hello po, kumusta po kayo? Magiging masaya na kaya si Liya? hahahha char. Thank you po sa inyong lahat, ingat po kayo palagi ❤️❤️❤️
WARNING MATURED CONTENT!!READ AT YOUR OWN RISK!! R18+LIYANNA'S POVHindi na niya ako ibinaba pa hanggang sa makarating kami sa tapat ng pintuan ng silid namin. Pinihit niya ang doorknob para buksan ang pinto."Puwede mo na siguro akong ibaba diba?" Tanong ko sa kanya."Close your eyes, babe." Pabulong na utos niya sa akin.Sinunod ko naman siya. Ipinikit ko ang mga mata ko. Narinig kong bumukas ang pinto. Ramdam ko na naglakad niya siya. Nakapikit pa rin ako at hindi ako dumidilat hangga't wala siyang sinasabi."Open your eyes now," malambing na utos niya sa akin.I slowly open my eyes. Unang bumungad sa akin ang dim na kulay ng ilaw. Tumingin ako sa sahig my mga maliit na kandila. Naamoy ko ang buong paligid. Scented candles ang ginamit nila at sobrang bango.Naamaze ako nang dumako ang mga mata ko sa kama. Kinikilig ako, 'yung kilig na, pinigilan ko ang sarili kong ngumiti. Sobrang lakas ng t*bok ng puso ko. Sobrang ganda kasi ng set-up. Siguro para sa iba ay common na ang ganito n
LIYANNA’S POVHalos hindi ko maigalaw ang katawan ko nang magising ako. Pakiramdam ko ay nabugbog ako ng sobra. Sobrang sakit ng likod ko at balakang ko. I feel sore in my private part. Namamaga yata ang akin. Wala na si Carlos sa tabi ko. Nakaramdam ako ng lungkot. Gusto ko kasi sana na nasa tabi ko siya paggising ko. Gusto ko siya ang una kong makita pagdilat pa lang nang mga mata ko. Pumasok na siguro siya sa trabaho at iniwan na lang ako ng ganito. Pagkatapos niyang makaanim na rounds na katumbas ng paghihiwalay namin ay nakuha pa niyang pumasok sa trabaho. Ano oras na kaya? Tanong ko sa sarili ko. Hindi rin kasi pumasok si Mireya dito sa silid ko. Dumako ang mga mata ko sa orasan na nakapatong sa side table ko. Alas diyes na pala ng umaga. Napabuntong hininga ako kasi paano ba ako babangon? Sobrang bigat ng pakiramdam ko lalo na ang nasa gitnang bahagi ko. Sa tingin ko ay hindi ko kayang iangat ang likod ko.Ikaw ba naman ang hindi tigilan. Kaya talagang magiging lantang gulay ka
LIYANNA’S POV“Vava, bakit siya nandito?” Tanong ko kay Carlos.“Babe, can we talk?” Tanong niya rin sa akin.“Okay,” sagot ko sa kanya.Naglalakad kami papunta sa may garden area. Nang makarating kami doon ay hinawakan niya ang kamay ko. Tumingin naman ako sa kanya. Nahuhulaan ko na ang sasabihin niya kahit hindi pa niya ito sinasabi sa akin.“Babe, hindi ko na alam ang gagawin ko.” panimula niyang sabi sa akin.“Bakit siya nandito? Nasaan si Pia? Bakit mag-isa lang siya?” Sunod-sunod na tanong ko sa kanya.“Ang sabi ng driver namin. Umalis kaninang umaga si Pia at hanggang kaninang hapon ay hindi pa bumabalik. Nang umakyat sila sa silid ay may nakita silang maleta at sulat. Here,” sagot niya sa akin at inabot ang isang sulat.“Mang Berto, pakidala po si Precious sa bahay nila Liya.” Basa ko sa nakasulat sa papel.“Saan siya nagpunta? Bakit niya iniwan ang anak niya?” Naiinis na tanong ko kay Carlos.“Hindi ko rin alam, kaya nagagalit ako dahil bakit niya iniwan na lang ang anak niya.
