Chapter 6: He Changed

Samantha's POV,

Alas-onse na ng gabi, at hindi ako makatulog, nakahiga lang dito sa kama ko habang nakatitig sa kisame, iniisip ang nangyari kanina.

My entire brain is constantly being invaded by him. Ang mga huling salita na sinabi niya sa akin ay hindi nawala sa aking pandinig.

Why did he address me in that manner? What's wrong with that man?" I murmured impatiently.

I bit my lower lips, trying not to mind him, and trying to convince myself to sleep. Pumikit ako ng mariin para mawala siya sa sistema ko at nakatulog ako ng mahimbing, pero iba ang sinasabi ng mata ko. I couldn't sleep peacefully because of this damn mind. I forced myself to doze off, but I can't. He's just always there, showing up whenever I try to close my eyes.

"Ilang beses ko bang ipipikit at ididilat ang aking mga mata, sa tahimik na gabing ito? Ilang beses ko bang kukumbinsihin ang aking sarili na matulog at huwag pansinin ang sinabi niya?" d***g ko sa sarili ko.

Kahit tahimik ang gabi, kabaligtaran iyon sa naisip ko. Gabi na, pero iniisip ko pa rin ang isang bagay na maaaring makagambala sa akin.

Pero teka... bakit ba ako nagkakaproblema sa sinabi niya, parang wala lang kung asarin ako. Tsaka sinong nag-utos sa akin na isipin ang mga bagay na iyon? wala!!!

Nahhh... Ginugulo ko lang sarili ko at ginagawang kumplikado.

Pero anong nangyari sa kanya simula nung naghiwalay kami? Kailangan ko lang malaman para malaman ko ang bagong Matty.

"Sam.. stop thinking," babala ko sa sarili ko

Inayos ko ang aking sarili mula sa pagkakahiga at huminga ng malalim, para lamang makahanap ng katahimikan sa aking sarili. Kailangan ko nang matulog at kalimutan ang lahat ng nangyari.

***

Nagising ako dahil sa malakas na busina na nanggagaling sa labas. Bumangon ako sa aking higaan at dire-diretsong lumabas na may malabong paningin. My hair was messy but I just let it flow over my shoulders.

Buong lakas kong binuksan ang pinto dahil sa inis na iniistorbo ang mahimbing kong pagtulog.

“Hoy! Ano bang problema mo? sigaw ko sa taong nasa loob ng sasakyan.

Bumukas ang pinto ng kotse at nanlaki ang mga mata ko sa gulat nang makita kong bumaba si Matty sakay ng mamahaling Lamborghini niya.

"Matt? Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko habang magkasalubong ang dalawang kilay ko.

"Late ka na sa trabaho mo, tara na." Diretsong sabi niya.

"Anong problema mo?" Tanong ko ulit, pero this time medyo tumagilid ang ulo.

"Ihahatid na kita sa opisina mo." Matipid niyang sagot.

"Sige, pero next time, pwede bang pindutin mo na lang yung doorbell ko para magising ako? Iniistorbo mo lang ako." nilecture ko siya.

"Okay miss sorry." Sabi niya na may tonong pang-aasar.

Pumasok ako sa loob ng bahay ko at tumakbo papunta sa banyo ko. Mabilis akong naligo at nagbihis. Nagsuot lang ako ng simpleng damit na pinili ko sa wardrobe ko. Naka-white figure-hugging shirt lang ito at black fitted jeans na bumagay sa katawan ko at makikita ang curves ko, pinaresan ng magagarang sapatos.

I walked outside with unkempt hair that I just let wave in the wind. I jumped into his car then I immediately took my makeup that was in my bag.

Maglalagay na sana ako ng kaunting make-up sa mukha ko nang magsalita siya.

"Magulo ang buhok mo pero ang ganda mo pa rin." Papuri niya sa akin pagpasok ko sa kotse niya.

