Alessandro went back to the hospital feeling so drained. It's already 7AM and he feels like he's about to pass out. He was able to earn 1000 pesos after peeling onions in a restaurant last night until midnight and fishing at 3 AM. He was able to sell the fish he caught but the money he earned wasn't enough. The 1000 pesos will just be enough for food today.
"Alessandro, jusko ka! Saan ka ba nanggaling? Hindi ka bumalik at bat ganiyan ang hitsura mo?"Alessandro stared at Carla for a few seconds before his eyes shifted to Anastacia who's still sitting.Carla sighed. "I was able to convince her to eat last night."He nodded and smiled, still staring at his wife. "Thank you, Carla.""You should rest. You look exhausted."Alessandro grabbed the 1000 peso bill in his pocket and gave it to Carla, "Buy us food. I'll stay here with them."Tinitigan ni Carla ang 1000 pesos na iniabot ni AlessandWHEN you lose someone dear to you, you’ll lose yourself too.Hindi akalain ni Anastacia na paglipas ng ilang araw ay tuluyang babawiin sa kaniya ang kaniyang ama. Durog na durog siya nang ianunsyo ng doktor ang mga salitang tuluyang nagpaguho sa pag-asa niya na makakasama muli ang kaniyang ama.“Time of death, 10:46 AM.”A sorrowful cries filled the whole Intensive Care Unit. Anastacia was crying her heart out helplessly while waking her father up, thinking he was just joking.Kahit kailan ay hindi nagpakita ng kahinaan sa kaniya ang kaniyang ama. Kahit kailan ay hindi rin ito nagalit sa kaniya sa kabila ng ginawa niya. She sold herself to a wealthy man just so she can buy her medicine. Kumapit siya sa patalim at hindi inalintana ang magiging kabayaran ng kaniyang kadesperadahan. She didn’t care about herself. She only wants her father to heal and live a longer life but what’s bound to happen will really happen.“Itay! Please, gumising ka! Patawarin mo ‘ko sa mga kasalanan ko. ‘Wag mo
ANASTACIA was watching her husband. May kung ano rito na nagpapakaba sa kaniya. Tila ba may malalim na iniisip ang kaniyang asawa ngunit nang tinanong naman niya ito ay ngumiti ito at sinabing walang problema. Galing ito sa labas kanina at amoy sigarilyo nang bumalik. May mali talaga.Pangalawanga araw ng lamay ng kaniyang ama at narito ulit si Mike. Alam ni Anastacia na dinadamayan siya ng kaibigan pero alam niya rin na pilit nitong inaagaw ang atensyon niya tuwing lalapit sa kaniya ang asawa.Muling tinitigan ni Anastacia si Alessandro. Hindi na siya nito inalok muli ng kape. Tinanggihan niya ito dahil hindi ito maganda para sa pagbubuntis niya ngunit mukhang mali ang pagkakaintindi ng kaniyang asawa.Just when Anastacia decided to approach her husband, Mike approached her first. Kunot ang noo nito at mukhang hindi maganda ang mood.“Ana, pwede ba tayong mag-usap?” Tanong ni Mike sa seryosong tono.Saglit niyang
AGAD na sinundan ni Alessandro ang asawa dahil sa pag-aalala. Naabutan niya itong nakaupo sa paboritong upuan ng ama sa loob ng bahay. Malungkot ang mga mata nito at halatang pagod at puyat. Dahan-dahang naglakad palapit si Alessandro upang kausapin ang asawa. Alam niyang galit ito at nasasaktan dahil sa kung anong dahilan pero hindi niya kayang patagalin ang galit nito.“Bambina…”“Alessandro, I know what you have been doing for the past few days…”Natigilan si Alessandro at napatitig sa mukha ng asawa. Her beautiful face looked so sad and it hurt him.
