Aurora's Point of View "Mommy looks pretty, right Daddy?" Nangingiting saad ni Snow nang makita ang paninitig ni Alted sa akin. Walang isinagot si Alted, inilipat niya lang ang tingin kay Snow at tipid na ngumiti bago kumuha ng upuan palapit sa mesa. Si Winter naman ay nasa tabi ko na kaya naupo na rin ako sa upuang nasa malapit sa akin. Kung kanina naiirita ako sa kaniya, ngayon maayos na kahit paano ang mood ko. Syempre, nariyan si Snow at si Winter. Kahit pa yata gaano kasira ang araw ko kapag makita ko sila at ngitian nila ako malulusaw agad ang kahit na anong negatibong nararamdaman. "Mommy? You really know how to play?" Kinalabit ni Winter ang braso ko dahilan para mapatingin ako sa kaniya at agad na ngumiti. Kinindatan ko siya bilang sagot at bumaling kay Alted na ngayon ay tapos nang ayusin ang chess board. "Daddy knows how to play, matatalo namin kayo." Nangingiting sbi ni Snow sa amin at bumaling naman kay Alted sa huli. "’Di ba, Daddy? I'm sure we can bet
Aurora's Point of View I WATCHED how Snow and Winter peacefully fall asleep after dinner. This time I didn't sing for them, nagkwento lang ako ng mga alam kong kwentong pambata at nang matapos ako doon naman ang pagtulog nila. Ang makasama si Snow at si Winter, iyon ang nagpapagaan sa kalooban ko. Makita ko lang sila kahit pagod ako o sira ang araw ko, nakakalimutan ko iyon agad. Minsan naiisip ko, ang swerte ni Candice. Ang swerte niya sa buhay. Nasa kaniya na ang lahat, pamilyang masaya, mga anak na papangarapin ng ibang mag-asawa, asawa na maalaga at buhay na hindi naghihirap. Dati isa lang naman ang gusto ko, ang tumakas sa buhay na mayroon ako at maging malaya. Pumunta sa ibang lugar, magtrabaho at maging masaya. I dreamt for a peaceful and happy life. Ang buhay ko ngayon, ang buhay ni Candice na hinihiram ko, ito ang buhay na gusto kong maranasan. Ilang minuto pa ang itinagal ko sa kanilang kwarto bago nagpasyang lumabas para pumunta sa kwarto. Wala roon si Alted ka
Aurora's Point of View Kinagat ko ang ibabang labi nang maramdaman ang paghapit niya pa sa akin lalo. Those small kisses turned into wet kisses. Wala sa sariling napakapit ako sa braso niya dahil sa kakaibang sensasyon na dulot ng mga halik niya, kung magpapatuloy iyon hindi ko na alam kung makakaya ko pa ba. Tumigil siya saglit at nag-angat ng tingin. Binuksan ko ang mapupungay kong mga mata at nagsalubong ang tingin namin dahilan para mas lumiyab ang init na unti-unti akong tinutupok. God, save from this temptation. Ngunit tuluyan akong nawala sa tamang kapit ng reyalidad nang lumapat ang kaniyang labi sa labi ko at walang pag-aalinlangan na inangkin iyon. My lips tremble with the soft brush of his lips. Humigpit ang kapit ko sa sleeve ng kaniyang damit para humanap ng pwedeng kakapitan dahil pakiramdam ko mahuhulog ako ng wala sa oras. He made his move inside my mouth without difficulty. Impit akong napaungol nang maramdaman ang kakaibang init na gumapang sa kaibutura
