“Fox, hindi nga pwede. Ang kulit mo naman!” napupunong sambit ko.“How many times to I have to tell you that I don’t need your permission?” bagot nitong tanong at inabot ang isang floral dress na sakto sa akin ang sukat.Nairap ako sa hangin at masama siyang tinignan. “Bakit? Para ano? Para iharap sa kanila kung sino ang sumira sa kasal niyo ni Jessica noon?”Sa naging tanong ko ay napatingin siya sa ‘kin. Binaba nito ang hawak niyang damit at bumuntong hininga. “It’s not what you’re thinking, Ivy. I want you to meet my family.”“For what?” I asked. “For what certain reason you want me to meet your family?”Umiwas ito ng tingin sa ‘kin at bumuntong hininga. “You’ll know when we get there.”Napaawang ang aking labi sa naging tugon nito. Hindi ko na lang binuka ang aking bibig dahil kahit na anong sabihin ko at kahit anong pagtatanong ko ay wala akong makukuhang matinong sagot mula sa kanya.Matapos naming mamili ng damit ay hinatid na niya ako pauwi. And on our way to my house, I keep
“Fox, sigurado ka ba rito?” mahinang tanong ko kay Fox at mariing kinagat ang aking ibabang labi.He held my cold hand and squeezed it. “Calm down. Just be yourself.”Hindi ko maintidihan ang mga salitang lumalabas sa bibig nito. Ang na sa isip ko ngayon ay kung ano ang kahihinatnan ng gabing ito. Alam kong maraming posibilidad at natatakot ako sa mga posibilidad na iyon.“Tapatin mo nga ako, Fox.” Hinarap ko ito. “Are you planning to tell them I am the wedding intruder who ruined your wedding years ago? Kung oo, please sabihin mo na sa ‘kin. I want to know so I can ready myself with the possibilities.”“No. Why would I do that?”Natahimik ako sa sinabi nito. Hindi ko alam kung mapapanatag ba ako o mas lalong kakabahan kaya naman pinilit ko na lang ang aking sarili na ngumiti. We headed inside the luxurious restaurant. Nasabi sa ‘kin ni Fox na minsan lang umano nagpapatawag ng dinner ang pamilya niya. That’s one of the reasons why I’m nervous as hell.Bigla tuloy akong napaisip kung t
“Beer?”Napatingin ako sa nag-abot nito at saka ito tinanggap. “Thanks.”As soon as the beer landed on my hand, he immediately sat beside me. Binuksan ko ito at muling binalik ang aking tingin sa harap ng malawak na siyudad ng Maynila. Hindi ko alam kung saang parte ito at kung bakit kitang-ktia ang buong siyudad.But I’m thankful he brought me here. Kahit papano ay gumaan ang pakiramdam ko at nakakapag-isip isip ako. Malamig ang simoy ng hangin at nakakakalma ang mga ilaw muna sa baba. Kung bakit hindi ko alam ang lugar na ito ay hindi ko alam.“I’m sorry for my mother’s behavior,” he said.I nodded. “It’s fine. I know they don’t like me and they don’t have to.”Ang inaalala ko lang ngayon ay si Finn. Nagdadalawang isip na akong ipakilala ang anak ko lalo na sa ‘king nasaksihan sa mga magulang niya. Ang pagiging strikto ng mga ito. And knowing Finn, walang tigil ang bibig ng batang ‘yon. Kung ano ang iniisip niya ay isasawika niya kaya naman nababahala ako kung sakaling magkita sila
“Come on,” he said and held my hand. Hanggang ngayon ay hindi pa rin mag-sink in sa utak ko ang naging usapan naming kagabi. Pakiramdam ko ay lumulutang ako at hindi ko maintindihan ang aking nararamdaman. Parang halo-halo at hindi ko matumbok kung ano ang mas nangingibabaw. “Are you okay? You’re spacing out again.” Fox snapped his fingers in front of my face. Napakurapkurap naman ako at napatingin sa kanya. Agad akong umiling. “H-huh? B-bakit?” “We’re here,” he said. Saka ko lamang napagtanto ang sinabi nito. Na sa labas na pala siya ng sasakyan at kasalukuyang nakatayo sa gilid ng nakabukas ng pinto sa ‘king tabi. Pinilig ko ang aking noo. The hell? Bakit parang hindi ako maka-move on sa naging usapan naming kaninang madaling araw? Ginising ko ang aking sarili at humakbang palabas ng sasakyan. Maagap naman ang kamay ni Fox na hinawakan ako sa braso para alalayan ako. I seriously need someone to hold me still or else I’ll end up falling into the ground. “T-thank you,” I said.
