Napatitig si Avi sa divorce paper na nasa ibabaw ng mesa. Nang bumaba ang kaniyang tingin, agad niyang nakita ang pirma ni Silvestre sa papel.
Dahan-dahan siyang nag-angat ng tingin at nanubig agad ang kaniyang mga mata.
May kung anong nagbabara sa kaniyang lalamunan.
Nakatayo si Silver sa may pinto, nakatalikod sa kaniya't nakatingin sa malawak na hardin.
Parang binalot ng lamig ang kaniyang puso nang mapagmasdan ang likod nito. Matuwid ang pagkakatayo, ang isang kamay ay nasa bulsa, at kahit sa simple nitong postura ay napaka-guwapo pa rin nitong tingnan.
Kahit ang likod nito'y maayos at maganda ang hubog. Tila nagpapahiwatig na kahit na saang anggulo ay wala itong kapintasan.
“I have signed it,” basag nito sa katahimikan.
“You should do the same as soon as possible. Babalik na si Arsen. And all the legal procedures should take place, para mapadali ang paghihiwalay natin.”
Hindi pa rin ito humarap sa kaniya, pero nanunuot sa kaniyang puso ang malamig nitong tinig.
“And about the property, we did a notarization about it before marriage. There's no question of property division.”
Tumigil ito saglit.
“But as compensation, I will give you 20 million, and a villa in East Coast.”
Sigurado na nga si Silver sa desisyon nito. Pinalis niya ang kaniyang luha.
“I'm not taking anything. H-hindi ko gagawin ‘yon.” Nanginig ang kaniyang tinig.
Nakita niyang natigilan si Silver.
Umayos ito ng tayo, ngunit hindi pa rin humarap.
“You have to take it, I'm giving it to you. If you're leaving the house without anything, mas lalong mahirap na magpaliwanag kay Abuelo.”
Parang may humawak sa puso ni Avi dahil sa sinabi nito.
Piniga iyon dahilan para mahirapan siyang huminga.
“H-how about Abuelo? Alam n-niya ba na gusto mong makipaghiwalay?”
“It doesn't matter.” Ani Silver.
“He wouldn't be able to affect my decision now.”
Parang nanghina ang kaniyang tuhod. Kumapit siya sa gilid ng mesa at sa nanghihinang boses ay sinubukan na magsalita.
“Silver, can we... not get divorced?” Pagmamakaawa niya.
Sa wakas, humarap na ang lalaki sa kaniya at tiningnan na siya nito.
Ngunit malamig ang mga mata nito. Tila may yelong nakabalot sa lalaki.
Ganunpaman, hindi pa rin nakatakas sa kaniyang paningin ang manipis nitong labi, mahabang pilik-mata, makapal na kilay, at matangos na ilong na parang ipinintang obra ng isang perpektong pintor.
He looks immaculately handsome.
Parang lumulubog ang kaniyang puso. Ngunit sa kabila ng pagkalunod no’n ay handa pa rin siyang ilaban ang nararamdaman para kay Silver.
“Why?” Kunot noo nitong tanong.
Ikinuyom niya ang isang kamay.
“Dahil ayaw ko.” Mahina niyang saad.
Mas lalong nagsalubong ang makapal na kilay ng lalaki.
“Silver... Mahal kita.”
Muling tumulo ang luha sa kaniyang mga mata. Mas lalong sumikip ang kaniyang dibdib.
“I love you, and I still want to be your wife... K-kahit na hindi mo ‘ko mahal. I would do everything for you and—”
“Stop it, Avi.”
Mas lalong dumilim ang emosyon sa mga mata nito.
“I already had enough. A loveless marriage is a torture for me every second.”
Nag-iwas ito ng tingin, hindi matagalan na tingnan siya.
“It was a mistake for you to marry me back then. Alam mong sumunod lang ako sa kagustuhan ni Abuelo, and you also knew that I already love someone before. We couldn't be together.”
Hindi nito ibinalik ang tingin sa kaniya.
“Now that the three-year term is up, Arsen has also returned from the country, and I will marry her.” Buo ang loob na saad nito.
