Days passes by smoothly for us. Sa wakas ay tumigil na rin ang pagbabantang mga mensahe mula sa hindi kilalang numero. Dalawang linggo na rin kami rito at sa loob ng dalawang linggo na iyon ay pansin kong nagiging malapit na sa isa’t isa ang mag-ama ko. And I’m happy to them slowly creating a good bond after a very long time of being far away from each other. Lumapit sa akin si Fox at hinalikan ang aking noo. Agad ko naman siyang itinulak nang hahalikan na sana ako nito sa labi dahil sobrang dami ng buhangin na meron sa kanya ngayon. Abala kasi sila sa pagbubuo ng sand castle. Nakikita ko namang nag-e-enjoy si Finn dahil kahit na nakatira kami malapit sa beach noon sa Boracay ay hindi niya naranasang magbuo ng sand castle… lalo na’t kasama ang kanyang ama. “Why?” he asked and chuckled. Umirap lamang ako rito. “Ang daming buhangin sa mukha mo.” Natawa lamang ito at umiling. He picked up my glass of juice and drink it ‘til drop. Matapos ay muli itong bumalik sa kinaroroonan ni Finn a
“Calm down for now, Shane.”“Calm down? Fox, sinong ina ang kakalma kapag nawawala kanilang anak. Fox, naman, Bakit… paanong nakawala si Finn?” naiiyak kong tanong dito.Hinawakan nito nang mahigpit ang aking kamay at mahinang umiling. “You need to calm down. Walang magagawa ang panic mo sa mga panahong ito, Shane. I already sent some people to look for him.”“People? Mga taong hindi maaasahan? Anim silang na sa labas nakabantay pero nalusutan ng anak ko?! How can I fucking trust your guards with this, Fox? They slacked off this time!” Sinamaan ko ito ng tingin. “Kung may mangyari mang masama kay Finn, I swear to all saints, Fox, hinding-hindi kita patatawarin.”Matapos kong sabihin ‘yon ay agad akong bumalik sa kwatong tinulugan ko at pagbalik ko ay saktong narinig kong nag-ri-ring ang phone ko kaya naman ay nilapitan ko kaagad ito dahil baka si April ito. Balak ko sanang manghingi ng tulong.Ngunit hindi si April ang tumatawag, kundi isang hindi pamilyar na numero. Wala pa sana akon
“If you can’t do this, we’ll figure out a way,” saad ni Fox habang hawak ang kamay ko. I smiled at him. “Lucifer was right. Ako ang kailangan ni Amanda. She doesn’t want you to come with me for God knows what reason. Kaya ayos lang ito sa ‘kin. For the sake of our son, Fox.” He bit his lower lip. Ngumiti lang ako sa kanya at pumasok na sa loob ng sasakyan. Lucifer closed the door for me and the driver started maneuvering the car. Ang plano na ito ay ang plano ni Lucifer at Mr. Farris. Hindi sang-ayon si Fox dito. Marahil ay natatakot siya para sa ‘kin ngunit mas natatakot ako para sa anak ko. Kapag mas lalo akong matatagalan ay baka sinasaktan na ni Amanda ang anak ko. If I want to save my son, I have to take a freaking risk. Kailangan. Dahil walang sasagip sa anak ko bukod sa ‘kin at kay Fox. Kung si Fox kasi ang magpapakita ay baka mas lalong magalit si Amanda. Binaling ko ang aking tingin sa labas ng bintana. Walang sasakyan na nakasunod sa amin dahil ang sabi ni Lucy ay susunod
