baka hindi ako mag-o-overthink ng ganito. Ngunit fiancée niya ‘yon. Ibig sabihin ay malapit na niya maging asawa. Tapos naka-one night stand ko pa! “Hija, ayos ka lang?” Wala sa sarili akong napatingin sa nagsalita. I nodded my head and forced a smile. “O-opo, Manang Mary. Ayos lang po ako.” “Anong gusto mong ulam? Magluluto na ako dahil pauwi na ang Mommy mo,” she said. I touched my lower lip and played with it. “Siguro po… chicken?” Agad naman itong tumango. “Sige. Magluluto na ako.” Tipid akong tumango sa kanya at nang iwan niya ako sa sala ay muli na naman akong tumulala. I feel so awful about myself. Kung sana lang ay isa ako sa mga taong kapag nalalasing ay nakakaya pa ring alalayan ang sarili. Pero hindi, e. Dahil sa katangahan ko ay mas lalo
“Mommy, I told you I am fine. Hindi naman malala itong nararamdaman ko,” I said. Umiling ito. “Hindi, Ivy. I’m getting worried. We need to know why exactly you’re feeling like that.” Napasimangot ako. Hindi ko alam kung iba ang kutob ko. Humugot na lang ako ng malalim na hininga at umakyat sa ‘king silid. She’s been calling her doctor friend times in a row. Kahit gabing-gabi na ay hindi ‘yon inisip ni Mommy. As soon as I entered my room, I dropped my body on the bed. Hindi ko alam ngunit wala akong gana ngayon. Ewan ko ba ngunit mas lalo akong nawala sa mood dahil sa pamimilit ni Mommy na kumunsulta ako ng doctor dahil sa ‘king pagsusuka. Bakit nga ba ako nagsusuka in the first place? Wala naman akong nakaing masama? At kung meron meron man… ano ‘yun? I can’t recall a thing. “Tinolang pakbet!” gulat akong napabangon nang biglang mag-ring ang phone ko. Sinapo ko ang aking dibdib at masamang tinignan ang aking phone. Pinulot ko ito at muling humiga sa kama nang nakatihaya at nakati
Pagdating naming ng ospital ay dumiretso kami sa opisina ng doctor na kakilala ni Mommy. Hindi ko alam kung bakit ang daming koneksyon ni Mommy e hindi naman kami mayaman. But well, it’s not my business anyway.“Good morning, Dr. Feliz,” nakangiting sambit ni Mommy nang makapasok kami sa silid nito.Inilibot ko ang aking tingin at bahagyang napangiwi nang mapansing puro certificate ang nakadikit dito. Meron ding mga photo frames ng mga grupo ng doctor.“Good morning, Mrs. Bartolome. It’s so nice to see you again,” pagbati pabalik ng doktora na nakaupo sa swivel chair. Tumayo ito at umikot sa mesa para makipagbesohan kay Mommy.“It’s nice to see you too, Dr. Feliz. I’m really sorry for knocking on your schedule. I’m just really concerned about my daughter.” Nilingon ako ni Mommy kaya agad akong humakbang palapit. “Anyway, Dr. Feliz. This is my daughter, Ivy Shane Bartolome.”Tumingin sa ‘kin ang doctor at ngumiti. “Hello, Ivy. You’re pretty.”Awkward akong ngumiti at tumango. “T-thank
The day has come. Ang araw na bukas ay dapat wala na ako sa bahay na ito. Mommy is not talking anything to my Dad about my pregnancy. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin para mapilit si Mommy na h’wag akong palayasin.Kasi paano na ako? Saan ako mananatili?Isa sa rason kung bakit iniisip kong ipakuha na lang ang bata. For my parents to accept me again. Hindi naman ako pwedeng maghabol kay Fox dahil hindi niya nga siguro ako naaalala dahil sa dami ng naging babae niya. At isa pa roon ang rason na ikakasal na siya. Hindi ako pwedeng maging kabit. Ayoko. Hindi ako bababa sa label na ‘yon.“Ayos ka lang ba anak?”Napatingin ako sa nagsalita at pilit na ngumiti. “Hey, Dad.”“What happened? Kanina ka pa tulala,” he said.I bit my lower lip and shook my head. “Wala naman po, Dad. I’m fine. Don’t worry about me po.”Hindi ko magawang sabihin kay Daddy ang totoong nangyayari. Ayokong makakita ng disappointment sa kanyang mukha dahil alam kong mataas ang tingin sa ‘kin ni Daddy. He ado