Nagbaba ng tingin si Avi pagkatapos ng sinabi nito. Nag-unahang magsitulo ang kaniyang mga luha at patago naman niya iyong pinunasan.
Ngunit nakita pa rin iyon ni Silvestre, at ang kaniyang mga mata'y mas lalo lamang na dumilim.
Biglang nabasag ang katahimikan dahil sa pag-ring ng kaniyang cellphone. Mabilis niya iyong kinuha sa bulsa ng pantalon at nang makita ang pangalan sa screen ay dali-daling sinagot.
“Arsen, are you on the plane? Why would you call?” Nag-aalala nitong tanong.
Maingat at malumanay ang tono ng boses nito, hindi niya halos makilala ang narinig na tinig.
Ibang-iba sa tono na palaging ginagamit ni Silvestre sa kaniya.
“Silver,” narinig niyang humagikhik ang kausap nito. “Nasa airport na ako, huwag kang mag-alala.”
“What? Hindi ba mamayang gabi pa dapat?”
“Hmm. I just want to surprise you, so I actually booked an early flight. Ayaw mo ba?” Nagtatampo nitong tanong.
Mas lalo pang sumikip ang dibdib ni Avi.
Ibinaling niya sa ibang direksyon ang kaniyang mga mata, pero ang kaniyang atensyon ay hindi niya maibaling sa iba.
“Wait for me, Arsen, I'll pick you up now!”
Pagkatapos sabihin iyon, ibinaba ni Silvestre ang telepono at nilagpasan siya na para bang isa lamang siyang hangin.
Naiwan siya roon mag-isa, hindi pa rin halos makagalaw.
Silver is already gone.
Ngunit ang amoy nito'y nanatili sa kaniyang tabi. Muling nagsitulo ang kaniyang mga luha.
She spent a decade of secretly loving him. Tatlong taon na silang kasal, at pinagsilbihan niya ang lalaki at ang pamilya nito nang walang kapaguran sa loob ng tatlong taon.
Minahal niya ito ng sobra-sobra, halos kinalimutan niya ang lahat para kay Silver. Ngunit sa huli, ito lamang ang matatanggap niya.
Ngayon, parang bilanggo na sa wakas ay nakalaya, mabilis na iniwan siya ng lalaki para puntahan ang totoong mahal nito.
Ariel Sendyll Espejo. The woman he dearly loved.
Sobrang sakit ng kaniyang nararamdaman, na pakiramdam niya'y hindi sapat na umiyak lang para mabawasan ang sakit.
Huminga siya ng malalim, mapait na ngumiti at umiling. Ang kaniyang mga luha ay tumulo sa papel na nasa mesa dahilan para mabasa ang pirma ni Silvestre sa divorce agreement.
Nang gumabi, dinala ni Silvestre si Arsen sa kanilang tahanan.
Nasa dining area na siya't naghahanda ng pagkain nang mamataan niya ang pagpasok ni Silvestre kasama ang babae.
Ibinaba niya sa mesa ang babasaging plato habang sinusundan ng tingin ang dalawa.
“Arsen!”
Sinalubong ng pamilya ni Silver ang kasamang babae. Ngumiti ito, pero kapit na kapit pa rin sa braso ni Silver.
Nakita niya ang pagkibot ng labi nito, tila may sinasabi kay Silver.
“Silver? Is this okay? You haven't divorced yet, narito pa si Avi?”
Dahil sa pagbulong ni Arsen, nagbaba ng mukha si Silver, pinapakinggan ng mabuti ang sinabi ng babae.
“She might resent me if she saw me.” Mahinang saad nito.
Umiling si Silver.
“She won't.” Nangangakong saad ng lalaki.
Walang pag-aalinlangan nitong idinagdag ang magpapanatag sa loob ni Arsen. “I don't love her, and she knows it. I already made it clear to her, we are just in a contractual relationship, she has to know her limits.”
Pinalibutan na ng pamilya ni Silver si Arsen kaya hindi na nila napansin ang paglapit ni Avi.
Narinig nito ang lahat ng kaniyang sinabi.
Contractual marriage?
Kinagat niya ang ibabang labi.
