grabe, inabot ba naman ng chapter 80 bago nagkita mag-ama. diko napansin omg
“Finn, I didn’t teach you to be rude to your father,” pangangaral ko rito habang na sa loob kami ng aking silid. “Don’t be so disrespectful.” “I’m not,” he replied. “I’m just asking him the questions I want answers.” Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi. “But those questions are offensive, Finn.” Ang mga inosente nitong mga mata ay tumingin sa ‘kin. “What’s so offensive about asking why he never appear all my life, Love?” Sandali akong natahimik sa naging tanong ni Finn. I stared at him and found him looking at me. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at bumuntong hininga. “Love, it wasn’t your father who left us. Hindi ka dapat sa kanya galit. You should be mad at me for taking you away from your father.” “Why would I? If you’re only doing it for my sake?” mahinang tanong nito. “Love, I may be a kid but I can pretty understand some things. And that includes why you have to take me away from him. Why you had to raise me alone. I kind of understand that, Love.” Sumikip
Sobrang tahimik at niisa sa amin ay walang may balak na magsalita. Fox is just staring at his empty glass like it matter the most. Habang ako ay hindi mapakali sa ‘king kinauupuan. I want him to say something to ease my nervousness. Pero hindi. Nakatunganga lamang ito at mukhang na sa malalim na pag-iisip at walang balak na magpa-istorbo.Inilibot ko ang paningin sa buong paligid at pasimpleng ngumiwi. Finn is inside his room, sleeping. While I am here, dealing with his dad. Hindi ko alam kung sino sa ‘ming dalawa ang mauunang magsalita. Ngunit sa palagay ko ay ako dahil mukhang wala naman itong balak na magsalita, e.“Fox…” I called him, trying to break the silence between us. “M-magsalita ka naman. Akala ko ba may gusto kang itanong sa ‘kin?”He lifted his gaze at me before he speak, “If I didn’t find out about Finn, how long will you hide him from me?”I stilled. I wasn’t ready for that question. Hindi ko inaasahan iyon ang unang tanong na ibabato niya sa ‘kin. Buong akala ko kasi
“I love this dress! Ang bilis talaga ng mga mata mo when it comes to choosing dresses.” Crizel giggled. “Can I get this?”Napangiti ako. It was the dress that Mr. Farris told me. Sa katunayan ay sinukatan na si Ms. Crizel at ang mga dress na nandito ngayon at pagpipilian ay ang mga dress na sinadyang tahini para sa kanya. And it was all because of her husband.“Sure, Mrs. Farris.” Nakangiting tumango ang may-ari ng store.Lumingon-lingon ako sa paligid at naghanap ng magandang wedding veil na babagay sa kanyang suot na wedding gown. Habang namimili ay nakita ko si Fox na seryosong nakatingin sa ‘kin.“Bakit?” Wala sa sarili kong tanong habang nakatingin sa kanya.“I wonder how will you look like when wearing a wedding gown?”Kahit wala akong iniinom ay nasamid ako sa sinabi nito. Mahina akong umubo. Napailing ako sa kanya at muling inilibot ang paningin. “I look awful when I’m wearing one.”“How will we know if you won’t try?”Wala sa sarili akong napatingin sa kanya at napakunot noo.
