Alted's Point of View Ayaw kong isipin na maling tao si Candice, dahil siya ang nagsilang kay Snow at kay Winter. Kung hindi dahil sa kaniya, hindi ko makakasama ang dalawang anghel sa buhay ko. Nang dumating si Snow at si Winter, saka ko naramdaman na kalahati ng pagkatao ko ang nabuo. Hindi mapapantayan ang galak at saya na naramdaman ko nang mabuhat ko sila sa mga bisig ko. Kahit paano, may naibigay si Candice sa akin na maganda at mabuti. Sa kabila ng mga nangyari sa amin, gusto ko pa rin siyang pasalamatan na dinala niya sa piling ko ang mga anghel na naging dahilan kung bakit mas naging pursigido akong maging mabuting tao. Inaamin kong minahal ko noon si Candice. Tunay ang pagmamahal na naramdaman ko para sa kaniya, pero naglaho iyon dahil sa mga nalaman kong kasinungalingan niya. Huli na para malaman ko na hindi totoo ang pinapakita niya sa akin. Huli na para malaman ko na may iba siyang minamahal at napilitan lamang siyang akitin ako noon dahil sa utos ng kaniyang tiyahin.
Aurora's Point of View"Mommy, do you think baby will be fine?" Inosinteng tanong ni Snow habang nakatingin pa rin sa tiyan ko.Bumaba rin doon ang tingin ko at napangiti."Yes, Baby. He'll be fine, don't worry."Mula sa pagtingin sa tiyan ko ay umangat muli ang tingin niya sa mga mata ko at sinimangutan ako."I told you, Mommy. I'm no longer a baby, I'm an Ate na. Hindi ba Winter, Mommy should call us ate? Para kapag lumabas si Baby Hunter sa tummy niya tatawagin niya rin tayong ate."Nilingon niya si Winter na ngayon ay abala sa pag-aayos ng chess board. Nag-angat ito ng tingin at tumingin sa aming dalawa bago tumango."Yes, Mommy. Snow and I are older sisters of Baby Hunter. He will call us Ate Snow and Ate Winter." Ngiti niya sa akin."And Snow, Mommy is right. Baby is safe inside her tummy. Hindi maiipit ang baby natin sa tummy ni Mommy kahit nakaupo siya kasi flexible si baby." Paliwanag ni Winter.Kumunot ang noo ni Snow."Flexible? Why? Is he a gymnast?" Naguguluhan niyang tan
Aurora's Point of View Marahil naalala niya iyong araw na nagpabili rin ako sa kaniya ng strawberry at pagkatapos kong kumain ng ilang piraso ay sumama talaga ang pakiramdam ko. Para akong naduduwal na hindi. Limang buwan na noon ang tiyan ko kaya tumigil na ang pagsusuka ko sa umaga, pero pagkatapos kong kainin iyong binili niyang strawberry ay agad na sumama ang pakiramdam ko. "Kaya ka natagalan dahil doon?" Tanong kong muli. Natawa siya ng bahagya at tumango. "Ginawan pa kita ng strawberry shake, kaya medyo natagalan nga." Mas lalong lumaki ang pagkakangiti ko. Iniisip ko noon pa lang na napakaswerte ko na kay Snow at kay Winter, ngayon naman tripleng swerte dahil sa asawa kong inuulan ako ng pagmamahal at binabaha ng pag-aalaga. Sa unang check up pa lang, sumama sila sa akin, silang tatlo nila Snow at Winter. Ayaw nilang magpaiwan lalo pa't unang check up bilang pregnant Mom. Naroon din sila nang magpa-ultrasound ako. Kitang-kita ko ang pag-aliwalas ng mga mukha nila nang s
