“Ivy?”Hindi ako nagsalita. Nanatili lamang akong nakatitig sa puntod ni Mommy at Daddy. Hindi pa rin ako makapaniwala. I still can’t believe this is actually happening to me. Parang kahapon lang…“Hija, kailangan mo ng umuwi. Tayo na lang ang naririto. Mukhang bubuhos ang malakas na ulan ngayon,” sambit ni Manang Mary.I smiled bitterly. “Hayaan niyo po muna ako rito, Manang. Uuwi rin po ako.”“Pero uulang, hija.”“Sisilong po ako,” I shortly replied.I heard her sighed. Mukhang alam na niyang hindi na niya ako mapipilit pa kung kayat nagpaalam na itong umalis. I took a very deep breath and closed my eyes.Saktong pag-alis ni Manang Mary ay siyang pagbuhos ng malakas na ulan ngunit hindi ko ito inalintana. Mas lalo pa akong maiyak nang umihip ang malamig na hangin na parang niyayakap ako.“Mommy… bakit niyo ako iniwan agad?”That night… I lost both of my strength. Parang gumuho ang mundo ko noong narinig ko ang balitang dead on arrival sila Mommy at Daddy.Since then, I keep blaming
Tinitigan ko ang aking sarili sa harap ng salamin. Wala akong matinog kain simula nang mamatay sila Mommy ngunit pansin pa rin ang pagsisimula ng aking pananaba sa pagbubuntis. Hinawakan ko ang aking tiyan at bumuntong hininga. Ngayon ay nagdadalawang isip na akong ipalaglag ang bata. Wala na akong pamilya. Mommy and Daddy left me alone in this cruel world and didn’t have the chance to teach me how to survive. Wala na akong ibang pamilya. Hindi ko kilala ang mga relatives ni Mommy o kahit ni Daddy. Wala akong ibang makapitan. Hindi ko alam kung sino angg lalapitan ko ngayon. Pagod na pagod na ako. I am mentally, physically, and emotionally tired. Parang gusto ko na ring magpahinga. Gusto kong matulog na hindi nagigising. But then now that I am alone, I have to face this reality. Hindi pwedeng palagi akong magmummukmok dito sa bahay. I need to continue my life. I have to. Tumingin ako sa perang nakalatag sa kama. Ito ang lahat ng perang ibinigay sa ‘kin galing sa kompanya na pinagt
“Darating pa ba siya?” I asked her anxiously.Ito na lang ang tanging chance ko. I need to take this or else I’ll end up homeless. Hindi pwede. Kahit anong trabaho pa ‘yan ay gagawin ko basta lang makabayad ako sa utang na pinamana sa ‘kin ni Mommy at Daddy.Oo, pinapamana na ang utang sa panahon ngayon. Ano pa ba kasi ang iniwan sa ‘kin nila Mommy na sobrang sakit sa ulo, ‘di ba? But well, in the first place, this is all my fault. Ako naman ang puno’t dulo ng lahat ng mga ito. Kung hindi ako nagpumilit, e ‘di sana kumpleto pa pamilya ko. E ‘di sana ang tanging problema ko na lang ngayon ay kung paano ko ipapalaglag ang bata.“Don’t worry, darating siya. Ganyan lang talaga si Amanda, mahilig magpa-late. Darating din ‘yon,” April assured me.To be honest, I’m still kind of wondering what kind should I destroy. Kung buhay ba ng tao… o pamilya. I’m scared to do the latter. Hindi ako pwedeng manira ng pamilya. Pero anong magagawa ko? I need money. Isasantabi ko muna ang mga principles ko
Tumitig ako sa tv at ngumiwi. Medyo nakakahinga na ako ng maluwang ngayon matapos kong mabayaran ang bangko sa utang ni Mommy at Daddy. I’m sure they’re wondering where the hell did I get that huge amount of money.But then again, why would they care anyway? Ang importante ay nabayaran ko na ang utang ko sa kanila. Hindi na ako mag-aalala pa na magpapalaboy-laboy na ako sa kalsada.Sumagi sa ‘king isipan si Amanda. Sa totoo lang ay curious ako kung ano ang tunay na rason kung bakit niya gustong manira ng kasal. Kung bakit handa siyang magwaldas ng malaking halaga ng pera para lang manira ng kasal.I heaved a very deep breath and rubbed my tummy in a circular motion. Medyo nababawasan na ang iisipin ko. Ang poproblemahin ko na lang ay ang aking pagkain sa araw-araw, ang panganganak ko, at kung paano ko siya itataguyod.Napaangat ang aking kilay nang aking makita ang lalaking iniiwasan ko sa tv. It was just a stolen of him walking on a… parking lot? I don’t know. It’s kinda blurry. But
