Aurora's Point of ViewDALA marahil ng pagod kaya masyadong mahaba ang tulog ko. Mukhang hindi pa ako magigising kung hindi lang kumalam ang tiyan ko at naghahanap na ng pagkain. Sa pagmulat ko ng mga mata ang kisame ng kwarto ni Tanya ang siyang bumati sa akin. Si Tanya ang anak ni Auntie Leonora. Sa totoo lang, ngayon ko pa lang sila nakilala, ngayon lang na isinama ako ni Auntie Pacita dito sa Lanayan. Kadarating lang namin at halos isang araw ang byahe bago kami makarating kaya pagod na pagod ang katawan ko. Hindi ko alam na may kamag-anak pa pala kami, hindi ko iyon alam, ang akala ko'y sila Auntie Pacita na lang ang kamag-anak na meron ako. Bumangon ako at nagpasyang lumabas baka sakaling may makakain. Hindi na ako kumain kaninang tanghalian dahil naunahan na ako ng antok at pagod. Nasa ikalawang palapag ng bahay ang kwarto ni Tanya kaya kailangan ko pang bumaba papunta sa kusina. Sana lang may pagkain pa. Hindi pa nga ako nakakapagpalit ng damit, mamaya ay maliligo ako dahil
Aurora's Point of View"Sino kayo?"Tanging ang liwanag lamang sa malaking lampshade ang nagbibigay liwanag sa buong kwarto. Ngunit sapat iyon para makita ko ang biglang pagliyab ng galit sa kaniyang mata dahil sa tanong ko.Mas lalo pa akong kinabahan nang makita ang pagtatagis ng kaniyang bagang at tumalim ang kaniyang mata. "What now? You're going to act like you have a g*dd*mn amnesia? Do you really think that I'm a f*ck*ng m*r*n, Candice?!"Ang galit niyang boses ay parang ungol ng isang mabangis na hayop sa gitna ng kaparangan. Nakakatakot, malalim at mapanganib."H-hindi po ako si Candice." Umiling ako. Takot na sa kung ano ang gagawin niya."Hindi ko po kilala ang sinasabi niyo."Malalaki ang hakbang na lumapit siya sa akin at wala akong nagawa nang haklitin niya ang braso ko at mahigpit iyong hawakan."D*mn you! Akala mo ba makukuha mo ako sa ganiyan! Hindi ako tanga. Naiintindihan mo?"Pinilit kong baklasin ang kamay niya dahil masakit iyon."Hindi nga ho kasi ako si Candic
Aurora's Point of ViewNAG-ANGAT ako ng tingin, isang katulong ang pumasok at may dalang tray na puno ng pagkain. Matapos niya iyong ilagay sa kama ay walang imik din siyang lumabas.Kasalukuyan akong nakahilig sa may pintuan ng teresa at tinatanaw ang malawak na harden sa labas. Para lang akong ibon na nakakulong sa hawla at walang kalayaan. Apat na araw na rin simula nang kunin nila ako at ikulong sa kwartong ito. Laging may nakabantay sa labas ng silid kaya hindi ako makalabas, wala rin akong maisip na pwedeng paraan para makaalis sa lugar na ito. Kain, tulog, at pagtanaw lamang sa harden ang nagagawa ko buong araw.Para akong pinaparusahan ng langit, para akong bilanggo sa isang marangyang silid.Narinig kong bumukas ulit ang pinto pero hindi na ako nag-abalang lingunin iyon, baka isa rin sa mga katulong. Siguradong maglilinis lang iyon ng kuwarto."Ba't hindi ka pa kumakain?"Para akong tinamaan ng kidlat nang marinig ang boses na iyon. Dali-dali akong umayos ng tayo at pumihit
Aurora's Point of ViewMayaman talaga siya, kahit ang mga painting na nakasabit sa dingding talagang engrande. Hindi ko tuloy maiwasang hindi ilibot ang tingin sa kabuuan, ngayon ko lang napagtantong hindi ito simpleng bahay lang, mansyon na ito.Panay ang pagtingin ko sa paligid habang nakasunod sa kaniya. Marami rin ang mga katulong sa bahay at hindi ko na matandaan kung ilan silang lahat dahil iba-iba ang skirt na suot nila, may blue, orange, red at green. May konekta ba iyon sa trabaho nila?"Manang Osmet!" He shouted.At mula sa kung saan sumulpot ang isang matandang babae na seryoso ang ekspresyon ng mukha. Mukhang siya ang mayordoma nang lahat nang mga katulong base na rin sa awra at sa suot niyang all-black. Mukhang sixty plus na ang matandang babae dahil may pagkakulubot na rin ang balat nito sa mukha."Señorito." Bati nito sa lalaking kasama ko.Señorito? Ganon ba talaga siya tawagin ng lahat?"Dalhin mo si Candice sa harden at ituro sa kaniya ang mga dapat linisin. Pronto."