Pakiramdam ko namula ang pisngi ko dahil sa sinabi niya.

Why does this man give me things that make me go crazy?

"Huwag mo na akong tingnan ng ganyan." nauutal kong sabi

"Bakit?" Tanong niya

"I'm not comfortable," sabi ko habang nakatingin sa malayo, hindi tumitingin sa kanya.

"Hindi ka ba tinitignan ng ganito ng boyfriend mo?"

"It's none of your business," mariing sabi ko.

He chuckled, and when I noticed that he was laughing, bigla niyang pinaandar ang sasakyan.

After a few seconds, nagpatuloy ako sa ginagawa ko kanina, naglagay ng light makeup para mas presentable at malinis ang itsura ko. Inayos ko rin ang buhok ko na naka-ponytail.

Tapos na ako sa pag-aayos ng sarili ko nang mapansin kong hindi na siya nagsasalita at parang ang lalim ng iniisip. Tahimik lang siyang nagmamaneho.

I wonder kung ano ang iniisip niya ngayon kung meron man.

Nanaig sa amin ang katahimikan; walang nagsalita. Kaya tumingin na lang ako sa labas at tinuon ang atensyon sa mga sasakyang nadadaanan namin. Maganda ang panahon ngayon, at ang araw ay sumisikat ng maliwanag, na nagdadala ng napakaraming liwanag sa paligid.

Busy ang mga mata ko sa pagtingin sa labas nang may sinabi siya na magpapalakas ng tibok ng puso ko.

"Wag na wag kang babalik sa ex mo; pag nagtagpo ang landas namin susuntukin ko sya ng malakas dahil sa pananakit sayo." Mariin niyang sinabi iyon na parang pag-aari niya ako. Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa mga binitawan niya.

Yun ba ang iniisip niya kanina pa?

****

AFTER the long drive, we're finally here. Ipinarada niya ang sasakyan niya sa harap ng office building kung saan ako nagtatrabaho. Dire-diretso akong lumabas ng kotse niya at nagpaalam na lang at nagpasalamat sa paghatid niya sa akin ng ligtas sa trabaho ko, pero hindi ako kumportable ngayon sa tabi niya dahil sa paraan ng pakikitungo niya sa akin, as there's little evidence that he is no longer the Matty I used to know. I mean, may nagbago sa pagkatao niya.

Nakatayo lang ako kung saan niya inihinto ang sasakyan niya at hinintay siyang mawala sa paningin ko bago ako pumasok sa main entrance.

Good Morning, Ma'am." Bati sa akin ng security guard na may malaking ngiti sa labi pagkapasok ko. Binigyan ko siya ng matamis na ngiti na kumawala sa labi ko bilang paggalang.

Agad akong pumasok sa elevator nang mapansin kong kakabukas lang nito na may grupo ng mga tao sa loob. Hindi na ako nag-aksaya ng isa pang minuto dahil alam kong mahuhuli na ako.

Naghintay ako ng ilang minuto sa loob ng elevator bago ito bumukas muli sa office na pupuntahan ko. Nang bumukas ito, agad akong tumakbo sa hallway at tumakbo papunta sa workplace habang nakatingin sa bag ko na baka may nakalimutan akong importante. Nataranta ako sa sitwasyon ko nang biglang may nabangga akong dalawang tao.

Inangat ko ang ulo ko para magsorry, pero bumungad sa akin ang mukha ni Liam na may babaeng nakahawak sa braso niya. Saglit na huminto ang paligid ko, at napagtanto kong nilagpasan lang nila ako na para bang isa lang akong multo na hindi nila nakikita.

Lalo na siya, na dinaanan lang ako na parang hindi niya ako kilala sa buong buhay niya. A deep pain appeared in my heart— ranging through my inner chest and invading my system.

"Ginawa mong miserable ang puso at buhay ko — Liam Archer," bulong ko na may mga luhang umaagos sa aking mukha.

And there I was left in tears again and again.