Aurora's Point of View Pinatay ni Sonya ang ilaw bago umalis. Nanatiling bukas ang dalawang lampshade sa sulok malapit kay Snow at lampshade sa sulok malapit kay Winter, iyon ang nagbibigay ng liwanag sa buong silid. Sinimulan ko nang suklayin ng daliri ang malambot na buhok ni Snow. Tumaligid naman siya paharap sa akin at nang sulyapan ko si Winter ay yakap niya rin ang isang unan habang nakatagilid sa direksyon namin. "Mommy?" Bigla'y tawag ni Snow. "Hmm?" "Do you love, Daddy?" Inosinte niyang tanong. Kumunot ang noo ko. Tiningnan ko siya na ngayon ay nakatingin na rin sa akin, mukhang hindi sila matutulog hangga't hindi nila iyon naitatanong. "Mommy?" Muling tawag niya. Napatitig ako sa kaniya, maliwanag ang kwarto dahil sa liwanag na galing sa lampshade kaya kitang-kita ko ang umaasang mga mata ni Snow. Ngayon lang nila ito sa akin itinanong at hindi ko rin inaasahan na magtatanong sila ng ganoon. Kinagat ko ang ibabang labi at tinimbang ang mga sasabihin. "O-oo naman."
Aurora's Point of View Kaya simula no'n, sa tuwing sinusubukan ni Uncle na buksan ang kuwarto ko, hindi na ako nagsusumbong kay Auntie. Sinisigurado ko na lamang na hindi siya makakapasok. Dahil ganoon din naman. Ako pa ang napapasama kapag nagsusumbong ako. Madalas, sinusubukan ko naman sabihin kay Auntie Pacita ang ginagawa ni Uncle, pero nababahag din ang buntot ko kapag naaalala na mas mahalaga nga pala kay Auntie ang kaniyang pamilya kumpara sa akin. Baka kung magsumbong pa ako kay Auntie, mas lalo niya lang akong pagbuhatan ng kamay. Hindi ko na kaya iyon. Nagmulat ako ng mga mata at agad na pinunasan ang mga takas na luha. Isa iyon sa bangungot ko tuwing gabi, isa iyon sa dahilan kung bakit pinangarap kong tumakas kayna Auntie Pacita noon. Kaso hindi ko magawa, wala akong mapupuntahan, hahanapin nila ako at alam kong sapilitang ibabalik sa kanila. Simula noon, hindi na ako natutulog nang mahimbing, hindi ko na magawang makapagpahinga ng maayos kahit pa pagod na pagod ako
Aurora's Point of View HINDI ko na namalayan kung anong oras bumalik sa kwarto si Alted, o kung bumalik ba siya. Dahil nang magising ako wala pa rin siya sa tabi ko. Agad kong tiningnan ang orasan sa may sidetable at nakitang alas sais pa lang ng umaga. Ang aga naman niyang nagising kung ganoon, o baka hindi siya natulog sa tabi ko? Agad na pumasok sa isip ko na baka sa salas siya natulog kaya nagmadali akong bumangon at kinalimutan nang maghilamos muna at magsipilyo. Dali-dali akong bumaba sa salas para tingnan siya roon pero wala naman. Narinig ko ang ingay sa kusina kaya diretso ang lakad ko patungo roon. Katulad kagabi, hindi ko mapigilang hindi mamangha sa katotohanan na marunong siya sa kusina. Naabutan ko siyang abala sa pagluluto. Nakasuot lang siya ng itim na sando kaya kitang-kita ang biceps at muscles niya sa braso at ilang parte sa likod. Matangkad at malaki ang katawan niya dahilan para hindi ko makita kung anong niluluto niya. Magulo pa rin ng bahagya ang kaniyang bu
