Aurora's Point of View PAGOD ako kagabi dahil sa pinaggagawa nila Snow at Winter, ilang oras kaming nasa labas ng bahay at nagkaroon ng mini barbecue party kasama si Sonya dahil wala naman si Alted. Abala siya sa biglaang problema na ibinalita sa kaniya noong umaga, naiintindihan naman namin na hindi maiiwasan na kahit sa ganitong bakasyon kailangan niya pa rin bigyan ng oras ang trabaho. Nang alas otso y media, doon lamang sila nagpaawat dahil nakaramdam na rin ng pagod. Nakakahiya naman kung si Sonya lang ang maglilinis ng mga kalat at mga gamit na inilabas namin para sa barbecue party na ipinilit ng kambal. Kaya sa huli, naunang umakyat ang dalawa at nanatili kami ni Sonya para maglinis muna at ayusin ang ilang gamit. Naroon naman ang tatlong bodyguard na dinala ni Alted kaya kahit papaano may tumulong pa sa amin. Nang matapos naman ay siyang paglabas ni Alted galing sa bahay. Sabi niya'y siya na lang ang magliligpit ng mga natitirang gamit at mukhang naghihintay ang kambal
Aurora's Point of View Nang maitulak ko ang tansong gate agad kong inilibot ang tingin at nakita sa hindi kalayuan ang pamilyar na bulto ni Alted kasama ang dalawang babae. Pwede naman namin silang anyayahan na magbreakfast sa loob kung gusto lang din naman ng mga bisita. Namataan ko ang isang bodyguard ni Alted at kagaya ng madalas nilang ginagawa, bumati siya at tumango. Tipid lang akong ngumiti at bumati rin. Narinig ko ang tawanan ng dalawang babae na para bang may sinabi si Alted na nakakatuwa. The other one is blonde, ang isa naman ay may mahabang buhok na hanggang sa bewang at bagsak na bagsak iyon pero halatang hindi natural. The blonde woman wears fitted summer dress, the other woman wears fitted croptop and ripped maong shorts. Kahit likod pa lang nila ang nakikita ko, masasabi ko na agad na magaganda ang katawan nila. Parang pangmodelo. "Well, we notice the yacht in the port last night. We already concluded that you are here for a vacation." Humagikhik ang babaen
Aurora's Point of View Nakahawak pa rin siya sa bewang ko hanggang sa balkonahe at bumitaw lang nang papasok na kami ng bahay pero hinawakan niya naman ang kamay ko nang nasa salas na kami. Nilingon niya ako at nakita ko iyon pero hindi ko pa rin siya tinitingnan. Hindi naman ako ganito noon. Hindi ako mabilis na magalit sa isang tao o sa isang bagay, at kung magalit man ako nakakaya ko rin na pakalmahin ang sarili agad. Pero ngayon parang nagliliyab pa rin ang galit sa dibdib ko lalo na kapag naaalala ko kung paanong hinaplos no'ng isang babae ang braso niya. Halatang nang-aakit! Bw*s*t talaga! Nilingon niya na naman ako nang maramdaman niyang hinihila ko ang kamay ko. Kailangan kong lumayo sa kaniya at pansamantalang kalmahin ang sarili sa kwarto dahil hindi talaga yata ako kakalma hanggang sa hindi ako napapag-isa. "May kukunin lang ako sa kwarto." Agad kong palusot. Tinitigan niya muna ako at sinuri pero blangko ang tingin ko sa kaniya at alam kong nagawa kong itago n
