Hindi ko alam na may tinatago pa akong nararamdaman para sa kanya kung hindi ko siya nakita kahapon bago nangyari sa akin ang kalunos-lunos na bagay na ito. Ako ay nasa isang lugar kung saan tanging huni ng mga ibon ang maririnig sa labas sa buong lokasyong ito. Isang malaking espasyo na may sinag ng buwan ang nakapagbibigay liwanag sa madilim na silid na ito na nagmula sa isang maliit na butas sa bubong.Nakaupo dito sa sulok, mahigpit na nakatali sa upuan na ito, isang kapirasong damit ay nakatakip sa aking bibig upang maiwasan ang aking ingay.Sinubukan kong tanggalin ang tali sa aking kamay, ngunit hindi sapat ang aking lakas para makatakas ako.Nanlaki ang mga mata ko nang may gumambala sa pagpupumiglas ko — my adrenaline rush nang may lalaking nakatayo sa harapan ko. Tumingala ako para makita kung sino iyon ngunit isang sulyap lamang sa kanyang malalim na kayumangging mga mata na naliliwanagan ng liwanag.Paano siya napunta sa harapan ko ng hindi ko man lang napansin na papunta
Note: Play the Song, (Little Do You Know by Alex And Sierra) when you read this chapter.Samantha’s POV"Maghiwalay na tayo." Matigas ngunit masasakit na salita ang lumabas sa kanyang bibig. Blankong ekspresyon ang makikita sa mukha niya.I stared at him intently straight into his deep brown eyes which incredibly showed disinterest when his gaze met mine.Pinipigilan kong tumulo ang luha ko pero alam kong unti-unting nadudurog ang puso ko. Nabasag ang buong pagkatao ko dahil sa mga katangahang salita niyang binitawan sa kanyang bibig.Sarap murahin ng taong ito dahil deserve niya iyon."Wala ka ba sa sarili mo?!" Sabi ko, ang lalim na ng boses ko habang nakatitig sa kanya. Nanlaki ang mata niya na parang nabigla sa sinabi ko, " I fell out of love, I think you deserved someone who could love you more than I do."Biglang kumikirot ang dibdib ko na ngayon ko man lang naramdaman.Masakit, di ba?Madali niyang sinabi ang mga katagang iyon na parang walang masasaktan. Nakatayo dito na paran
The sun rising as the sky gets bright allows light to pass through the curtain. Still on my bed, thinking how it went wrong when our love was perfectly fine. Ibinuhos ko lahat ng sakit ng loob sa kwarto ko. Iniisip ang nangyari kahapon. wala akong maramdaman kundi ang kawalan ng laman sa puso ko. Wala akong ideya kung bakit niya ginawa sa akin iyon.I can say that our relationship has been good for the past five years that we've been together. What have I done wrong?Binigay ko na lahat pero hindi pa rin sapat.Pinunasan ko ang mga luha ko na patuloy na pumapatak. Parang nawawala ako sa sarili ko. Hindi ko alam kung saan magsisimula. I feel like everything has fallen on me. Tumayo ako upang kumuha ng pagkain sa aking refrigerator, kailangan kong ilihis ang aking atensyon sa ibang mga bagay, kailangan kong mag-focus sa aking sarili mula ngayon. That guy who made me like this will regret it soon."Ugghh..." I yearn as I taste the creamy and cheesy giant burger and savor the deliciousn
I woke up to the sun's rays hitting my face. Umaga na nalaman kong nakatulog pala ako sa sahig, hawak ang isang bote ng alak. Nagkalat ang mga walang laman na bote sa sahig.Bigla akong napatayo ng maalala kung may pasok ako ngayon sa trabaho. Tiningnan ko ang oras, nanlaki ang mata ko sa gulat."Oh Shoot!" I slapped my forehead in suffocation when I took a glance at my wall clock. It was already 7:30 am, and I had only 30 minutes to prepare myself for work. Agad akong naligo at nagbihis ng mabilis.I only wore black fitted jeans with a white shirt and a black coat. I just put on some makeup to make me more presentable.Hindi na ako kumain dahil late na ako.Agad kong kinuha ang bag ko at dumiretso sa labas.When I was already outside of my house. I stood up for a second as the bright sun hit my face. I closed my eyes and felt the rhythm of the brightest morning. I can feel the sun touch my skin which makes me feel the calmness of the surroundings.I took a deep breath and whispered.