Aurora's Point of View Isn't it funny? Ang mga magagandang bagay na gusto kong maranasan, mga bagay na minsan sa panaginip nakita ko na, ngayon sinasaktan ako. Sinasaktan niya habang hindi niya alam, hindi niya rin sinasadya. Muli akong napabuntong-hininga nang makita ang pagkabasag ng alon sa dalampasigan. Hindi ko na mabilang kung pang-ilang buntong-hininga na iyon, basta ang alam ko mabigat pa rin ang pakiramdam ko. Tanaw ko mula rito sa kinauupuan kong sun lounger si Snow at Winter na gumagawa ng sand castle kasama si Sonya, nakaligo na rin sila kanina kaya ngayon ang buhangin naman ang pinagtuunan nila ng pansin. Nilingon ako ni Snow at ngumiti habang si Winter naman ay nakapukos ang atensyon sa ginagawa. Hindi na ako nakalapit sa kanila dahil na rin sa bigat ng pakiramdam ko. Wala naman akong sakit pero may masakit sa akin. Hindi ko lang matukoy kung saan. Ibinaling ko ang tingin sa kaliwa at nakita ang Elteko Resort. Hindi naman iyon gaanong malayo, pwedeng lakarin lang mul
Aurora's Point of View PAGOD ako kagabi dahil sa pinaggagawa nila Snow at Winter, ilang oras kaming nasa labas ng bahay at nagkaroon ng mini barbecue party kasama si Sonya dahil wala naman si Alted. Abala siya sa biglaang problema na ibinalita sa kaniya noong umaga, naiintindihan naman namin na hindi maiiwasan na kahit sa ganitong bakasyon kailangan niya pa rin bigyan ng oras ang trabaho. Nang alas otso y media, doon lamang sila nagpaawat dahil nakaramdam na rin ng pagod. Nakakahiya naman kung si Sonya lang ang maglilinis ng mga kalat at mga gamit na inilabas namin para sa barbecue party na ipinilit ng kambal. Kaya sa huli, naunang umakyat ang dalawa at nanatili kami ni Sonya para maglinis muna at ayusin ang ilang gamit. Naroon naman ang tatlong bodyguard na dinala ni Alted kaya kahit papaano may tumulong pa sa amin. Nang matapos naman ay siyang paglabas ni Alted galing sa bahay. Sabi niya'y siya na lang ang magliligpit ng mga natitirang gamit at mukhang naghihintay ang kambal
Aurora's Point of View Nang maitulak ko ang tansong gate agad kong inilibot ang tingin at nakita sa hindi kalayuan ang pamilyar na bulto ni Alted kasama ang dalawang babae. Pwede naman namin silang anyayahan na magbreakfast sa loob kung gusto lang din naman ng mga bisita. Namataan ko ang isang bodyguard ni Alted at kagaya ng madalas nilang ginagawa, bumati siya at tumango. Tipid lang akong ngumiti at bumati rin. Narinig ko ang tawanan ng dalawang babae na para bang may sinabi si Alted na nakakatuwa. The other one is blonde, ang isa naman ay may mahabang buhok na hanggang sa bewang at bagsak na bagsak iyon pero halatang hindi natural. The blonde woman wears fitted summer dress, the other woman wears fitted croptop and ripped maong shorts. Kahit likod pa lang nila ang nakikita ko, masasabi ko na agad na magaganda ang katawan nila. Parang pangmodelo. "Well, we notice the yacht in the port last night. We already concluded that you are here for a vacation." Humagikhik ang babaen
Aurora's Point of View Nakahawak pa rin siya sa bewang ko hanggang sa balkonahe at bumitaw lang nang papasok na kami ng bahay pero hinawakan niya naman ang kamay ko nang nasa salas na kami. Nilingon niya ako at nakita ko iyon pero hindi ko pa rin siya tinitingnan. Hindi naman ako ganito noon. Hindi ako mabilis na magalit sa isang tao o sa isang bagay, at kung magalit man ako nakakaya ko rin na pakalmahin ang sarili agad. Pero ngayon parang nagliliyab pa rin ang galit sa dibdib ko lalo na kapag naaalala ko kung paanong hinaplos no'ng isang babae ang braso niya. Halatang nang-aakit! Bw*s*t talaga! Nilingon niya na naman ako nang maramdaman niyang hinihila ko ang kamay ko. Kailangan kong lumayo sa kaniya at pansamantalang kalmahin ang sarili sa kwarto dahil hindi talaga yata ako kakalma hanggang sa hindi ako napapag-isa. "May kukunin lang ako sa kwarto." Agad kong palusot. Tinitigan niya muna ako at sinuri pero blangko ang tingin ko sa kaniya at alam kong nagawa kong itago n