LIYANNA’S POVSobrang gaan ng pakiramdam ko paggising ko. Unang bumungad sa akin ang gwapong mukha ni Carlos. Nakayakap siya sa akin habang tulog na tulog. Hinalikan ko siya sa pisngi at akmang babangon na ako pero lalo niya akong niyakap ng mahigpit.“Vava, babangon na ako. Silipin ko muna ang mga bata sa kabilang kwarto.” Sabi ko sa kanya.“Mamaya na, babe. Gusto pa kitang kayakap.” Inaantok na sagot niya sa akin.“Okay, pero five minutes lang ha.” Sabi ko sa kanya.“Hindi ba puwedeng whole day?”“Minutes lang po, saka may trabaho ka pa diba. Kailangan natin ng pera, marami na ang anak natin.” Pabiro na sabi ko sa kanya.“Gawa tayo ng lalaki, babe. Kung sakaling babae pa rin ay hindi ako titigil hangga’t wala tayong na lalaking anak.” aniya sa akin.“Puwede naman kung ikaw lang naman ang magbubuntis at manganganak.” Sagot ko sa kanya.“Babe,” tawag niya sa akin.“Hmmm.. Why?”“Gusto ko,” mahinang bulong niya sa tainga ko.“Anong gusto mo?”“Ikaw, gustong-gusto kita.” Sagot niya sa ak
WARNING!! MATURED CONTENT!!! READ AT YOUR OWN RISK (R18+)LIYANNA’S POVNaging maayos ang pakiramdam ko kinagabihan. Pinatulog ko muna si Mireya at Carlos. Naiinitan ako at para bang gusto kong maligo sa dagat.Namili ako ng bikini na isusuot ko. Hindi pa naman malalim ang gabi kaya gusto kong magtampisaw sa tubig. Nagsuot ako ng balabal at lumabas na. Hindi gaanong madilim sakto lang ang liwanag na nagmumula sa buwan.Naglagay ako ng tela sa buhangin. At sinindihan ko ang mga kahoy. Nakangiti ako dahil talagang island vibe ang datingan ng ginawa ko. Umupo ako at ilang minutong nagmasid sa dagat. Tanging tunog ng mga alon ang naririnig ko.Malamig ang simoy ng hangin kaya napayakap ako sa sarili ko pero biglang may mainit na braso ang pumulupot sa aking katawan. Nang lingunin ko ay si Carlos pala ito at halatang bagong gising siya. Siguro ay hinahanap niya ako sa loob.“Bakit hindi mo ako ginising?” Pabulong na tanong niya sa tainga ko.“Masarap na kasi ang tulog mo kaya ayaw kitang i
LIYANNA’S POV“Baby, are you ready to go home?” Tanong ni Carlos sa anak niya habang naglalakad kami papunta sa private jet niya."Of course, daddy. Miss ko na po si Ate Prexie." Masayang sagot ni Mireya.Tahimik lang akong nakasunod sa kanila. Masakit kasi ang katawan ko at inaantok pa ako. Umakyat na kami at kagaya pa rin ng dati ay masaya pa rin silang nag-uusap. Balak kong umidlip sa biyahe, pakiramdam ko kasi ay ang bigat ng pakiramdam ko at hindi ko na nakayanan pa ang antok ko hanggang sa tuluyan na akong nakatulog. Napuyat na naman kasi ako kagabi.Napabalikwas ako ng bangon paggising ko dahil nandito na ako sa silid ko. Hindi ako makapaniwala na sobrang lalim ng tulog ko para hindi ko namalayan na nakauwi na kami. Kaagad akong bumangon at hinanap ang mga bata.Pagbaba ko ay natanaw ko si Prexie na umiiyak. Habang si Mireya ay pinapatahan siya. Mabilis ang bawat hakbang ko hanggang sa makarating ako sa kinaroroonan nila."Why are you crying, Prexie?" Nag-aalala na tanong ko sa
LIYANNA'S POVMaagang umalis si Carlos ngayon dahil papasok pa siya sa trabaho. Mamayang hapon ang schedule ng court hearing ni Cathy. Ang mga bata ay nasa school. Nagsinungaling ako na masama ang pakiramdam ko. Kahit na ang totoo ay inihahanda ko ang sarili ko para mamaya. Kinakabahan ako pero kailangan ko itong gawin. Matagal akong nakaharap sa salamin. At paulit-ulit na nagri-replay sa isipan ko ang mga sinabi sa akin ni Pia. Hindi ako makapaniwala, parang isang masamang panaginip ang lahat. Hindi ko kayang pigilan ang luha ko. Sumisikip ang dibdib ko.Suot ang isang simpleng bestida ay nagmaneho ako papunta sa korte. Nang makarating ako sa korte ay nakaupo lang ako sa labas at hinihintay na tawagin ako. Nilalamig ang mga paa at kamay ko. Hindi ko alam kung kaya ko ba. Kung kaya ko bang magsalita doon. Kung kaya ko bang sabihin ang totoo lalo alam ko na masasaktan ko si Carlos.Ilang sandali pa ay pinapasok na ako sa loob. Nakita ko ang gulat sa mga mata ni Carlos at galit ang nakik