Nanlaki ang mata ko. Mabilis ang kabog ng dibdib ko, nagsimulang umakyat ang kaba sa bawat pulgada ng sistema ko nang ngumisi siya sa akin na parang ungas."Ikaw ba yan?!" Tanong ko sa kanya na parang hindi makapaniwala na siya ang kausap ko, sabay tayo at itinulak siya ng malakas para layuan ako. Pero hindi man lang siya nagalaw.Isang pulgada na lang ang pagitan namin at agad akong nilamon ng takot na baka may gawin siyang masama sa akin sa ganitong oras. Tsaka may trust issues ako sa lahat ng nagsiksikan sa akin, at sa huli, ginawa nila akong tanga duh!!Sawang-sawa na ako sa ganoong pagtrato."Don't worry, gusto ko lang makipagkaibigan sayo." Sabi niya at ngumiti ng matino. Napansin niya siguro ang takot na makikita sa mukha ko.Pero pamilyar sa akin ang ngiting iyon."Hoy!" Itinagilid niya ang kanyang ulo para tingnan ako sa kanyang makapigil-hiningang pagngisi.Tinaasan ko siya ng kilay na may kaunting pagkalito na tumatakbo sa isip ko.Sino itong taong nakatayo sa harap ko na s
My mouth hung open in excitement as my lips formed a beaming smile causing my white teeth to be exposed. However, the food I chewed swallowed in an instant but I ignored it as if I didn't care about choking. Tumayo ako sa pagkakaupo ko then I looked at my mom's face, her beautiful hazel eyes looked straight at me which means that she is telling the truth."Are you even sure that it was Matty, Mom?" Mabilis na tanong ko habang nababalot ng hindi makapaniwala ang boses ko.I just can't believe that it was Matty nagbago na ang mukha niya, mas gwapo pa siya kaysa sa dati. Ibang iba siya sa Matty na kilala ko noon, sa mga oras na iyon ay isa siyang tahimik at payat na inosenteng batang lalaki na laging nadadapa. Pero ang hot niya ngayon at maskulado ang katawan na kayang magpatili ng isang babae.Tumango siya bilang tugon. Nalaglag ang panga ko at dilat ang mga mata ko.Ngayon alam ko na siya iyon, bumalik siya.Pumasok ako sa drawer ko at kinuha ang susi ng kotse ko."Saan ka pupunta, Sa
Samantha's POV,Alas-onse na ng gabi, at hindi ako makatulog, nakahiga lang dito sa kama ko habang nakatitig sa kisame, iniisip ang nangyari kanina.My entire brain is constantly being invaded by him. Ang mga huling salita na sinabi niya sa akin ay hindi nawala sa aking pandinig.Why did he address me in that manner? What's wrong with that man?" I murmured impatiently.I bit my lower lips, trying not to mind him, and trying to convince myself to sleep. Pumikit ako ng mariin para mawala siya sa sistema ko at nakatulog ako ng mahimbing, pero iba ang sinasabi ng mata ko. I couldn't sleep peacefully because of this damn mind. I forced myself to doze off, but I can't. He's just always there, showing up whenever I try to close my eyes."Ilang beses ko bang ipipikit at ididilat ang aking mga mata, sa tahimik na gabing ito? Ilang beses ko bang kukumbinsihin ang aking sarili na matulog at huwag pansinin ang sinabi niya?" daing ko sa sarili ko.Kahit tahimik ang gabi, kabaligtaran iyon sa naisi
Samantha's POVMy mind was completely frozen out of shock. Nanlaki ang mata ko sa hindi makapaniwala sa nakita ko. I was dumbfounded looking at the papers on my desk because of my absence.Hindi pa ako nagsisimula sa gagawin ko ngayon. It has been two hours since we met in unexpected ways—not a good one, but kind of hurting me.Is this love? Maraming tanong ang hindi masasagot. Kailangan bang masaktan ng paulit-ulit? Hindi pa ba sapat ang naranasan ko nitong mga nakaraang araw?It's like the veins of my brain are ripped off because too many questions keep running through my mind. Maybe I'm just thinking too much about what my eye caught.Why do I still struggle with those problems?Hindi ba obvious na wala na siyang pakialam sa akin? Ako lang ang hindi matanggap na iniwan niya ako. Bakit ako lang ang nasasaktan and affected by the situation?Sinong mag-aakala na ito ang araw ko—ang araw na masaktan ako ng taong minahal ko ng totoo?"Napakalupit ng tadhana sa akin," sabay bulong ko at n