Aurora's Point of View TAHIMIK lang ako habang kumakain at ganoon din naman si Alted na paminsan-minsan ay tumitingin sa akin. Ganoon naman kami lagi, tahimik sa mesa kung hindi siya ang unang magsasalita, pero lagi naman siyang nakikipag-usap sa akin, kaya ngayon mas lalong nadepina ang kakaibang katahimikan sa aming dalawa dahil hindi rin siya nagsasalita. Hindi ko na rin siya sinusulyapan dahil naiirita pa rin ako. Hindi naman ako galit sa kaniya, wala siyang ginawang masama. Sadyang ako lang itong may problema at hindi ko alam kung bakit iniisip kong problema iyon. Since when? Simula pa lang alam ko na sa sarili ko kung ano ang gusto ko, kung paano ako mabubuhay bilang ako, kaso sa mundo niya hindi nababagay ang isang Aurora. Noong nasa mansyon pa kami, wala akong maramdaman na pang-iinsulto sa panlabas kong hitsura, wala akong naramdaman na pangmamaliit sa akin ng mga kasambahay malapit man sa akin o hindi. Ngayon na nasa labas na kami ng mansyon, sa mundong gina
Aurora's Point of View Siya ang unang nagbawi ng tingin upang balingan ng tingin si Elizabeth. Alted. He's here. "Pinayagan kaming sumama ni Daddy." Ani Winter. Nakita ko ang pagtango ni Elizabeth sa sinabi ni Alted na hindi ko narinig dahil sumabay si Winter. Naunang naglakad ang babae palabas, sumulyap sa amin ulit si Alted at sumunod din palabas ng bahay. Sinundan ko sila ng tingin hanggang sa maglakad sila palayo. Patungo sa pool side sa labas. Pumitik ako sa reyalidad at ibinalik ang atensyon sa dalawang prinsesita na yakap ko. "G-gusto niyong kumain? Nagbreakfast na ba kayo?" Tanong ko. Masyado pang maaga, baka hindi pa sila kumakain. Mariin ang titig sa akin ni Winter, samantalang nakangiti naman ng magaan si Snow. "Done na Mommy." Sagot ni Snow na ipinulupot muli ang dalawang kamay sa batok ko. Lumapit siya para patakan ng halik ang pisngi ko. Humagikhik siya pagkatapos. Natigilan ako, hindi dahil sa paghalik at sa paghagikhik niya, napatulala ako sa kaniya nang mai
Aurora's Point of ViewMalaki pa rin ang ngiti sa labi ni Snow nang nagmamadaling tumakbo papunta sa pinto ng bahay.Wala akong lakas para suklian ang matamis niyang ngiti, pero nang marinig ko ang boses niya, parang hinaplos ng mainit na kamay ang puso ko.Bumalot agad ang matinding kasiyahan sa sistema ko, kasabay ng pagragasa ng pangungulila sa bawat parte ng pagkatao ko, dahilan para mangilid ang luha sa mga mata ko.My heart is aching deep inside. Ang alam ko masaya ako, sobrang saya, pero bakit nakakaramdam ako ng matinding kirot sa kaibuturan ng puso ko?Sinalubong sila ni Elizabeth para pagbuksan ng pinto dahil hindi ko na magawang umalis sa kinatatayuan ko.Dire-diretso naman si Snow sa pagpasok ng bahay nang mabuksan ang pinto, hindi na niya halos tinapunan ng tingin ang kaniyang Tita Liza dahil nagmamadali siyang tumakbo papunta sa akin.She held her small arms up. Patakbo siyang lumapit at umamba ng yakap."Mommy!" She excitedly shouted.Idinipa niya ang mga kamay kaya aga
