tulad ni mareng jessica, lutang din ako. saka hindi pa po ako ready :<
“Paano mo nalaman?” Iyan ang unang tanong na naisatinig ko pagdating namin ng bahay. Wala rito si Finn dahil pinasama ko muna sa aming kasambahay dahil alam kong mahilig ‘yon makinig at makiusyoso. Tipid na ngumiti sa ‘kin si April at hinawakan ang aking kamay. “I’m sorry for not telling you sooner.” Kumunot ang aking noo at tinignan siya. “Paano mo nalaman, April? Bakit hindi mo agad sinabi sa ‘kin?” “I want to tell you,” she said. “But I don’t want you to take the blame on yourself. Kasi riyan ka naman magaling, e. Ang sisihin ang sarili mo sa mga bagay na hindi mo naman kontrolado.” Nakatitig lamang ako rito. Lutang ako sa mga pangyayari at hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin. Hindi ma-process ng utak ko ang mga narinig at mga nangyari kanina sa mall at talagang nasaksihan pa ng anak ko. “B-bakit mo naman nasabi ‘yan?” mahina kong tanong. “Kasi kilala kita,” she said. “At tungkol sa kung paano ko nalaman. Remember when I told you I went to Boracay for my family reun
“Calm down, okay? We’ll figure things out,” sambit ni Fox habang hawak ang kamay kong nanginginig. Hindi pwede. Hindi pwedeng kumalat ang video na iyon. I can’t lose everything. Pilit akong pinapakalma ni Fox habang si April naman ay inaabutan ako ng tubig. My son is looking at us, confused of what is happening. Hindi ko man lang siya magawang lapitan at ipaliwanag ang lahat. I’m panicking. Narinig kong nag-ring ang phone ni Fox kaya naman ay agad niya itong sinagot. Mariin ko namang kinagat ang aking ibabang labi at tinanggap ang tubig na kanina pa pilit na inaabot sa ‘kin ni April. Agad namang umupo sa ‘king tabi ang aking kaibigan at hinaplos ang aking likod para pakalmahin ako. Inubos ko ang tubig na laman ng basong inabot sa ‘kin ni April at nang matapos ay agad ko itong binalik sa kanya. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at pinikit ang aking mga mata. “Mommy…” I opened my eyes and looked at my son who is now standing in front of me. Agad ko itong niyakap nang mahig
“Are we going out for a picnic?” pagtatanong sa ‘kin ni Finn na ikinatango ko. “You don’t have any work?” Umiling ako. Personal kong tinawagan si Miss Crizel kanina at nakakatuwang isipin kung gaano ito kabait at ikonsedera ang nais ko. At iyon ay si Candy muna ang mag-aasikaso ng lahat dahil mag-vi-vacation leave muna ako. “Nope,” I replied, popping the sound ‘p’. “I’m spending a month with you, Love.” “Really?” Umaliwalas ang ekspresyon nito habang nakatingin sa ‘kin at ngumiti. “Thank you so much, Mom!” Niyakap ako nito sa beywang. Napangiti ako at hinaplos ang kanyang buhok. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nasasanay sa kanyang pagtawag sa ‘kin ng Mommy or Mom. “Are you okay now, Mom? Are you happy?” biglang tanong ng anak ko habang yakap ako. My forehead knotted and looked down at him. “Bakit? Of course, I’m happy.” Kumalas ito sa pagkakayakap sa ‘kin at tumingala. “You were crying so hard last night. What happened? Can you tell me?” Doon ko napagtanto kung ano ang gust
