Mabilis ang lakad ko dahil sa inis na nararamdaman. The guts of him to remain calm when I am almost bursting out! Hindi pa ako nakakalayo ay may humila na sa braso ko na ikinainis ko lalo. Iwinaksi ko ang kamay ni Forth pero para itong bakal na nakakabit sa braso ko. Matalim ko siyang tinignan. "Bitawan mo ako! Uuwi na ako!" inis kong sabi ngunit hindi siya nakinig at tumitig lang sa akin. Tanging liwanag lang sa poste at ang liwanag ng buwan lang ang nagsisilbing ilaw dito ngunit malinaw kong nakikita ang seryoso niyang tingin. "Mag-uusap muna tayo bago kita iuwi," aniya sa seryosong boses. Muli akong nagpumiglas pero mas lalo niyang hinigpitan ang hawak sa akin. "Wala tayong dapat pag-usapan. Uuwi na ako," mariin kong singhal. "Kung ayaw mo akong ihatid ay magta-taxi na lang ako. Bumalik ka nalang doon at mukhang nag-eenjoy ka naman!" bahagyang tumaas ang boses ko. "You want me to take body shots again?" nanunuya niyang sabi na ikinagalit ko na talaga. Here I am thinking that h
Hindi matanggal ang aking ngiti sa mga sumunod na araw. Lagi kaming magkasama ni Forth sa araw man o gabi. Parang hindi kami mapaghiwalay. Kaso lang ay mukhang nahalata iyon ng mga magulang ko. Bantay ni Mommy ang kilos ko at madalas na akong tawagan at pinaalala ang oras ng pag-uwi ko. Si Daddy naman ay nagmamasid lamang pero alam kong may napapansin na rin. Tila ang kapayapaan na naramdaman ko sa mga nagdaang araw ay may kapalit. Kung gaano ako kasaya kasama si Forth ay ganoon na lamang ang pagiging problemado ko sa bahay. Napapansin ko ang madalas na pagkawala ng mga gamit ko. I asked the maids about it and they told me didn't know about it. Idagdag pang bantay sarado ni Mommy ang kilos ko at pinaghihigpitan yata ako ngayon dahil sa napapansin niya ang late kong pag-uwi. Pati grades ko ay matindi ang pang-uusisa niya. "You're ten minutes late on your curfew," Mom said sternly. Napatigil ako sa paglalakad at namataan ang aking ina na nakahalukipkip sa may hagdanan. "Saan ka g
Hindi ko napigilang magkwento kay Forth. Tahimik lang siya at matamang nakatingin sa akin. Seryoso lamang siya at hinahayaan akong magsalita habang pinaglalaruan ang mga daliri ko. Nagulat pa siya nang malaman na may kapatid ako. Wala naman siyang naging reaksiyon kundi pagkaseryoso. I am sure that he'll keep it a secret, though. May tiwala ako sa kaniya. "I know I was harsh on her," I sighed. "It's just a small thing but I felt...off. Hindi naman kami ganoon kalapit sa isa't isa para pakialaman niya ang mga gamit ko. And even if we're close, I will still be mad at her for getting my things without my permission, you know." Pinisil-pisil niya ang kamay ko. Somehow, gumaan ang pakiramdam ko dahil may napagsabihan ako ng aking mga dinadala. Ilang buwan ko rin itong kinimkim. Hindi ko nga lang inaasahan na kay Forth ko pa masasabi. I expected it to be my friends. " And your dad doesn't believe you?" he asked. I nodded a bit. He sighed. "He said I should understand her because I a
Halos pukpukin ko ang aking ulo, umaasang malalaglag roon ang mga sagot na kanina ko pa hinahagilap sa aking isip habang nakatitig sa aking papel. Forty items pa naman ito at kalahati pa lang ang nasasagutan ko. I don't get it. Nagreview naman ako kagabi. Marami lang talaga akong ginawang school works pero nagbasa naman ako kaya nakakainis ngayon na wala akong maisagot sa iba. "Time is up. Finished or not, pass your papers," the professor strictly announced that almost made me groan. I can sense some of my classmates' protests but like me, they have no choice but to pass their papers. I just gave it up half-heartedly. Nakabusangot kong niligpit ang mga gamit ko. I just hope I'll pass dahil kung hindi ay ewan ko na lang. "Stop frowning, Cary. Ako nga ten items lang nasagutan ko. Loosen up," Jayle cheered and hooked her arm on my arm. "Twenty items kaya ang nasagutan mo. Baka ikaw nga ang pinakamaraming nasagutan eh. Papasa ka pa rin naman, for sure.". Bumuntonghininga ako. "Tayo,