Humihikbi ako at hindi ko na alam kung ano ang dapat na gawin. Labis kong sinisisi ang aking sarili at hindi ko na alam kung paano ko i-ha-handle ang sitwasyon ko ngayon. April is still on her way here kaya naman ako lang mag-isa rito ang umiiyak sa labas ng emergency room.“Ivy…”Napaangat ako ng tingin sa tumawag sa ‘king pangalan at bumungad sa ‘kin si Lucifer na may bakas ng dugo ang pisngi. Mas lalo akong napahikbi at agad naman siyang lumapit sa ‘kin. At nang yakapin ako ni Lucifer ay mas lalo lamang akong umiyak.“Hush now. You don’t have to blame yourself for the things you’re out of control,” he said while tapping my back.Patuloy lamang ako sa paghikbi. Kahit naman saang anggulo tignan, ako ang may mali. Masyado akong naging padalos-dalos sa aking nararamdaman. Sa takot kong pirmahan iyon ni Fox ay hindi ko na inisip na puputok pa ang baril ni Amanda.“Kasalanan ko ‘to,” humihikbing saad ko. “Kasalanan ko ‘to.”“No. It’s not your fault,” he assured me.Kumalas ako sa yakap a
“How are you feeling?” tanong sa ‘kin ni Lucifer.“Good,” tipid kong sagot at tiningnan siya. “How is he?”Inabutan ako ni April ng pinagbalat na mansanas. Yes, nakarating na siya. Sobrang natataranta pa nga siya kanina. Gusto ko na sanang umalis sa sili na ito ngunit masyadong makulit si April. She has to make sure umano na mabuti na ang lagay ko bago kami umalis.And seriously, I am already fine. Malakas naman ang kapit ng bata at hindi naman ako malamya ngayon. Pero dahil gusto rin ni Finn na magpalipas muna ako rito ng gabi kaya naman hindi na rin ako umangal.“They successfully removed the bullet,” Lucifer said. “He’s now safe.”“Hay nako!” Frustrated na nagpakawala ng marahas na hininga si April. “Ano ba kasing pumasok sa utak ng Jessica na ‘yon, este, Amanda! Bakit niya naman kinidnap ang baby namin? Baka mas lalong lumala ang trauma niya ngayon.”I bit my lower lip. “Ano nga pala ang nangyari kay Amanda? Nahuli ba siya?”Umiling si Lucifer na aking ikinalungkot ngunit nagulat
Kinabukasan ay nagmamadali kaming umalis ng Batanes dahil alas sais ang flight namin. Si April lamang ang kasama namin on our way back to Manila kasi nagpaiwan si Lucifer sa Batanes para sila na lang ni Fox ang sabay umuwi.Speaking of Fox, ito ang unang pagkakataon na nilisan ko siya na hindi masyadong masikip ang aking dibdib. Kahit papano ay nakatulog ang ginawa kong pakikipag usap sa taong tulog. I am praying that he will recover shortly. That’s the only thing I keep praying to the heavens.“Sigurado ka bang aalis ka na? Hindi mo man lang ba bibisitahin ang mga magulang mo sa sementeryo? Tapos ‘di ba mayroon pa kayong kaso ni Jessica? Ivy, hindi ba’t masyado kang nagmamadali?” sambit ni April.And I know what he’s trying to do. Hindi naman ako tanga para hindi mapansin ‘yon, e. Ngumiti lang ako rito. Isa sa mga plano ko ang bisitahin ang libingan nila Mommy bago ako umalis patungong Japan dahil paniguradong aabutin na naman ako ng ilang taon bago ako makabisita rito.“I’m planning
“My answer is no,” diretsong sagot ko. Mukhang nagulat si Mrs. Felicity Madrid sa ‘king sinabi kaya naman agad na bumakas ang galit sa mga mat anito. “How much do you want then? Fifty million? Sixty million? One hundred million dollars? Name it, Miss Bartolome. I can give you my cheque.” “You money can’t buy the love I have for my son,” I said. Umayos ako ng pagkakaupo at tinitigan siya diretso sa mga mata. “Bilang ina ni Fox, nirerespeto ko po kayo. Mataas po ang respeto ko sa inyo. Pero kung babayaran niyo ako kapalit ng pagkuha niyo sa anak ko, hindi po ako makakapayag. Kahit maubos man ang pera ko sa pakikipaglaban ko sa inyo, I won’t mind it at all. As long as I have my son with me. Kahit na mawala man sa ‘kin ang lahat, h’wag lang ang anak ko. Alam niyo po kung bakit?” Nakatitig lamang ito sa akin at parang naghihintay kung ano ang mga susunod kong sasabihin. I just smiled at her and said… “Kasi ang pera, nakikita lang ‘yan sa tabi-tabi. Napapalitan. Pero ang anak? Ang pagmam