Aurora's Point of View TAHIMIK lang ako habang kumakain at ganoon din naman si Alted na paminsan-minsan ay tumitingin sa akin. Ganoon naman kami lagi, tahimik sa mesa kung hindi siya ang unang magsasalita, pero lagi naman siyang nakikipag-usap sa akin, kaya ngayon mas lalong nadepina ang kakaibang katahimikan sa aming dalawa dahil hindi rin siya nagsasalita. Hindi ko na rin siya sinusulyapan dahil naiirita pa rin ako. Hindi naman ako galit sa kaniya, wala siyang ginawang masama. Sadyang ako lang itong may problema at hindi ko alam kung bakit iniisip kong problema iyon. Since when? Simula pa lang alam ko na sa sarili ko kung ano ang gusto ko, kung paano ako mabubuhay bilang ako, kaso sa mundo niya hindi nababagay ang isang Aurora. Noong nasa mansyon pa kami, wala akong maramdaman na pang-iinsulto sa panlabas kong hitsura, wala akong naramdaman na pangmamaliit sa akin ng mga kasambahay malapit man sa akin o hindi. Ngayon na nasa labas na kami ng mansyon, sa mundong gina
Aurora's Point of View Nadaanan ko sa salas sila Snow at Winter kasama si Sonya na naglalaro ng boardgame. Hindi na nila ako napansin dahil nakatutok ang buo nilang atensyon sa nilalaro nila. Nang makarating ako sa kwarto agad ko iyong ni-lock at napabuntong-hininga. Hinawakan ko rin ang basang parte sa damit ko at napailing. Dire-diretso kong tinahak ang walk-in closet at binuksan iyon para maghanap ng pwedeng ipampalit. Sa kanan ay mga damit at ilang pamalit ni Alted at sa kanan naman ay ang akin. Mas marami ang t-shirt at pambahay na damit ang dinala ko, iyong mga gusto kong damit, pero may ilan din naman akong dinala na damit ni Candice. At katulad ng plano ko, hindi ko pinansin ang mga normal na damit na isinusuot ko. Bagkus kumuha ako ng sleeveless na damit at nang tingnan ko pa iyon mukhang mababa ang neckline no’n. Hindi ako magaling sa mga pangalan ng ganitong mga damit at anong klaseng kasuotan ito pero sigurado akong pang-summer iyon kaya nga dinala ko. Ilan la
Aurora's Point of View "Mommy looks pretty, right Daddy?" Nangingiting saad ni Snow nang makita ang paninitig ni Alted sa akin. Walang isinagot si Alted, inilipat niya lang ang tingin kay Snow at tipid na ngumiti bago kumuha ng upuan palapit sa mesa. Si Winter naman ay nasa tabi ko na kaya naupo na rin ako sa upuang nasa malapit sa akin. Kung kanina naiirita ako sa kaniya, ngayon maayos na kahit paano ang mood ko. Syempre, nariyan si Snow at si Winter. Kahit pa yata gaano kasira ang araw ko kapag makita ko sila at ngitian nila ako malulusaw agad ang kahit na anong negatibong nararamdaman. "Mommy? You really know how to play?" Kinalabit ni Winter ang braso ko dahilan para mapatingin ako sa kaniya at agad na ngumiti. Kinindatan ko siya bilang sagot at bumaling kay Alted na ngayon ay tapos nang ayusin ang chess board. "Daddy knows how to play, matatalo namin kayo." Nangingiting sbi ni Snow sa amin at bumaling naman kay Alted sa huli. "’Di ba, Daddy? I'm sure we can bet
Aurora's Point of View I WATCHED how Snow and Winter peacefully fall asleep after dinner. This time I didn't sing for them, nagkwento lang ako ng mga alam kong kwentong pambata at nang matapos ako doon naman ang pagtulog nila. Ang makasama si Snow at si Winter, iyon ang nagpapagaan sa kalooban ko. Makita ko lang sila kahit pagod ako o sira ang araw ko, nakakalimutan ko iyon agad. Minsan naiisip ko, ang swerte ni Candice. Ang swerte niya sa buhay. Nasa kaniya na ang lahat, pamilyang masaya, mga anak na papangarapin ng ibang mag-asawa, asawa na maalaga at buhay na hindi naghihirap. Dati isa lang naman ang gusto ko, ang tumakas sa buhay na mayroon ako at maging malaya. Pumunta sa ibang lugar, magtrabaho at maging masaya. I dreamt for a peaceful and happy life. Ang buhay ko ngayon, ang buhay ni Candice na hinihiram ko, ito ang buhay na gusto kong maranasan. Ilang minuto pa ang itinagal ko sa kanilang kwarto bago nagpasyang lumabas para pumunta sa kwarto. Wala roon si Alted ka