Elizabeth's Point of View Growing up from almost perfect type of family has also a disadvantage. Siguro masyado kong ni-romanticize ang lahat ng bagay. Siguro naisip ko na hindi ganoon kakomplikado ang buhay at pag-ibig. Akala ko noon, kapag may nagustuhan ka na isang bagay, you just have to pursue it. You just have to earn it. Kagaya ng pagiging consistent na academic achiever, hangga't nag-aaral ka ng mabuti at hindi mo pinapabayaan ang pag-aaral mo ay malaki ang tyansa na palaging kasali ka sa top. O kaya naman sa trabaho, akala ko dati kapag puno ka ng pagsusumikap ay mabilis na lalapit sa iyo ang promotion. Mas mabilis na ang aangat ang puwesto at estado mo. Hangga't nagpupursige ka na matuto ay mas marami ang oportunidad na darating. But those things were just wishful thinking. I realized how cruel the world is. Hindi ibigsabihin na matalino at nag-aaral ay may pagkakataon na manguna sa klase. Hindi ibigsabihin na nagsusumikap ka't halos mabali na ang buto sa pagtat
Elizabeth's Point of ViewIt was harder than I thought. Akala ko dati, kapag ginawa kong bato ang puso ko, hindi na ako masasaktan. Hindi na ako makakaramdam ng kahit na ano.But I was wrong, sometimes, I felt weak during the times I need to be strong."The cyst on your left ovary is growing rapidly, Miss Dela Fuente. Fortunately, it's not malignant. Ibigsabihin, kahit na mabilis ang paglaki ng cyst, hindi pa rin siya maikokonsidera na isang uri ng kanser." Paliwanag ni Dra. Quijano.I remained on the bed. Ayaw kong tumayo o umupo habang pinapakinggan ang mga paliwanag niya. Nanatili naman siya sa tabi ko at tinitingnan ang monitor kung saan makikita ang resulta ng checkup ko ngayon."Pero may masamang epekto pa rin sa katawan mo ang mga bukol sa ovaries, Miss Dela Fuente. This will affect your ovulation and your capacity to get pregnant."Si Dra. Quijano ang pangalawang gynecologist na kinunsulta ko ngayong taon, dahil ayon kay Dra. Uchida na OB-GYN ko ay mas mabuting matingnan ng gy
Elizabeth's Point of ViewHow I wish I could relate to her excitement.Lumayo siya at tinitigan ako ng mariin. Ngiting-ngiti siya habang naglalaho naman ang ngiti ko sa labi.Hindi ko kayang magkunwari na ayos lang ako, ngunit mukhang hindi niya iyon napapansin dahil masyado siyang excited."I didn't know that you're back." Ngumuso siya, tila nagtatampo dahil hindi nabalitaan sa pagbabalik ko."Kailan pa? I saw your photos from Newsline Magazine! Ang ganda-ganda mo sa mga pictures. I even saw the caption on it, totoo ba na tinanggihan mo ang MayDyne na kunin ka bilang exclusive model ng brand nila?"My eyes twitch a little. International brand ang MayDyne, kaya bakas sa mukha niya ang pagkamangha na nagawa kong humindi sa alok sa akin na maging exclusive model ng brand. But that issue was already a year ago.Hanggang ngayon, malaking bagay pa rin pala sa ibang tao ang kakayahan kong tanggihan ang isang sikat na beauty brand.But what do they expect? I'm an entrepreneur, I'm a business
Elizabeth's Point of View Pumasok ako sa sasakyan at agad na nagmaneho paalis. I hate my hometown. Hindi ko gusto ang mga alaala na bumabalik sa akin kapag narito ako sa bayan na ‘to. Hindi ko gusto na makita ang mga taong nabura ko na noon sa alaala ko. Pagkatapos ng high school, sa Cebu na ako nag-aral ng kolehiyo. Kumuha ako ng Business Administration major in Management dahil gusto ko na balang araw, kahit gaano pa karami ang negosyo at mga tauhan ko, nababalanse ko ang dalawa. Nang makapagtapos ng kolehiyo, hindi pa rin ako bumalik ng San Gabriel, dahil agd akong sumunod kay Kuya Nexon sa Manila para tumulong sa mga negosyo namin sa syudad. Isang taon akong naging intern sa kompanya, hanggang sa lumipat naman ako sa mga hotel namin sa Batangas, Batanes, Isabela, at mga karatig probinsya na pinagtayuan din ng resort at hotel ng mga magulang namin. Dalawang taon kong inaral ang pamamalakad ng mga resort at hotel, habang nagtatayo ng maliliit na negosyo sa San Gabriel.