Ibig din bang sabihin no’n magpipikit-mata lang siya sa pagdala ni Silver sa babae nito dito sa kanilang tahanan?
Umiling siya, mabilis ang kaniyang hakbang pabalik sa kusina. Tinanggal ang kaniyang apron at inilagay sa countertop.
Tama na, masyado nang natatapakan ang kaniyang pagkatao.
Marami na siyang isinakripisyo para kay Silver para maghirap lang lalo.
“Avi?” Nagtatakang napatingin sa kaniya ang kasambahay.
“Avi? Saan ka—”
Hindi na niya narinig ang sinabi nito dahil mabilis na siyang tumakbo paalis.
“Sir! Sir!” Nasa sala sila nang tumakbo papalapit ang isang kasambahay.“S-si Ma'am Avi, umalis.” Kinakabahan nitong saad.“Ano? Umalis? Kailan?”Ibinaling niya ang tingin sa may dining area. Nasulyapan niya kanina si Avi roon.Nakita niya pa na naghahanda ito sa mesa.“Ngayon lang, Sir! Sinundan ko hanggang sa may gate, sumakay agad sa itim na sasakyan, Sir!”Napatayo siya.Nagsalubong ang kaniyang kilay at hindi makapaniwala sa narinig.Mabilis siyang naglakad papunta sa hagdan. Umakyat siya sa kanilang kuwarto. Malinis ang buong kuwarto, ngunit napansin niya ang divorce paper na nasa sidetable. Kinuha niya iyon at nakitang pinirmahan na iyon ni Avi.Mabilis niyang binuksan ang mga kabinet at nakita na naroon pa rin naman ang mga gamit nito.Kumunot ang kaniyang noo, naglakad siya patungo sa teresa. Tanaw mula roon ang gate kaya nakita niya pa ang isang Rolls-Royce na mabilis ang patakbo paalis.Naikuyom niya ang kamao.Wasn't she reluctant to leave in the afternoon? Nakita niya pa
Nang maghapunan, ang lahat ay nasa dining table na at pinag-uusapan si Arsen.Lahat sila ay natutuwa sa pagbabalik ng babae.Ngunit tahimik lamang si Silver na nakikinig sa mga binabatong tanong kay Arsen. Magkasalubong pa rin ang makapal niyang kilay at hindi pa rin napapatag ang nakakunot niyang noo.Umalis si Avi kasama si Rafael Cuesta na walang dinalang kahit na anong bagay, maging ang inalok niyang 20 million at ang villa.“Nasaan si Avi? Bakit hindi siya bumaba at nang makakain na?” Si Director Bernard Galwynn ang nagtanong dahil sa pagtataka.“Silver?” Bumaling ito kay Silver.“Where's Avi?” Nag-aalala nitong tanong.“She left.”“Ano?” Kumunot ang noo ni Bernard.“Where did she go? Ang batang ‘yon, kumain na ba si Avi?”“Dad, she left already. She signed the divorce paper and decided to leave.”Nagbaba ng tingin si Silver.“But we still have to choose a day to go through the formality and get the divorce certificate.”Naibaba ni Bernard ang kaniyang kubyertos. Nagulat siya sa
“You would receive a lot of gifts today, Aeve. Everyone has prepared them for you and they are piled up in your room. Hermosa, there are many people who love you. Give your love and time to those who deserve it.”Nag-init ang sulok ng mga mata ni Aeverie dahil sa sinabi ng kapatid.She missed a lot of things.Pinagmasdan nila ang fireworks at napagtanto niyang marami pang tao ang nagmamahal sa kaniya.Marami pa ang nagpapahalaga sa kaniya. Hindi niya lang makita dahil nakapokus lamang siya kay Silver.“Thank you, Kuya.” Bulong niya.Samantalang nang mga oras na iyon ay pumarada ang itim na Maybach sa boulevard.Nasa likod sila ng nagkakagulong mga tao.Lumabas ng sasakyan si Silvestre at pinagbuksan ng pinto si Arsen.Naglahad siya ng kamay na tinanggap naman agad ng babae.Nang makalabas ito, itinuro agad ang fireworks display.“Look! Wow.” Umawang ang bibig ni Arsen dahil sa pagkamangha.“What a beautiful fireworks!”Ngumiti ng malaki si Arsen na pinagmasdan naman ni Silver.“Tingna