ALESSANDRO gritted his teeth as his eyes darkened in anger after seeing his twin brother outside the house. Leonardo was looking straight into his eyes while Carla was blocking his way.“Bambina, my brother is outside. I’ll just talk to him,” Alessandro whispered to his wife.Agad na tumingin si Anastacia sa asawa saka sumulyap sa bintana. Doon ay nakita niyang nakatayo nga ang kapatid ni Alessandro na si Leonardo. Blanko ang ekspresyon ng mukha ng binata at may bakas ng sarkasmo at galit sa mga mata nito.“Is there a problem, Alessandro?”Alessandro stared at her for a while and shook his head, “It’s nothing. I’ll handle this.”Hindi kumbinsido si Anastacia ngunit tumango na lamang siya sa asawa. Mamaya niya nalang ito tatanungin pagkatapos ng pag-uusap ng magkapatid.Marahang hinaplos ni Alessandro ang pisngi ni Anastacia saka ito masuyong hinalikan sa mga labi bago tumayo at naglakad palabas.“Carla…” Alessandro called his wife’s best friend. Agad namang lumingon si Carla at tumang
ANASTACIA’S hands were shaking while holding the thick pile of money in her hands. Hindi niya alam kung ano ang dapat niyang maramdaman nang iabot sa kaniya ni Carla ang lilibuhing pera at sinabing dala ito ni Alessandro. Ayaw niyang maniwala sa ideyang pilit sumisiksik sa isipan niya. Gusto niyang maniwala na galing kay Leonardo ang perang ibinigay ng kaniyang asawa pero pilit na bumabalik sa isipan niya ang sinabi ni Mike.Malaki ang tiwala niya kay Alessandro pero sa oras ng kagipitan, hindi na mag-iisip ng matino ang isang tao. Tulad nalang ng ginawa niyang pagpapakasal kay Alessandro kapalit ng malaking halaga para maipagamot lamang ang kaniyang ama.Alessandro never did anything that harmed her or hurt her at natatakot siya na sa unang pagkakataon ay magkakasala sa kaniya ang kaniyang asawa.“A-Alessandro, where did you get this money?” Hindi naitago ni Anastacia ang nginig sa boses nang magtanong sa asawa.Alessandro remained silent, staring into her eyes. He wants to tell her
ANASTACIA kept on ignoring Alessandro. She’s trying so hard to understand his decision but she couldn’t help but get mad at him. Gusto niyang kalimutan nalang ang lahat pero hindi niya magawa. Paulit-ulit na umuukilkil sa isipan ni Anastacia na bukod sa kaniya ay may ibang nakasiping sa kama ang asawa habang kasal sila. He didn’t mean to hurt her. It was not his intention pero sa nangyari ay sobrang nasaktan si Anastacia. Hindi man sinadya ay nagawang magtaksil nito sa kaniya. Her father was the reason. She was partly the reason at hindi niya matanggap na sisirain ni Alessandro ang sarili dahil lamang sa kaniya.He’s living a wealthy life before they met. He was rich. He wasn’t used to working so hard day and night. He has his own cook. He has his own maid. He was ruling his own kingdom but now…he lost everything. All for her.Marahil ay dahil sa ipinagbubuntis niya kaya patuloy siyang nagiging emosyonal pero totoong sinisisi niya ang sarili. Alessandro won’t leave his luxury life if n
ALESSANDRO and Mike were walking towards the gate together. Sabay silang aalis matapos magpaalam kay Anastacia. Si Alessandro ay babalik na sa trabaho habang ganoon rin si Mike.“Just a moment,” Alessandro stopped Mike even before he called for a tricycle.Mike faced him with a blank face. Obviously they don't like each other. Alessandro knows that Mike likes his wife so much and Mike doesn’t want Anastacia for him. He wants her for himself and he’s still not giving up on it.“Do you really think I didn’t know about what you have been doing? Visiting my wife behind my back and trying so hard to steal her away from me?” Alessandro asked with cold eyes and icy tone.Mike laughed mockingly, “I know that you know. It’s just that I don’t care. I will take her away from you because obviously, you can’t give her a better life. You’re almost like a peasant. How can you give her the life she deserves?”Alessandro gritted his teeth. He was a leader of a syndicate and he’s ashamed of that past.