“Fox, hindi nga pwede. Ang kulit mo naman!” napupunong sambit ko.“How many times to I have to tell you that I don’t need your permission?” bagot nitong tanong at inabot ang isang floral dress na sakto sa akin ang sukat.Nairap ako sa hangin at masama siyang tinignan. “Bakit? Para ano? Para iharap sa kanila kung sino ang sumira sa kasal niyo ni Jessica noon?”Sa naging tanong ko ay napatingin siya sa ‘kin. Binaba nito ang hawak niyang damit at bumuntong hininga. “It’s not what you’re thinking, Ivy. I want you to meet my family.”“For what?” I asked. “For what certain reason you want me to meet your family?”Umiwas ito ng tingin sa ‘kin at bumuntong hininga. “You’ll know when we get there.”Napaawang ang aking labi sa naging tugon nito. Hindi ko na lang binuka ang aking bibig dahil kahit na anong sabihin ko at kahit anong pagtatanong ko ay wala akong makukuhang matinong sagot mula sa kanya.Matapos naming mamili ng damit ay hinatid na niya ako pauwi. And on our way to my house, I keep
“Fox, sigurado ka ba rito?” mahinang tanong ko kay Fox at mariing kinagat ang aking ibabang labi.He held my cold hand and squeezed it. “Calm down. Just be yourself.”Hindi ko maintidihan ang mga salitang lumalabas sa bibig nito. Ang na sa isip ko ngayon ay kung ano ang kahihinatnan ng gabing ito. Alam kong maraming posibilidad at natatakot ako sa mga posibilidad na iyon.“Tapatin mo nga ako, Fox.” Hinarap ko ito. “Are you planning to tell them I am the wedding intruder who ruined your wedding years ago? Kung oo, please sabihin mo na sa ‘kin. I want to know so I can ready myself with the possibilities.”“No. Why would I do that?”Natahimik ako sa sinabi nito. Hindi ko alam kung mapapanatag ba ako o mas lalong kakabahan kaya naman pinilit ko na lang ang aking sarili na ngumiti. We headed inside the luxurious restaurant. Nasabi sa ‘kin ni Fox na minsan lang umano nagpapatawag ng dinner ang pamilya niya. That’s one of the reasons why I’m nervous as hell.Bigla tuloy akong napaisip kung t
“Beer?”Napatingin ako sa nag-abot nito at saka ito tinanggap. “Thanks.”As soon as the beer landed on my hand, he immediately sat beside me. Binuksan ko ito at muling binalik ang aking tingin sa harap ng malawak na siyudad ng Maynila. Hindi ko alam kung saang parte ito at kung bakit kitang-ktia ang buong siyudad.But I’m thankful he brought me here. Kahit papano ay gumaan ang pakiramdam ko at nakakapag-isip isip ako. Malamig ang simoy ng hangin at nakakakalma ang mga ilaw muna sa baba. Kung bakit hindi ko alam ang lugar na ito ay hindi ko alam.“I’m sorry for my mother’s behavior,” he said.I nodded. “It’s fine. I know they don’t like me and they don’t have to.”Ang inaalala ko lang ngayon ay si Finn. Nagdadalawang isip na akong ipakilala ang anak ko lalo na sa ‘king nasaksihan sa mga magulang niya. Ang pagiging strikto ng mga ito. And knowing Finn, walang tigil ang bibig ng batang ‘yon. Kung ano ang iniisip niya ay isasawika niya kaya naman nababahala ako kung sakaling magkita sila
“Come on,” he said and held my hand. Hanggang ngayon ay hindi pa rin mag-sink in sa utak ko ang naging usapan naming kagabi. Pakiramdam ko ay lumulutang ako at hindi ko maintindihan ang aking nararamdaman. Parang halo-halo at hindi ko matumbok kung ano ang mas nangingibabaw. “Are you okay? You’re spacing out again.” Fox snapped his fingers in front of my face. Napakurapkurap naman ako at napatingin sa kanya. Agad akong umiling. “H-huh? B-bakit?” “We’re here,” he said. Saka ko lamang napagtanto ang sinabi nito. Na sa labas na pala siya ng sasakyan at kasalukuyang nakatayo sa gilid ng nakabukas ng pinto sa ‘king tabi. Pinilig ko ang aking noo. The hell? Bakit parang hindi ako maka-move on sa naging usapan naming kaninang madaling araw? Ginising ko ang aking sarili at humakbang palabas ng sasakyan. Maagap naman ang kamay ni Fox na hinawakan ako sa braso para alalayan ako. I seriously need someone to hold me still or else I’ll end up falling into the ground. “T-thank you,” I said.
“Jessica,” sambit ni Fox. “What are you doing here?” “No.” Sinamaan ako ng tingin ni Jessica. “What are you doing here? With her? At ano ‘yung nakita ko kanina?” Nagkatinginan kami ni April. Nakita ko kung paano bumaba ang kanyang tingin sa ‘king beywang na hawak ngayon ni Fox kaya naman a sinubukan kong tanggalin ang pagkakahapit ni Fox sa ‘kin. Ngunit sa halip na bitiwan ako ay mas lalo niya lamang hinihigpitan ang pagkakahapit sa ‘kin na para bang wala siyang balak na pakawalan ako. “Fox, what’s the meaning of this?” Bumaling sa akin si Jessica. “At ikaw, anong ginagawa mo rito? Di ba’t umalis ka na? Ang kapal talaga ng mukha mo!” “Enough, Jessica.” Malamig ang tinig ni Fox. “Anong ginagawa mo rito?” “I’m here because I was said that you’re here for a business meeting!” saad niya at ramdam na ramdam ko na ang pagkairita sa kanyang tinig. “But then I’ll find you here. With this… freaking woman!” “Hoy, magdahan-dahan ka sa sasabihin mo.” Biglang sabat ni April. “Freaking woman.