Nagtaas ng kilay si Aeverie. Malamig pa rin ang tingin sa kaniya.“I don't question your relationship with Arsen, so don't question my relationship with this gentleman.”Hindi nakapagsalita si Silver.Para siyang nag-ugat sa kaniyang kinatatayuan.Si Arsen na napag-iwanan dahil sa pagmamadali kanina ni Silver ay patakbong lumapit sa kanila.Nang makita nitong nakatulala si Silver kay Aeverie ay parang sinakop ng galit ang kaniyang dibdib.Bumigat ang kaniyang mga paa at padarag na naglakad. Dahil mataas ang suot niyang takong, natapilok siya.“Ah!” Napahiyaw siya nang sumigid ang kirot sa kaniyang paa, bumagsak siya dahil sa kawalan ng balanse.“Silver! Help please! My foot hurts.” Iyak niya.Nagising si Silver sa kaniyang pagkatulala. Nang lingunin niya si Arsen, nakasalampak ito sa sahig. Dali-dali siyang lumapit, at tinulungan ito.Nang ibalik niya ang tingin kay Aeverie, wala na sila roon. Ang dalawa ay naglakad na palayo na tila magkasintahan na hindi kailanman magagawang saktan
Pumasok si Aeverie kasunod ang dalawang kapatid. Sa mahabang sofa sila naupo, napapagitnaan ang babae ng kaniyang mga kuya. Ngayon napagtanto ni Aeverie kung gaano kakomportable ang maupo sa sariling sofa. Walang pag-aalangan niyang inalis ang strap ng kaniyang high heels at nang makita iyon ni Uriel, tinulungan siya. “My feet hurts.” Natatawang saad ni Aeverie. Hindi na siya sanay na maglakad na mataas ang suot na takong, mabilis nang mangalay ang kaniyang mga paa. Itinaas ni Uriel ang dalawa niyang paa at minasahe iyon. “What are you?” Galit na tanong ni David. “Is that what you learned from your years of experience as a doctor in the battle field? Itaas ang paa at ipamasahe sa iba? Where did you learned that? From the bandits?” Muling bumalik ang strikto at malamig na mukha ni David. Noon ay halos hindi sila magkasundo ni Aeverie, siya ang palaging kaaway nito, pero simula nang mawala ang babae, labis-labis ang kaniyang pangungulila. Ngunit hindi niya alam kung paano iyon
“At ngayon na bumalik ka na ay gusto mo agad na maging CEO? You must be kidding me, Aeverie!” Parang may mabigat na bagay na nakadagan sa dibdib ni Aeverie. Naiintindihan niya ang galit ng kaniyang ama. Naiintindihan niya kung hindi ito sasang-ayon sa kagustuhan ni Rafael na gawin siyang CEO ng AMC group. Tatlong taon siyang nawala. And guilt is already creeping inside her. Itinago niya ang tungkol sa kaniyang pagpapakasal kay Silvestre. Tanging ang kaniyang mga kapatid lamang ang nakakaalam tungkol sa bagay na iyon. At isa pa, hindi niya kayang sabihin iyon kay David at sa kaniyang ina. Dahil masalimuot ang kanilang pamilya, ayaw niyang madamay pa si Silvestre sa kanila. For once, she dreamed for a perfect and peaceful family. Akala niya'y maibibigay iyon ni Silver. Malaki ang galit niya kay David, malaki ang kasalanan nito sa kaniyang Mommy. Ayaw niya sanang magaya sila ni Silver sa kanila, pero sa huli, bigo na naman siya. “Dad, Aeve knows as much as I do. She also has the