Aurora's Point of View"Have a sit." Utos niya sa akin.Hindi ko pa rin alam ang pangalan niya. Wala pa akong naririnig mula sa mga katulong maliban lang sa “señorito” na tawag sa kaniya. Kahit ang apelyido niya hindi ko rin alam.Nasa kabisera siya at parang haring nakaupo. Ngayon ko lang napansin ang maraming pagkain na nakahain sa mahabang mesa. Agad naman na kumalam ang tiyan ko nang makita ang masasarap na putahing iyon kahit hindi naman pamilyar kung anong klaseng luto iyon. Naupo ako sa upuan bago ang sa kaniya. Dahil doon kumunot ang noo niya, pero wala akong alam. Saan ba dapat ako umupo kung ganon?"Hindi ba pwedeng maghugas muna ako ng kamay bago kumain?" Malumanay at mababa ang boses ko nang itanong ko iyon sa kaniya.Saglit niya pa akong pinakatitigan at kalaunan tumango ng marahan. Agad naman akong tumayo at nagtungo sa kusina. Limang katulong ang naroon at nabigla pa sila nang makita ako, agad silang nagsitabi na para bang nakakatakot akong nilalang. Hinayaan ko na
Aurora's Point of ViewMATAGUMPAY na ngiti ang agad na kumawala sa labi ko nang matapos kong isampay ang huling kurtina. Makakapal pa naman iyon kaya mahirap labahan, hindi gaanong madumi pero masyadong madami para tapusin agad. Ang bilin ni Alted— si Alted ang masungit na lalaking iyon— tapusin ko raw ito bago magtanghali. Ngayon alam ko na ang pangalan niya dahil nang isang beses naglilinis ako ng salas narinig kong sinabi niya, "Yes, this is Alted Dela Fuente. What do you want?" Doon ko lang nalaman ang pangalan niya. Alted, parang kahit ang pangalan niya'y nagsusumigaw ng kapangyarihan at karangyaan. O sadyang ako lang ang nag-iisip no'n? Mabait naman siya sa akin kahit papaano dahil hindi niya ako sinasaktan sa pisikil na aspeto. Maliban sa araw-araw na pagsunod sa mga utos niya wala nang bago roon. Hindi niya rin ako hinahayaang makaalis ng mansyon, pero ayos na iyon sa akin, sa sobrang lawak ng sakop ng buong mansyon sapat na iyon sa akin sa buong araw para hindi mabagot. Hin
Aurora's Point of View"Candice Entrata-Dela Fuente." Bulong ko sa sarili nang makita ang pangalan na iyon sa isang envelope. Entrata ang apelyido niya? Sandoval naman ang sa akin. Ano bang kaugnayan namin sa isa't isa?Naghalungkat pa ako sa mga kabinet at tanging iyon lamang ang nakita ko at ang marriage contract na rin nila ni Alted na nakaipit sa pinakailalim ng papeles. May mga album din dito kaya nakatulong iyon sa akin. Mas marami ang solo na litrato ni Candice at may iilan na buo sila nila Alted. Napansin ko rin doon ang dalawang batang babae, iyong nakita ko noong kumakain ako. Siguro anak nila, hindi lang ako sigurado.Base sa nakikita ko sa litrato talagang sanay sa marangyang buhay si Candice, liberated kumbaga at ang pananamit ay bulgar at nakalimutan na ang salitang "konserbatibo", mahilig din siyang maglagay ng makeup sa mukha, isang tingin lang sa larawan niya halatang mapagmataas at parang hindi hahayaang pabagsakin siya ng kahit na sino. She's intimidating and sophis
