Kabanata 17

Sa mga nakalipas na buwan, wala akong ginawa kundi sumabay sa agos ng buhay.

I inhaled simply and looked at the dark sky. The full moon shone bright, giving light to the cold and dark night. Gaya ko, malamig man ngunit payapa rin ang gabi. Ang tanging nagbibigay ng init sa akin ay ang mga brasong nakayapos sa akin mula sa likuran.

"Ayaw mo pa bang umuwi?" bulong ni Forth.

Sa mga buwang dumaan ay siya ang lagi kong kasama. Kung saan saan lang kami pumupunta tuwing may libreng oras, at kagaya ng lagi naming ginagawa tuwing gabi ay nandito na naman kami sa rooftop ng abandonadong gusali para magpalipas oras. Its already midnight and I can't sleep, weekend naman bukas at walang pasok kaya nagpasya kaming pumunta rito kahit late na.

Mula sa pagkatulala ay napabaling ako sa kaniya na nakapwesto sa aking likod ngayon. Pareho kaming nakaupo sa lapag, ang mga hita niya ay nakaparte at ako ang nasa gitna ng mga iyon at nakahilig sa kaniyang dibdib.

Ngumuso ako dahil hindi ko masagot ang tan