The Sequel: Epilogue IVY SHANE BARTOLOME’s point of view “Do you want me to sing a song for you? I will gladly do that, baby.” Then next thing I heard was a strumming of a guitar. “We were as one, baby. For a moment in time. And it seemed everlasting that you will always be mine. Now you wanna be free, so I’m letting you fly. Cause you know in my heart, girl. Our love will never die, no.” His voice suddenly cracked in the middle of singing and it’s kinda weird because… because I like his voice. Bumibilis ang tibok ng dibdib ko sa naririnig ko. “You’ll always be a part of me, and I’m part of you indefinitely. Girl, don’t you know you can’t shake me. Oh, Darling, cause you’ll always be my baby.” Narinig ko ang paghagugol nito kaya naman kusang tumulo ang luha sa ‘king mga mata. I looked at my parents confusedly. I don’t understand what exactly is happening right now. “Why am I crying?” Ngunit hindi sumagot si Mommy. Hanggang sa isang tinig na naman ang aking narinig ko. “Mommy, w
The Sequel: Chapter 25FOX MADRID’s point of viewPeople used to say that you can’t give up on someone because the situation’s not ideal. Great relationships aren’t great because they have no problems. They’re great because both people care enough about the other person to find a way to make it work. And that’s how our love is. We’re trying to make it work no matter how hard it is.Not because we have our children, but because both of us can’t imagine surviving the future without one another. Both of us wanted to spend each other’s lifetime. We are each other’s strength. And as I watched how the burning car fell into the cliff, I lost all my strength.“Fox, no!”Mabilis akong hinawakan ni Stone sa balikat para hindi ko takbuhin ang distansya ng bangin. Napuno ng luha ang aking mga mata at nandidilim ang aking paningin. The anger inside me flamed up and now I can feel myself moving into their own, it’s as if they have their own mind to control.I pushed Stone hard and walked towards Li
The Sequel: Chapter 24“Grabe!” April exclaimed with a teary eyes. “Hindi ako makapaniwalang ikakasal ka na. I mean, is this real? Are you for real?”I looked at her and smiled. Gustuhin ko mang umiyak ay hindi pwede dahil kasalukuyan pa akong nilalagyan ng make up habang ang iba naman ay inaayos ang aking buhok para sa paglalagyang ng veil.“Stop being so dramatic, April. Ikakasal lang ako, hindi ako mamamatay,” natatawang tugon ko.Paano ba naman kasi? Kung umiyak siya ay parang ano mang oras ay kukunin na ako ni Lord. Kaya naman ay nginingitian ko na lang siya.“But seriously, Ivy. I’m really happy for you. Finally, hindi na jinx ang kasal mo ngayon. Paglabas mo ng simbahan mamaya, hindi ka na si Ms. Bartolome. You will be Mrs. Madrid and that is making me cry. I am so happy for you.”Hinawakan nito ang kamay ko kaya naman pinisil ko lang ito para pakalamahin siya. She’s getting emotional kahit may make up na ito.“Don’t cry or you’ll ruin your make up.”The day has finally come, a
The Sequel: Chapter 23FOX MADRID’S Point of viewI knocked on my son’s room but no one answered. Kaya naman ang ginawa ko ay tinulak ko pabukas ang pinto at doon ko nasilayan si Finn, nakahiga sa kama at mayroon suot na headset. Nakapikit ang mga mat anito na tila ba natutulog. But I am not dumb not to know he’s just acting.Humugot ako ng malalim na hininga at umupo sa kama. I looked at his walls full of anime strips. He designed his room. Mayroon din siyang personal computer sa gilid na sinadya ko para sa kanya. I want to spoil him so much. Baka sa ganitong paraan ay malaman niyang mahal na mahal ko siya.“I know you can hear me,” I said. “Can we talk?”Doon ko lang naramdaman ang pagbangon ng anak ko. Nilingon ko ito at nakita ko ang pagtangal nito ng headphones. Finn looked at me. Walang emosyon sa mga mat anito at parang hindi siya interesado. O sadyang pinapakita niya lang sa ‘kin na hindi ako interesanteng kausap.“Are you still mad at me?” tanong ko sa kanya.“No,” diretsong
The Sequel: Chapter 22 Hindi maalis ni Fox ang titig niya sa ‘min ni Heather. Parang hindi pa rin siya makapaniwala sa nakikita niya. Hindi yata siya makapaniwalang nandito kami at hindi kami umalis nang tuluyan. Kahit naman ako. Lalo na’t desidong- desidido ang hitsura ko nang magtalo kami ni Fox tungkol dito kaya naman hindi na ako nagtataka sa klase ng patingin niya sa ‘kin ngayon.“Kain ka ng marami,” I said. “Nasabi sa ‘kin ni Lucifer na hindi ka kumain buong araw kahapon at puro alak lang iniinom mo. Are you trying to end your life, Fox. Dapat sinabi mo at nang makahanap ako ng hitman na titira sa ‘yo.”Hindi ito umimik. Nang nanahimik na si Heather ay maingat ko itong nilagay sa kanyang baby crib na pwedeng dalhin kahit saan. Sinadya ko kasi na mayroong gulong ang crib nito para matutulak ko lang sa kung saan ko man gusto. At nang matapos ay napatingin ako kay Fox saka ko ito nilapitan.Ako na mismo ang naglagay ng pagkain sa kanyang plato dahil mukhang wala siyang planong gaw