Aurora's Point of ViewMAAGA akong nagising at bumaba sa kusina para ipagtimpla ng kape ang sarili. Naroon ang isang katulong at nabigla pa nang makitang maaga akong nagising."Good morning." Bati ko sa kaniya bago tumuloy para magtimpla.Hindi niya ako sinagot at hindi rin siya umimik kagaya ng palaging ginagawa ng mga katulong kapag nasa malapit nila ako kaya tahimik kami sa kusina. Nang matapos ako sa pagtimpla ng instant coffee gumawa na rin ako ng sandwich at naupo sa highstool ng island counter. Dito na lang ako mag-aalmusal."Ba't ang aga mo?" Muling subok ko.Gusto ko ng kausap, siguro naman hindi magagalit si Alted kapag nakipag-usap ako sa mga katulong niya. Wala namang masama doon."Ipagluluto ko po sila Snow at Winter ng breakfast." Sagot nito at nagsimula na ngang kumilos.Snow at Winter? Ibigsabin iyong isa ang pangalan ay Winter? Ang ganda naman noon, malamig ang mga pangalan nila. Hindi ko tuloy mapigilang hindi mapangiti."Anong lulutuin mo?" Tanong kong muli, mas pin
Elizabeth's Point of ViewMy parents are product of successful arrange marriage.Dati pa man, parte na ng tradisyon ng mga mayayamang tao sa San Gabriel ang ipagkasundo ang kanilang mga anak o apo sa ibang pamilya na may maayos na pinagmulan. Rich families marry rich families in order to continue the generational wealth they want to protect and pass down.Wala akong problema sa bagay na iyon dahil simula pagkabata, namulat na ako sa ganoong tradisyon. At isa pa, kung hindi ipinagkasundo si Mama at si Papa, hindi sana kami mabubuo ni Kuya Nexon.I smiled bitterly to myself.Everytime I think about my parents love story, I felt fascinated before. Now, I felt like... uncomfortable.Paano kung sila lamang ang exception sa maayos at matagumpay na arrange marriage? Paano kung hindi lahat ng ipinagkakasundo ay nagkakasundo?I didn't intend to think about Cassy and Zychi, but suddenly their image came in to my mind. Dahan-dahan naman akong umiling para makalimutan sila."I don't want to marry
Elizabeth's Point of ViewNang malaman ko na pakakasal na si Kuya Alted at Aurora, totoong naging masaya ako. Gusto kong maikasal si Kuya Alted sa babaeng kagaya ni Aurora— mabait, may mabuting puso, at mapagpatawad.Yes, she can easily forgive.Which feels unsettling to me. But I couldn't say it loud.Siguro hindi lang ako sanay na ganoon kadali magpatawad ang tao.How could she forgive Kuya Alted so fast? I mean, when I learned about Kuya Alted trying to find Aurora, I didn't tell him that she's living with me.Kahit na magpinsan kami at mahal ko siya, hindi ko nagustuhan na pinagtabuyan niya si Aurora nang ganoon lang kadali dahil sa pride niya. Alam ko na nahirapan siyang tanggapin ang katotohanan, lalo na kung bulag siya sa bagay na iyon, pero hindi ko kayang kalimutan na lang ang mga sakripisyo ni Aurora para sa kanila— para sa kaniya at sa mga bata.Pero sa kabila ng kabutihan at sakripisyo ni Aurora, walang puso niyang pinagtabuyan ang babae na animo’y hindi niya pagsisisihan
Elizabeth's Point of ViewSiguro dahil na rin sa kahihiyan kaya hindi ko na ginustong bumalik sa baba. Pansamantala na lang muna akong nagkulong sa kuwarto hanggang sa pakiramdam ko’y tapos na silang mag-almusal sa baba. Hindi ko na kayang bumalik at magkunwari na parang hindi ko sila tinakbuhan paalis.Now, I all want is to be at the comfort of my bed. Gusto ko nang umuwi, magpahinga at matulog. Gusto ko nang bigyaan ng kapayapaan ang sarili ko, pero hindi ko rin kayang umalis na lang