Dalawang pares ng paa ang lumapit sa kinaroroonan ko at naglakbay sa pasilyo sa mabilis na paglalakad. Nakaupo ako ngayon at nakatingin ako sa sahig at tulala tapos may tumulo pa ring luha sa pisngi ko at nakita kong huminto ang dalawang paa sa kinaroroonan ko. Pagtingala ko ay isang malakas na sampal ang natanggap ko mula sa isang matandang babae.Puno ng galit ang mukha niya at hindi maipinta ang mukha."Ipinagkatiwala ko sa'yo ang anak ko, sinabi kong bantayan mo siya ng mabuti at huwag mong sasaktan pero anong ginawa mo?" sigaw sakin ni Tita."I'm sorry tita, hindi ko akalain na mangyayari ito." sabi ko at tumayo."May magbabago ba kapag nag-sorry ka?" Sabi niya habang hinampas ako ng maraming beses sa dibdib ko."Tama na Amelia!" sigaw ni Uncle Theodor sa asawa."Hindi ko alam kung mapapatawad kita kapag may nangyari sa nag-iisang anak ko.""I'm really sorry I didn't do anything to protect her," mahinang sabi ko pero sa sakit pa rin isipin na napahamak siya dahil sa akin.Sasampa
Matthew's POV,Pipigilan ko sila, ayokong makatakas sila at hindi ko sila papakawalan at harapin nila ang galit ko.Wala na akong pakialam kung magalit man si Samantha, wala na akong pakialam, I am etching to kill that man so badly to the point na gusto ko na siyang mawala sa buhay namin. Galit na galit ako kay Liam dahil palagi siyang pinipili ni Sam kahit noong high school pa kami.Noong may party noong high school days namin, ako ang unang nagsabi kay Sam na siya ang magiging partner ko pero tinanggihan niya ako dahil gusto niyang si Liam ang makakasama niya. Masakit iyon para sa akin dahil hindi ako ang sinamahan niya, nasa tabi niya ako simula pa noong mga bata kami. Kahit sobrang hina at payat ko nung araw na yun, ipinagtatanggol ko pa rin siya sa lahat ng mga bully sa school namin at mahal na mahal ko siya kaya ginawa ko ang lahat para paghiwalayin sila kahit na mali ang ginagawa ko.Sinisikap ko ang aking sarili na maging mas mahusay hanggang sa maabot ko kung nasaan ako ngayo
Samantha's POV,A storm was approaching as the sky grew darker and the air became cold as the breeze hit my skin. Any minute the thunder will display electrifying lightning across the sky. The first crash of thunder echoed and banged through the surroundings. It was ready to let go of its rage and scream furiously as if it were angry at the world. Suddenly, the sky parted and an upsurge of rain fell. The atmosphere seems alarming, as though danger could strike at any moment. I stood by the window, gazing out at the dark outside. The second thunder was very disturbing as I heard a shot from outside and I heard more successive gunshots. I was stunned and terrified as I ran towards Liam. Naalarma din si Liam ng tumakbo ako papunta sa kanya. Wala akong nakitang takot sa mga mata niya kundi galit. Ang kanyang kayumangging mga mata ay nag-aapoy sa galit, nang makalabas siya."Liam, saan ka pupunta?" Bago siya makalabas ay bumagsak si Liam sa sahig. Isang malakas na suntok ng isang lalakin
Third Person POV,Matthew Sanchez starts gathering his comrades, when everyone is ready, they get into the car carrying the weapons to rush to the place where Liam and Samantha are.A clear blue sky and the heat of the sun beaming in the surroundings. They left the city as they passed the vast road with the big trees on the side of it. The battle has not yet started but there is already a drop of sweat coming from Matthew's forehead. He wiped his sweat, his jaw clenched in anger, and his eyes stared focusing on the road.The crackling of leaves in the distance, and the wind blowing around bring him tension. They still have a long way to go before they reach the place.On the other side, Liam is sitting comfortably on his bed facing his laptop while busy doing his business. Samantha stood by the door staring at Liam, she's wearing a bathrobe with her soft long black hair flowing over her shoulder. Samantha took a step towards Liam, wearing a big smile on her face.Liam put his laptop o
Liam's POV,"Sir, there are a group of people outside your mansion." I heard a voice from one of my bodyguards behind the door. "Sir you need to wake up, it is Matthew Sanchez shooting our comrades." I immediately got up when I heard that name. Samantha woke up next to me, "What's happening?" She asked."Matthew Sanchez, shooting my bodyguards.""I need to go out, I'm the only one he needs, right?""No, you stay here. It's dangerous.""But I need to go with him to stop the trouble."I did not listen to her, "Jake, take care of her,""Yes sir,"I hurried out of the mansion and I can hear now the gunshots." Stop this chaos, Matthew." I shouted."No!" He shouted back as he shot me.I directly hid and easily dodged the bullet.Samantha knows everything, Matthew. He won't go with you anymore."How did you say that she believed in you when you have no evidence!""That's what you thought but I have it.""We would have been happy if you hadn't come.""You just took her back from me so I jus
