Chapter 3

Sinukbit ko ang bag sa ‘king balikat at tumingin sa salamin. I’m wearing my school uniform. Hapit na hapit nito ang aking beywang at ang kaikliang palda na kulay maroon ay lalong nagpatingkad sa ‘king balat. Ito ang uniform ng mga Hotel and Restaurant Management course. Hindi ko alam kung bakit ito ang pinili kong kurso ngunit huling taon ko na ito. Next year ay graduate na ako.

Napatingin ako sa pinto nang marinig kong may kumatok dito. Hindi ako sumagot at hinintay na lang na pumasok ang taong kumakatok. At hindi na ako nagulat nang masilayan ko si Daddy na pumasok sa loob.

He’s wearing his corporate attire with the company’s logo on his left chest. Nagtataka nga ako kung bakit isang fox logo ang meron sa kanilang uniform. Hunter ba may-ari ng company nila Daddy? Hindi ko alam. At wala rin naman akong planong alamin.

“Bakit po, Dad?” I asked.

Lumapit ito sa ‘kin at nagulat ako nang yakapin niya ako. “Can you make it to school? Shall Dad take you to school.”

Bumuntong hininga ako at tinapik ang balikat ni Daddy. Nauna akong kumalas sa yakap at ngumiti sa kanya. “I’m fine, Dad. You don’t have to worry about me. I’m totally fine.”

He sighed. “Sigurado ka ba riyan, Ivyne?”

I nodded my head. “Yes, Dad. Bakit nandito ka pa po? Hindi ka po ba ma-li-late sa work mo?”

Ngumiti ito sa ‘kin. “No, sweetie. It’s fine. My office starts at nine.”

Tipid akong tumango. “Sige po.”

“I’ll take you to school.”

Hindi na ako umangal pa. Pinasadahan ko sa huling pagkakataon ang aking hitsura sa salamin bago ako sumunod kay Daddy sa paglabas. Nauuna itong maglakad sa hagdanan at nang makababa kami ay bumungad sa ‘min si Mommy na masama ang tingin sa ‘kin.

“Aalis na po ako, Mom.” Mahina ang aking boses.

Lumapit ako sa kanya at b****o. Hindi rin naman siya nagsalita. Pilit akong ngumiti sa kanya bago ako nauunang lumabas ng bahay. Inaamin kong nahihiya ako sa kanya. Dahil kahit hindi ko sabihing naiwala ko ang aking bataan, ‘yung konsensya ko ay paulit-ulit akong pinapaalala.

Hanggang ngayon ay hindi pa rin maalis sa ‘king isipan ang mga naging usapan namin ni April. Sa article at ang pag-trending ng balitang ‘yon sa tw!tter. Natatakot ako na baka pagpasok ko sa school ay may makakilala sa ‘kin at balatan nila ako ng buhay. That’s kinda scary. It’s terrifying.

“Let’s go?” wika ni Daddy nang makalabas siya mula sa bahay.

Tipid akong tumango at pumasok na sa loob ng sasakyan niya. Sa totoo lang ay kahit gaano kalaki ang kasalanan ko, mas nakakahinga ako nang maluwang kapag si Daddy lang kasama ko. Because if Mom is around, I’d be suffocated as hell.

“Hayaan mo na ang Mommy mong magpalamig ng kanyang ulo. Alam mo naamn ‘yon, mainitin ng ulo. Pikon din ‘yon, e.” He chuckled as he started the engine of the car.

“Daddy, can I ask you a question?” sambit ko na ikinatango niya. “Paano niyo natitiis ang pag-uugali ni Mommy? Pikonin si Mommy, mahilig mamuna, at saka maarte. Bakit, Dad?”

He hummed and drove the car. “It’s all because of love, anak.”

Nangunot ang aking noo. “Hindi ka po ba nagsasawa sa ugali niya? Hindi ka po ba nagsasawang intindihin siya? Hindi ka po ba nagsasawa sa pag-uugali niya?”