ALESSANDRO couldn’t calm himself down. He’s at work, but he kept on thinking about what Leonardo told him in his text message. The triad is now moving as his organization has been infiltrated by the authorities. An undercover cop made his way through the gates of hell and infiltrated his organization. Now his properties were at stake and even his wife was in danger. She’s married to him…legally and if he doesn't leave now, his wife would be questioned by the authorities and will end up being an accomplice to his crimes. He can’t let that happen, but leaving his wife is not an option for him either.“Hoy! Magtrabaho ka nga! ‘Wag kang patamad-tamad! Hindi porket pabor sa’yo ang may ari ay magpapakaboss ka na riyan.” A coworker interrupted Alessandro. He clenched his jaws. He’s pissed with this particular coworker of his but since he’s changing, he chose to let him get away everytime he acted like this on him.“Alessandro, is there something wrong?” A female worker, kind and concerned, a
Anastacia's POV “PAPA, bakit ang tagal mong dumating? Bakit wala ka habang lumalaki ako? Bakit ngayon ka lang, papa?” Patuloy ang pag-iyak ni Aki sa bisig ng kaniyang ama at hindi naman alam ni Alessandro kung paano patatahanin ang anak. “Akala ko wala ka na, papa. Akala ko hindi ka na babalik. Akala ko wala talaga akong papa. Bakit kasi ang tagal mong dumating? Edi sana nakita ng mga kaklase ko na magkamukha talaga tayo!” Napakagat ako ng labi habang pinagmamasdan sila. Halo-halo na ang nararamdaman ko ngayon. “Anong trabaho mo, papa? Seaman ka ba? Sino iyong lalaking kamukha mo? Kapatid mo ba siya?” Sinulyapan ako ni Alessandro na may pangungusap sa mga mata. Humihingi ng tulong dahil obvious namang hindi niya naiintindihan ang bata. “Naku! Sayang ang drama mo, Akilito. Hindi ka naiintindihan niyang ama mo,” si Carla na naroon na pala sa tabi ng mag-ama at inuusisa si Alessandro. Natigilan si Aki at hinarap si Carla. “Bingi ba siya, tita?” “Hindi siya bingi, bungol siya,” sag
Anastacia’s POV WALA akong imik habang nakaupo sa pang-isahang sofa at nakatingin sa natutulog na lalaki sa kama. Hindi pa rin ako makapaniwala na magtatagpo kaming muli pagkatapos ng ilang taon. Pagtatagpong hindi inaasahan pero tiyak kong pinagplanuhan ni Leonardo. Tutol ako sa pagkikitang ito pero hindi ko maikakaila na nagsasaya ang puso ko ngayong natatanaw ko siya. Alessandro left to protect us. Naiintindihan ko ang rason niya. Ayaw lang talagang tanggapin ng puso ko na iniwan niya ako habang buntis ako sa anak namin at pagkatapos pang mawala ng ama ko. Mahal ko siya. Sobrang mahal ko si Alessandro pero hindi ko magagawang basta nalang siyang ibalik sa buhay ko dahil alam kong mahihirapan rin kaming dalawa. Guilty pa siya at takot pa na mapahamak kami. Maya-maya ay biglang bumangon si Alessandro. Bakas sa mukha niya ang gulat habang nagpapalinga-linga sa paligid at nang tumama ang kaniyang paningin sa akin ay umawang ang kaniyang mga labi at muling namutla. Bakit ba ganoon
