Chapter 2

Tahimik akong umupo sa couch nang nakayuko. Masama ang tingin sa ‘kin ni Mommy habang si Daddy ay prenteng nakaupo sa couch at nagbabasa ng dyaryo na para bang walang amazonang bubuga ng apoy ano man oras ngayon.

“Where the hell are you last night?” panimula ni Mommy. “Sa tingin mo ba hindi naming malalamang wala ka sa bahay ni April kagabi? Where the hell are you from last night?! Mag-uumaga ka na raw nakauwi sabi ni Manang Mary. What the hell are you doing with your life, Ivy Shane Bartolome?! Nahahawa ka na ba sa nobyo mong walang kinabukasan?!”

Mas lalo akong napayuko. Now that she mention him, my chest tightened and tears are now forming on my eyes. Ngunit pinipigilan ko ang aking sarili na h’wag umiyak dahil mas lalo lang hahaba ang lectures ni Mommy sa ‘kin.

“What are you doing with your life, Ivyne?!” tumaas na ang boses nito. “Answer me. Saan ka galing kagabi?!”

I bit my lower lip tight and lifted my gaze at her. Mukhang nagulat ito nang makita ang namumuong luha sa ‘king mga mata. Suminghot ako at muling nag-iwas ng tingin. Hindi ko kasi alam kung ano ang dapat kong gawin. Hindi ko alam kung ano ang aking sasabihin. I just want to cry.

“Goodness, Ivyne! H’wag mo akong gamit-gamitan ng luha mo dahil hindi moa ko madadala!” Mom said. “Saan ka galing kagabi? Alam mo ba kung gaano kami nag-aalala sa ‘yo? Saan ka nagpalipas ng umaga?!”

A lone tear dropped on my cheeks. Yumuko ako at pinunasan ito. Mukhang napansin ito ni Mommy kaya umirap siya sa ‘kin at nagmamartsang umakyat sa second floor ng bahay.

Napansin kong tumayo si Daddy sa gilid ng aking mga mata. Akala ko ay susundan niya si Mommy ngunit nagulat ako nang tumabi ito sa ‘kin ng upo. He patted my shoulder and then hugged me.

That was my cue. Agad na bumuhos ang luha sa ‘king mga mata at humikbi. I buried my face on his chest as I cried harder. Daddy keeps patting my back to calm me but instead, it made me cry even more.

“Pagpasensyahan mo na si Mommy mo. Nag-aalala lang din ‘yon sa ‘yo,” he said. “Saan ka ba kasi galing kagabi? You said you’ll stay at April’s place until midnight. Sinundo ka namin pero wala ka roon.”

“I went to a bar, Dad.” I sobbed. “G-gusto ko lang po makalimutan siya k-kahit saglit.”

I felt him kissed my hair. “I heard about Joshua’s cheating scheme. I’m so sorry about that, Ivy.”

Mas lalo akong napahikbi. “D-daddy, bakit niya ako niloko? Bakit siya naghanap ng iba? S-sabi niya mahal niya ako…”

He held my both shoulders making me face him. Napatingin ako sa kanya at kita kong nakangiti ito. He wiped the tears on my cheeks and tucked some strands of my hair behind my ears. Ganito lagi ang senaryo kapag inaaway ako ni Mommy. Si Daddy taga-comfort sa ‘kin. Siya ‘yung taga-cheer up sa ‘kin kaya mas close ako sa kanya. In other words, I’m a Daddy’s girl.

“That guy doesn’t deserve someone as precious as you, anak.” Muli nitong pinunasan ang luha sa ‘king pisngi. “Hush now, okay. Stop crying.”

“Daddy,” I mumbled and sobbed. “Ipapakasal niyo pa rin po ba ako sa iba ngayong alam niyo na pong break na kami?”

Tumahimik si Daddy sa ‘kin sinabi. I take that as a yes. Kaagad na bumagsak ang aking mga balikat at umiwas ng tingin. Ang tanga naman ng tanong ko. Malaman ay ipapakasal nila ako lalo na ngayong wala na akong sabit.

“Magpahinga ka muna,” he said. “May pasok ka pa bukas, ‘di ba?”

I nodded my head and sniffed. Nginitian ako ni Daddy at hinalikan ang aking noo bago ako pinaakyat ng second floor. Walang imik ko namang sinunod ang utos nito at pumanhik na sa ‘king silid.

Pagkapasok ko ay agad akong dumapa sa kama at inabot ang phone kong na sa ibabaw ng nightstand. I browse through my gallery and saw some of our photos together. Hindi ko maiwasang mapangiti ng mapait. Lalo na nang makita ko ang aking 18^th birthday picture kung saan nagsasayaw kami sa gitna ng maraming tao, nakatitig sa isa’t isa. Our eyes were as if they were talking in their own language.

Muling nanikip ang aking dibdib. Tama nga ang sinabi nila. Heartbreaks aren’t because the love has ended. It is because the love still continues even if the relationship has ended. It’s even worse on photograph. Where you can clearly see that magical sparks invading your every fiber.

“It wasn’t you who hurt me,” I whispered. “It was your actions, Joshua. Your action hurts me, a lot, big time.”