“Hindi.” Mahina itong natawa. “Alam mo, Ivy, nang tanungin ko ang Mommy mo kung gusto niya ba akong pakasalan ay tinapos ko muna ang pagninilay-nilay ko. At nang iharap ko siya altar, alam ko na kung anong klaseng babae at pag-uugali ang sakaling iintindihin ko at aalagaan ko hanggang sa mamatay ako.”

Natahimik ako. I looked at him and saw the emotion I used to see at my ex’s eyes before. Love. Ramdam ko ang pagmamahal ni Daddy kay Mommy.

“Your mom was the most prettiest girl in our university that time. Maraming kumakalat na balitang masama ang pag-uugali nito.” He chuckled as if he remembered something amusing. “Isa ako sa mga ayaw sa kanya noon, e. Pero alam mo na, basta si Kupido na ang pumana, mahirap na ‘yon iwasan. And when your mom chooses me above all the better choices, I promised to myself I’ll be good to her and won’t waste any chance. Nang tanungin ko ang Mommy mo kung papayag ba siyang makasama ako habang buhay ay marami muna akong kinonsedira. Isa na roon ang pag-uugali niya.

“Ngunit kahit na gaano pa kasama ang pag-uugali ng Mommy mo, tanggap ko ‘yon. Kaya’t nang iharap ko siya sa altar at pakasalan, kasama na rin sa pinakasalan ko ang pag-uugali niya, ang kaartehan niya, at marami pa niyang katangian. Minsan napapagod ako pero kahit kailan ay hindi ako magsasawa sa pag-intindi sa Mommy mo.”

My heart melted. Kaagad na nunubig ang gilid ng aking mga mata.

“Mom is very lucky she chose you,” I said.

“No.” Umiling ito. “I am lucky she choses me. Katulad niya, I also have my flaws, but she accepted it all. And that is love, Ivyne. Love makes everything about a person perfect. Kaya hindi natin pwedeng i-judge ang mga taong nagmamahal. Alam mo namang hindi kami boto ng Mommy mo kay Joshua ngunit dahil nakikita naming mahal mo talaga siya, hinayaan ka na lang namin. You’re our only baby, anak. Kung saan ka sasaya, doon din kami.”

I bit my lower lip. “I wish I could marry a guy like you, Daddy.”

Hindi ko alam pero iyan agad ang pumasok sa ‘king isipan. Na sana ay may lalaki ring tatanggap sa kung ano ako. Na tatanggap sa mga kamalian ko. Na tatanggap sa mga flaws ko. ‘Yung tatanggapin ako ng buong-buo.

“You will find someone one day, anak.” He smiled. “Oh, nandito na tayo. Take care to school, okay? Umuwi ka kaagad ng maaga dahil baka alas siete ng gabi pa ako makakauwi.”

I nodded my head. Hinalikan muna niya ako sa noo bago ako bumaba ng sasakyan. Ngumiti naman ako sa kanya bago ako tumalikod at pumasok na sa gate ng university na pinag-aaralan ko.

The guard asked for my ID first. Agad ko naman itong pinakita bago niya ako pinapasok. Nakasalubong ko ang mga estudyanteng iba-iba ang klase ng uniform. Bawat kurso ay may ibang uniform kaya makikilala agad kung saang kurso sila galing. Tulad na lang sa ‘ming mga Hotel and Restaurant Management course: isang kulay maroon na skirt na three inches above the knee, isang putting long sleeve na pinatungan ng kulay maroon din na blazer, at medyas na hanggang ibabaw ng tuhod ang haba. In other words, para kaming highschool sa unipormeng ito.

“Ivy!”

I halted on my spot. Kahit hindi ako lumingon ay alam ko na kaagad kung sino ang babaeng tumatawag sa ‘kin ng ganoon. Hindi pa man lumilipas ang ilang minuto nang may kumawit sa ‘king braso.

“Oh, my pretty friend,” she said and laughed. “Buti nakakalakad ka na ng maayos.”

