Puspusan ang bawat pag-apply nila ng make-up sa kanilang mukha. Kailangan, hindi sila masyadong magkamali dahil kapag nagkataon at madaming mali, magmumukha silang dugyot at isa pa, kapag contest proper na, for sure may oras iyon kaya hindi puwede na masayang ang oras sa kakaayos ng pagkakamali. Everything must be done smoothly and fine.
“Good job, good job! You learn easily,” malandi na pagkakasabi ni Kevin, tunog bading talaga ito at pumapalakpak pa.
Napangiti naman ang tatlo dahil hindi pa naman sila natatapos sa pagmi-make-up ng kanilang sarili ay napuri agad sila ni Kevin, mas lalo pa silang ginanahan na pagandahin ang make-up nila.
“This time, you are told to follow the kind of make-up that was taught to you during the seminar, right? And since you will be doing the same make up on your face, the only way to identify the winner would bee based on her looks and the quality of make-up that she did.” Paalala ni Kevin.
“But later, the
Chapter 69 out of Chapter 75 na tayo, plus special chapters at magwawakas na ang storyang ito, pero madami pa kayong pasabog na aabangan. Salamat sa pagsubaybay! Huwag bibitiw. . . sending hugs and kisses! xoxo.
“Sorry to interrupt, everyone.” Bungad ni Ms. Elisse.Maya-maya pa ay lumapit na si Ms Bumrit sa lounge nina Karina para kamustahin ang mga ito.“Ms. Bumrit!” anilang tatlo.“Su-Wei, Karina, prepare please. Your scores were tied. Ms. Elisse needs to break it by judging the two of you again and I think, the reason why she went up on the stage is to announce it.”Shock na napatingin sina Su-Wei at Karina sa isa’t isa. Parehas silang kabado, at parehas pa sila ng score! Nanlamig lalo ang kamay ni Karina na napahawak sa kamay ni Su-Wei.“I am proud of you, Su-Wei. No matter what the results will be, we are one.” Ani Karina.“I would like to call on these two ladies from Kaohsiung University who garnered the same average on their work shop. As told awhile ago, if ever there are tied scores, I will be the one to break it and choose one.” Anunsyo nito.“Come on, girls. S
The contest began at as expected, nanginginig na naman ang mga kamay ni Karina habang hawak-hawak ang make-up brush niya pero kahit kabado, nilabanan niya iyon.Habang nakaharap sa salamin, naalala niya kung gaano na siya kaibang tao ngayon. That she is still Karina, but in a lot new level. Hindi ang Karina na puwedeng tapakan ng kahit sino. Hindi ang Karina na pwedeng lokohin. She is fiercer and bolder now, at iyon ay dahil sa mga mapapait na nakaraang nangyari sa kanyang buhay.“I can and I will,” she whispred to herself. Maybe all she needs is a self motivation para hindi siya kabahan. Sa dami nang pinagdaanan niya bago makatuntong sa entabladong ito? Ngayon pa ba siya magpapatalo? All her life, naging talunan siya and this is a shot for a chance. Hindi na niya hahayaang may tumapak pa ulit sa kanya dahil babalik siya at babangon,, ipapakita sa lahat na nagawa niyang maging successful despite everything.“You know what you are doing, I salut
Pagkatapos ng mahabang bilangan ng scores, oras na para malaman kung sino ang magiging very first youngest member of the Elisse and Company elite organization of make-up artist. Lahat ay halos nakaantabay na sa result ano mang oras. Hawak kamay lang sina Karina, Su-Wei, at Shu-Ching. Maging ang dalawa na Taiwanese na kaklase niya ay kinakabahan para sa kanya, pero kahit na gano'n, they want her to win."Karina, you did your best. Win or lose, you represented Kaohsiung University. So, whatever the result will be, I know, you will still be proud of this achievement," ani Ms. Bumrit. She did nothing but motivate Karina, nang hindi ito mabahala. She's right, win or lose, masaya pa rin naman siya."The moment of truth has finally come. Sad that this work shop and seminar, and also the competetion will end in few moments from now, but a new beginning will open for the very first youngest make-up artist that will enter Elisse and Company." Panimula ni Ms. Elisse. Na