“Sigurado ka bang gagawin mo ‘to?” tanong sa ‘kin ni April sa pang-ilang beses at sa katunayan ay hindi ko na mabilang-bilang. I looked at her. “Stop being so anxious. I am doing this for the sake of my child, April. At saka, may nakuha na akong pera kay Amanda. Ayoko namang makasuhan ng staffa dahil lang sa tinakbuhan ko ang ilang milyong binigay sa ‘kin ni Amanda.” She sighed and nodded her head. Nagpatuloy ito sa paglalagay ng make up sa ‘kin. Sa totoo lang ay hindi ko na kailangan pa ang maglagay ng kalorete sa mukha. But I have to. Para paniwalaan nilang papatulan ako ng groom at para matagumpay kong masira ang kasal. “Ayan na, tapos na. Light make up lang. Medyo kinapalan ko ‘yung mascara mo dahil alam kong aacting ka mamaya. This will be more effective once you cry,” she said. Mahina akong natawa at tumango. Hindi ko alam kung ano ang tamang ginawa ko at kahit papano ay biniyayaan ako ng isang kaibigan na tulad ni April. Because to be honest, I treated her badly. Palagi akon
Nanginginig ang mga kamay kong tinanggap ang cheque na binigay sa ‘kin ni Amanda. My knees are still trembling in too much nervousness and damn, I can’t believe I actually did that! “Great work!” she complimented. “I thought this pregnancy of yours will disappoint me. Glad you’re a dimwitted woman.” Hindi ko magawang ngumiti sa sinabi nito. Matapos kasi akong itakbo ng inutusan niyang driver ay hinatid ako nito sa isang five star hotel kung saan prenteng naghihintay si Amanda at umiinom sa kanyang wine. “P-paano kung ipahanap ako ni Fox?” I asked. She looked at me and smirked. “Not my problem anymore, dear. I only pay you to destroy and ruin the wedding. Though, I am giving you a choice to ran away. But you declined me.” Nakagat ko ang aking ibabang labi. Hindi imposibleng malaman at matunton ako ni Fox. He’s powerful. He can use his money to look for me and destroy my life for good for ruining their wedding. At hindi ‘yon pwedeng mangyari. Balak ko pang mabuhay. “Kung ganoon, sa
“No freaking way,” Sue said and laughed her heart out. “And? Anong sinabi ng bridezilla?”“She’ll cancel,” I said and shrugged off my shoulders. “I seriously don’t want to do her wedding preparations anyway. She’s a pain in the ass.”Sabay kaming nagtawanan ni Sue. We’re talking about that bridezilla. Hindi naming alam kung bakit ang dami niyang arte sa katawan. Naiintindihan ko naman na talagang obligasyon naming ang sundin ang kagustuhan ng mga ikakasal but she’s way rude to us. Panay sorry pa ang groom sa ‘kin, e.“Hindi naman talaga siya dapat natin maging kliyente. Ni-refer lang siya ng isang wedding planner din. Kung bakit ba kasi natin tinanggap ‘yon?” she asked me.I sighed and shook my head. “It’s really rude to decline costumers just because they’re rude to us.”Hindi ko alam kung bakit sobrang bilis lang ng panaho
Abala ako sa paghahanda ng aming hapunan. Si Finn ay na sa sala at abala sa pinapanood niyang Hollywood Movie. I think he’s watching spider man? I don’t know. As long as he’s enjoying.Tinitigan ko ang aking nilulutong menudo at muling naglakbay ang aking isip sa kung ano-ano. Pansamantala akong natulala at nang pumasok ang isa kong kasambahay ay saka lamang ako natauhan.I have two maids in this house. One to take care of the house and one to take care of the laundry. Ako ang kadalasang nagluluto dahil gusto kong ipagluto lagi si Finn. May munti rin akong garden sa bakuran na punong-puno ng mga bulaklak dahil nakaugalian ko na ang magtanim sa hardin tuwing bored ako at wala akong ganang pumasok.“Ma’am Ivy, may tumatawag po sa phone niyo,” ani ni Roe; ang nakatoka rito sa loob ng bahay.Nangunot ang aking noo. Who the hell would call me after office hours? “Sige, pakibantayan muna itong niluluto ko.”She nodded her head and I immediately left the kitchen. Dire-diretso akong umakyat s
The Sequel: Epilogue IVY SHANE BARTOLOME’s point of view “Do you want me to sing a song for you? I will gladly do that, baby.” Then next thing I heard was a strumming of a guitar. “We were as one, baby. For a moment in time. And it seemed everlasting that you will always be mine. Now you wanna be free, so I’m letting you fly. Cause you know in my heart, girl. Our love will never die, no.” His voice suddenly cracked in the middle of singing and it’s kinda weird because… because I like his voice. Bumibilis ang tibok ng dibdib ko sa naririnig ko. “You’ll always be a part of me, and I’m part of you indefinitely. Girl, don’t you know you can’t shake me. Oh, Darling, cause you’ll always be my baby.” Narinig ko ang paghagugol nito kaya naman kusang tumulo ang luha sa ‘king mga mata. I looked at my parents confusedly. I don’t understand what exactly is happening right now. “Why am I crying?” Ngunit hindi sumagot si Mommy. Hanggang sa isang tinig na naman ang aking narinig ko. “Mommy, w