Aurora's Point of View Isinubo niya ang tinapay bago nagpatuloy. "Oo, nagkamali ka. Sabihin natin na nagsinungaling ka sa kanila, pero may ginawa ka ba na ikinasama nila? Wala naman, hindi ba? Naging mabuti ka sa kanila." Ibinaba niya muli ang pagkain at matiim akong tinitigan. "Nasaktan lang si Kuya Alted kasi huli na para malaman niya ang totoo at hindi pa iyon gaanong maliwanag sa kaniya. He was shocked to know the truth! Kahit naman ako, noong nalaman ko ang totoo, hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko. Hindi madali na tanggapin na lang iyon agad, Aurora. Naguluhan din ako." Naalala ko bigla na hindi siya agad naging mabait sa akin. Kahit na inaalagaan nila ako ni Nexon, nakikita ko pa rin sa kaniyang mga mata ang pag-aalinlangan, ang pagkamuhi, at ang pagkalito. It was hard. Kahit sa sarili ko noon, hindi ko magawang tanggapin agad na magkapatid kami ni Candice kaya magkamukhang-magkamukha kami. "If you really love my cousin, as well as the kids, hindi ba dapat na
Aurora's Point of View "We are just going to visit them, Aurora. Hindi naman tayo matutulog sa bahay ni Kuya Alted, babalik din tayo agad kapag palubog na ang araw! Or even before the sun sets!" Puno ng frustrasyon ang boses ni Elizabeth. Tiningnan ko siya at nagbuntong-hininga. Sumunod siya sa akin nang pumasok ako sa kusina. Hindi maipinta ang kaniyang mukha at halatang nasira na ang kaniyang umaga dahil sa patuloy kong pagtanggi. Gusto ko naman e, gustong-gusto kong sumama, pero hindi ko pa kaya. Kahit anong pilit ko sa sarili. Kahit akong kumbinsi ko. Naduduwag pa rin ako. Maisip ko pa lang na makikita ko si Alted sa bahay niya kapag bumisita kami ngayong araw ay para na akong binubuhusan ng malamig na tubig. Wala akong mukhang ihaharap sa kaniya. Ayaw ko rin pahirapan ang mga bata. Naiintindihan ko ang galit ni Alted sa akin. Naiintindihan ko kung hanggang ngayon ay galit pa rin siya sa akin. Wala nang dahilan para tanggapin niya ako sa pamamahay niya. Sabihin man natin na
Aurora's Point of ViewHapon nang makabawi ako sa lahat ng pagkakatulala at pagkawala sa sarili. Ang dami kong iniisip, dahilan para mapagod na lamang ako at walang magawa sa buong maghapon.Alas kuatro y media nang bumaba ako at maabutan sa sala si Elizabeth na mag-isang nanonood ng romantic movie.Nag-order pa siya ng dalawang pizza na ngayon ay nakapatong sa coffee table kasama ang popcorn at juice. Napailing ako sa sarili. Akala ko nasa taas siya at nagkukulong sa kuwarto.Lumapit ako at tumabi sa kaniya sa pagkakaupo sa mahabang sofa. Saglit niya akong nilingon at ibinalik din agad ang tingin sa flatscreen.“What happened to your eyes?” Tanong niya, ngunit ang mga mata ay nakapako na sa television.Hindi ko siya sinagot.Umupo ako sa kabilang dulo. Siya naman ay nakaupo rin sa kabilang dulo ng sofa. Ang kaniyang mga paa ay nakapatong sa sofa, bahagya siyang nakaharap sa akin, ngunit ang kaniyang ulo ay nakatutok sa flatscreen.“Get yourself some pizza.” Aniya.Iniabot niya sa aki
Aurora's Point of View I shifted on my seat. Ngayon ko lang din napansin na halos hindi na ako humihinga dahil sa pakikinig sa kaniya. "Nabuntis niya si Candice, but she didn't really love him. She has a lover in Lanayan. Iyong kababata niya, kaya ayaw niyang dito magpakasal para hindi malaman ng lalaking iyon na kasal na siya kay Kuya Alted. Pero sa huli, nalaman din ng lalaki, ang Auntie mismo ni Candice ang nagsabi do’n sa lalaki kaya ayon," umiling siya. "Nagpakamatay." Patuloy siya sa pag-iling. "Nasa ibang bansa pa no'n sila Kuya Alted, kaya nang makauwi, huli na nang nalaman ni Candice. Then everything turned out complicated. Sinisi niya si Kuya Alted sa lahat. Muntik niya pang ipalaglag sila Snow at Winter dahil sa galit na nararamdaman dahil sa pagpapakamatay no’ng lalaki. Mas lalo pa akong nagalit sa kaniya kasi lumabas lang na hindi niya naman pinakasalan si Kuya Alted dahil gusto niya, pinakasalan niya alang-alang sa pera. Goodness!" Naramdaman kong lumalamig na ang ga