The Sequel: Chapter 21 Inilibot ko ang aking panigin sa buong paligid at hindi ko maiwasang ngumiwi sa sobrang gulo ng paligid. Ang mga flower vase ay basag. Napaawang naman ang labi ko nang makita ko ang basag na malaking tv flatscreen. Then my eyes landed on Fox. Nakaupo ito sa sahig at nakapatong ang siko nito sa kanyang tuhod, takip takip ang mukha. He was leaning against the sofa. Ang sofa na bumaliktad din. “Fox…” I chanted. Agad itong napatingin sa ‘kin. At ang mapula nitong mga mata ang sumalubong sa ‘kn. His red and swollen eyes are looking at me and telling me how tired he is right now. Nakaramdam ako ng guilt habang nakatitig sa mga mata niya. Lucy called me, nagbabakasakali raw siya na baka hindi ako umalis. And I didn’t leave. Hindi ko kayang umalis dahil ayokong lisanin si Fox. Kaya naman nang tinawagan ako ni Lucy ay agad kong sinagot ang tawag. And when he told me that Fox was driving drunk, I was damn worried. Nalaman ko rin kay Lucy na hindi pumasok sa trabaho si
The Sequel: Chapter 20 Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at bumuntong hininga. Hinilot ko ang aking sintido at tinitigan si Fox na ngayon ay tulog sa aking kandungan. Paulit- ulit na bumabalik sa ‘king alaala ang nangyari kani- kanina lang. Kung hindi pa siya nawalan ng malay ay hindi ito titigil. Mabuti na lang din at nagising ang yaya ni Finn kaya naman ito muna ang tinugon kong bantayan si Heather. I run my fingers through his hair while looking at his face. Sobrang himbing ng tulog nito. Hindi maalis sa isip ko kung paano nabasag ang tinig niya kanina. And I was totally lost for words. Hindi ko alam kung paano ko kakausapin si Fox tungkol dito dahil mukhang may nakapagsabi sa kanya ang plano ko. Pinikit ko ang aking mga mata. And I’m starting to think my decisions all over again. Ngayon ay naiisip ko na naman kung tama ba itong pinaggagawa ko sa buhay? Kung tamang desisyon ba ang umalis na lang kaysa ang ayusin ang lahat ng ito ngayon. His phone suddenly rang, creating
The Sequel: Chapter 19Nang sabihin ng doctor na pwede na akong umalis ay sinamahan ako ni Fox na umalis maghanda na para sa aming pag-alis. Ang crib at ibang gamit ni Heather ay pinadala na namin sa bahay. Ang natitira na lang dito sa loob ng silid ay ako at si Fox na karga ang baby namin. Ngumingiti lamang ito sa ‘kin dahil busy ako sa pagtutupi ng mga sheets.“Are you sure you’re fine now?”Napatingin ako rito at tipid na ngumiti. “Yes, I am.”“What if ipa-check up natin ang─”“Fox, I said I’m fine,” pagpuputol ko rito. “Don’t worry about me. Kaya ko na ang sarili ko.”“Why are you talking as if you’re fine without me and you don’t want to be dependent to me?” mahinang tanong nito.Bahagya akong natigilan sa pagtutupi ngunit hindi ko siya nilingon. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi saka ako muling nagpatuloy sa pagtutupi ng aking mga gamit. Wala rin naman akong mapapala kung sasagutin ko ang tanong niya. Baka mauwi lamang kami sa pagtatalo.Isang kumot na lang sana ang tut
The Sequel: Chapter 18 Kusang dumilat ang aking mga mata at inilibot ito sa buong paligid. Dumapo ang aking paningin sa ‘king tiyan. Namilog ang aking mga mata nang hindi ko na makita ang umbok nito kaya naman wala sa sarili akong bumangon. Nakaramdam naman ako ng paninibago dahil sa sobrang gaan ng katawan ko. “Ma’am, dahan- dahan po sa paggalaw.” I looked to my side and frowned. “Nasaan ang anak ko? Anong nangyayari?” “Ma’am─” “Kakagising mo pa lang,natataranta ka na agad.” Wala sa sarili akong napatingin sa nagsalita at nangunot ang aking noo nang makita kung sino ito. “Lia?” wala sa sarili kong tanong. Ngumisi siya sa ‘kin at tumayo sa gilid ng aking kama. Nakaramdam ako ng kaba lalo na’t nang umalis ang nurse para siguro ay bigyan kami ng pribadong sandali. And this is not what I wanted. “Relax,” she said. “I won’t harm you. Not now.” My forehead knotted and she smirked at me. “What do you mean?” Umupo ito sa isang stool at tumingin sa ‘kin. Nagtaka ako nang bigla itong