Bumukas ang pinto ng opisina ni Silver at pumasok si Gino, ang lalaking secretary. Nag-angat siya ng tingin at sumandal sa swivel chair. Inaasahan na niyang may ibabalita na itong maganda sa kaniya. “How's your investigation about Avi's matter?” Pinaharap niya ang upuan sa salaming dingding ng opisina at pinagmasdan ang mga katabing gusali sa labas. Madalas niya iyong gawin kapag marami ang gumugulo sa isip niya. At napapadalas pa ang pagmasid niya sa mga gusali nang nagdaang araw. “I'm sorry, Mr. Galwynn, there is no progress at all.” Matuwid na tumayo si Gino sa harap ng kaniyang amo. Hindi niya pinahalata ang kabang nararamdaman. Bumaling si Silver sa secretary at kumunot ang noo. “What do you mean by that? Ilang araw na pero hindi niyo pa rin nakukuha ang nga impormasyong kailangan ko?” “Pagkatapos umalis ni Avi nang gabing ‘yon ay hindi rin siya bumalik sa dating sanatorium na kaniyang pinagtatrabahuan noon. Ako na mismo ang pumunta sa Santa Clara para hanapin ang tahanan
Nang pumasok sa elevator si Silver ay mabigat na ang kaniyang loob. Simula nang humina ang katawan ng kaniyang Abuelo ay hindi na ito madalas na bumibisita sa kompanya, nagkataon pa na ngayon ito bumisita ulit kung kailan narito si Arsen. Pagkarating sa tamang palapag ay lumabas siya ng elevator at tumuloy sa opisina ng matanda. Katabi nito ang opisina ng kaniyang Daddy. Nang buksan niya ang pinto ay tumambad sa kaniya ang matandang lalaki na inaalalayan ng personal nitong assistant para maupo sa sofa. Kunot na kunot ang noo ni Lucio habang umuupo. At nang mag-angat ito ng tingin sa kaniya ay nagdilim ang mukha nito. Pumasok siya at matuwid na tumayo malapit sa mesa nito. Samantalang lingid sa kaalaman ni Silver, si Arsen ay pinigilan na makapasok ng kompanya ng kaniyang Abuelo. Hindi hinayaan ni Lucio na makapasok ang kabit ng kaniyang apo, at hindi niya hahayaan na humarap ito sa kaniya. “Tell me. What's wrong with that woman?” Galit na tanong ni Lucio at ibinagsak nito ang
“Aeverie.” Sinundan siya ni Maredith nang pumasok siya sa bahay. Malakas ang tibok ng kaniyang puso at hindi maitago ang matinding pagkayamot sa ekspresyon ng kaniyang mukha. Sumunod si David sa kanilang mag-ina. “Hindi namin napag-usapan ang tungkol sa arrange marriage kagaya ng iniisip mo, Aeverie.” Matigas na saad ni David. “I just want you to know CK Huo better. As a future president of the AMC Group, you have to learn how to expand your knowledge, influence and power in this field. You need great alliance with powerful and influential people.” Tumigil sila sa salas. Hinarap niya muli ang kaniyang ama at sarkastikong nginitian ito. “We were able to stand on our own for the past decades! AMC Group and Hou Group are two different group of company. Magkaiba sila, malakas pareho pero malaki ang pagkakaiba sa larangan ng tinatahak na negosyo! You cannot f**l me now, why don't you just tell me directly that you’re trying to merge the two companies by setting us up with each other!”