LIYANNA’S POV (Continuation of Flashback)"Sino ang daddy ni Precious?" Tanong ko kay Pia."Si….." Kitang-kita sa mukha niya na kinakabahan siya. Alam ko natatakot siya. Pero karapatan naming malaman ang totoo."Sino? Sabihin mo na, kailangan namin malaman ang totoo. Sino ba talaga ang daddy niya?""Si…..""Sabihin mo na, Pia.""Sino ninong," mabilis na sagot niya sa akin sabay yuko.Halos mabingi ako sa narinig ko mula sa kanya. Hindi ko alam ang ire-react ko sa kanya. Alam ko na malaki ang chance na si daddy ang ama ni Precious pero iba pala talaga kapag sa kanya na mismo nanggaling ang katotohanan. Na sa mismong bibig niya lumabas ang kailangan kong marinig. Hindi na kailangan ng DNA test dahil alam ko na hindi siya nagsisinungaling."Pero bakit mo pinaniwala ang lahat na anak siya ni Carlos?! Bakit kailangan mong lokohin ang lahat ng tao? Bakit kailangan mong manakit lalo na sa anak ko?!" Galit na tanong ko sa kanya.Umiyak ito at hindi siya nagsasalita. Nanatili siyang nakaluhod
CARLOS POVNoong isinama ako ng asawa ko sa loob ng delivery room ay grabe ang kaba ko. Nilalamig ang mga daliri ko sa paa ganun rin ang mga kamay ko. Ang makita na nahihirapan ang asawa ko ay parang torture sa akin. Doon ko lalong hinangaan at minahal ang asawa ko ganun rin ang mommy ko.Tumulo ang luha ko ng makita ko ang anak ko. Sobrang saya ng puso ko. Sa wakas ay naranasan ko ng maging isang ama, naranasan ko ang mga ganitong pangyayari sa buhay ko. Kaya ipinangako ko sa aking sarili na ako ang mag-aalaga kay baby. Na kahit mapuyat ako ay gagawin ko ang lahat. Gusto kong bumawi sa mag-ina ko. Alam ko ang hirap niya sa pagbubuntis at ngayon nais ko na ako naman ang maghirap sa pag-aalaga. Hindi ko ito nagawa kay Mireya kaya bumabawi ako kay Baby Inzio. Kaya kong tiisin ang pagiging moody ng asawa ko. Nalaman ko na nangyayari pala talaga ito. Ang nagbabago ang ugali niya. Postpartum ang tawag nila kaya sinabi rin sa akin ni Dok na lawakan ko pa ang pag-unawa ko sa asawa ko dahil hi
LIYANNA'S POVHawak ni Carlos ang kamay ko. Pawis na pawis at ramdam ko ang sobrang sakit. Kung gaano ako nahihirapan ay ganun rin kalamig ang kamay ni Carlos. Ramdam ko na nilalabanan niya ang takot niya. "Uhmmmm.....!" Nakatikom ang bibig ko habang patuloy na umiire. Sabi kasi sa akin ni Dok ay mas makakakuha ako ng lakas kaysa sa sumigaw ako. Lahat ng sinasabi ni Dok ay ginagawa ko."1, 2, 3 push.." utos sa akin ni Dok na ginawa ko naman."Uhmmmmmm!" Tumutulo na ang luha ko sa mata ko. Pero naka-set na sa isipan ko na kahit anong mangyari ay ilalabas ko ang baby ko ng maayos. Ngayon ko naranasan ang hirap ng mag ina na iluwal ang kanilang mga anak. Normal delivery o cesarean delivery ay pareho na mahirap. Paulit-ulit ang utos sa akin ni Dok hanggang sa narinig ko ang iyak ng baby ko. "Congratulations, Liya." Sabi sa akin ni Dok."I love you," bulong ni Carlos sa tainga ko at nakita ko na umiiyak siya. Paulit-ulit rin niya akong hinalikan sa noo.Pagod na pagod ako pero sobrang