Elizabeth's Point of View I want to make an excuse. Gusto kong sabihin na naka-off ang phone ko kaya hindi talaga nila ako maco-contact. Pero alam ko na madadagdagan lamang ang mga tanong ni Nicole kapag sinabi kong nakapatay ang cellphone ko. She knows how important a communication device is. Hindi siya makukumbinsi na ini-off ko lang ang cellphone nang walang dahilan. Baka mamaya mas lalo niya pa akong intrigahin, mahihirapan lang akong magsinungaling. "Kumain na ba kayo? I can cook for our lunch, or we can just call the cafe's delivery number." Pag-iiba ko. Tinalikuran ko na sila para pumunta sa kusina at tingnan kung ano ang pwedeng lutuin para sa tanghalian. Simula nang kunin na ni Kuya Alted si Aurora, hindi na ako nagluluto sa kusina kaya hindi na muna ako bumibili sa grocery. Umu-order na lang ako ng pagkain galing sa mga fast food o restaurant. O ‘di kaya naman kumakain na lang sa labas para hindi ko na kailangan na magluto. Naramdaman ko na sumunod sila sa akin. "No
Elizabeth's Point of View"Thank you." I said to Gerald.Muling naghiyawan ang mga tao. Nagtawanan ang kalalakihan na siyang ikinakunot-noo ko, but I didn't feel offended. Naguguluhan lang ako sa kanila."Hoy, tumigil na kayo. Baka matakot si Liza, sa sunod hindi na siya magpakita sa atin." Saway ng isang dating kaklase.I guess her name was Eda?I couldn't remember clearly. But it sounds like that."Ililipat ko na lang sa ibang table si Liza, pinagkakaguluhan niyo agad. Baka maculture shock sa atin." Saad ni Juliet saka lumapit sa akin.Ngunit umiling ako.Nakakahiya kung ililipat niya pa ako ng ibang upuan."No, it's okay, Juliet. I will stay here na lang." I said.Siguro naman okay lang na makasalamuha ko sila? They're loud and nosy, but they're not a threat. They won't trigger anything inside me, I guess."Sigurado ka? May dadating pang iba. Baka maingayan ka lang sa kanila." Mahinang sabi ni Juliet sapat para ako lamang ang makarinig.Ngumiti ako sa kaniya at pilit na pinakitang
Elizabeth's Point of View As I drove down the road, i'm starting to feel agitated. Kinakabahan ako nang husto habang palapit na ang sasakyan sa pusod ng bayan. Why am I feeling nervous? this isn't the first time I attended a birthday party. May mga naging kaibigan din naman ako noong college at may mga pagkakataon na sumasama ako sa mga party. Those were just few instances but at least I tried to socialize. Wala naman pagkakaiba ang birthday na pupuntahan ko ngayon sa mga napuntahan ko noon, 'di ba? Well, the difference is that, this time the birthday party is probably composed of people I knew from San Gabriel. I sighed, feeling defeated from my own thoughts. Nang matanaw ko na ang mga pamilyar na establismento ay mas lalo lamang akong kinabahan. Nakita ko na ang ilan kong mga naging kaklase noong high school. Nakausap ko na ang ilan, kaya dapat hindi na big deal sa akin kung makikita ko silang lahat ngayong gabi. I parked my car at the parking lot of Hillside Bistro.