Liam's POV,Lalong gumanda ang isang babaeng nasa harapan ko kapag nanlaki ang mga mata niya dahil sa kalokohan ko. Nung sinabi ko sa kanya na kakagatin ko siya ay nanlaki ang mata niya at lalo siyang nagpacute. Natawa lang siya sa sinabi ko dahilan para makita ang dimple niya. Ang kanyang pagtawa, ang kanyang mga mata, at ang lahat ng bahagi niya ay nakakaakit.Siya lang ang babaeng minahal ko. Ang nag-iisang babaeng tinititigan ko na parang brilyante. Siya ay bihira at siya ay inosente. Iyan ang ilang mga tampok na umaakit sa akin. She doesn't have an idea na ang presensya niya ay pumupuna sa nararamdaman kong kawalan.Mas naging obsessed ako dahil sa kanya. Ayokong may humawak sa kanya kahit sino. Ayoko ng masaktan pasiya ulit. Sa lahat ng nangyari sa buhay ko, siya ang pinakamagandang bagay na meron ko."Sam?" tawag ko sa kanya."Hmm..." sagot niya at tumingin."Gusto ko lang sabihin na ikaw ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko."Ngumiti lang siya sa sinabi ko at nagpatuloy sa
Samantha's POV, Mabigat ang pakiramdam ko at sumakit ang ulo ko pagkagising ko. Bumuntong-hininga ako at minasahe ang aking ulo, ito ay resulta ng paghihirap na aking nararanasan. Nagulat na lang ako at napatalon sa kama nang iminulat ko ng aking mga mata at nakita ko si Liam na mahimbing na natutulog sa tabi ko "Anong ginagawa mo dito?" sigaw ko Nagulat siya sa lakas ng boses ko at agad na tumayo, kinuskos niya ang kanyang mga mata at nataranta. Naghintay ako ng sagot niya pero hindi pa rin siya umiimik. Bumangon siya sa kama at ngayon ay nakahawak sa kanyang ulo. "Ano?" dilat kong tanong. "Hindi mo ba naaalala ang ginawa mo at ang ginawa natin kagabi?" "Anong pinagsasabi mo? May nangyari ba sa atin?" Tanong ko. "Siguro? Hindi ko alam pero ikaw ang nagpipilit na dito ako matulog sa tabi mo." Sabi niya. "Ahh sh*t," sabi ko at naglakad na palabas. "Sam, san ka pupunta, nandito pa tayo sa bar ko." Sinabi niya. "Ahhhhh..." napasigaw ako dahil sa inis. "I need to go home," dagda
Liam's POV,Lumabas siya ng kwarto habang ako ay nakaupo sa aking sofa. Natulala ako sa kagandahan niya dahil bumagay sa kanya ang suot niyang damit. Agad akong lumapit sa kanya at humingi ng tawad sa nagawa ko sa kanya kanina."I'm sorry, Sam. Patawarin mo ako." sabi ko habang nakayakap sa kanya. Ramdam ko ang paghinga niya ng malalim at kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya.Hinawakan ko ang mukha niya at hinalikan siya sa noo."Huwag ka ng maglakas-loob na gawin ito muli sa akin?" Nagsalita siya sa pamamagitan ng kanyang nagngangalit na mga ngipin."I'm sorry, tayo na?"Tumango siya at agad kong hinawakan ng mahigpit ang kamay niya. Buti na lang at hinayaan niya lang akong hawakan ang kamay niya. Lumabas na kami ng mansion at sumakay sa kotse ko. Pinagbuksan ko siya ng pinto at agad siyang pumasok. Pagpasok ko sa kotse ko, diretso kong ikinabit sa kanya ang safety built. Diretso ang tingin niya sa daan at napatitig ako sa nakalantad niyang maputi at magandang leeg na ikinabighani ko
Samantha's POV,Hindi ko alam kung paniniwalaan ko ba si Liam sa mga sinasabi niya. Ang gusto ko lang ngayon ay umuwi. Baka nag-aalala na sila sa akin ngayon dahil nawala ako.Wala akong nagawa para makatakas at lumayo sa lugar na ito. Ang masama pa, pinakulong niya ako sa malaking tirahan niya. Maging ang mga bintana ay nakasara, kaya hindi ako makaalis. Ako ay walang magawa.Kaya dumiretso na lang ako sa banyo at naligo. Hinayaan kong dumaloy ang tubig sa buong katawan ko. Nakakarelax ang tubig sa akin. So it takes a long minute bago ako lumabas at magbihis.Namalayan ko na lang na wala na pala akong damit na maipapalit, kaya tumayo ako at dumiretso sa wardrobe baka may damit siya na pwede kong isuot.Binuksan ko ang wardrobe at nagulat ako dahil ang daming damit na pambabae na parang kabibili niya lang. Ito ay puro maganda at napaka-eleganteng mga damit. Kaya pumili ako ng puting damit na isusuot ko. Tinitigan ko ang sarili ko sa salamin at nabighani ako sa tunay kong kagandahan. P