Nakatayo ako sa harap ng lake sa likod ng bahay naming. Tinatanaw ko ang mga alitaptap na nagliliparan na nagbibigay buhay at sigla sa buong paligid. My mind is busy thinking a lot of things. And that includes him. Iniisip ko kung kamusta na siya. Kung naghilom na ba ang mga sugat niya, o kung masaya ba siya ngayon? Kung nami-miss niya rin ba ako? Mariin kong pinikit ang aking mga mata at niyakap ang aking sarili. It’s winter season. May mga snow na nagsisihulugan mula sa kalangitan kaya naman ay makapal ang jacket na suot ko ngayon at may scarf pa ako para hindi ako magkasipon. Ganito kasi ang ginagawa ko sa tuwing naiisip ko siya. Dito ako laging pumupunta at iniisip siya. Hinimas ko ang aking tiyan at napangiti. I wonder how will he react kapag bumalik ako roon sa Pinas at may dala na akong sanggol sa ‘king bisig? I wonder if… it’s still not late. Naiisip ko kung hindi pa ba huli ang lahat kung sakaling bumalik ako. Mariin kong pinikit ang aking ibabang labi at niyakap nang mahig
The Sequel: Epilogue IVY SHANE BARTOLOME’s point of view “Do you want me to sing a song for you? I will gladly do that, baby.” Then next thing I heard was a strumming of a guitar. “We were as one, baby. For a moment in time. And it seemed everlasting that you will always be mine. Now you wanna be free, so I’m letting you fly. Cause you know in my heart, girl. Our love will never die, no.” His voice suddenly cracked in the middle of singing and it’s kinda weird because… because I like his voice. Bumibilis ang tibok ng dibdib ko sa naririnig ko. “You’ll always be a part of me, and I’m part of you indefinitely. Girl, don’t you know you can’t shake me. Oh, Darling, cause you’ll always be my baby.” Narinig ko ang paghagugol nito kaya naman kusang tumulo ang luha sa ‘king mga mata. I looked at my parents confusedly. I don’t understand what exactly is happening right now. “Why am I crying?” Ngunit hindi sumagot si Mommy. Hanggang sa isang tinig na naman ang aking narinig ko. “Mommy, w
The Sequel: Chapter 25FOX MADRID’s point of viewPeople used to say that you can’t give up on someone because the situation’s not ideal. Great relationships aren’t great because they have no problems. They’re great because both people care enough about the other person to find a way to make it work. And that’s how our love is. We’re trying to make it work no matter how hard it is.Not because we have our children, but because both of us can’t imagine surviving the future without one another. Both of us wanted to spend each other’s lifetime. We are each other’s strength. And as I watched how the burning car fell into the cliff, I lost all my strength.“Fox, no!”Mabilis akong hinawakan ni Stone sa balikat para hindi ko takbuhin ang distansya ng bangin. Napuno ng luha ang aking mga mata at nandidilim ang aking paningin. The anger inside me flamed up and now I can feel myself moving into their own, it’s as if they have their own mind to control.I pushed Stone hard and walked towards Li