Dumagdag iyon sa iniisip ko. Nagpatuloy ang araw na dala ko ang ideya na iyon. Hanggang matapos ang klase at mag-uwian ay hindi ako tinantanan ng mga iniisip ko. Wala ulit si Manong dahil hinatid si Mommy sa Maynila kaya kailangan kong mag-commute ngayon. Pero mukhang maantala ang plano kong iyon nang mamataan ang pamilyar na kotse ni Forth na nakaparada sa labas ng campus. Nakasandal siya roon at nakapamulsa habang mariing nakatitig sa akin. Tumikhim ako at naglakad palapit sa kaniya, hindi pinuputol ang titigan kahit na halos mangatog ang tuhod ko sa lalim ng tingin niya. I simply gulped as my heart thumped wildly. "H-Hey," I greeted and tried to smile. He didn't smile back and just stared at me. "Wala kang sundo ngayon," hindi iyon tanong. He licked his lower lip and stood. "You have no reason to not come with me," he said coldly and opened the car's door. "Get inside. I'll take you home." Katahimikan ang namutawi sa loob ng sasakyan. Hindi niya ako sinubukang kausapin dahil
One week. It's been a week since the confrontation in his car happened. And everyday is a struggle for me. Walang palya ang pangungulit ni Forth sa mga nagdaang araw. And I would always find a way to avoid him. I refuse to talk to him right now. Hindi pa rin humuhupa ang pangamba at takot sa mga maaari kong marinig mula sa kaniya. Hindi pa ako handang harapin ang kahihinatnan ng pag-uusap na gusto niyang mangyari. Paper bags from designer brands scattered arround the couch of our living room that made me raise a brow. Siguradong hindi kay Mommy itong ganito kadaming binili. At lalong hindi kay Daddy dahil hindi rin iyon mahilig magshopping. It seems like someone enjoyed her shopping spree so much, huh? For the past months, I noticed how the innocent and soft sister of mine spent money like there is no tomorrow. Noong una ay wala namang problema sa akin kaso napapansin kong napapadalas ang paggasta niya na unti unting nagpapainit ng ulo ko. Mabuti sana kung five digits lamang ang n
"Hindi ka na naman pwede," Gianna pouted at me. Uwian na at nagkayayaang kumain muna at magkuwentuhan saglit bago umuwi kaso tumanggi ako. I'll be needed on our house tonight dahil ipinatawag ako ni Mom sa kaniyang opisina. "Mom called. Gusto raw akong makausap kaya kailangan kong umuwi ng maaga. Bawi na lang ako," I said and waved at them. Tumango sila na tila naiintindihan naman ang aking rason at kumaway rin pabalik. "Ingat ka! Hatid ka ni Forth?" Macy asked casually that made my expression changed. Matamang nakatingin si Jayle sa akin na parang napapansin ang pagbabago ng reaksiyon ko. Pilit akong ngumiti. "Nope,"I simply answered."I have to go. Baka nasa labas na ang sundo ko," I bade my goodbye and hurriedly went outside the campus. Alam kong may napapansin na ang mga kaibigan ko ngunit nananatili silang tahimik. Noon pa man ay ako talaga ang hindi mabilis mausisa sa aming lima. Hindi kasi ako pala-kuwento lalo na kung tungkol sa mga bumabagabag sa akin. At kahit pilitin ak
That small talk with Forth made me feel light for a while. Tila nakalimutan ko na may dinadala akong bigat. Na kahit ang nakaka-suffocate na atmospera ng hapag ay hindi nakaapekto sa aking disposisyon. "I'm planning to have a night out with my friends po," Safrianna's soft voice irritated my ears. Ewan ko ba. Kahit yata anong gawin niya ay hindi napapalagay ang loob ko sa kaniya. There's really something about her. "Oh. When?" Daddy seriously asked. "The next day po. Sa hotel lang naman malapit dito, Dad."Tumango si Daddy. "I'll just send you money for that. Mag-iingat kayo at huwag pumunta kung saan saan, Frian," seryoso niyang saad. Safrianna nodded and smiled. "I won't, Dad. Hindi naman po porket you gave me freedom ay aabusuhin ko na at makikipagkita sa kung sino sino lalo na't gabi," aniya at sumulyap sa akin na tila may pinapahiwatig. Ngumiti siya ng matamis. Hindi ko siya pinansin at itinuon ang atensiyon sa pagkain. Kung para saan man iyang nang-uuyam niyang tingin ay aya