“CK,” mabilis siyang lumakad nang dumiretso ang lalaki malapit sa swimming pool.“What the h*ck is going on right now? Is there something you need to tell me?”Nang sapat na ang kanilang distansya sa kanilang mga magulang, tumigil si CK at humarap sa kaniya. Sanay siya na palaging may pang-aasar sa ekspresyon ng mukha nito. Ngunit seryoso masyado ang mukha ngayon ng binata.Bahagya siyang natigilan at mas lalo pang kinabahan.“I think, it's you who has to tell me something.” Malamig nitong sabi.“Alam ba ni Silver na isa kang Cuesta?”Saglit siyang nawalan ng sasabihin nang mabanggit nito si Silvestre. She straightened her back.“Alam na niya, but I think Silvestre has nothing to do with us now. What’s really going on?” Nakakunot noo niyang tanong.Huminga ng malalim si CK at nag-iwas ng tingin. Tila bigo ito.“You lied about your identity. You weren't Avi Mendoza. Your parents weren't dead. You’re hardly a poor woman. Avi’s personality and identity were far from your real one.” Bigo
Maybe the guilt was too strong. Naisip ni Aeverie ang kaniyang mga kasalanan na maaaring naging dahilan kung bakit pinapatawag siya bigla ni David at gustong makipaghapunan ng eksklusibo sa kanilang mag-ina. Sinalubong siya ni Pablo, ang sekretaryo ni David Cuesta, na naging malapit din sa kaniya noong kabataan niya. Sa parking lot ay natanaw niya si Pablo na matuwid na nakatayo at tila naghihintay sa kaniyang pagdating. “Good evening, Young Lady.” Bati nito nang bumaba siya sa sasakyan. “Good evening, Pablo.” Bati niya pabalik. Malaki ang villa na ito. Noong hindi pa sila dinadala ni David Cuesta sa mansyon, dito sila nakatira ng kaniyang inang si Maredith ng ilang taon. Dito siya tumira noong bata pa siya, habang itinatago silang mag-ina ni David Cuesta kay Felistia. Ang villa na ito, na dating isang masayang tahanan, ay naging malungkot na alaala na lamang para kay Aeverie. Para sa kaniya, sa tahanan na ito nagsimula ang lahat ng kasinungalingan ng kaniyang pamilya na akala niy
Hapon nang makatanggap ng tawag si Aeverie galing sa matandang sekretaryo ni David Cuesta.“Young Lady,” pormal na bati ni Pablo sa kabilang linya nang tanggapin niya ang tawag.“I want to inform you that Mr. Cuesta wants to see you tonight at Madam Maredith’s villa. He wants to have dinner with you and your mother.” Imporma nito.Maredith's villa. May kakaibang lamig sa kaniyang sikmura. Of course, that's my Mom’s property. Nakapangalan nga pala sa kaniyang ina ang villa na iyon dahil regalo ito ni David Cuesta.She was hesitant at first.“Young Lady, do I have to pick you up from the hotel?” Tanong ni Pablo.Umayos siya ng upo.“Hindi na, Pablo. I will come to the villa. Pagkatapos ko sa hotel, didiretso ako sa villa.” Sagot niya.“Your father is expecting you, Young Lady.” Bilin nito.Saka nito ibinaba ang tawag.Nang maibaba niya ang cellphone sa mesa, natulala siya saglit. May kakaibang kabog ang kaniyang dibdib na hindi niya kayang ipaliwanag. Saktong pumasok si Blue at natanaw
Maayos na ang kondisyon ni Silvestre, ngunit madalas pa rin siyang matulala habang nagtratrabaho. Ngayon ang araw na plano niyang puntahan si Aeverie sa hotel nito, ngunit may kumukontra sa likod ng kaniyang utak. Hindi siya ang humihingi ng oras at atensyon sa mga tao. Ang mga tao ang pumupunta sa kaniya para hingin ang kaniyang oras at atensyon. What’s so special with her that I considered this st*p*d idea? Sarkastiko niyang tanong sa sarili. Si Aeverie ang dapat na pumunta sa kaniya dahil ito ang may kasalanan, at hindi siya. Kagabi pa niya iniisip si Aeverie at ang planong puntahan ito sa hotel para makausap ito.Ngunit palaging nagtatalo ang kaniyang isipan at ego. Pupuntahan niya ang babae para isuko nito ang totoong may kasalanan, pero sa tuwing naiisip niya na mag-aaksaya siya ng lakas at panahon para makausap lamang ito, parang natatapakan ang kaniyang pagkalalaki. Biglang nagambala ang tahimik na opisina nang mag-ring ang kaniyang cellphone. Sinulyapan niya iyon ng ti