I know I need to forget him. I blocked him on all my social media account. Wala na akong balak pang magkaroon ng kahit anong koneksyon sa kanya. So I better off deleting these photos in my phone. Hindi na dapat akong nanghihinayang dahil hindi naman ako ang nagloko.

Nang matapos akong mag-delete, akmang i-o-off ko na ang aking phone para sana matulog nang biglang mag-ring ang aking phone. I saw April’s caller ID so I immediately answered her call.

“Hello?”

“Bitch! I knew it!” bungad nito na siyang dahilan kung bakit nailayo ko ng wala sa oras ang phone sa ‘king tenga.

“What the hell is going on, April? Bakit ka ba sumisigaw? Ang sakit mo sa tenga,” iritang sambit ko.

She laughed and then squeak. “Tignan mo ‘yung sinned ko sa ‘yo. Dali!”

Umirap ako sa hangin. “April, I’m not in the mood for your teas─”

“Basta buksan mo lang! You have a lot of explaining to do.”

I sighed. “Okay, hold up. Make sure this can change my life foreve.”

“Oh, I guarantee you, it will.” Binuntutan niya ito ng mahinang tawa.

I bit my lower lip. Kaagad kong sinunod ang gusto niya. Binuksan ko ang message na sinend niya sa ‘kin. My forehead furrowed after seeing it was a link. I tilted my head as I pressed to open the link.

Wala sa sarili akong napabangon nang makita ko ang stolen shot ko sa ‘king sarili na nasa loob ng isang engrandeng sasakyan. Merong ding stolen shot sa labas ng club at mukhang kahalikan ko ang isang estranghero. I wasn’t facing the camera so they couldn’t see my face but fuck…

Para akong nabuhusan ng malamig na tubig sa nakita. Hindi ako assuming, pero ‘yung damit… yung buhok… It’s me!

“Shit!” I blurted out of the blue and looked at the headline of the article. “Fox Madrid caught flirting with a new babe outside Makati’s high-end bar? New babe?! What the hell?”

Kaagad kong dinikit ang aking tenga sa phone. “April, s-saan mo ‘to nahanap? Bakit nandito ako? What the hell exactly is happening?”

“So kaya ka nawala kagabi ay dahil nakabingwit ka ng isang Fox Madrid. Gosh, Ivy! Si Fox ang nabingwit mo! ‘Yung chupapi na moreno na matangkad na mayaman! Tang ina, Ivy. Jockpot!”

Napahawak ako sa ‘king sintido. Parang mas sumakit pa yata ang aking ulo sa mga pinagsasabi niya. “Ano? Fox?”

Fox? I think I can remember it.

‘Fox… call me Fox.’

My eyes widened. Sunod-sunod na nag-flashback sa ‘kin lahat ng nangyari nang gabing iyon. Kaagad akong dumapa sa kama at kinagat ang aking unan sabay tumili nang malakas.

It couldn’t be… sikat ba siya?

Muli kong dinikit ang phone sa ‘king tenga. “Hello, April? Nakilala ba ako? Masyado ba talagang sikat ang lalaking ‘yon?”

“He’s one of the most youngest yet richest businessman in Asia, Ivy. Well, not just in Asia, but also to our neighboring continent. Sikat na sikat ‘yan, sis. Maraming babaeng nagkakandarapa riyan.” She chuckled. “See? I told you, this will change your life forever.”

Napasabunot ako sa ‘king sariling buhok. “Pretend this didn’t happen─”

“Nabasa mo rin ba mga comments ng mga netizens sa article?” Malakas itong tumawa. “Baka balatan ka ng buhay ng mga iyon.”

Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi. Sa sobrang riin, nalalasahan ko na ang dugo. Dahil sa sinabi ni April ay muli kong tinignan ang article at mga comments sa baba.

User1: Damn, that supposed to be me!

User2: Fox is only mine! Screw that girl!

User3: Kapag nakilalak o itong babaeng ‘to, masasampal ko siya at sasabunutan ko pa!

I dropped my phone and buried my face on my pillow. Malakas akong tumili sa inis. Sa sobrang inis ay parang gusto ko na lang muling umiyak. Hindi ko alam kung pa bang problemang susuotin ko. Baka merong pang kamalasan ang darating. Ganito ba ako kamalas?

Para akong nanghina sa mga nangyayari. Sa loob ng dalawang araw, sunod-sunod ang kamalasan na nangyari sa ‘kin. Una hiniwalayan ako, sunod nakipag-one night stand ako sa isa palang sikat na tao na hindi ko kilala, tapos ngayon dahil sikat siya… babalatan ako ng buhay ng mga fans niya.

Pero… hindi kita ang mukha ko sa stolen shot.

Tama. Tama! Hindi nila nakikita ang mukha ko. Hindi nila malalaman kung sino ako.

Pilit kong kinukumbinsi ang aking sarili ngunit kahit anong pangungumbinsi ang gawin ko ay hindi mawala sa ‘king dibdib ang pagkabahala.

Paano kung may makakilala sa ‘kin? Matotohanan bang mababalatan ako ng buhay? Fuck!