“Anong gagawin natin sa airport? What the hell is really happening, Fox?” Hindi ito sumagot. May nagbukas ng pinto sa backseat kung saan naroon ang anak kong si Finn. Nilingon ko ang aking anak at napansin ko ang pangungunot ng noo niya. Akmang tatanungin ko na sana ito nang bumukas ang pinto sa ‘king tabi. Nilingon ko ito at nangunot ang aking noo ngunit nakangiti naman si Fox. He offered his hand for me to step out. Kahit na litong lito ako sa mga nangyayari ay tinanggap ko ang kamay nito at humakbang palabas ng pinto. Maingat naman akong inalalayan ni Fox. “Saan tayo pupunta? What are we exactly doing here? Anong binabalak mo?” kunot noo kong pagtatanong sa kanya. He looked at me and smiled. “I’m taking you and our son to a place where you can relax even just for a moment. Let’s go?” Napatingin ako sa ‘king anak nang bumaba ito ng kotse. Nilapitan ko kaagad ito at akmang bubuhatin ko na sana siya nang umiling ito, nagpapahiwatig na hindi ako ito magpapabuhat kaya naman hinawaka
Niyakap ko ang aking sarili at tinunga ang alak na nasa wine glass. Puno ng kung ano-anong negativity ang utak ko. Kahit na sobrang relaxing ng paligid ay hindi ko maiwasang mabahala. Lalo na ngayong sobrang misteryoso na sa ‘kin ni Amanda.“Is it really hard to let go of what stresses you out?”I turned my head to see Fox walking towards me. Nandito ako sa bakuran ng bahay at tinatanaw ang malawak na karagatan. Nginitinan ko ito at sinundan siya ng tingin hanggang sa makaupo siya sa tabi. Muli kogn binalik ang aking tingin sa malawak na karagatan at bumuntong hininga.“I’m just thinking about Amanda,” I said. “She’s so mysterious to me. Bakit niya gustong masira ang kasal niyo? And why… why is she connected with Jessica?”Napatingin ako kay Fox nang magsalita ito.“Si Amanda ba ang nag-utos sa ‘yo noon na sirain ang kasal ko?” mahinang tanong nito.I nodded my head. “She is. Sa katunayan ay nakita ko siya bago kayo muling ikasal ni Jessica.” I chuckled nonchalantly. “I didn’t know sh
“This place is a nice place to take a break from your work, Mom.” Nanlalambing na yumakap sa ‘kin si Finn na siyang ikinangiti ko.Niyakap ko pabalik ang aking anak at hinalikan ang buhok nito. Nandito kami ngayon sa hill at kitang-kita ko ang buong kagandahan ng Batanes. Nakaupo ako sa picnic mat na nilapag ni Fox.Umupo si Finn sa tabi ko at nag-abot ng mansanas saka binigay sa ‘king para mabalatan ko. Tinanggap ko naman ito at sinimulang balatan at habang nagbabalat ako ng mansanas ay narinig ko ang pagtatanong nito.“Mommy, do you love my father?” biglang tanong nito.Bahagya akong natigilan ngunit agad din akong nagpatuloy sa pagbabalat. I hummed. “Hmm, bakit mo natanong, Love?”“Because it looks likes he loves you,” he said.Napaangat ang aking kilay at nag-angat ako ng tingin sa kanya. “Love? Do you know what’s love, Finn?”He nodded his head. “Yeah, I do.”Natapos na ako sa aking binabalatang mansanas kaya naman ay binigay ko na ito sa kanya saka muling nagtanong. “Are you sur
“Yes, I need five of them right now. I want them outside my house tomorrow soon. I will be waiting,” sambit ni Fox sabay patay ng tawag.Kagat-kagat ko ang aking ibabang labi sa sobrang kaba. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong isipin ngayon. Fox is now asking for some bodyguards for our security. Wala rin naman akong planong pigilan siya dahil nababahala na ako sa aming siguridad.Nabasa niya kasi ang mensahe ng isang estrangherong numero na nagpadala ng mensahe sa ‘kin kanina. Kaya naman hindi nakakapagtakang gusto niya ng mga bodyguard namin habang nandito kami.Ang dapat sana na relaxing time namin ay nauwi sa pagkabahala dahil sa text message na iyon. Fox asked someone to trace the owner of the phone number but then until now ay wala pa ring update tungkol doon.Napatingin ako kay Fox nang maupo ito sa tabi ko. Binalot niya ako ng mahigpit na yakap kaya naman ay niyakap ko siya pabalik. Hindi ako mapapanatag hangga’t sa alam kong na sa paligid lamang si Amanda. They are suing J
