HR28
Maingay nang nakapasok kami ni Josef papunta sa venue. Isang komportableng upuan ang nakuha niya para sa amin. Nasa ibabang parti iyong ngunit tanaw na tanaw ang buong paligid.
Napahawak ako sa aking buhok ng nililipad iyon ng hangin. Tahimik lang ako habang si Josef naman ay may kausap sa kanyang cellphone. Napabukas na rin ako ng shoulder bag na dala ko at kinuha ng cellphone ni Yusuf na pinahiram.
Kumuha ako ng pictures kung saan saan ngunit hindi ko ipapasa kanino man dahil malalaman nila kung nasaan ako. Kumuha na rin ako ng pictures ko kahit medyo tabingi akong kumuha.
“Sama ako,” singit ni Josef.
“Ikaw humawak,” binigay ko sa kanya ang cellphone.
Ngumiti kaming dalawa sa cellphone kasabay ng pag-click niya. Pagkabalik niya ng cellphone ko ay nagkwentuhan kaming dalawa tungkol sa mga bagay bagay. Nagtanong din ako sa kanya s
HR29Sinalubong ko nang yakap si Yusuf pagkabalik niya sa headquarters nila. Kanina pa kaming naghihintay ni Josef dito, may seremonyang naganap kanina at binigyan ng premyo ang mga nanalo kasama na doon si Yusuf. Umalis na kami ni Josef doon dahil hindi ko gusto ang simoy ng hangin lalo na’t may naririnig ako sa aming likuran.“Congrats,” ani yakap yakap pa rin siya.Dinig ko ang pagtawa niya at paghigpit ng yakap niya, yumakap din ako sa kanya. Nang makarinig ako ng tikhim ay bumitaw ako ng yakap sa kanya, si Josef iyon. Binigay sa kanya ni Yusuf ang dalang helmet at sabay na naghigh-five.Dumating na rin ang mga kasamahan ni Yusuf at binati siya sa kanyang pagkapanalo. Napuno ng hiyawan mula sa kalalakihan ang buong silid. Umalis muna kami doon ni Josef ng pumasok ang coach.Nanginginig ang kamay ko at hindi pa rin makapaniwala sa mga nangyayari. Ang ngiti sa
HR30Natapos ang celebration dahil sa gulong iyon. Hindi ko na rin alam kung anon a ang sunod na nangyari sa lalaking iyon dahil sa takot ko at nanatili na lang sa isang sulok habang si Yusuf ay nakikipag-usap sa mga tauhan niya.Ramdam ko ang kalabog ng puso ko papalabas kami ng bar ni Yusuf. Higpit ng hawak niya sa aking beywang na para bang makakawala ako sa kanya. Pinapasok niya ako sa sasakyan at umikot naman siya para makapasok din.“Are you okay? You need something?” nag-aalalang tanong niya.Umiling ako bago sumagot, “Ayos na ako, ayos na.” sagot ko kahit ramdam ko pa rin ang kalabog ng puso.“He will pay for this. Don’t worry, that man will be in jail.” Sabay haplos niya sa akin buhok at pinatakan din ng halik ang noo ko.Ang kamay niya ay puwesto na sa kung saan lagi nakapwesto. Binuhay niya ang sasakyan at
HR31Nagising ako kinabukasan dahil sa sakit ng aking katawan. May nakadagang kamay din sa aking baywang at mabigat iyon sa pakiramdam. Dahan dahan akong napamulat at nagulat pa sa aking nasaksihan. Napakagat ako ng aking pang-ibabang labi, napatingin ako sa aking sarili at isang panty lang ang suot ko sa aking pang-ibaba.Napapikit akong muli at inalala ang nangyari kagabi. Hindi ko inakala na ang simpleng halik na iyon ay hahantong sa ganito ngunit hindi ko naman pinagsisihan ang lahat, masaya naman ako at buong puso kong binigay iyon sa kanya.Iyon nga lang ay hiya ang nararamdaman ko ngayon, hindi takot o ‘di kaya’y pangamba. Hiya na sa paggising ni Yusuf ay maalala niya ang nangyari sa amin kagabi. Ramdam ko ang pamumula ng aking pisngi at napatingin sa kanya na tulog na tulog pa rin.Marahan ang aking galaw at dahan dahan kong kinuha ang kamay niya sa akin para makatayo ako at makaa
