TOTOONG sumama si Alessandro sa kanila. Ito ang nagbuhat ng mga paninda nilang isda na binili nila ng pagkayawan sa mga mangingisda kaninang madaling araw. Nakagat ni Anastacia ang pang-ibabang labi bang gumalaw ang matitigas na muscles sa braso ng asawa matapos nitong buhatin ang isang banyerang isda na inaayos naman ni Carla."Anastacia, saan mo nakuha ang kargador mo?" Tanong ng isang matandang ale na nagtitinda rin sa tapat niya. Taga kabilang purok ito at mukhang kakalat na talaga sa buong barangay ang pagdating ng kaniyang asawa.Bago pa sumagot si Anastacia ay may dumating nang matandang babae na namimili. "Ano ka ba naman? Hindi mo ba alam? Iyan ang porener na asawa ni Anastacia."Ngumiwi si Anastacia at hinayaan nalang na magchismisan ang dalawang matanda. Nilapitan niya ang asawa na tapos na sa trabaho. Inabutan niya ito ng bimpo."Wipe your sweat."Ngumiti sa kaniya ang asawa. "Thank you, bambina.""Hindi naman bambina ang pangalan mo, Anastacia, ah? May amnesia ba iyang
HALOS hindi malunok ni Anastacia ang kinakain dahil sa tensyon sa mesa. Matalim ang tinginan nina Alessandro at Mike at hindi iyon nagugustuhan ni Anastacia. Batid niyang galit pa rin si Alessandro sa lalaki dahil sa ginawa nitong paghalik sa kaniyang pisngi."Kain ka pa, Ana." Nakangiting itinulak ni Mike ang bowl ng sinigang na baboy palapit sa kaniya.Nakangiti namang tumango si Anastacia saka kumuha ng inialok na ulam.Nagtiim-bagang si Alessandro. He can see that his wife is enjoying the food and he doesn't have the heart to stop her from eating it even when he's dying of jealousy."Fafa, sarap malunggay ano? Kain ka pa. 'Wag kang mag-alala, hindi iyan damo." Ani Carla dahilan para mapatingin si Anastacia sa asawa.Nangunot ang noo niya nang mapansing hindi halos nababawasan ang pagkain ni Alessandro gayong malakas itong kumain at tiyak niyang nagugutom na ito.Bumuntong-hininga siya, batid na ang dahilan."Eat, Alessandro. I know you're tired and hungry." Masuyong sabi ni Anasta
MAAGANG nagising si Anastacia kinabukasan. Hindi siya mapakali. Kagabi pa man ay hindi na niya maalis sa isipan ang pang-iinsulto ni Mike sa asawa niya dahilan ng pananahimik nito.Naiinis si Anastacia. Noon pa man ay ganoon na si Mike. Mayabang ngunit hindi niya akalaing hanggang ngayon ay ganoon pa rin ang kaibigan. Wala manlang character development."Carla, nasaan si Alessandro?" Tanong ni Anastacia nang matanawan ang kaibigan na lumalabas ng kwarto habang humihikab.Lumabas siya kanina at nakitang puno ng tubig ang malaking drum. May nasibak na ring panggatong ngunit wala ang asawa niya.Nagkibit-balikat si Carla. "Kagigising ko lang, ganda. Baka nasa labas lang kasama ang itay mo."Tumango si Anastaci at lumabas ng bahay. Tumama sa kaniyang mukha ang sumisingat na araw mula sa silangan. Luminga-linga siya ngunit wala siyang natagpuang tao sa labas.Sabado ngayon at napagkasunduan nila ni Carla na hindi magtrabaho tuwing Weekend."Itay! Alessandro!" Tawag ni Anastacia sa tamang b
NAGPABLOTTER si Anastacia sa barangay. Iniwan niya si Carla kasama ang kaniyang ama kahit na nagpumilit itong sumama sa kaniya. Nang makauwi ay nadatnan niya ang matalik na kaibigan na nakatulala sa sofa. Malinis na ang bahay, nilinis iyon ni Carla ngunit ang kandado ng bahay ay nanatiling sira.Namumugto pa ang mga mata ni Anastacia dahil sa pag-iyak nang pumasok siya sa loob ng bahay. Naabutan niya ang kaniyang ama sa kusina at nakatungo sa mesa.Kagat-labing tinapik ni Anastacia ang balikat ng kaibigan bago tinungo ang kaniyang ama. Naupo siya sa tabi nito. Nang tingnan siya nito ay puno ng pagsisisi ang mga mata nito.“Pasensya na, anak. Hindi sana tayo mananakawan kung hindi tayo umalis. Kasalanan ko ito.”Agad na umiling si Anastacia. Nanghihina man sa nangyari ay hindi siya nagpatinag. Hinaplos niya ang braso ng ama. “Hindi mo kasalanan, ‘tay. ‘Wag mong sabihin iyan.”“Paano na tayo?”Mapait na umiling si Anastacia. “Hindi ko alam, ‘tay. Siguro hahanap ako ng ibang pagkakakitaa