Days passes by smoothly for us. Sa wakas ay tumigil na rin ang pagbabantang mga mensahe mula sa hindi kilalang numero. Dalawang linggo na rin kami rito at sa loob ng dalawang linggo na iyon ay pansin kong nagiging malapit na sa isa’t isa ang mag-ama ko. And I’m happy to them slowly creating a good bond after a very long time of being far away from each other. Lumapit sa akin si Fox at hinalikan ang aking noo. Agad ko naman siyang itinulak nang hahalikan na sana ako nito sa labi dahil sobrang dami ng buhangin na meron sa kanya ngayon. Abala kasi sila sa pagbubuo ng sand castle. Nakikita ko namang nag-e-enjoy si Finn dahil kahit na nakatira kami malapit sa beach noon sa Boracay ay hindi niya naranasang magbuo ng sand castle… lalo na’t kasama ang kanyang ama. “Why?” he asked and chuckled. Umirap lamang ako rito. “Ang daming buhangin sa mukha mo.” Natawa lamang ito at umiling. He picked up my glass of juice and drink it ‘til drop. Matapos ay muli itong bumalik sa kinaroroonan ni Finn a
The Sequel: Epilogue IVY SHANE BARTOLOME’s point of view “Do you want me to sing a song for you? I will gladly do that, baby.” Then next thing I heard was a strumming of a guitar. “We were as one, baby. For a moment in time. And it seemed everlasting that you will always be mine. Now you wanna be free, so I’m letting you fly. Cause you know in my heart, girl. Our love will never die, no.” His voice suddenly cracked in the middle of singing and it’s kinda weird because… because I like his voice. Bumibilis ang tibok ng dibdib ko sa naririnig ko. “You’ll always be a part of me, and I’m part of you indefinitely. Girl, don’t you know you can’t shake me. Oh, Darling, cause you’ll always be my baby.” Narinig ko ang paghagugol nito kaya naman kusang tumulo ang luha sa ‘king mga mata. I looked at my parents confusedly. I don’t understand what exactly is happening right now. “Why am I crying?” Ngunit hindi sumagot si Mommy. Hanggang sa isang tinig na naman ang aking narinig ko. “Mommy, w
The Sequel: Chapter 25FOX MADRID’s point of viewPeople used to say that you can’t give up on someone because the situation’s not ideal. Great relationships aren’t great because they have no problems. They’re great because both people care enough about the other person to find a way to make it work. And that’s how our love is. We’re trying to make it work no matter how hard it is.Not because we have our children, but because both of us can’t imagine surviving the future without one another. Both of us wanted to spend each other’s lifetime. We are each other’s strength. And as I watched how the burning car fell into the cliff, I lost all my strength.“Fox, no!”Mabilis akong hinawakan ni Stone sa balikat para hindi ko takbuhin ang distansya ng bangin. Napuno ng luha ang aking mga mata at nandidilim ang aking paningin. The anger inside me flamed up and now I can feel myself moving into their own, it’s as if they have their own mind to control.I pushed Stone hard and walked towards Li