Inirapan ko ito sa kanyang sinabi. “Manahimik ka nga.”

Humagikhik ito sa ‘king tabi at nagsimula na kami sa paglalakad. Maraming napapatingin sa ‘min na alam kong normal lang pero ngayong may kumakalat na bali-balita tungkol doon sa mayamang naka-one night stand ko ay bigla akong nakakaramdam ng conscious. Feeling ko kasi nakikilala nila ako.

“Alam mo, ang dami mong dapat i-kwento sa ‘kin,” she said while we’re walking. “Ang unfair mo, ah. Kaya ka pala nawala sa dancefloor dahil nakahila ka na ng lalaking pwedeng gawing sugar daddy.”

My eyes widened. “April, tumahimik ka nga. Baka may makarinig.”

She rolled her eyes at me. “Ano ka ba. Hindi ka naman nakilala sa mga stolen shots na pinost ng article, e. At saka, ang mahila si Fox Madrid ay isang bagay na pwedeng ipagmalaki. ‘no.”

Tumigil ako sa paglalakad at hinarap siya. “Pwes, hindi ako proud. It was a very very shameful act, April. Sa tingin ko ba kahit gaano kagwapo ‘yan kung hindi ako lasing ay papatusin ko?”

“Hindi.” Umismid ito. “Kasi patay na patay ka sa taong medium size.”

Mas lalong namilog ang aking mga mata. “A-anong sinabi mo? S-sinong medium size?”

Napapantastikuhan akong tinignan ni April. “Girl? Na sa reality ka pa ba? Nakita mo ‘yung video ni Joshua, ‘di ba? Girl, ang liit nu’n. Hindi naman sa ano, ha, pero you deserve better than that.”

I mentally facepalm to myself. Napailing ako sa kanya at ngumiwi. “Shut up. At saka, hayaan mo na ‘yon. Bahala na siya sa buhay niya.”

“Weh? Bahala siya sa buhay niya? E paano ‘yan?” tanong nito sabay nguso sa ‘king likuran.

Wala sa sarili kong nilingon ang kanyang nginuso at agad na sumikip ang aking dibdib nang bumungad sa ‘king paningin si Joshua… kasama ang babaeng kasama niya sa video. They’re laughing with their friends. It’s as if we never happened.

“Cheated na medium sized,” rinig kong usal ni April. “Grabe, ang kapal ng mukha. Parang kung sinong proud, ah.”

Nang mapatingin sa ‘king pwesto si Joshua ay agad akong umiwas ng tingin. I continue walking just to avoid his gaze. Hindi ko kayang tanggapin ang harap-harapan niyang panggagago sa ‘kin. He is terribly pathetic.

“Ivy! Hintayin mo naman ako!”

Hindi ko na pinakinggan si April. Dire-diretso ang lakad ko patungo sa building ng aking first period. Masyadong ukupado ang aking isipan na lahat ng nakakabangga ko ay hindi ko na hinihingian ng sorry.

“Ivy, ano ba?!” I heard her from the crowd.

Nang makarating ako sa ‘king silid ay nagtaka ako na walang professor doon. Sinuri ko pa ang orasan.

“Ivy, bingi ka ba?!”

Napatingin naman ako kay April nang dumating ito sa ‘king tabi. Pansin ko pa ang mga malalalim niyang hininga dahil siguro sa paghabol sa ‘kin. Agad naman akong bumaling sa kanya.

“Nasaan ang professor?”

She heaved a deep breath and looked at me sharply. “Alam mo ikaw, ang atat mo. Hindi mo man lang ako hinintay. At saka, ano namang alam ko kung nasaan ang prof? Halika na nga. Antayin na lang natin ang prof.”

--

“He’s not worth it, girl.” Inabutan ako ni Hanna ng isang soda.

Tinanggap ko ito. It was Hanna who sent me the video. Nagpapasalamat ako sa kanyang ginawa at ayon sa kanya, nakita niya raw ‘yon sa group chat ng kanyang pinsan. And seriously, I feel so embarrassed. Hindi ko lang alam kay Joshua kung nahihiya ba siya.