Aurora's Point of View Papasok si Alted panigurado, magtatabi kami. Tatabi kaya siya? Kaysa kabahan pa sa isipin na pwedeng tumabi siya sa akin ngayon at mas nakakahiya iyon, ay parang mas na-curious pa ako kung tatabi ba talaga siya sa akin. Iyon ang matagal ko ng tanong noon, kung saan ba siya natutulog. Laging ako ang nauunang matulog noong mga nagdaang gabi kaya hindi ko siya nakikitang tumatabi sa akin. Pagkakagising ko naman walang gusot sa tabi ko at wala na siya sa kwarto. Noon, naiisip ko baka sa salas siya natutulog pero sabi ni Sonya umaakyat naman daw si Alted sa kwarto kapag matutulog na. Ibigsabihin tumatabi siya sa akin. Pero bakit hindi ko maramdaman ang presensya niya sa tabi ko? Sanay ako na walang katabi kapag natutulog kaya alam ko kung may katabi ako, nagigising ako kapag may naglilikot sa tabi ko, para iyong instant reaction kapag may nakahiga sa tabi ko... ang magising agad. Kaso nitong mga nagdaang gabi mahimbing ang tulog ko at wala naman akong napapans
Aurora's Point of View "What is the smallest room in the world, Daddy?" Smug ang ngiti ni Winter nang balingan niya ang ama na ngayon ay katabi si Snow sa sun lounger na kinauupuan nila. Kinagat ko ang ibabang labi bago sumimsim sa watermelon shake na ginawa ko kanina. Gusto ko pa sanang matawa nang makitang seryoso ang mukha ni Alted sa tanong ni Winter. "I know that!" Singit naman ni Snow at bumulong sa ama. "Locker?" Alted voiced out uncertain. Tumawa si Winter habang umiiling. "It isn't a room, Dad." Pagtatama pa nito. Nagsalubong ang kilay ni Alted at natawa din nang maisip iyon. "Yeah, Princess. It is not." "Compartment!" Sigaw ni Snow. "Isn't it a room, a compartment?" Lito niya rin na tanong na bumaling naman sa akin. "I said, Sis, the smallest room in the world." Winter lazily said. Nakahiga si Winter sa katabing sun lounger habang nakaupo naman ako sa isang rattan chair at naghihiwa ng mansanas para sa kanila. Ngumuso si Snow. "Don't use me your genius." "I didn
Aurora's Point of View Hindi ako intresado kung magkaano-ano sila, gusto ko lang kalimutan ang nararamdamang kaba sa dibdib ko. Kailangan kong baliwalain iyon at maghanap ng mabilis na paraan, kailangan ko lang ma-distract. Humigpit ang yakap ni Alted dahilan para mapatingin ako sa kaniya, nakatingin din siya sa akin at magkasalubong na naman ang makakapal na kilay. Madilim ang mga mata at may misteryosong emosyon roon. "We're cousins. Hindi lang halata kasi mas gwapo ako." Pabirong sagot ni Zychi nang bumaling ulit ako sa kaniya. Nakangisi pa rin siya at nakatingin kay Alted ang mapang-asar nitong mga mata. "Tumigil ka, Zy." Ani Cassiopeia nang mapansin din iyon. Tumawa lang si Zychi at kalaunan hinapit ang bewang ng babae at may ibinulong na naman. Sinamaan ng tingin ni Cassiopeia ang lalaki pero ngumiti lang ito. "We are actually here to stroll around, masyadong abala sa resort ngayon dahil sa paghahanda ng kasal nila First at Sanchel. Nabanggit ni Khallel na narito k
Aurora's Point of View Nagsimula siyang purihin ang dalawa, na manang-mana ang kambal sa amin ni Alted. Mukha rin daw itong mababait na tinawanan ko lamang. Mababait, minsan mga pasaway din naman. "If ever magkaroon ako ng kids, gusto ko kambal din. Kagaya nila." Wala sa sariling bumuntonghininga siya kahit may ngiti naman sa labi niya. Bumaling siya sa akin at nang makitang titig na titig ako sa kaniya ay unti-unting naglaho ang ngiti niya. "Pwede naman iyon mangyari, besides ikakasal ka rin naman kay Zychi. Sana magkaroon din kayo ng kambal." Pagpalubag-loob ko sa kaniya. Ang lungkot sa mga mata niya ay dumaan na naman. Hindi na iyon nakaligtas sa paningin ko kahit pa nag-iwas siya ng tingin. May problema kaya sila ni Zychi? "Pero mukhang mahirap magkaroon ng kambal." Turan niya pagkaraan uminom ng juice. Mababaw siyang tumawa. "Cesarean section ka ba? Kasi mostly sa naggi-give birth ng kambal dumadaan sa cesarean section." Ang kuryuso sa mga mata niya ang nagbigay