The Sequel: Chapter 25FOX MADRID’s point of viewPeople used to say that you can’t give up on someone because the situation’s not ideal. Great relationships aren’t great because they have no problems. They’re great because both people care enough about the other person to find a way to make it work. And that’s how our love is. We’re trying to make it work no matter how hard it is.Not because we have our children, but because both of us can’t imagine surviving the future without one another. Both of us wanted to spend each other’s lifetime. We are each other’s strength. And as I watched how the burning car fell into the cliff, I lost all my strength.“Fox, no!”Mabilis akong hinawakan ni Stone sa balikat para hindi ko takbuhin ang distansya ng bangin. Napuno ng luha ang aking mga mata at nandidilim ang aking paningin. The anger inside me flamed up and now I can feel myself moving into their own, it’s as if they have their own mind to control.I pushed Stone hard and walked towards Li
The Sequel: Chapter 24“Grabe!” April exclaimed with a teary eyes. “Hindi ako makapaniwalang ikakasal ka na. I mean, is this real? Are you for real?”I looked at her and smiled. Gustuhin ko mang umiyak ay hindi pwede dahil kasalukuyan pa akong nilalagyan ng make up habang ang iba naman ay inaayos ang aking buhok para sa paglalagyang ng veil.“Stop being so dramatic, April. Ikakasal lang ako, hindi ako mamamatay,” natatawang tugon ko.Paano ba naman kasi? Kung umiyak siya ay parang ano mang oras ay kukunin na ako ni Lord. Kaya naman ay nginingitian ko na lang siya.“But seriously, Ivy. I’m really happy for you. Finally, hindi na jinx ang kasal mo ngayon. Paglabas mo ng simbahan mamaya, hindi ka na si Ms. Bartolome. You will be Mrs. Madrid and that is making me cry. I am so happy for you.”Hinawakan nito ang kamay ko kaya naman pinisil ko lang ito para pakalamahin siya. She’s getting emotional kahit may make up na ito.“Don’t cry or you’ll ruin your make up.”The day has finally come, a
The Sequel: Chapter 23FOX MADRID’S Point of viewI knocked on my son’s room but no one answered. Kaya naman ang ginawa ko ay tinulak ko pabukas ang pinto at doon ko nasilayan si Finn, nakahiga sa kama at mayroon suot na headset. Nakapikit ang mga mat anito na tila ba natutulog. But I am not dumb not to know he’s just acting.Humugot ako ng malalim na hininga at umupo sa kama. I looked at his walls full of anime strips. He designed his room. Mayroon din siyang personal computer sa gilid na sinadya ko para sa kanya. I want to spoil him so much. Baka sa ganitong paraan ay malaman niyang mahal na mahal ko siya.“I know you can hear me,” I said. “Can we talk?”Doon ko lang naramdaman ang pagbangon ng anak ko. Nilingon ko ito at nakita ko ang pagtangal nito ng headphones. Finn looked at me. Walang emosyon sa mga mat anito at parang hindi siya interesado. O sadyang pinapakita niya lang sa ‘kin na hindi ako interesanteng kausap.“Are you still mad at me?” tanong ko sa kanya.“No,” diretsong
The Sequel: Chapter 22 Hindi maalis ni Fox ang titig niya sa ‘min ni Heather. Parang hindi pa rin siya makapaniwala sa nakikita niya. Hindi yata siya makapaniwalang nandito kami at hindi kami umalis nang tuluyan. Kahit naman ako. Lalo na’t desidong- desidido ang hitsura ko nang magtalo kami ni Fox tungkol dito kaya naman hindi na ako nagtataka sa klase ng patingin niya sa ‘kin ngayon.“Kain ka ng marami,” I said. “Nasabi sa ‘kin ni Lucifer na hindi ka kumain buong araw kahapon at puro alak lang iniinom mo. Are you trying to end your life, Fox. Dapat sinabi mo at nang makahanap ako ng hitman na titira sa ‘yo.”Hindi ito umimik. Nang nanahimik na si Heather ay maingat ko itong nilagay sa kanyang baby crib na pwedeng dalhin kahit saan. Sinadya ko kasi na mayroong gulong ang crib nito para matutulak ko lang sa kung saan ko man gusto. At nang matapos ay napatingin ako kay Fox saka ko ito nilapitan.Ako na mismo ang naglagay ng pagkain sa kanyang plato dahil mukhang wala siyang planong gaw