NANG umalingawngaw ang sigaw ko ay agad na dumating si Leonardo at gulat na gulat na napatingin sa kapatid na nakahandusay sa sahig.Hindi ko alam ang gagawin. Masyado akong natataranta at alam kong ganoon rin si Leonardo. Ano ba naman kasing drama ni Alessandro at parang nagkaepilepsy nang makita ako? Masyado ba siya g nagulat sa kagandahan ko kaya hinimatay siya? Alam ko namang mukha akong diyosa pero sobra naman yata na himatayin siya.Agad na dinaluhan ni Leonardo ang kapatid, “Alessandro!”Napakagat ako ng pang-ibabang labi habang hindi malaman ang gagawin. Malakas ang pintig ng puso ko at tarantang-taranta ako. Baka napasama ang bagsak niya. Ayokong mabalo ng maaga at ang dahilan ay hinimatay ang asawa ko nang makita ako.“A-Ayos lang ba siya?”Tiningnan ako ni Leonardo ng matalim, “He’s breathing but he’s also bleeding.”Napasinghap ako. Oo nga! Kitang-kita ko na dumudugo ang ulo niya pero nakahinga pa rin ako ng maluwag nang malamang buhay pa siya.“What did you do?” Galit na
“DAMI niyong arte!”Naningkit ang mga mata ko sa sinabi ni Leonardo. Bakas sa mukha nito ang irita at mukhang diring-diri sa narinig mula sa akin.Parang gusto ko siyang tadyakan bigla palabas ng sarili niyang kotse. Bakit ba siya nangingialam? “Ibalik mo na ‘ko sa bahay,” iritadong sabi ko habang nakasimangot.Inirapan ako ni Leonardo nang biglang nag-ingay ang cellphone niya. Sinulyapan pa ako nito na ikinataas ng kilay ko.Nang sagutin nito ang tawag ay dumagundong ang puso ko dahil sa pangalang binanggit niya.“What is it, Alessandro?”Bored na bored ang mukha ni Leonardo nang bigla nalang nanlaki ang mga mata nito at tila nataranta.“What? What did you feed her—Fine! Bring her to the hospital. I’ll be there quickly.”Nagulat ako nang paandarin ni Leonardo ang sasakyan. Dire-diretso ang walang lingon-lingon.“Teka lang, Leonardo! Saan mo ako dadalhin?”Nagtiim-bagang ito, “I have an emergency.”“Ano?” Nasapo ko ang ulo. “Ibaba mo nalang ako dito sa tabi—”“I can’t! She’s more imp
Anastacia’s POV“ANA, sino iyong lalaki kahapon, huh?”Halos bumunggo sa akin si Francis nang salubungin niya ako sa lobby ng factory na pinagtatrabahuhan ko. Isa si Francis sa may-ari ng factory na ito at hindi lingid sa kaalaman ng lahat na nanliligaw sa akin ang mayabang na lalaki. Isa sa dahilan kung bakit maraming gigil sa akin sa trabaho dahil sabi nila ay nilandi ko raw ang lalaki. Hindi nalang aminin sa mga sarili nila na mas maganda at sexy ako.“Narinig mo naman ang sinabi ni Aki kahapon, Francis.”Nagtiim-bagang ang lalaki. “Iyon ba ang ama ng batang iyon? Di hamak naman na mas guwapo at mukhang mas mayaman ako sa isang iyon. Sabihin mo nga! Bakit ka niya dinadalaw, ha? May namamagitan pa sa inyo? Ano? Pinapaasa mo lang ako?”Nangunot ang noo ko. “Malinaw kong sinabi sayo, Francis, na wala akong balak mag-entertain ng manliligaw at hindi kita pinaasa—”“Tinanggap mo ang mga regalo ko! Pinapasok mo ako sa bakuran mo. Pinaglaanan mo ako ng panahon. Alin sa mga iyon ang hindi
Anastacia’s POV NAPILITANG umalis si Francis nang hindi kami nakakapag-usap. Ang nakakatawa ay binawi niya ang mamahalin niyang bouquet at masama ang loob na umalis. Wala naman akong pakialam kahit bawiin niya iyon dahil hindi naman ako mahilig sa bulaklak. Bumalik ang paningin ko kay Leonardo nang mahina siyang natawa. “He took his gift back. Is that your type of guy?” Nangunot ang noo ko habang tinitingnan siya. “Anong pakialam mo? At bakit nandito ka?” Sinulyapan niya si Aki na bumitaw na sa kaniya at nakahawak na ngayon sa kamay ko. Panandalian akong natakot nang akalain ko na inakala ni Aki na si Leonardo ang kaniyang ama pero mukhang kilala ni Aki ang hitsura ng kaniyang ama kahit sa litrato niya lamang ito nakita. Bumaba ang tingin ni Leonardo sa paslit na nakahawak sa kamay ko. Alam kong sa unang tingin sa mukha ni Aki ay hindi maipagkakaila kung sino ang kaniyang ama. Wala naman akong balak itago si Aki kay Alessandro pero hindi pa ako handang harapin siya ngayon. Alam