Aurora's Point of View HAWAK ko ang kamay ni Winter habang si Snow naman ay hawak ni Alted. Marami na ang tao kaya magulo na rin nang dumating kami sa venue. Sa dalampasigan gaganapin ang kasal. Nakaharap sa malawak na karagatan ang mga upuan at nakikita ang ganda ng tanawin. Mayroong mahabang lamesa na natatabunan ng puti at makapal na tela sa dulo kung saan tatayo mamaya ang pari na magkakasal. The theme for the wedding is rosy pink and white. May mga bulaklak na idenisenyo sa paligid at lahat iyon ay naaayon sa tema. Ang mga upuan ay gawa sa metal pero nauukitan ng mga bulaklak ang sandalan. May iilan na mga pabilog na mesa sa paligid at ang sentro nito ay mayroong mga bulaklak ng pinaghalong white at rosy pink. Mayroon din talulot ng bulaklak na nagkalat sa aisle. Curtains are decorated properly and chairs are on the right places. Designs, props and other beauty enhancer are perfectly decorated. Hindi ako magaling sa paglalarawan ng mga ganitong event dahil ito na y
Elizabeth's Point of View"Thank you." I said to Gerald.Muling naghiyawan ang mga tao. Nagtawanan ang kalalakihan na siyang ikinakunot-noo ko, but I didn't feel offended. Naguguluhan lang ako sa kanila."Hoy, tumigil na kayo. Baka matakot si Liza, sa sunod hindi na siya magpakita sa atin." Saway ng isang dating kaklase.I guess her name was Eda?I couldn't remember clearly. But it sounds like that."Ililipat ko na lang sa ibang table si Liza, pinagkakaguluhan niyo agad. Baka maculture shock sa atin." Saad ni Juliet saka lumapit sa akin.Ngunit umiling ako.Nakakahiya kung ililipat niya pa ako ng ibang upuan."No, it's okay, Juliet. I will stay here na lang." I said.Siguro naman okay lang na makasalamuha ko sila? They're loud and nosy, but they're not a threat. They won't trigger anything inside me, I guess."Sigurado ka? May dadating pang iba. Baka maingayan ka lang sa kanila." Mahinang sabi ni Juliet sapat para ako lamang ang makarinig.Ngumiti ako sa kaniya at pilit na pinakitang
Elizabeth's Point of View As I drove down the road, i'm starting to feel agitated. Kinakabahan ako nang husto habang palapit na ang sasakyan sa pusod ng bayan. Why am I feeling nervous? this isn't the first time I attended a birthday party. May mga naging kaibigan din naman ako noong college at may mga pagkakataon na sumasama ako sa mga party. Those were just few instances but at least I tried to socialize. Wala naman pagkakaiba ang birthday na pupuntahan ko ngayon sa mga napuntahan ko noon, 'di ba? Well, the difference is that, this time the birthday party is probably composed of people I knew from San Gabriel. I sighed, feeling defeated from my own thoughts. Nang matanaw ko na ang mga pamilyar na establismento ay mas lalo lamang akong kinabahan. Nakita ko na ang ilan kong mga naging kaklase noong high school. Nakausap ko na ang ilan, kaya dapat hindi na big deal sa akin kung makikita ko silang lahat ngayong gabi. I parked my car at the parking lot of Hillside Bistro.