The Sequel: Chapter 24“Grabe!” April exclaimed with a teary eyes. “Hindi ako makapaniwalang ikakasal ka na. I mean, is this real? Are you for real?”I looked at her and smiled. Gustuhin ko mang umiyak ay hindi pwede dahil kasalukuyan pa akong nilalagyan ng make up habang ang iba naman ay inaayos ang aking buhok para sa paglalagyang ng veil.“Stop being so dramatic, April. Ikakasal lang ako, hindi ako mamamatay,” natatawang tugon ko.Paano ba naman kasi? Kung umiyak siya ay parang ano mang oras ay kukunin na ako ni Lord. Kaya naman ay nginingitian ko na lang siya.“But seriously, Ivy. I’m really happy for you. Finally, hindi na jinx ang kasal mo ngayon. Paglabas mo ng simbahan mamaya, hindi ka na si Ms. Bartolome. You will be Mrs. Madrid and that is making me cry. I am so happy for you.”Hinawakan nito ang kamay ko kaya naman pinisil ko lang ito para pakalamahin siya. She’s getting emotional kahit may make up na ito.“Don’t cry or you’ll ruin your make up.”The day has finally come, a
The Sequel: Chapter 23FOX MADRID’S Point of viewI knocked on my son’s room but no one answered. Kaya naman ang ginawa ko ay tinulak ko pabukas ang pinto at doon ko nasilayan si Finn, nakahiga sa kama at mayroon suot na headset. Nakapikit ang mga mat anito na tila ba natutulog. But I am not dumb not to know he’s just acting.Humugot ako ng malalim na hininga at umupo sa kama. I looked at his walls full of anime strips. He designed his room. Mayroon din siyang personal computer sa gilid na sinadya ko para sa kanya. I want to spoil him so much. Baka sa ganitong paraan ay malaman niyang mahal na mahal ko siya.“I know you can hear me,” I said. “Can we talk?”Doon ko lang naramdaman ang pagbangon ng anak ko. Nilingon ko ito at nakita ko ang pagtangal nito ng headphones. Finn looked at me. Walang emosyon sa mga mat anito at parang hindi siya interesado. O sadyang pinapakita niya lang sa ‘kin na hindi ako interesanteng kausap.“Are you still mad at me?” tanong ko sa kanya.“No,” diretsong
The Sequel: Chapter 22 Hindi maalis ni Fox ang titig niya sa ‘min ni Heather. Parang hindi pa rin siya makapaniwala sa nakikita niya. Hindi yata siya makapaniwalang nandito kami at hindi kami umalis nang tuluyan. Kahit naman ako. Lalo na’t desidong- desidido ang hitsura ko nang magtalo kami ni Fox tungkol dito kaya naman hindi na ako nagtataka sa klase ng patingin niya sa ‘kin ngayon.“Kain ka ng marami,” I said. “Nasabi sa ‘kin ni Lucifer na hindi ka kumain buong araw kahapon at puro alak lang iniinom mo. Are you trying to end your life, Fox. Dapat sinabi mo at nang makahanap ako ng hitman na titira sa ‘yo.”Hindi ito umimik. Nang nanahimik na si Heather ay maingat ko itong nilagay sa kanyang baby crib na pwedeng dalhin kahit saan. Sinadya ko kasi na mayroong gulong ang crib nito para matutulak ko lang sa kung saan ko man gusto. At nang matapos ay napatingin ako kay Fox saka ko ito nilapitan.Ako na mismo ang naglagay ng pagkain sa kanyang plato dahil mukhang wala siyang planong gaw
The Sequel: Chapter 21 Inilibot ko ang aking panigin sa buong paligid at hindi ko maiwasang ngumiwi sa sobrang gulo ng paligid. Ang mga flower vase ay basag. Napaawang naman ang labi ko nang makita ko ang basag na malaking tv flatscreen. Then my eyes landed on Fox. Nakaupo ito sa sahig at nakapatong ang siko nito sa kanyang tuhod, takip takip ang mukha. He was leaning against the sofa. Ang sofa na bumaliktad din. “Fox…” I chanted. Agad itong napatingin sa ‘kin. At ang mapula nitong mga mata ang sumalubong sa ‘kn. His red and swollen eyes are looking at me and telling me how tired he is right now. Nakaramdam ako ng guilt habang nakatitig sa mga mata niya. Lucy called me, nagbabakasakali raw siya na baka hindi ako umalis. And I didn’t leave. Hindi ko kayang umalis dahil ayokong lisanin si Fox. Kaya naman nang tinawagan ako ni Lucy ay agad kong sinagot ang tawag. And when he told me that Fox was driving drunk, I was damn worried. Nalaman ko rin kay Lucy na hindi pumasok sa trabaho si