LIYANNA'S POVIto na ang pinakahihintay naming araw. Ang gender reveal party. Pagkagaling namin sa simbahan ay tumuloy kami sa venue. Napili nila sa open grounds. Hindi ko alam pero ang mga kaibigan ng asawa ko sa racing club ang may pakana. Gusto ko sana sa bahay na lang pero mas gusto daw nila doon.Pumayag naman ako dahil alam ko na namiss nilang mag-race. Hapon na ginanap para hindi gaanong mainit. "Kinakabahan ako, babe." Pabulong na sabi ni Carlos sa akin."Vava, dapat masaya ka. Kasi ito na pinakahihintay mo, natin. Sa wakas ay hindi kana magpupuyat, hahaha!" Pabiro na sabi ko sa kanya."Sorry, babe. Alam ko na napupuyat ka sa akin." Nakangisi na sabi niya sa akin."Hahaha! Sinusulit mo talaga dahil ilang buwan ka rin bago ka ulit makakapasok." Natatawa na sabi ko sa kanya."I love you and thank you for understanding me, for loving me and for carrying our child." Nakangiti na sabi niya sa akin."I love you too and I'm always willing to carry our child." Malambing na sagot ko s
LIYANNA'S POVMabilis na lumipas ang mga araw at halos hindi ko na namalayan. Nagising ako dahil naririnig ko ang asawa ko. Kaya mabilis akong pumunta sa banyo para silipin siya. "Vava, are you okay?" Nag-aalala na tanong ko sa asawa ko.Bigla na lang kasi itong nagsuka ngayong umaga. Hindi ko alam pero napansin ko na palagi siyang inaantok kaya isang linggo na siyang hindi pumapasok sa trabaho. "Nahihilo ako, babe. At nangangasim ang sikmura ko." Sagot niya sa akin."Magpacheck-up na kaya tayo?" Saad ko sa kanya."Okay lang ako, itutulog ko lang ito," sagot niya sa akin at mabilis na bumalik sa kama namin para matulog ulit.Inayos ko ang kumot niya at hinalikan ko siya sa labi. Lumabas naman ako sa silid namin para puntahan si Mireya at Prexie. Oo sa amin na nakatira si Prexie. Dahil hiniling rin niya kay daddy habang si Precious ay doon pa rin sa mansyon. Masaya ako dahil magkasundo ang dalawang bata. Nakakatuwa dahil si Prexie ang madalas ba nag-aasikaso kay Mireya. Pero may hil
LIYANNA'S POV"Babe, hindi ito totoo diba? Hindi pa patay si Ate?" Umiiyak na tanong sa akin ni Carlos."Vava," umiiyak ako at niyakap ko siya."Okay na siya eh, noong dinalaw ko siya ay nakangiti na siya at nakakausap na siya ng maayos. Hindi ito, hindi ito ang nais ko. Mahal na mahal ko ang ate ko, kahit na ano pa ang naging kasalanan niya." Umiiyak na saad sa akin ng asawa ko. Ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya."I'm sorry, alam ko na ako ang may kasalanan ng lahat kung bakit naging ganun si ate. Sorry, Vava sana hinayaan ko na lang siya." Sabi ko sa kanya dahil sinisisi ko ang sarili ko."No, babe. It's not your fault, hindi mo kasalanan. Kagustuhan ito ni ate, nakakalungkot lang dahil tinapos niya na kaagad ang buhay niya." Saad sa akin ng asawa ko.Kaagad kaming umuwi sa Pilipinas dahil sa natanggap naming balita. Ate Cathy ended her own life. Nagpakamatay siya at nagluluksa ang buong pamilya namin. Kaya kahit na may magandang balita kami sa kanila ay hindi namin magawang s