Aurora's Point of View Kinagat ko ang ibabang labi nang maramdaman ang paghapit niya pa sa akin lalo. Those small kisses turned into wet kisses. Wala sa sariling napakapit ako sa braso niya dahil sa kakaibang sensasyon na dulot ng mga halik niya, kung magpapatuloy iyon hindi ko na alam kung makakaya ko pa ba. Tumigil siya saglit at nag-angat ng tingin. Binuksan ko ang mapupungay kong mga mata at nagsalubong ang tingin namin dahilan para mas lumiyab ang init na unti-unti akong tinutupok. God, save from this temptation. Ngunit tuluyan akong nawala sa tamang kapit ng reyalidad nang lumapat ang kaniyang labi sa labi ko at walang pag-aalinlangan na inangkin iyon. My lips tremble with the soft brush of his lips. Humigpit ang kapit ko sa sleeve ng kaniyang damit para humanap ng pwedeng kakapitan dahil pakiramdam ko mahuhulog ako ng wala sa oras. He made his move inside my mouth without difficulty. Impit akong napaungol nang maramdaman ang kakaibang init na gumapang sa kaibutura
Elizabeth's Point of View"Thank you." I said to Gerald.Muling naghiyawan ang mga tao. Nagtawanan ang kalalakihan na siyang ikinakunot-noo ko, but I didn't feel offended. Naguguluhan lang ako sa kanila."Hoy, tumigil na kayo. Baka matakot si Liza, sa sunod hindi na siya magpakita sa atin." Saway ng isang dating kaklase.I guess her name was Eda?I couldn't remember clearly. But it sounds like that."Ililipat ko na lang sa ibang table si Liza, pinagkakaguluhan niyo agad. Baka maculture shock sa atin." Saad ni Juliet saka lumapit sa akin.Ngunit umiling ako.Nakakahiya kung ililipat niya pa ako ng ibang upuan."No, it's okay, Juliet. I will stay here na lang." I said.Siguro naman okay lang na makasalamuha ko sila? They're loud and nosy, but they're not a threat. They won't trigger anything inside me, I guess."Sigurado ka? May dadating pang iba. Baka maingayan ka lang sa kanila." Mahinang sabi ni Juliet sapat para ako lamang ang makarinig.Ngumiti ako sa kaniya at pilit na pinakitang
Elizabeth's Point of View As I drove down the road, i'm starting to feel agitated. Kinakabahan ako nang husto habang palapit na ang sasakyan sa pusod ng bayan. Why am I feeling nervous? this isn't the first time I attended a birthday party. May mga naging kaibigan din naman ako noong college at may mga pagkakataon na sumasama ako sa mga party. Those were just few instances but at least I tried to socialize. Wala naman pagkakaiba ang birthday na pupuntahan ko ngayon sa mga napuntahan ko noon, 'di ba? Well, the difference is that, this time the birthday party is probably composed of people I knew from San Gabriel. I sighed, feeling defeated from my own thoughts. Nang matanaw ko na ang mga pamilyar na establismento ay mas lalo lamang akong kinabahan. Nakita ko na ang ilan kong mga naging kaklase noong high school. Nakausap ko na ang ilan, kaya dapat hindi na big deal sa akin kung makikita ko silang lahat ngayong gabi. I parked my car at the parking lot of Hillside Bistro.