“Hindi ba kayo nakahanap ng chupapi sa bar nung Friday night?” sa tanong ni Almera, bigla akong nabilaukan. “Ayos ka lang?”

Umubo naman ako at tumango. “Yeah, I’m fine.”

“Nga pala, guys, nabasa niyo ba ‘yung chismis online?” biglang pag-iiba ni Hanna sa usapan. “Tungkol kay Fox Madrid? Hindi niyo ba siya nakita nung gabing ‘yon? ‘Di ba roon din kayo nagpunta, April?”

Napayuko ako at ramdam ko ang pamumula ng aking mga pisngi. Kita ko naman ang palihim na pagsulyap sa ‘kin ni April na may ngisi sa labi. Pinandilatan ko ito ng mga mata.

“Well, hindi, e. Bakit?”

“Wala naman. Sayang lang. Gusto ko pa naman siya makita in person. Because let’s admit it, he’s handsome as hell. Ang swerte ng babaeng naka-hook up niya,” ani ni Hanna.

“Paanong swerte? E, nakakatakot nga, e. Baka mabalatan siya ng buhay ng mga fans ng Fox Madrid na ‘yon. Marami pa naman siyang mga fans na obsessed,” dire-diretso kong saad.

Napansin ko ang pagtahimik ng aming mesa. Tinignan ko silang tatlo at napansing nakatingin din sila sa ‘kin. Saka ko lang na-realized ang aking mga sinabi.

“A-ano…”

“Umamin ka nga, Ivy.” Pinanliitan ako ng mga mata ni Almera na siyang aking ikinakaba. “Ikaw ba ‘yung babaeng na sa article?”

Wala sa sarili akong napalunok. Umiling ako. “H-hindi… hindi ako ‘yon. B-bakit niyo naman naisip na ako ‘yon?”

Tumayo si Hanna at hinawakan ako sa braso. “Tayo ka nga tapos talikod ka, dali!”

Kung kanina ay namumula ang aking pisngi, ngayon naman ay para akong tinakasan ng aking dugo sa mukha. I bet I looked like someone who’ve seen a ghost right now.

Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at hinawakan ang kamay ni Hanna sa ‘king braso. “Fine, fine. A-ako nga ang babaeng ‘yon. Bitiwan moa ko.”

Sa aking naging sagot, malakas na tumili is Hanna at Almera habang si April ay may ngisi sa labi. Lahat ng taong na sa canteen ay napatingin sa ‘ming mesa. Sabay na nag-peace sign si Hanna at Almera.

Hanna sat beside me and shook my arm. “Oh my gosh, oh my gosh! Ivy, you’re so lucky!”

Para na akong nahihilo sa paulit-ulit nilang pag-uga sa ‘king braso. Ngumiwi ako at masamang tinignan si Hanna. “Stop it.”

“Akala ko ba hindi niyo siya nakita?” tanong ni Almera. “Kayong dalawa, ha. Ang hilig niyong maglihim. Parang hindi kami part ng circle, ha.”

Apat lamang kaming magkakaibigan. We’ve been friends since highschool. Si Almera ay isang architecture student habang si Hanna naman ay isang tourism student. Kami lang dalawa ni April ang HRM kaya halos kami araw-araw ang magkasama.

“Actually, hindi ko nakita si Fox nakita that night. Pero si Ivy, nawala sa tabi ko. So, alam niyo na ang kasunod.”

“I was drunk, okay?” I convinced them. “Hindi ko alam kung ano ang ginawa ko that night. So please, let’s shut this topic. Ayoko nang pag-usapan ‘yon. That’s my biggest mistake that I would never ever do again. Did you get me?”

Nagkatinginan silang tatlo at sabay na nagkibit-balikat. Nagpakawala ako ng malalim na hininga at dumukdok sa mesa.

Hanggang kailan ba ako tatantanan ng kamalasan?