LIYANNA'S POVHindi ko maintindihan ang mga cravings ko ngayon. Ibang-iba sa cravings ko noon kay Mireya. Alam ko na nahihirapan ang asawa ko pero hindi ko mapigilan ang sarili ko. Kapag hindi niya naiibigay ang gusto ko ay mabilis na sumama ang loob ko. Sobrang maraming nangyayari sa akin lalo na sa ugali ko.Mabilis akong mainis sa kahit na maliit lang na bagay. Ang sabi ko ay uuwi na kami pero nagbago ang isip ko lalo na mabilis akong magalit tapos sobrang init pa sa Pilipinas. At masasabi ko rin na maganda rin talaga na dito na lang ako manganak dahil sa kakagaling ko pa lang naman sa sakit ko at under observation pa rin ako.Ngayon ang araw ng check-up ko. Actually hindi pa naman talaga sana ngayon kaya lang makulit lang talaga si Carlos. Kasama namin si Mireya dahil na rin sa wala siyang kasama sa bahay at excited rin itong marinig ang heartbeat ng kapatid niya.Pagdating namin sa hospital ay sobrang excited na ang mag-ama ko. Kahit na ako ay excited rin na marinig ang heartbeat
CARLOS' POV"Babe, wala namang santol na walang buto. Diba hindi ka naman kumakain ng ganun?" Sabi ko sa kanya. Never ko pa naman siyang nakita na kumain ng ganun."Gusto ko na ngayon, hanapan mo ako. Nakatikim na ako noong college tayo. Kaso may buto 'yon eh. Sinawsaw ko pa nga 'yon sa asin na may sili. Pero mas gusto ko na isawsaw sa ketchup. Vava, please." Malambing na sabi niya sa akin."Babe, hindi ko talaga alam kung may santol na walang buto at kung may santol ba dito sa Amerika." Sagot ko sa kanya.Nakita ko na malungkot na naman ito. Pero ano nga ba ang gagawin ko. Saan ba ako makakahanap ng ganun? Dahil hindi nga ako pamilyar sa ganoong prutas. Buti pa nga siya nakakain na ng ganun ako hindi pa."Babe, uwi na lang kaya tayo sa Pilipinas?" Tanong ko sa kanya."Ayoko, gusto ko dito. Sigurado ako na mainit na naman sa Pilipinas. Dito na lang muna tayo kapag five months na si baby ay saka na tayo umuwi. Pwede rin naman na dito na tayo manganak." Sagot naman niya sa akin.Napaisip
CARLOS' POVKakabalik ko lang dito sa US galing sa Pilipinas. May mga kailangan lang akong ayusin sa company. Sobrang excited ko pagkalapag pa lang ng eroplanong sinakyan ko ay gusto ko ng liparin makarating lang kaagad sa mag-ina ko. Ang masaya kong mood ay biglang napalitan ng lungkot. Sinabi niya kasi na mabaho ako. Mabilis ko naman inamoy ang sarili ko pero hindi naman. Sa totoo lang ay nagulat ako sa naging reaksyon at ang mga kinikilos niya. Nasaktan ako dahil nilalayuan niya ako. Mabilis siyang magalit at sensitive ang pang-amoy niya.Nilalawakan ko pa rin ang pag-unawa ko dahil alam ko na epekto lang ito ng mga gamot na iniinom niya. Alam ko rin na hindi naman niya ito sinasadya.May mga gusto siya na kapag hindi ko naibibigay ay kaagad na sumasama ang loob niya. Mabilis siyang umiyak at magdamdam. I tried my very best na igawa siya ng bibingka. But I failed pero laking gulat ko dahil sarap na sarap siya. Napilitan pa akong kainin ang ginawa ko. Tiniis kong ubusin kahit na ang
LIYANNA'S POV"Vava, gusto ko ng bibingka." Biglang sabi ko sa kanya. Bigla akong natakam sa tostadong bibingka na may itlog maalat."Babe, hindi ko alam kung meron dito ng bibingka. Wait, maghahanap ako." Sagot niya sa akin."Gusto ko ikaw mismo ang gumawa." Biglang sabi ko sa kanya."What?! Ako ang gagawa? Seryoso ka?" Gulat na gulat na tanong niya sa akin."Oo, tapos gawin mong tostada pero maputi." Nakangiti pa na sagot ko sa kanya."Babe, puwede naman na maghanap na lang ak—""Sumusuko kana agad. Di mo pa nga sinusubukan. Mas gusto ko na ikaw mismo ang gagawa mahirap ba 'yon?" Naiinis na sabi ko sa kanya."Babe, bakit kasi kailangan pang ako. Bakit ka ba ganyan? Kahapon halo-halo tapos ngayon bibingka naman.""Naging maselan na kasi ang panlasa ko. Sabi ni Doc nangyayari daw talaga 'yon. Pero kung ayaw mo ay okay lang naman. Hindi naman kita pinipilit." Parang naiiyak na sabi ko sa kanya."Okay gagawa na ako. Pero don't expect too much dahil hindi naman ako marunong sa mga ganiton