The Sequel: Chapter 24“Grabe!” April exclaimed with a teary eyes. “Hindi ako makapaniwalang ikakasal ka na. I mean, is this real? Are you for real?”I looked at her and smiled. Gustuhin ko mang umiyak ay hindi pwede dahil kasalukuyan pa akong nilalagyan ng make up habang ang iba naman ay inaayos ang aking buhok para sa paglalagyang ng veil.“Stop being so dramatic, April. Ikakasal lang ako, hindi ako mamamatay,” natatawang tugon ko.Paano ba naman kasi? Kung umiyak siya ay parang ano mang oras ay kukunin na ako ni Lord. Kaya naman ay nginingitian ko na lang siya.“But seriously, Ivy. I’m really happy for you. Finally, hindi na jinx ang kasal mo ngayon. Paglabas mo ng simbahan mamaya, hindi ka na si Ms. Bartolome. You will be Mrs. Madrid and that is making me cry. I am so happy for you.”Hinawakan nito ang kamay ko kaya naman pinisil ko lang ito para pakalamahin siya. She’s getting emotional kahit may make up na ito.“Don’t cry or you’ll ruin your make up.”The day has finally come, a
The Sequel: Chapter 23FOX MADRID’S Point of viewI knocked on my son’s room but no one answered. Kaya naman ang ginawa ko ay tinulak ko pabukas ang pinto at doon ko nasilayan si Finn, nakahiga sa kama at mayroon suot na headset. Nakapikit ang mga mat anito na tila ba natutulog. But I am not dumb not to know he’s just acting.Humugot ako ng malalim na hininga at umupo sa kama. I looked at his walls full of anime strips. He designed his room. Mayroon din siyang personal computer sa gilid na sinadya ko para sa kanya. I want to spoil him so much. Baka sa ganitong paraan ay malaman niyang mahal na mahal ko siya.“I know you can hear me,” I said. “Can we talk?”Doon ko lang naramdaman ang pagbangon ng anak ko. Nilingon ko ito at nakita ko ang pagtangal nito ng headphones. Finn looked at me. Walang emosyon sa mga mat anito at parang hindi siya interesado. O sadyang pinapakita niya lang sa ‘kin na hindi ako interesanteng kausap.“Are you still mad at me?” tanong ko sa kanya.“No,” diretsong
The Sequel: Chapter 22 Hindi maalis ni Fox ang titig niya sa ‘min ni Heather. Parang hindi pa rin siya makapaniwala sa nakikita niya. Hindi yata siya makapaniwalang nandito kami at hindi kami umalis nang tuluyan. Kahit naman ako. Lalo na’t desidong- desidido ang hitsura ko nang magtalo kami ni Fox tungkol dito kaya naman hindi na ako nagtataka sa klase ng patingin niya sa ‘kin ngayon.“Kain ka ng marami,” I said. “Nasabi sa ‘kin ni Lucifer na hindi ka kumain buong araw kahapon at puro alak lang iniinom mo. Are you trying to end your life, Fox. Dapat sinabi mo at nang makahanap ako ng hitman na titira sa ‘yo.”Hindi ito umimik. Nang nanahimik na si Heather ay maingat ko itong nilagay sa kanyang baby crib na pwedeng dalhin kahit saan. Sinadya ko kasi na mayroong gulong ang crib nito para matutulak ko lang sa kung saan ko man gusto. At nang matapos ay napatingin ako kay Fox saka ko ito nilapitan.Ako na mismo ang naglagay ng pagkain sa kanyang plato dahil mukhang wala siyang planong gaw
The Sequel: Chapter 21 Inilibot ko ang aking panigin sa buong paligid at hindi ko maiwasang ngumiwi sa sobrang gulo ng paligid. Ang mga flower vase ay basag. Napaawang naman ang labi ko nang makita ko ang basag na malaking tv flatscreen. Then my eyes landed on Fox. Nakaupo ito sa sahig at nakapatong ang siko nito sa kanyang tuhod, takip takip ang mukha. He was leaning against the sofa. Ang sofa na bumaliktad din. “Fox…” I chanted. Agad itong napatingin sa ‘kin. At ang mapula nitong mga mata ang sumalubong sa ‘kn. His red and swollen eyes are looking at me and telling me how tired he is right now. Nakaramdam ako ng guilt habang nakatitig sa mga mata niya. Lucy called me, nagbabakasakali raw siya na baka hindi ako umalis. And I didn’t leave. Hindi ko kayang umalis dahil ayokong lisanin si Fox. Kaya naman nang tinawagan ako ni Lucy ay agad kong sinagot ang tawag. And when he told me that Fox was driving drunk, I was damn worried. Nalaman ko rin kay Lucy na hindi pumasok sa trabaho si