“MAMA, tingnan mo kulay. Maganda!”Tinitigan ko ang batang lalaki na malaki ang ngisi sa akin. Yakap niya ang isang kuting na madungis at kulay orange. Ang mga dilaw nitong mata ay nakatingin sa akin na tila ba nagpapa-awa.Umismid ako. “Aki, pang anim na pusa mo na ‘yan!”Nagpapadyak sa lupa ang siyam na taong batang lalaki. “E mama, wala pa akong orange!”“Anong wala? Mayroon na!”“Wala, mama! Three colors kasi ‘yon. Wala pa akong orange lang.”Sinimangutan ko ang bata. Namimitas ako ng malunggay sa bakuran nang dumating ito galing eskwelahan na madungis ang damit na puti at yakap ang kuting na maputik ang mga paa.Diyos ko! Pahihirapan na naman akong maglaba ng batang ito.“Akim!”Umiling siya. “Last na ‘to, mama. Promise!”Nanliit ang mga mata ko habang tinitingnan ang nakataas niyang kanang kamay na tila namamanata.“Napakatigas ng ulo mo!”Ngumisi siya. “Thank you, mama!”Hinabol ko siya ng tingin nang pumasok siya sa loob ng bahay. Napabuntong-hininga nalang ako at tiningnan an
SITTING while handcuffed inside the interrogation room, Alessandro’s eyes were lifeless and blank. Anastacia’s last words kept on ringing inside his head. He expected her to get angry but he didn’t expect that she would kick him out of her life. It hurts. So damn much. He feels like dying wide-eyed. But what can he do? The only way to save his wife and child was to take the risk and bargain with the people who are on the right path. Justice will keep his wife and child safe. He’s willing to take the risk even if facing justice means losing everything he worked hard on.Nothing is more important than his family. He started valuing family after he lived with Anastacia and her father and friend. He treasures that little family, so he would do everything to save them.And now, here he is. Cuffed and desperate. He called the police and got himself arrested. All because he doesn’t have a choice anymore. Without his organization, he’s no match against the triad.
ALESSANDRO couldn’t calm himself down. He’s at work, but he kept on thinking about what Leonardo told him in his text message. The triad is now moving as his organization has been infiltrated by the authorities. An undercover cop made his way through the gates of hell and infiltrated his organization. Now his properties were at stake and even his wife was in danger. She’s married to him…legally and if he doesn't leave now, his wife would be questioned by the authorities and will end up being an accomplice to his crimes. He can’t let that happen, but leaving his wife is not an option for him either.“Hoy! Magtrabaho ka nga! ‘Wag kang patamad-tamad! Hindi porket pabor sa’yo ang may ari ay magpapakaboss ka na riyan.” A coworker interrupted Alessandro. He clenched his jaws. He’s pissed with this particular coworker of his but since he’s changing, he chose to let him get away everytime he acted like this on him.“Alessandro, is there something wrong?” A female worker, kind and concerned, a