Elizabeth's Point of ViewSince Kuya Nexon was off to go to La Trinidad, I settled myself on the couch for the past six hours. Watching mystery and sci-fic movies on my television and just enjoying my own company.It was four in the afternoon when I received a call from Juliet.Noong una, nag-aalangan pa akong sagutin iyon dahil alam ko ang mga posibleng dahilan kung bakit siya tumatawag. But then, I remembered that I promised to catch up with them when I'm just free.Juliet is my classmate from high school. Maayos naman ang naging relasyon namin noon at wala akong maalala na may nagawa siyang matinding kasalanan sa akin, kaya nang hingin niya ang number ko ay ibinigay ko naman.Nagkita kami sa birthday party ng isa rin sa naging kaklase ko noong highschool. That's where and when she asked my number.So now, why am I hesitating again? It's just a simple call, it won't hurt."Hi." I said as I answered her call."Liza!" Masaya niyang bati mula sa kabilang linya.Kahit na hindi ko naman
Elizabeth's Point of View Every weekdays ay nasa bahay ako ni Kuya Alted para asikasuhin ang kasal nila ni Aurora, kapag weekend naman ay umuuwi ako sa San Gabriel para makapagpahinga at para asikasuhin naman ang ibang bagay. Since last week, nakauwi na si Kuya Nexon kaya may kasama na rin ako sa villa, pero madalas pa rin siyang wala dahil inaasikaso naman niya ang mga negosyo ni Papa. "Do you really need to go to La Trinidad, Kuya?" Tanong ko habang sumusunod sa kaniya papunta sa kusina. Kagigising niya lang at mukhang maghahanda ng almusal para sa kaniyang sarili. "Yes. Si Mama ang nagsuggest sa Mayor na kunin akong judge sa pageant. Nakakahiya na hindi ko sila sisiputin kung si Mama mismo ang nagsabi kay Mayor. Besides, I have to help them to look for the best town's muse. Malapit na rin kasi ang pyesta sa La Trinidad." Ngumisi siya sa akin. I wrinkled my nose in return. Palusot ka pa. Ang sabihin mo, gusto mo lang makakita ng magagandang babae. Pinaikot ko ang mga
Elizabeth's Point of ViewMy parents are product of successful arrange marriage.Dati pa man, parte na ng tradisyon ng mga mayayamang tao sa San Gabriel ang ipagkasundo ang kanilang mga anak o apo sa ibang pamilya na may maayos na pinagmulan. Rich families marry rich families in order to continue the generational wealth they want to protect and pass down.Wala akong problema sa bagay na iyon dahil simula pagkabata, namulat na ako sa ganoong tradisyon. At isa pa, kung hindi ipinagkasundo si Mama at si Papa, hindi sana kami mabubuo ni Kuya Nexon.I smiled bitterly to myself.Everytime I think about my parents love story, I felt fascinated before. Now, I felt like... uncomfortable.Paano kung sila lamang ang exception sa maayos at matagumpay na arrange marriage? Paano kung hindi lahat ng ipinagkakasundo ay nagkakasundo?I didn't intend to think about Cassy and Zychi, but suddenly their image came in to my mind. Dahan-dahan naman akong umiling para makalimutan sila."I don't want to marry