Naging matunog ang pangalan ni Karina simula nang manalo siya sa contest na isinagawa ng Elisse and Company para makahanap ng bago nilang magiging miyembro sa organisasyon. Kabi-kabila rin ang ginagawa niyang pagmi-make up sa mga sikat at kilalang personalidad sa Belgium. Naging mabilis ang pagkilala sa kanya. Kumalat rin ang balita sa iba't ibang parte ng mundo through the social media platforms. Wala pa sa isang buwan simula nang maging kasapi siya ng Elisse and Company pero marami na siyang naging ipon. Naging malapit sa kanya ang kasikatan. Mas hinimok kasi siya ng Elisse and Company para maging magaling. Akalain mong wala pang isang buwan ay marami nang gustong gusto ang gawa ng kanyang kamay.Mag-three weeks din siya sa Belgium before she flew back to Taiwan. Anyway, she is already carrying with her an identification card that she is from Elisse and Company. At, sino mang gustong mag-hire sa kanya saan mang panig ng mundo ay tiyak na mabibigyan niya ng magandang s
Napayakap si Karina sa kanyang sarili dahil sinalubong sila ng malamig na simoy ng hangin sa ibabaw ng rooftop. They just got finished eating dinner kaya naman nagpasya muna si Mr. Tao na dito siya dalhin to gaze the stars.“Bakit na naman ba tayo nandito? May masama akong alaala dito, e,” naka-pout na wika ni Karina habang yakap ang kanyang sarili. Wrong timing yata ang pinili niyang suot ngayon. Mahamog kasi at malamig sa labas.Napatitig si Karina sa mga bituin. Napakaganda ng mga ito habang kumikislap.“Gawin natin na maganda ang mga alaala natin dito, Karina,” sagot ni Mr. Tao habang nakatitig sa kawalan.Napatigil si Karina sa pagtitig sa mga bituin at lumipat ang kanyang tingin sa binata. “Ano ang ibig mong sabihin?”“Let’s us just be frank with each other. No hard feelings.”Nanigas si Karina. Does this means, gusto na ni Mr. Tao na prangkahin ko siya? Na hindi ko nga talaga s
Mr. Tao immediately filed a month of leave at pinayagan naman siya ng univeristy president. After all, his performance in the university is really outstanding and they think he deserves it. Preparation na rin niya iyon para sa pagsama niya kay Karina pauwi sa Pilipinas which is a week from now na rin. Habang naglalakad papunta sa girls dormitory at napansin niya si Dorothy na nasa labas at nakatambay. Lumapit siya sa dalaga without knowing that Dorothy has a crush on him. She likes him big time.“Hello, Dorothy!” he greeted her and smiled.Namilog agad ang mga mata ni Dorothy at napalingon sa likuran niya at baka may iba pa na kausap si Mr. Tao pero imposible naman kasi siya lang naman ang Dorothy dito sa dormitory.Agad siyang napalunok ng laway. “P-Po?”“Nakita mo ba si Karina?” diretsang tanong nito sa kanya dahilan para mapa-poker face siya. Sinasabi ko na nga ba, si Karina ang hanap niya at hindi ako.
Mabigat ang bawat hakbang ni Karina habang paakyat sa eroplano. Mabigat at nalulungkot siya dahil wala siya sa tabi ni Mr. Tao kung saan kailangan siya nito. Kailangan na niya kasing maunang umuwi. Marami pang gagawin si Mr. Tao at aasikasuhin bago makasunod dahil kakalibing lang ng lolo niya. Iyon din ang isa sa mga dahilan kung bakit nalulungkot ngayon si Karina. Pero ang pinakarason talaga ay ang binalita sa kanya ng land lady niya sa Pilipinas na dumalaw daw ito sa apartment na dati niyang tinutuluyan at haos buto at balat na lang. Nagkasakit daw ito ng TB at hinahanap ang pamangkin niya. Hindi ito matiis ni Karina kaya’t wala pang isang linggo bago ang flight niya ay nag-book na agad siya ng ticket.Bumuga siya ng isang malalim na buntong-hininga. This is it. She is finally going back to the Philippines. To her beloved country na walang magandang alaalang ibinigay sa kanya. Lahat ng pait na iniwan niya doon ay muli niyang babalikan sa ikalawang pagkak
Nakita ni Karina ang labis na pagsisisi sa mga mata ng tiyahin niya. Hindi na laging nakataas ang kilay nito, o madalas na salubong. Wala nang upos na sigarilyo na nagkalat sa bahay o kaya ay mga bote ng alak at mga baraha. Pansamantala ay nakituloy sila sa mansiyon nina Evo habang nagbabalak pa lang na bumili si Karina ng isang condominium unit na titirhan nilang magtiyahin. Masaya siya na kahit paano, naging mabuti ang dulot ng pagkakaroon nito ng sakit. Syempre, kahit naman sobra-sobra ang pagmamaltrato nito sa kanya noon, hindi niya talaga ito matitiis. Sila na lang ang natitirang magkadugo kaya’t mag-iiwanan pa ba sila? “Bukas na bukas din, Tita ay pupunta tayo ng opsital para matingnan iyang TB mo,” wika ni Karina habang pinagbubuksan ng isag balot ng imported na chocolates ang tiyahin niya. Mula pa itong Taiwan. Naisipan niya lang talagang bumili. “Salamat, Karina, ha? Kung hindi ka dumating, marahil hindi mo na ako naabutang humi