The Sequel: Chapter 20 Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at bumuntong hininga. Hinilot ko ang aking sintido at tinitigan si Fox na ngayon ay tulog sa aking kandungan. Paulit- ulit na bumabalik sa ‘king alaala ang nangyari kani- kanina lang. Kung hindi pa siya nawalan ng malay ay hindi ito titigil. Mabuti na lang din at nagising ang yaya ni Finn kaya naman ito muna ang tinugon kong bantayan si Heather. I run my fingers through his hair while looking at his face. Sobrang himbing ng tulog nito. Hindi maalis sa isip ko kung paano nabasag ang tinig niya kanina. And I was totally lost for words. Hindi ko alam kung paano ko kakausapin si Fox tungkol dito dahil mukhang may nakapagsabi sa kanya ang plano ko. Pinikit ko ang aking mga mata. And I’m starting to think my decisions all over again. Ngayon ay naiisip ko na naman kung tama ba itong pinaggagawa ko sa buhay? Kung tamang desisyon ba ang umalis na lang kaysa ang ayusin ang lahat ng ito ngayon. His phone suddenly rang, creating
The Sequel: Chapter 19Nang sabihin ng doctor na pwede na akong umalis ay sinamahan ako ni Fox na umalis maghanda na para sa aming pag-alis. Ang crib at ibang gamit ni Heather ay pinadala na namin sa bahay. Ang natitira na lang dito sa loob ng silid ay ako at si Fox na karga ang baby namin. Ngumingiti lamang ito sa ‘kin dahil busy ako sa pagtutupi ng mga sheets.“Are you sure you’re fine now?”Napatingin ako rito at tipid na ngumiti. “Yes, I am.”“What if ipa-check up natin ang─”“Fox, I said I’m fine,” pagpuputol ko rito. “Don’t worry about me. Kaya ko na ang sarili ko.”“Why are you talking as if you’re fine without me and you don’t want to be dependent to me?” mahinang tanong nito.Bahagya akong natigilan sa pagtutupi ngunit hindi ko siya nilingon. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi saka ako muling nagpatuloy sa pagtutupi ng aking mga gamit. Wala rin naman akong mapapala kung sasagutin ko ang tanong niya. Baka mauwi lamang kami sa pagtatalo.Isang kumot na lang sana ang tut
The Sequel: Chapter 18 Kusang dumilat ang aking mga mata at inilibot ito sa buong paligid. Dumapo ang aking paningin sa ‘king tiyan. Namilog ang aking mga mata nang hindi ko na makita ang umbok nito kaya naman wala sa sarili akong bumangon. Nakaramdam naman ako ng paninibago dahil sa sobrang gaan ng katawan ko. “Ma’am, dahan- dahan po sa paggalaw.” I looked to my side and frowned. “Nasaan ang anak ko? Anong nangyayari?” “Ma’am─” “Kakagising mo pa lang,natataranta ka na agad.” Wala sa sarili akong napatingin sa nagsalita at nangunot ang aking noo nang makita kung sino ito. “Lia?” wala sa sarili kong tanong. Ngumisi siya sa ‘kin at tumayo sa gilid ng aking kama. Nakaramdam ako ng kaba lalo na’t nang umalis ang nurse para siguro ay bigyan kami ng pribadong sandali. And this is not what I wanted. “Relax,” she said. “I won’t harm you. Not now.” My forehead knotted and she smirked at me. “What do you mean?” Umupo ito sa isang stool at tumingin sa ‘kin. Nagtaka ako nang bigla itong