nang hindi nagpapaalam ng maayos kay Nicole.Argh! This is all my fault anyway.Dahil sa gulat ay napatalon nang marinig ang sunod-sunod na katok mula sa pinto."Liza?" Ang pamilyar na boses ni Cassy ang tumawag mula sa labas.Now I don't know if that's a relief.Hindi ko gustong humarap sa kaninuman, pero mas mabuti na rin na si Cassy ang kumatok at hindi si Nicole o Zychi. Mas lalong hindi si Primo.Binuksan ko ang pinto at sinilip siya, nang makita na mag-isa lang siya at walang ibang kasama ay tinit
Elizabeth's Point of ViewNang mag-umaga, iritang-irita ako kay Nicole at Zychi. They're sending me weird looks like they always did when they want to say something, but couldn't.And in exchange for that, I give them the worst death glares I could muster, so they will understand that I don't appreciate them glancing at me like that. Effected naman iyon kahit paano dahil nag-iiwas sila ng tingin pero maya't maya ay ibabalik na naman ang tingin sa akin. Nakakairita.Sa hapag-kainan ay tahimik kaming lahat. Magkatabing nakaupo si Nicole at Zychie at kami naman ni Cassy ang magkatabi. Sa harap ko ay si Nicole, at katapat naman ni Cassy ang kaniyang fiancé.Nang hindi na makayanan ang ginagawa nila, ibinaba ko ang kubyertos sa pinggan at tinitigan silang mag-pinsan.Tumingin din sila sa akin, ngayon ay biglang naging tensyunado si Nicole."What's wrong? Ayaw mo nang kumain? O gusto mo ng ibang—""Ano ba’ng problema niyo?" Putol ko sa kaniya.Her eyes widened a fraction, and she looks con
Elizabeth'sI didn't wait for Primo to come back. I know myself better than wait for him.Muli kong binuksan ang shower at mabilis na nilinis ang katawan bago naglakad pabalik sa cottage.I was dripping wet, but I don't give a d*mn. Tulog na rin naman ang mga kasama ko kaya walang magrereklamo kung umakyat ako sa cottage nang basang-basa.Bago makaakyat sa hagdan ay naalala ko ang tuwalyang naiwan sa may dalampasigan. Binalikan ko ng tingin ang parte kung saan ko iniwan ang tuwalya, nang maispatan iyon ay dali-dali akong naglakad pabalik doon para kunin iyon.May mga buhangin na kumapit sa tuwalya kaya kailangan muna iyong ipagpag.Umihip ang malamig na nahangin. Nanginig naman ang katawan ko nang hinaplos nito ang balat ko. It was eerily weird to be out here at this hour.Siguro nga ay nababaliw na ako para isipin na lumangoy sa dagat nang ganitong oras. Pero kung hindi nangialam si Primo ay baka saglit lang din naman akong lumangoy at bumalik din agad sa cottage.I just want to clea
The party was great to be honest, but it was tiring.Sa flat bed ay magkatabing nakahiga si Cassy at Nicole. Kapwa lasing at namumula ang mga mukha.Mabuti na lamang at naiakyat pa namin si Cassy sa cottage kahit na lasing na lasing siya at ayaw na sanang magmulat ng mga mata.Tatlong bote ng Beach Bomb ang naubos namin kaya hindi na nakakapagtaka na makakatulog sila agad. Lalo na si Nicole na pilit na inubos ang natitirang alak sa container kahit na sinabi ko naman sa kaniya na mas matapang iyon. Ngunit hindi naman nakinig.Malakas pa naman ang tama ng ganoong klaseng alak.Pero ang kagandahan nito, hindi malala ang hangover kinabukasan kaya mas advantage pa rin naman.I grabbed my towel and wrapped it around my body. Hindi pa rin ako makatulog kaya nagpasya na akong lumabas saglit nang makapagpahangin.Tinulak ko ang sliding door at agad naman umihip ang malamig na hangin papasok sa loob ng cottage. Narinig kong umungol si Nicole, kaya napasulyap ako ng tingin sa kaniya. Hinila niya