The Sequel: Chapter 20 Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at bumuntong hininga. Hinilot ko ang aking sintido at tinitigan si Fox na ngayon ay tulog sa aking kandungan. Paulit- ulit na bumabalik sa ‘king alaala ang nangyari kani- kanina lang. Kung hindi pa siya nawalan ng malay ay hindi ito titigil. Mabuti na lang din at nagising ang yaya ni Finn kaya naman ito muna ang tinugon kong bantayan si Heather. I run my fingers through his hair while looking at his face. Sobrang himbing ng tulog nito. Hindi maalis sa isip ko kung paano nabasag ang tinig niya kanina. And I was totally lost for words. Hindi ko alam kung paano ko kakausapin si Fox tungkol dito dahil mukhang may nakapagsabi sa kanya ang plano ko. Pinikit ko ang aking mga mata. And I’m starting to think my decisions all over again. Ngayon ay naiisip ko na naman kung tama ba itong pinaggagawa ko sa buhay? Kung tamang desisyon ba ang umalis na lang kaysa ang ayusin ang lahat ng ito ngayon. His phone suddenly rang, creating
The Sequel: Chapter 19Nang sabihin ng doctor na pwede na akong umalis ay sinamahan ako ni Fox na umalis maghanda na para sa aming pag-alis. Ang crib at ibang gamit ni Heather ay pinadala na namin sa bahay. Ang natitira na lang dito sa loob ng silid ay ako at si Fox na karga ang baby namin. Ngumingiti lamang ito sa ‘kin dahil busy ako sa pagtutupi ng mga sheets.“Are you sure you’re fine now?”Napatingin ako rito at tipid na ngumiti. “Yes, I am.”“What if ipa-check up natin ang─”“Fox, I said I’m fine,” pagpuputol ko rito. “Don’t worry about me. Kaya ko na ang sarili ko.”“Why are you talking as if you’re fine without me and you don’t want to be dependent to me?” mahinang tanong nito.Bahagya akong natigilan sa pagtutupi ngunit hindi ko siya nilingon. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi saka ako muling nagpatuloy sa pagtutupi ng aking mga gamit. Wala rin naman akong mapapala kung sasagutin ko ang tanong niya. Baka mauwi lamang kami sa pagtatalo.Isang kumot na lang sana ang tut
The Sequel: Chapter 18 Kusang dumilat ang aking mga mata at inilibot ito sa buong paligid. Dumapo ang aking paningin sa ‘king tiyan. Namilog ang aking mga mata nang hindi ko na makita ang umbok nito kaya naman wala sa sarili akong bumangon. Nakaramdam naman ako ng paninibago dahil sa sobrang gaan ng katawan ko. “Ma’am, dahan- dahan po sa paggalaw.” I looked to my side and frowned. “Nasaan ang anak ko? Anong nangyayari?” “Ma’am─” “Kakagising mo pa lang,natataranta ka na agad.” Wala sa sarili akong napatingin sa nagsalita at nangunot ang aking noo nang makita kung sino ito. “Lia?” wala sa sarili kong tanong. Ngumisi siya sa ‘kin at tumayo sa gilid ng aking kama. Nakaramdam ako ng kaba lalo na’t nang umalis ang nurse para siguro ay bigyan kami ng pribadong sandali. And this is not what I wanted. “Relax,” she said. “I won’t harm you. Not now.” My forehead knotted and she smirked at me. “What do you mean?” Umupo ito sa isang stool at tumingin sa ‘kin. Nagtaka ako nang bigla itong