Elizabeth's Point of ViewSince Kuya Nexon was off to go to La Trinidad, I settled myself on the couch for the past six hours. Watching mystery and sci-fic movies on my television and just enjoying my own company.It was four in the afternoon when I received a call from Juliet.Noong una, nag-aalangan pa akong sagutin iyon dahil alam ko ang mga posibleng dahilan kung bakit siya tumatawag. But then, I remembered that I promised to catch up with them when I'm just free.Juliet is my classmate from high school. Maayos naman ang naging relasyon namin noon at wala akong maalala na may nagawa siyang matinding kasalanan sa akin, kaya nang hingin niya ang number ko ay ibinigay ko naman.Nagkita kami sa birthday party ng isa rin sa naging kaklase ko noong highschool. That's where and when she asked my number.So now, why am I hesitating again? It's just a simple call, it won't hurt."Hi." I said as I answered her call."Liza!" Masaya niyang bati mula sa kabilang linya.Kahit na hindi ko naman
Elizabeth's Point of View Every weekdays ay nasa bahay ako ni Kuya Alted para asikasuhin ang kasal nila ni Aurora, kapag weekend naman ay umuuwi ako sa San Gabriel para makapagpahinga at para asikasuhin naman ang ibang bagay. Since last week, nakauwi na si Kuya Nexon kaya may kasama na rin ako sa villa, pero madalas pa rin siyang wala dahil inaasikaso naman niya ang mga negosyo ni Papa. "Do you really need to go to La Trinidad, Kuya?" Tanong ko habang sumusunod sa kaniya papunta sa kusina. Kagigising niya lang at mukhang maghahanda ng almusal para sa kaniyang sarili. "Yes. Si Mama ang nagsuggest sa Mayor na kunin akong judge sa pageant. Nakakahiya na hindi ko sila sisiputin kung si Mama mismo ang nagsabi kay Mayor. Besides, I have to help them to look for the best town's muse. Malapit na rin kasi ang pyesta sa La Trinidad." Ngumisi siya sa akin. I wrinkled my nose in return. Palusot ka pa. Ang sabihin mo, gusto mo lang makakita ng magagandang babae. Pinaikot ko ang mga
Elizabeth's Point of ViewMy parents are product of successful arrange marriage.Dati pa man, parte na ng tradisyon ng mga mayayamang tao sa San Gabriel ang ipagkasundo ang kanilang mga anak o apo sa ibang pamilya na may maayos na pinagmulan. Rich families marry rich families in order to continue the generational wealth they want to protect and pass down.Wala akong problema sa bagay na iyon dahil simula pagkabata, namulat na ako sa ganoong tradisyon. At isa pa, kung hindi ipinagkasundo si Mama at si Papa, hindi sana kami mabubuo ni Kuya Nexon.I smiled bitterly to myself.Everytime I think about my parents love story, I felt fascinated before. Now, I felt like... uncomfortable.Paano kung sila lamang ang exception sa maayos at matagumpay na arrange marriage? Paano kung hindi lahat ng ipinagkakasundo ay nagkakasundo?I didn't intend to think about Cassy and Zychi, but suddenly their image came in to my mind. Dahan-dahan naman akong umiling para makalimutan sila."I don't want to marry