Elizabeth's Point of ViewMy face hardened. Hindi ko na siya sinagot dahil walang kwenta ang mga sinasabi niya.She shouldn't assume that Primo has feelings for me. Dahil kahit kailan, hindi nagkaroon ng nararamdaman si Primo para sa akin."Pakidala na lang Kuya Nilo sa loob ng cottage, please." Pareho kaming nag-angat ng tingin ni Cassy sa pinanggalingan ng boses at nakita si Nicole na kasama ang mga katulong. Dalawang lalaki ang nagbubuhat ng airbed, samantalang nakasunod ang tatlong katulong na may dalang mga unan at comforter."I brought another set of Beach Bomb!" Excited na balita ni Nicole, saka itinaas ang tatlong bote ng iba't ibang klase ng alak para ipakita sa amin.Agad naman akong napailing.Beach Bomb tastes like an ordinary ladies drink, but little did they know... malakas ang tama nito.Sa una, parang walang nangyayari kahit na marami na ang nainom dahil late palagi ang epekto nito. At ngayon na expose pa kami sa malakas na hangin sa labas, talagang malalasing ang dal
Elizabeth's Point of View "Is it true?" Naupo si Cassy sa tabi ko, dala ang panibagong baso ng Beach Bomb. Her cheeks were red and I know it's not because of the sunburn. Kahit na nababad kami sa init ng araw kaninang hapon, hindi ganito kapula ang pisngi niya. Obviously dahil sa lasing na siya kaya namumula ang pisngi niya. Kapansin-pansin rin na namumungay na ang kaniyang mata. Sinabi ko naman sa kanila na sa loob na lang kami ng cottage uminom para hindi sila agad malasing. Pero nagpumilit si Nicole na sa labas kami para daw mas maganda ang tanawin habang nag-iinuman at nang madali lang ma-setup ang barbecue party na gusto niya. Lalo pa at bilog na bilog ngayon ang malaking buwan sa kalangitan. "What?" I looked at her for a moment and examined her face. Cassy is very pretty and I sometimes hate her angelic face. Kasi parang hindi siya gagawa ng kahit na anong kalokohan sa hitsura niyang iyan. Muli siyang sumimsim sa kaniyang inumin. "That you were Primo's first real
Elizabeth's Point of ViewI suddenly remember Khallel. Huli ko siyang nakita sa Elteko nang kasal ni First at ni Sanchel."How is he now?" Kuryuso kong tanong.Kinuha ni Nicole ang mga puting kurtina at sumulyap ng tingin sa akin. Ngumiti siya, ngunit walang emosyon ang kaniyang mga mata."I don't know. He looks okay na, but I'm not sure. Alam mo naman ‘yon, he's not comfortable to share his feelings and struggles."Tinulungan ko siya sa pagkabit ng kurtina. Dahil hindi niya abot ang mahabang stainless bar ay kailangan niyang kumuha ng tuntungan. Naghila siya ng upuan upuan. Hinawakan ko naman iyon para masigurado na hindi siya mahuhulog kapag tumutungtong na siya."Hindi na ba big deal sa kaniya ang nangyari?" I asked again.Simula nang takbuhan ni Maeve sa kasal si Khallel ay mas naging mailap na rin ang lalaki sa lahat ng tao.Siguro nahihiya din dahil naging laman na naman siya ng mga usap-usapan sa bayan.Iyon din ang naging dahilan kung bakit umalis si Madamé Sole sa San Gabriel