“Jessica,” sambit ni Fox. “What are you doing here?” “No.” Sinamaan ako ng tingin ni Jessica. “What are you doing here? With her? At ano ‘yung nakita ko kanina?” Nagkatinginan kami ni April. Nakita ko kung paano bumaba ang kanyang tingin sa ‘king beywang na hawak ngayon ni Fox kaya naman a sinubukan kong tanggalin ang pagkakahapit ni Fox sa ‘kin. Ngunit sa halip na bitiwan ako ay mas lalo niya lamang hinihigpitan ang pagkakahapit sa ‘kin na para bang wala siyang balak na pakawalan ako. “Fox, what’s the meaning of this?” Bumaling sa akin si Jessica. “At ikaw, anong ginagawa mo rito? Di ba’t umalis ka na? Ang kapal talaga ng mukha mo!” “Enough, Jessica.” Malamig ang tinig ni Fox. “Anong ginagawa mo rito?” “I’m here because I was said that you’re here for a business meeting!” saad niya at ramdam na ramdam ko na ang pagkairita sa kanyang tinig. “But then I’ll find you here. With this… freaking woman!” “Hoy, magdahan-dahan ka sa sasabihin mo.” Biglang sabat ni April. “Freaking woman.
“Paano mo nalaman?” Iyan ang unang tanong na naisatinig ko pagdating namin ng bahay. Wala rito si Finn dahil pinasama ko muna sa aming kasambahay dahil alam kong mahilig ‘yon makinig at makiusyoso. Tipid na ngumiti sa ‘kin si April at hinawakan ang aking kamay. “I’m sorry for not telling you sooner.” Kumunot ang aking noo at tinignan siya. “Paano mo nalaman, April? Bakit hindi mo agad sinabi sa ‘kin?” “I want to tell you,” she said. “But I don’t want you to take the blame on yourself. Kasi riyan ka naman magaling, e. Ang sisihin ang sarili mo sa mga bagay na hindi mo naman kontrolado.” Nakatitig lamang ako rito. Lutang ako sa mga pangyayari at hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin. Hindi ma-process ng utak ko ang mga narinig at mga nangyari kanina sa mall at talagang nasaksihan pa ng anak ko. “B-bakit mo naman nasabi ‘yan?” mahina kong tanong. “Kasi kilala kita,” she said. “At tungkol sa kung paano ko nalaman. Remember when I told you I went to Boracay for my family reun
“Calm down, okay? We’ll figure things out,” sambit ni Fox habang hawak ang kamay kong nanginginig. Hindi pwede. Hindi pwedeng kumalat ang video na iyon. I can’t lose everything. Pilit akong pinapakalma ni Fox habang si April naman ay inaabutan ako ng tubig. My son is looking at us, confused of what is happening. Hindi ko man lang siya magawang lapitan at ipaliwanag ang lahat. I’m panicking. Narinig kong nag-ring ang phone ni Fox kaya naman ay agad niya itong sinagot. Mariin ko namang kinagat ang aking ibabang labi at tinanggap ang tubig na kanina pa pilit na inaabot sa ‘kin ni April. Agad namang umupo sa ‘king tabi ang aking kaibigan at hinaplos ang aking likod para pakalmahin ako. Inubos ko ang tubig na laman ng basong inabot sa ‘kin ni April at nang matapos ay agad ko itong binalik sa kanya. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at pinikit ang aking mga mata. “Mommy…” I opened my eyes and looked at my son who is now standing in front of me. Agad ko itong niyakap nang mahig
“Are we going out for a picnic?” pagtatanong sa ‘kin ni Finn na ikinatango ko. “You don’t have any work?” Umiling ako. Personal kong tinawagan si Miss Crizel kanina at nakakatuwang isipin kung gaano ito kabait at ikonsedera ang nais ko. At iyon ay si Candy muna ang mag-aasikaso ng lahat dahil mag-vi-vacation leave muna ako. “Nope,” I replied, popping the sound ‘p’. “I’m spending a month with you, Love.” “Really?” Umaliwalas ang ekspresyon nito habang nakatingin sa ‘kin at ngumiti. “Thank you so much, Mom!” Niyakap ako nito sa beywang. Napangiti ako at hinaplos ang kanyang buhok. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nasasanay sa kanyang pagtawag sa ‘kin ng Mommy or Mom. “Are you okay now, Mom? Are you happy?” biglang tanong ng anak ko habang yakap ako. My forehead knotted and looked down at him. “Bakit? Of course, I’m happy.” Kumalas ito sa pagkakayakap sa ‘kin at tumingala. “You were crying so hard last night. What happened? Can you tell me?” Doon ko napagtanto kung ano ang gust