Elizabeth's Point of ViewNang malaman ko na pakakasal na si Kuya Alted at Aurora, totoong naging masaya ako. Gusto kong maikasal si Kuya Alted sa babaeng kagaya ni Aurora— mabait, may mabuting puso, at mapagpatawad.Yes, she can easily forgive.Which feels unsettling to me. But I couldn't say it loud.Siguro hindi lang ako sanay na ganoon kadali magpatawad ang tao.How could she forgive Kuya Alted so fast? I mean, when I learned about Kuya Alted trying to find Aurora, I didn't tell him that she's living with me.Kahit na magpinsan kami at mahal ko siya, hindi ko nagustuhan na pinagtabuyan niya si Aurora nang ganoon lang kadali dahil sa pride niya. Alam ko na nahirapan siyang tanggapin ang katotohanan, lalo na kung bulag siya sa bagay na iyon, pero hindi ko kayang kalimutan na lang ang mga sakripisyo ni Aurora para sa kanila— para sa kaniya at sa mga bata.Pero sa kabila ng kabutihan at sakripisyo ni Aurora, walang puso niyang pinagtabuyan ang babae na animo’y hindi niya pagsisisihan
Elizabeth's Point of ViewSiguro dahil na rin sa kahihiyan kaya hindi ko na ginustong bumalik sa baba. Pansamantala na lang muna akong nagkulong sa kuwarto hanggang sa pakiramdam ko’y tapos na silang mag-almusal sa baba. Hindi ko na kayang bumalik at magkunwari na parang hindi ko sila tinakbuhan paalis.Now, I all want is to be at the comfort of my bed. Gusto ko nang umuwi, magpahinga at matulog. Gusto ko nang bigyaan ng kapayapaan ang sarili ko, pero hindi ko rin kayang umalis na lang nang hindi nagpapaalam ng maayos kay Nicole.Argh! This is all my fault anyway.Dahil sa gulat ay napatalon nang marinig ang sunod-sunod na katok mula sa pinto."Liza?" Ang pamilyar na boses ni Cassy ang tumawag mula sa labas.Now I don't know if that's a relief.Hindi ko gustong humarap sa kaninuman, pero mas mabuti na rin na si Cassy ang kumatok at hindi si Nicole o Zychi. Mas lalong hindi si Primo.Binuksan ko ang pinto at sinilip siya, nang makita na mag-isa lang siya at walang ibang kasama ay tinit
Elizabeth's Point of View Nang mag-umaga, iritang-irita ako kay Nicole at Zychi. They're sending me weird looks like they always did when they want to say something, but couldn't. And in exchange for that, I give them the worst death glares I could muster, so they will understand that I don't appreciate them glancing at me like that. Effected naman iyon kahit paano dahil nag-iiwas sila ng tingin pero maya't maya ay ibabalik na naman ang tingin sa akin. Nakakairita. Sa hapag-kainan ay tahimik kaming lahat. Magkatabing nakaupo si Nicole at Zychie at kami naman ni Cassy ang magkatabi. Sa harap ko ay si Nicole, at katapat naman ni Cassy ang kaniyang fiancé. Nang hindi na makayanan ang ginagawa nila, ibinaba ko ang kubyertos sa pinggan at tinitigan silang mag-pinsan. Tumingin din sila sa akin, ngayon ay biglang naging tensyunado si Nicole. "What's wrong? Ayaw mo nang kumain? O gusto mo ng ibang—" "Ano ba’ng problema niyo?" Putol ko sa kaniya. Her eyes widened a fraction,
Elizabeth'sI didn't wait for Primo to come back. I know myself better than wait for him.Muli kong binuksan ang shower at mabilis na nilinis ang katawan bago naglakad pabalik sa cottage.I was dripping wet, but I don't give a d*mn. Tulog na rin naman ang mga kasama ko kaya walang magrereklamo kung umakyat ako sa cottage nang basang-basa.Bago makaakyat sa hagdan ay naalala ko ang tuwalyang naiwan sa may dalampasigan. Binalikan ko ng tingin ang parte kung saan ko iniwan ang tuwalya, nang maispatan iyon ay dali-dali akong naglakad pabalik doon para kunin iyon.May mga buhangin na kumapit sa tuwalya kaya kailangan muna iyong ipagpag.Umihip ang malamig na nahangin. Nanginig naman ang katawan ko nang hinaplos nito ang balat ko. It was eerily weird to be out here at this hour.Siguro nga ay nababaliw na ako para isipin na lumangoy sa dagat nang ganitong oras. Pero kung hindi nangialam si Primo ay baka saglit lang din naman akong lumangoy at bumalik din agad sa cottage.I just want to clea