Elizabeth's Point of ViewSince Kuya Nexon was off to go to La Trinidad, I settled myself on the couch for the past six hours. Watching mystery and sci-fic movies on my television and just enjoying my own company.It was four in the afternoon when I received a call from Juliet.Noong una, nag-aalangan pa akong sagutin iyon dahil alam ko ang mga posibleng dahilan kung bakit siya tumatawag. But then, I remembered that I promised to catch up with them when I'm just free.Juliet is my classmate from high school. Maayos naman ang naging relasyon namin noon at wala akong maalala na may nagawa siyang matinding kasalanan sa akin, kaya nang hingin niya ang number ko ay ibinigay ko naman.Nagkita kami sa birthday party ng isa rin sa naging kaklase ko noong highschool. That's where and when she asked my number.So now, why am I hesitating again? It's just a simple call, it won't hurt."Hi." I said as I answered her call."Liza!" Masaya niyang bati mula sa kabilang linya.Kahit na hindi ko naman
Elizabeth's Point of View Every weekdays ay nasa bahay ako ni Kuya Alted para asikasuhin ang kasal nila ni Aurora, kapag weekend naman ay umuuwi ako sa San Gabriel para makapagpahinga at para asikasuhin naman ang ibang bagay. Since last week, nakauwi na si Kuya Nexon kaya may kasama na rin ako sa villa, pero madalas pa rin siyang wala dahil inaasikaso naman niya ang mga negosyo ni Papa. "Do you really need to go to La Trinidad, Kuya?" Tanong ko habang sumusunod sa kaniya papunta sa kusina. Kagigising niya lang at mukhang maghahanda ng almusal para sa kaniyang sarili. "Yes. Si Mama ang nagsuggest sa Mayor na kunin akong judge sa pageant. Nakakahiya na hindi ko sila sisiputin kung si Mama mismo ang nagsabi kay Mayor. Besides, I have to help them to look for the best town's muse. Malapit na rin kasi ang pyesta sa La Trinidad." Ngumisi siya sa akin. I wrinkled my nose in return. Palusot ka pa. Ang sabihin mo, gusto mo lang makakita ng magagandang babae. Pinaikot ko ang mga
Elizabeth's Point of ViewMy parents are product of successful arrange marriage.Dati pa man, parte na ng tradisyon ng mga mayayamang tao sa San Gabriel ang ipagkasundo ang kanilang mga anak o apo sa ibang pamilya na may maayos na pinagmulan. Rich families marry rich families in order to continue the generational wealth they want to protect and pass down.Wala akong problema sa bagay na iyon dahil simula pagkabata, namulat na ako sa ganoong tradisyon. At isa pa, kung hindi ipinagkasundo si Mama at si Papa, hindi sana kami mabubuo ni Kuya Nexon.I smiled bitterly to myself.Everytime I think about my parents love story, I felt fascinated before. Now, I felt like... uncomfortable.Paano kung sila lamang ang exception sa maayos at matagumpay na arrange marriage? Paano kung hindi lahat ng ipinagkakasundo ay nagkakasundo?I didn't intend to think about Cassy and Zychi, but suddenly their image came in to my mind. Dahan-dahan naman akong umiling para makalimutan sila."I don't want to marry