“Have you heard about the word ‘Paradoxial Intention’?” Bigla’y tanong ni Blue. Kumunot ang kaniyang noo. “Huh?” Never heard of it. Hindi niya pa narinig ang ganoong salita kaya naging kuryuso siya sa tanong nito. “Paradoxial Intention or Law of Reverse Effort. I have a friend, major in Psychology siya. He once tried to explain it to me. Sabi niya sa akin, the more na hinahabol mo, pinapangarap mo, o ginugusto mo ang isang bagay, the more na hindi mo ‘yon makukuha o makakamit. You became so obsessed with it, to the point that you’re exerting too much effort just to get or achieve it. But in the end… hindi mo pa rin makuha. Kaya sumuko ka.” Ngumiti si Blue, kumuha ito ng tissue at inilapag malapit sa kaniya nang makitang may dumi sa kaniyang labi. “Then, you suddenly lose interest over that thing or person. You started to attract it afterwards. Kung kailan hindi mo na siya hinahabol o ipinipilit, saka mo naman siya nakuha. That’s Paradoxial Intention.” Pinunasan ni Aeverie ang ka
Totoo ang sinabi ni Sage na inalis lahat ng wine at champagne sa cellar. Maging ang mga inumin sa maliit na bar counter ng mansyon ay wala nang naka-display.Aeverie still couldn't remember what happened last night. Kung totoo na nakatulog siya sa bathtub at nakalubog ang kaniyang mukha, baka nalunod na lamang siya dahil sa sariling kapabayaan.Mabuti at naabutan pa siya ni Sage at maagang naiahon bago pa siya mawalan ng pulso.Her near death experience feels like a dream. Hindi niya alam at hindi niya maalala.Sage's still mad. Si Uriel ay hindi rin makausap. Mas lalo na si Rafael na pumasok pa rin sa trabaho kahit na masama ang mood ngayong araw para lang hindi sila magkausap dahil galit din ito sa kaniya.“Ano ang gusto mong kainin, Aeve?” Tanong ni Blue.Hindi pumayag si Sage at si Uriel na magtrabaho siya ngayong araw, kaya magkasama sila ni Blue sa mansyon. Naatasan itong bantayan siya’t samahan maghapon, hanggang sa makabalik ang tatlo.“I don’t know. Maybe a cucumber salad.”U
Nagising siya kinabukasan na masakit ang ulo. Parang may mga langgam sa loob ng kaniyang utak na kinakagat siya’t tinutusok. Dahan-dahan siyang bumangon sa kama, naghahanap ng tubig na maiinom, ngunit ang bumungad sa kaniya ay si Sage na madilim ang ekspresyon ng mukha. “S-sage.” Utal niyang tawag sa kapatid nang makita ito sa paanan ng kama. Mas lalong dumilim ang ekspresyon ng mukha nito. Tumayo si Sage at inalalayan siyang makaupo ng maayos. Sinapo naman niya ang kaniyang ulo nang maramdaman na parang nanunuyo ang dugo nito sa loob. “Why are you here? Anong oras na ba?” Tanong niya. Bumukas ang pinto, pumasok si Uriel. Nang makita siya nito ay dumilim din ang ekspresyon ng mukha. “How is she? Do we still have to send her to the hospital?” Tanong ni Uriel kay Sage. Kumunot ang kaniyang noo, hindi maintindihan ang nangyayari. “Hospital? Why would you send me to the hospital? I’m fine.” Aniya. “You almost drown last night, Aeve. And I think you don't know it yet.” Malamig na s
Mabigat ang loob ni Aeverie nang umuwi siya sa mansyon. Nauna silang umalis ni Sage, dahil may biglaan itong meeting ngayong dis oras ng gabi. Hindi na siya halos nakapagpaalam dahil gusto na lamang niyang makapagpahinga.The family dinner wasn’t that great. Bulong ng kaniyang isip nang lumubog siya sa bathtub.Si Achilles lamang at ang asawa nito ang pumunta pagkatapos ng halos dalawang oras na paghihintay sa iba pang anak ni David Cuesta. Pagkatapos na salubungin si Achilles, ay hindi na siya nagsalita pa sa hapag.Hinintay na lamang niyang matapos silang kumain at nang makauwi na siya.Her phone rings suddenly.Hindi pa nag-iisang oras simula nang makauwi siya ay sunod-sunod na tawag na ang kaniyang natatanggap. Nasa gilid lamang ng maliit na mesa ang kaniyang cellphone kaya madali lamang abutin.Sumimsim siya sa baso ng champagne bago sagutin ang tawag. Panglimang baso na niya iyon at ramdam na niya ang kaunting epekto nito sa kaniyang sistema.“Where are you?” Bumati agad sa kani