Aurora's Point of View"Twelve years old lang siya no’n nang mangyari ang aksidente. Tita Dem and Tito Astren didn't make it. They were declared dead on arrival. Si Kuya Alted lang ang nakaabot sa ospital." Humina ang kaniyang boses at tuluyan siyang nagpakawala ng malalim na buntong-hininga."It was hard for him. Bata pa siya masyado para maiwan mag-isa. Kaya dinala siya ni Papa sa bahay noon para sa amin muna tumira hanggang sa gusto niya. Maraming naiwan na ari-arian at negosyo sila Tito Astren kaya si Papa muna ang humawak no’n habang hinihintay si Kuya Alted na makapagtapos, dahil siya lang naman ang magmamana ng lahat sa huli. Si Papa at Mama muna ang kumupkop at tumayong magulang sa kaniya."Marahil, iyon din ang rason kung bakit sobrang lapit ni Alted kay Elizabeth at kay Nexon. Magkakasama pala silang lumaki."Madalas, nakikita ko siyang umiiyak ng tahimik sa kaniyang kuwarto. Bata pa ako masyado para mapansin ang mga problema ng ibang tao, pero sa tuwing nakikita ko siyang u
Aurora's Point of ViewAlas nuebe nang gabi nang bumaba ako sa kusina para magtimpla ng gatas. Madalas, nahihirapan akong makatulog lalo na kung marami ang iniisip. Kaya bumababa ako para magtimpla ng gatas.Matatanaw mula sa dining area ang malaking swimming pool sa labas. Bago dumiretso sa kusina, nasulyapan ko ang pamilyar na pigura ni Elizabeth na nakatayo malapit sa pool.Mukhang may kausap siya dahil hawak niya ang kaniyang cellphone malapit sa tainga.Saglit na kumunot ang noo ko nang makitang pabalik-balik siya, tila hindi mapakali.Baka may problema?Kaysa tumuloy sa kusina, dumiretso ako sa double doors para lumabas ng bahay. Aligaga masyado si Elizabeth, baka mayroong problema."Of course not, Kuya!"Hindi marinig mula sa loob ang kaniyang boses, pero ngayon na nasa labas na ako'y napuno agad ng galit niyang tono ang pandinig ko."Why is it that it's my fault now? Masisisi mo ba ako kung nagalit din ako sa ginawa niya do’n sa tao? He was unfair! Dapat lang na may makuha siy
Aurora's Point of View "No, it's okay." Maagap na tugon ni Deo. Seryoso ang ekspresyon ng kaniyang mukha. "Virginia is just messing around, Aurora. I'm sorry." Dagdag niya. "She really likes to sell me around like a pizza." I awkwardly smiled at him. Hindi ko alam kung seryoso siya o hindi, pero ayaw kong makipag-date na lang ng ganoon. Kahit pa biro lang ni Virginia, mas mabuti nang malinaw sa amin. Marahan na tumawa si Virginia. "Ang hina mo talaga sa babae, Deo." Tumawa rin si Elizabeth. Hindi ko alam kung ano ang nakakatawa sa nangyari. "We have to go. Mauna na kami sa inyo." Paalam ni Elizabeth. Nilingon niya ako at tumango. Naglakad kami paalis, ngunit sa may pinto pala naghihintay ang sales lady na may dalang limang paper bag. "Thank you for purchasing, Miss Dela Fuente." Nakangiting sabi ng sales lady. Tinanggap ni Elizabeth ang paper bags at tumango. Lumabas kami sa store. Dala ko ang mga pinamili niya para sa kambal, samantalang dala naman niya ang mga bagong pape