Trigger Warning: ViolenceWakas"So...are you coming home tonight?" my brother, Frand, asked and sat on the couch in front of me with a glass of liquor on his hand.I leaned on my swivel chair. Ibinaba ko ang dokumentong binabasa at sinulyapan ang nakakatandang kapatid. Ilang beses na itong pabalik-balik sa aking opisina ngayong araw para kulitin akong umuwi ngayon. It's lola's 85th birthday and we are having a family dinner. Ayos lang naman na hindi ako pumunta dahil binisita ko na si lola kahapon. We had an early celebration on her favorite restaurant yesterday so I think she'll understand if I won't come.Kaso ang mga kapatid ko, ayaw tumigil. Palagi na lang, tuwing may okasyon ay pinagtutulungan nila akong pauwiin. They've been teaming up against me for the past years just to make me come home. Hindi na rin kasi ako umuwi simula no'ng naging abala na sa mga hawak na negosyo."I'm busy," sagot ko.Matalim niya akong tiningnan ngunit sa huli ay bumuntong-hininga. "Kinukulit ako ni M
Naalimpungatan ako sa pagtama ng nakakasilaw na liwanag mula sa bintana. I opened my eyes slowly. Mula sa puting kurtinang hinihipan ng hangin ay inilipat ko ang paningin sa aking tabi.No one was there. Siguro'y nasa labas na ang mag-ama ko. Ngumuso ako at dahan-dahang bumangon. Forth slept here with us last night. It was a long day for us kaya't agad kaming nakatulog. Ngunit himalang nauna pa siyang magising sa akin.Inayos ko ang sarili saka bumaba. Naabutan ko si Carson na nakatungtong sa monoblock chair habang abala sa pagbabati ng itlog. While Forth is topless while cooking something.Saglit akong napatulala. His hair is messy but he still look hot as hell. His thin stubble made him look rough and more intimidating. Ang mga labi'y pula at medyo nakaawang habang nakikinig sa sinasabi ng anak. He laughed a bit at what our son said, revealing his set of perfect whites.Even with the way he laughs, hindi ka mapapanatag. Akala mo'y isang guwapong diablong natutuwa sa kung ano. His sm
"How did you know?" kinakabahan kong tanong habang siya'y nagmamaneho papunta sa aming bahay. "I had you investigated before I come here," tipid niyang sagot.I almost forgot that he's damn rich now. Kaya marami na rin siyang koneksyon at hindi malabong napaimbestigahan na ako nito!"God knows how I wanted to drag you both with me the moment I found out we have a son," aniya. "Ang nagpipigil lang sa akin ay ang kaalamang galit ka sa akin. That's why I gave you time first."I looked at him guiltily. No traces of anger can be seen on his face. In fact, he looked...peaceful. But then, hindi ba siya galit na itinago ko ang totoo?"Hindi ka...uhm, galit?" nag-aalangan kong tanong."Why would I be? You struggled to raise him alone when I should've been there for you both. Dapat kayo ang galit sa akin, Selene."Parang may humawak sa aking puso sa sinabi niya. I smiled weakly at him."Stop blaming yourself on things you have no control of," I said. "At hindi kami galit sayo. Ang totoo, gusto
I was very devasted when everything I have fell apart back then. I used to think that nothing hurts more than what I went through in the past.It was nightmare. But knowing that someone laid his life on the line just to save me from a bigger and more miserable nightmare is a different kind of pain. He didn't have to do it. Hindi niya kailangang makialam. I refuse to accept how his love for me lead him to do stupid things.His father is a leader of a syndicate. It was given that he is dangerous. But he played his father's dirty game and betrayed him just so he can save me. Ganoon niya ba ako kamahal...para isugal ang buhay niya maprotektahan lamang ako? I couldn't accept it. It was too painful. Paano kung hindi siya nakaligtas sa pagkaka-coma? Paniguradong habang-buhay akong lulubog sa pagsisisi at sakit!Tulala ako habang nakaupo sa gutter sa labas ng restaurant. Nasa loob pa ng restaurant ang tatlo at ako lamang ang lumabas para magpahangin. At sa totoo lang, wala akong mukhang mai
Siya rin ang naghatid sa akin pauwi noong gabing iyon. Hindi ko na mahanap sina Kelmer sa bar kaya nauna na ako. I just texted them that I already went home, and that I couldn't find them anywhere."Blooming, ah!" salubong sa akin ni Daisy nang makapasok ako ng restaurant kinabukasan. "Baka naman nakahanap ka ng lalaki do'n sa bar kaya ganyan ha," ngumisi siya. Napairap ako. "Hindi ba pwedeng maganda lang ang gising?" balik ko. "Sus!" dinunggol niya ang balikat ko. "Sige, kunwari hindi ko alam na nagkakamabutihan kayo ni Sir pogi. Ang sweet at may paghatid-sundo pa plus bantay na bantay all day! Nabawasan na nga ang customer nating mga babae simula nong nagkalapit kayo niyan. Baka siya ang kasama mo kagabi. Naku ha!"Ngumiwi ako. Hindi na lamang ako nagsalita at dumiretso na sa staff room para magbihis ng uniform. Paglabas ko'y natanaw ko si Forth sa palagi niyang pwesto. He is looking on his laptop while he is holding a phone on his ear, seryosong nakikipag-usap sa kung sino. Lum