CARLA cooked the fish that Alessandro caught. Nakaupo naman sa sofa si Anastacia habang nasa tabi nito ang kanyang asawa. Kapwa sila tahimik at nag-iisip habang magkasiklop ang kanilang mga kamay. Mahigpit ang hawak ni Alessandro sa kamay ng asawa, tila natatakot na pakawalan siya."Bambina…" mahinang tawag ni Alessandro sa asawa.Nilingon ni Anastacia ang lalaki. Direto ang tingin nito at mula sa pwesto niya ay kitang-kita niya kung gaano katangos ang ilong ng asawa. Malantik ang makapal nitong pilikmata. Makapal ang kilay at mapulang mga labi na bahagyang nakaawang.Hindi malaman ni Anastacia kung paanong nabihag niya ang puso ng lalaki. Noong una ay inakala niyang katawan niya lamang ang habol nito ngunit nang tumagal ay naramdaman niyang tunay ang pagmamahal nito para sa kanya. Isa nang patunay ang pagsunod nito sa kaniya at pagsuko sa marangya nitong buhay kapalit nang makasama siya dito sa probinsya. Kung hindi pa katunayan iyon ng pagmamahal ng lalaki, hindi na alam ni Anastaci
Alessandro gritted his teeth and followed his brother. He found him in the parking lot, puffing a cigarette while waiting for him."I see you're having fun here, huh? Right after you abandoned our mission."Alessandro balled his fists as he stopped in front of his brother, "Why are you here?""I'm thinking of taking you back. The organization needs you, Alessandro.""My wife needs me more," Alessandro answered in a very stiff voice.Leonardo chuckled and threw the cigarette butt on the ground. He stepped on it and stared at his brother."You think you're better here? You left your riches for a woman?""She's not just a woman, Leonardo. She's my wife and definitely my riches.""You've gone mad.""Maybe I am," Alessandro remarked. "But I didn't regret anything."He turned his back on Alessandro and paused. He lifted his chin and gritted his teeth, "Don't ever come back here again. If you ruined my relationship with my wife, you'll pay for it.""Just make sure that you won't come back beg
Alessandro went back to the hospital feeling so drained. It's already 7AM and he feels like he's about to pass out. He was able to earn 1000 pesos after peeling onions in a restaurant last night until midnight and fishing at 3 AM. He was able to sell the fish he caught but the money he earned wasn't enough. The 1000 pesos will just be enough for food today."Alessandro, jusko ka! Saan ka ba nanggaling? Hindi ka bumalik at bat ganiyan ang hitsura mo?"Alessandro stared at Carla for a few seconds before his eyes shifted to Anastacia who's still sitting.Carla sighed. "I was able to convince her to eat last night."He nodded and smiled, still staring at his wife. "Thank you, Carla.""You should rest. You look exhausted."Alessandro grabbed the 1000 peso bill in his pocket and gave it to Carla, "Buy us food. I'll stay here with them."Tinitigan ni Carla ang 1000 pesos na iniabot ni Alessand
WHEN you lose someone dear to you, you’ll lose yourself too.Hindi akalain ni Anastacia na paglipas ng ilang araw ay tuluyang babawiin sa kaniya ang kaniyang ama. Durog na durog siya nang ianunsyo ng doktor ang mga salitang tuluyang nagpaguho sa pag-asa niya na makakasama muli ang kaniyang ama.“Time of death, 10:46 AM.”A sorrowful cries filled the whole Intensive Care Unit. Anastacia was crying her heart out helplessly while waking her father up, thinking he was just joking.Kahit kailan ay hindi nagpakita ng kahinaan sa kaniya ang kaniyang ama. Kahit kailan ay hindi rin ito nagalit sa kaniya sa kabila ng ginawa niya. She sold herself to a wealthy man just so she can buy her medicine. Kumapit siya sa patalim at hindi inalintana ang magiging kabayaran ng kaniyang kadesperadahan. She didn’t care about herself. She only wants her father to heal and live a longer life but what’s bound to happen will really happen.“Itay! Please, gumising ka! Patawarin mo ‘ko sa mga kasalanan ko. ‘Wag mo