HR32Kinabukasan ding iyon ay naghanda si Yusuf para makauwi. Wala din naman siyang iimpake dahil condo rin naman niya ito. Gusto niya sanang iwan ko ang mga damit ko dito sa condo niya para raw may magamit ako kapag mapupunta kami kaya iniwan ko ang ibang gamit ko. Hindi ko pwedeng maiwan iyon lahat dito dahil baka kung ano ang isipin nila Celene na wala akong dalang damit pabalik ng mansiyon.“I gotta go, Zey?” aniya at inayos ang kanyang damit.Lumapit ako at inayos ang kanyang buhok. Tumango ako sa kanya. Niyakap niya ako at at pinatakan ng halik sa pisngi bago ako nginitian.Nilapit niya ang ulo sa aking tainga bago bumulong, “Bye, I love you.”Hindi ko maiwasang mapangiti sa kanyang tinuran. Hinalikan ko rin ang pisngi niya at niyakap din siya.“Mahal din kita,” bigkas ko.Ramdam ko ang pagngiti n
HR33“Kailan ba aalis ang babaeng iyon dito?” naiinis na tanong sa akin ni Celene habang nandito kami sa kusina at naghuhugas ng pinggan.Makalipas ang tatlong araw na nandito si Madame at ang kasama niyang babae na nagngangalang Bianca ay napakadami ng gawain. Talagang strikta ang iyong Mama ni Yusuf, sa loob ng tatlong araw ay napakadami na ng mura at insulto ang mga nakatanggap naming mga katulong dito sa bahay.Kaunting galaw lang namin ay mapapagalitan kaagad kami. Sa tatlong araw na iyon, naka-ilang beses na akong pinagalitan dahil daw sa maling ginawa ko na maayos na maayos naman.Akamang magsasalita na sana ako nang maunahan ako ni Beca, “Oo nga, kailan aalis ang babaitang iyon? Masyadong sipsip kay Madame napapagalitan tuloy si Zeynep palagi dahil sa kanya.”“Oo, noong kahapon, iyong natapon na juice. Kita kong siniko ng babae iyong kamay ni
HR34“Zeynep!” dinig ko ang pagsigaw ni Celene at tumakbo papunta sa amin.Pinigilan niya si Ma’am Bianca sa akin ginagaw ngunit hindi talaga mabigilan ang babae at maging siya ay sinabunot na rin ni Ma’am Bianca. Napa iyak ako nang lumagapak sa mukha ko ang kamay ni Ma’am Bianca, ramdam ko rin ang hapdi sa aking leeg at sa aking mukha.“Ma’am huwag niyong pong saktan si Zeynep!” sabay tulak niya kay Ma’am Bianca dahilan kung bakit ito napa upo sa sahig at tamang tama naman na dumating si Madame kasama si Karin, Beca at Fiona.“What is happening here?” madiin na wika ni Madame.Tumayo si Ma’am Bianca at lumapit kay Madame. Nagsimula na siyang nagdrama at umiyak sa harapan ni Madame na parang siya iyong nasaktan dito. Na parang hindi siya iyong nauna.“Pinagtutulungan nila akong dala
HR35Masakit ang katawan ko sa buong sa sunod sunod na gawain dito sa bahay. No’ng natapos ko ang lahat ng damit ni Madame kahapon ay marami pa siyang pinagawa sa akin. Hindi ako nagreklamo at sinunod ang lahat ng ginawa niya dahil boss ko pa rin naman siya.“I can talk to Mom later, Zey.” Ani Yusuf, nandito kami ngayon sa likod na kung saan kami palaging nakikita.Pagod akong umiling sa kanya, “Huwag na, ayos lang ako, huwag mo ng sabihin sa kanya, please.” Malambing na wika ko sa kanya para sumunod siya sa gusto ko.Kanina niya pa iyong sinasabi simula noong napunta kami dito kaninang hapon. Kahapon hindi kami mabuting nag-usap dahil ayaw kong pag-usapan namin ang nangyari, masyadong masakit din ang katawan ko sa lahat ng nangyari sa akin kahapon kaya maaga akong natulog.Ang kamay ko ay madaming sugat dahil sa labahan ko kahapon. Hindi pa ako naka
HR36Bumalik ako sa silid namin ni Celene pagkatapos ng pag-uusap namin ni Yusuf. Hindi ko inasahan na muli kong ibibigay sa kanya ang katawan ko at hindi naman ako nagsisisi doon. Binigay ko sa kanya ang pagmamahal ko at ganoon din ang ginawa niya sa akin.Kahit papaano ay naibsan ang sakit ng puso ko sa mga nalaman tungkol sa kanila ni Ma’am Bianca. Kinuwento rin sa akin ni Yusuf na gusto daw iyon ng Mama niya ang mangyayari para mas lalong lumaki ang sakop ng kanilang kompanya.Hindi na ako nagtaka kung bakit gusto iyon ng Mama niya. Nasa business world sila at ang arrange marriage ang isa sa ginagawa nila para mas lalong lumaki ang kompanya nila.“Saan ka nanggaling?” bumungad sa akin si Celene.Tipid akong ngumiti sa kanya, “Nagpahangin lang ako, Celene. Ikaw bakit hindi ka pa natutulog?” tanong ko sa kanya.Walang reaksiyon