Elizabeth's Point of ViewNang malaman ko na pakakasal na si Kuya Alted at Aurora, totoong naging masaya ako. Gusto kong maikasal si Kuya Alted sa babaeng kagaya ni Aurora— mabait, may mabuting puso, at mapagpatawad.Yes, she can easily forgive.Which feels unsettling to me. But I couldn't say it loud.Siguro hindi lang ako sanay na ganoon kadali magpatawad ang tao.How could she forgive Kuya Alted so fast? I mean, when I learned about Kuya Alted trying to find Aurora, I didn't tell him that she's living with me.Kahit na magpinsan kami at mahal ko siya, hindi ko nagustuhan na pinagtabuyan niya si Aurora nang ganoon lang kadali dahil sa pride niya. Alam ko na nahirapan siyang tanggapin ang katotohanan, lalo na kung bulag siya sa bagay na iyon, pero hindi ko kayang kalimutan na lang ang mga sakripisyo ni Aurora para sa kanila— para sa kaniya at sa mga bata.Pero sa kabila ng kabutihan at sakripisyo ni Aurora, walang puso niyang pinagtabuyan ang babae na animo’y hindi niya pagsisisihan
Elizabeth's Point of ViewSiguro dahil na rin sa kahihiyan kaya hindi ko na ginustong bumalik sa baba. Pansamantala na lang muna akong nagkulong sa kuwarto hanggang sa pakiramdam ko’y tapos na silang mag-almusal sa baba. Hindi ko na kayang bumalik at magkunwari na parang hindi ko sila tinakbuhan paalis.Now, I all want is to be at the comfort of my bed. Gusto ko nang umuwi, magpahinga at matulog. Gusto ko nang bigyaan ng kapayapaan ang sarili ko, pero hindi ko rin kayang umalis na lang nang hindi nagpapaalam ng maayos kay Nicole.Argh! This is all my fault anyway.Dahil sa gulat ay napatalon nang marinig ang sunod-sunod na katok mula sa pinto."Liza?" Ang pamilyar na boses ni Cassy ang tumawag mula sa labas.Now I don't know if that's a relief.Hindi ko gustong humarap sa kaninuman, pero mas mabuti na rin na si Cassy ang kumatok at hindi si Nicole o Zychi. Mas lalong hindi si Primo.Binuksan ko ang pinto at sinilip siya, nang makita na mag-isa lang siya at walang ibang kasama ay tinit
Elizabeth's Point of View Nang mag-umaga, iritang-irita ako kay Nicole at Zychi. They're sending me weird looks like they always did when they want to say something, but couldn't. And in exchange for that, I give them the worst death glares I could muster, so they will understand that I don't appreciate them glancing at me like that. Effected naman iyon kahit paano dahil nag-iiwas sila ng tingin pero maya't maya ay ibabalik na naman ang tingin sa akin. Nakakairita. Sa hapag-kainan ay tahimik kaming lahat. Magkatabing nakaupo si Nicole at Zychie at kami naman ni Cassy ang magkatabi. Sa harap ko ay si Nicole, at katapat naman ni Cassy ang kaniyang fiancé. Nang hindi na makayanan ang ginagawa nila, ibinaba ko ang kubyertos sa pinggan at tinitigan silang mag-pinsan. Tumingin din sila sa akin, ngayon ay biglang naging tensyunado si Nicole. "What's wrong? Ayaw mo nang kumain? O gusto mo ng ibang—" "Ano ba’ng problema niyo?" Putol ko sa kaniya. Her eyes widened a fraction,
Elizabeth'sI didn't wait for Primo to come back. I know myself better than wait for him.Muli kong binuksan ang shower at mabilis na nilinis ang katawan bago naglakad pabalik sa cottage.I was dripping wet, but I don't give a d*mn. Tulog na rin naman ang mga kasama ko kaya walang magrereklamo kung umakyat ako sa cottage nang basang-basa.Bago makaakyat sa hagdan ay naalala ko ang tuwalyang naiwan sa may dalampasigan. Binalikan ko ng tingin ang parte kung saan ko iniwan ang tuwalya, nang maispatan iyon ay dali-dali akong naglakad pabalik doon para kunin iyon.May mga buhangin na kumapit sa tuwalya kaya kailangan muna iyong ipagpag.Umihip ang malamig na nahangin. Nanginig naman ang katawan ko nang hinaplos nito ang balat ko. It was eerily weird to be out here at this hour.Siguro nga ay nababaliw na ako para isipin na lumangoy sa dagat nang ganitong oras. Pero kung hindi nangialam si Primo ay baka saglit lang din naman akong lumangoy at bumalik din agad sa cottage.I just want to clea