Elizabeth's Point of ViewNang malaman ko na pakakasal na si Kuya Alted at Aurora, totoong naging masaya ako. Gusto kong maikasal si Kuya Alted sa babaeng kagaya ni Aurora— mabait, may mabuting puso, at mapagpatawad.Yes, she can easily forgive.Which feels unsettling to me. But I couldn't say it loud.Siguro hindi lang ako sanay na ganoon kadali magpatawad ang tao.How could she forgive Kuya Alted so fast? I mean, when I learned about Kuya Alted trying to find Aurora, I didn't tell him that she's living with me.Kahit na magpinsan kami at mahal ko siya, hindi ko nagustuhan na pinagtabuyan niya si Aurora nang ganoon lang kadali dahil sa pride niya. Alam ko na nahirapan siyang tanggapin ang katotohanan, lalo na kung bulag siya sa bagay na iyon, pero hindi ko kayang kalimutan na lang ang mga sakripisyo ni Aurora para sa kanila— para sa kaniya at sa mga bata.Pero sa kabila ng kabutihan at sakripisyo ni Aurora, walang puso niyang pinagtabuyan ang babae na animo’y hindi niya pagsisisihan
Elizabeth's Point of ViewSiguro dahil na rin sa kahihiyan kaya hindi ko na ginustong bumalik sa baba. Pansamantala na lang muna akong nagkulong sa kuwarto hanggang sa pakiramdam ko’y tapos na silang mag-almusal sa baba. Hindi ko na kayang bumalik at magkunwari na parang hindi ko sila tinakbuhan paalis.Now, I all want is to be at the comfort of my bed. Gusto ko nang umuwi, magpahinga at matulog. Gusto ko nang bigyaan ng kapayapaan ang sarili ko, pero hindi ko rin kayang umalis na lang nang hindi nagpapaalam ng maayos kay Nicole.Argh! This is all my fault anyway.Dahil sa gulat ay napatalon nang marinig ang sunod-sunod na katok mula sa pinto."Liza?" Ang pamilyar na boses ni Cassy ang tumawag mula sa labas.Now I don't know if that's a relief.Hindi ko gustong humarap sa kaninuman, pero mas mabuti na rin na si Cassy ang kumatok at hindi si Nicole o Zychi. Mas lalong hindi si Primo.Binuksan ko ang pinto at sinilip siya, nang makita na mag-isa lang siya at walang ibang kasama ay tinit
Elizabeth's Point of View Nang mag-umaga, iritang-irita ako kay Nicole at Zychi. They're sending me weird looks like they always did when they want to say something, but couldn't. And in exchange for that, I give them the worst death glares I could muster, so they will understand that I don't appreciate them glancing at me like that. Effected naman iyon kahit paano dahil nag-iiwas sila ng tingin pero maya't maya ay ibabalik na naman ang tingin sa akin. Nakakairita. Sa hapag-kainan ay tahimik kaming lahat. Magkatabing nakaupo si Nicole at Zychie at kami naman ni Cassy ang magkatabi. Sa harap ko ay si Nicole, at katapat naman ni Cassy ang kaniyang fiancé. Nang hindi na makayanan ang ginagawa nila, ibinaba ko ang kubyertos sa pinggan at tinitigan silang mag-pinsan. Tumingin din sila sa akin, ngayon ay biglang naging tensyunado si Nicole. "What's wrong? Ayaw mo nang kumain? O gusto mo ng ibang—" "Ano ba’ng problema niyo?" Putol ko sa kaniya. Her eyes widened a fraction,
Elizabeth'sI didn't wait for Primo to come back. I know myself better than wait for him.Muli kong binuksan ang shower at mabilis na nilinis ang katawan bago naglakad pabalik sa cottage.I was dripping wet, but I don't give a d*mn. Tulog na rin naman ang mga kasama ko kaya walang magrereklamo kung umakyat ako sa cottage nang basang-basa.Bago makaakyat sa hagdan ay naalala ko ang tuwalyang naiwan sa may dalampasigan. Binalikan ko ng tingin ang parte kung saan ko iniwan ang tuwalya, nang maispatan iyon ay dali-dali akong naglakad pabalik doon para kunin iyon.May mga buhangin na kumapit sa tuwalya kaya kailangan muna iyong ipagpag.Umihip ang malamig na nahangin. Nanginig naman ang katawan ko nang hinaplos nito ang balat ko. It was eerily weird to be out here at this hour.Siguro nga ay nababaliw na ako para isipin na lumangoy sa dagat nang ganitong oras. Pero kung hindi nangialam si Primo ay baka saglit lang din naman akong lumangoy at bumalik din agad sa cottage.I just want to clea