The Sequel: Chapter 21 Inilibot ko ang aking panigin sa buong paligid at hindi ko maiwasang ngumiwi sa sobrang gulo ng paligid. Ang mga flower vase ay basag. Napaawang naman ang labi ko nang makita ko ang basag na malaking tv flatscreen. Then my eyes landed on Fox. Nakaupo ito sa sahig at nakapatong ang siko nito sa kanyang tuhod, takip takip ang mukha. He was leaning against the sofa. Ang sofa na bumaliktad din. “Fox…” I chanted. Agad itong napatingin sa ‘kin. At ang mapula nitong mga mata ang sumalubong sa ‘kn. His red and swollen eyes are looking at me and telling me how tired he is right now. Nakaramdam ako ng guilt habang nakatitig sa mga mata niya. Lucy called me, nagbabakasakali raw siya na baka hindi ako umalis. And I didn’t leave. Hindi ko kayang umalis dahil ayokong lisanin si Fox. Kaya naman nang tinawagan ako ni Lucy ay agad kong sinagot ang tawag. And when he told me that Fox was driving drunk, I was damn worried. Nalaman ko rin kay Lucy na hindi pumasok sa trabaho si
The Sequel: Chapter 20 Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at bumuntong hininga. Hinilot ko ang aking sintido at tinitigan si Fox na ngayon ay tulog sa aking kandungan. Paulit- ulit na bumabalik sa ‘king alaala ang nangyari kani- kanina lang. Kung hindi pa siya nawalan ng malay ay hindi ito titigil. Mabuti na lang din at nagising ang yaya ni Finn kaya naman ito muna ang tinugon kong bantayan si Heather. I run my fingers through his hair while looking at his face. Sobrang himbing ng tulog nito. Hindi maalis sa isip ko kung paano nabasag ang tinig niya kanina. And I was totally lost for words. Hindi ko alam kung paano ko kakausapin si Fox tungkol dito dahil mukhang may nakapagsabi sa kanya ang plano ko. Pinikit ko ang aking mga mata. And I’m starting to think my decisions all over again. Ngayon ay naiisip ko na naman kung tama ba itong pinaggagawa ko sa buhay? Kung tamang desisyon ba ang umalis na lang kaysa ang ayusin ang lahat ng ito ngayon. His phone suddenly rang, creating
The Sequel: Chapter 19Nang sabihin ng doctor na pwede na akong umalis ay sinamahan ako ni Fox na umalis maghanda na para sa aming pag-alis. Ang crib at ibang gamit ni Heather ay pinadala na namin sa bahay. Ang natitira na lang dito sa loob ng silid ay ako at si Fox na karga ang baby namin. Ngumingiti lamang ito sa ‘kin dahil busy ako sa pagtutupi ng mga sheets.“Are you sure you’re fine now?”Napatingin ako rito at tipid na ngumiti. “Yes, I am.”“What if ipa-check up natin ang─”“Fox, I said I’m fine,” pagpuputol ko rito. “Don’t worry about me. Kaya ko na ang sarili ko.”“Why are you talking as if you’re fine without me and you don’t want to be dependent to me?” mahinang tanong nito.Bahagya akong natigilan sa pagtutupi ngunit hindi ko siya nilingon. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi saka ako muling nagpatuloy sa pagtutupi ng aking mga gamit. Wala rin naman akong mapapala kung sasagutin ko ang tanong niya. Baka mauwi lamang kami sa pagtatalo.Isang kumot na lang sana ang tut
The Sequel: Chapter 18 Kusang dumilat ang aking mga mata at inilibot ito sa buong paligid. Dumapo ang aking paningin sa ‘king tiyan. Namilog ang aking mga mata nang hindi ko na makita ang umbok nito kaya naman wala sa sarili akong bumangon. Nakaramdam naman ako ng paninibago dahil sa sobrang gaan ng katawan ko. “Ma’am, dahan- dahan po sa paggalaw.” I looked to my side and frowned. “Nasaan ang anak ko? Anong nangyayari?” “Ma’am─” “Kakagising mo pa lang,natataranta ka na agad.” Wala sa sarili akong napatingin sa nagsalita at nangunot ang aking noo nang makita kung sino ito. “Lia?” wala sa sarili kong tanong. Ngumisi siya sa ‘kin at tumayo sa gilid ng aking kama. Nakaramdam ako ng kaba lalo na’t nang umalis ang nurse para siguro ay bigyan kami ng pribadong sandali. And this is not what I wanted. “Relax,” she said. “I won’t harm you. Not now.” My forehead knotted and she smirked at me. “What do you mean?” Umupo ito sa isang stool at tumingin sa ‘kin. Nagtaka ako nang bigla itong