"When is your graduation?" Forth asked while he's still driving. Mula sa bintana ay inilipat ko ang tingin sa kaniya.His side profile welcomed my sight. Saglit akong napatulala roon. I already knew that he's handsome when we were still young but I never thought he could be this hot now. "Next week. Why?"His jaw moved slightly. "I was thinking if I could attend. If that's fine with you, of course."Natigilan ako roon.Hindi ko alam ang isasagot ko. Hindi ko masabing hindi pwede dahil siguradong magkikita sila ni Carson roon. "Uh... I'll see," nag-aalangan kong sagot.Tumango siya. We stayed silent until we reached the restaurant. Tahimik siyang bumaba at umikot para pagbuksan ako. I bit my lower lip and got out of the car. Hindi pa rin siya nagsasalita.I held his arm to stop him from walking. His lips parted as he stared at me."Uhm, galit k-ka?" nag-aalangan kong tanong.Kumunot ang noo niya, nagtataka. "Why would I be mad?""Kasi...uh...hindi ako pumayag agad na sumama ka sa gr
It was as if I was dreaming. Sobrang gaan ng pakiramdam ko matapos kong umiyak. It's like all the burden was lifted out of my chest.I sighed and leaned on Forth's chest more. Nasa loob na kami ng kotse niya, parehong tahimik na pinapakiramdaman ang isa't isa habang nakaupo ako sa kaniyang kandungan at nakahilig sa kaniyang dibdib. He was caressing my hair.Everything is still fresh to me. Masyadong mabilis ang mga pangyayari. Marami rin akong tanong na ilang taon nang hindi nabibigyan ng kasagutan kaya nag-uunahan sa aking utak ngayon."Forth," I called softly."Hmm?""Nung gabing lasing na lasing ka," panimula ko. "Kent called me and asked for help para pauwiin ka. Kaso noong nasa bar na ako, sinabi niyang nakauwi ka na kaya dumiretso ako sa condo mo..." I stopped for a while. I still remember what I felt that day. I was so broken when I saw him being kissed by a random girl on his bedroom. That was one of the most painful memories of the past. Until now, I am still bothered.Ramda
Umihip ang malamig na hangin ng makalabas ako sa restaurant. Kakatapos lang ng shift ko at pauwi na sa bahay. Dala ko pa ang paperbag ng pagkain na binili ni Forth para sa akin kanina. I rolled my eyes. Kahit bitter ako, hindi ako magsasayang ng pagkain. I'm tired giving it to my workmates, too. Kaya tinatanggap ko na lang at pinapakain kay Carson. I stopped on my tracks when I saw Forth's familiar car again. He was leaning on it as if he's waiting for someone. Nang makita ako ay umayos siya ng tayo. Nagpatuloy ako sa paglalakad, halos tumakbo na. Ramdam kong nakasunod siya sa likuran ko kaya mas lalo kong binilisan ang lakad ko. "Cary," he called. I didn't stop walking. Hindi ko rin siya nilingon. Tuloy tuloy ang lakad ko. "Cary, please. Slow down. I want to talk to you--" "I don't. Stop following me," I cut him off. I don't even know why I'm acting this way. Hindi ko maintindihan ang sarili sa biglang pagbuso ng galit sa sistema ko. It's like something is triggering me, push
Inilapag ko ang tray ng order ni Forth sa kaniyang mesa. I can feel his eyes on me but I refused to give him a single glance. Patuloy lamang ako tahimik na paglagay ng mga order niya. Ilalapag ko na sana ang paper bag na naglalaman ng kaniyang take out nang magsalita siya. "That's yours." Tinaasan ko siya ng kilay. "I said I already ate." "Then eat it on your break, or when you're hungry again," he shrugged like it was not a big deal and started eating his food. "Masasayang lang 'to. Hindi naman ako gutom." "Then bring it at home." Napairap ako at padabog na kinuha ang tray at paperbag saka umalis roon. Nakasalubong ko pa si Lorie na mukhang kakatapos lang mag-serve sa kabilang mesa. She smiled when she saw me. An idea lit on my mind. I glanced at the paperbag I'm holding. "Naglunch ka na?" tanong ko. "Magla-lunch pa lang. Busy eh. Bakit?" "Sa'yo na lang, oh," inabot ko ang supot sa kaniya. "May customer na nakalimutan iyong take out niya. Sayang naman." "Sure ka?" Tumango