HR32
Kinabukasan ding iyon ay naghanda si Yusuf para makauwi. Wala din naman siyang iimpake dahil condo rin naman niya ito. Gusto niya sanang iwan ko ang mga damit ko dito sa condo niya para raw may magamit ako kapag mapupunta kami kaya iniwan ko ang ibang gamit ko. Hindi ko pwedeng maiwan iyon lahat dito dahil baka kung ano ang isipin nila Celene na wala akong dalang damit pabalik ng mansiyon.
“I gotta go, Zey?” aniya at inayos ang kanyang damit.
Lumapit ako at inayos ang kanyang buhok. Tumango ako sa kanya. Niyakap niya ako at at pinatakan ng halik sa pisngi bago ako nginitian.
Nilapit niya ang ulo sa aking tainga bago bumulong, “Bye, I love you.”
Hindi ko maiwasang mapangiti sa kanyang tinuran. Hinalikan ko rin ang pisngi niya at niyakap din siya.
“Mahal din kita,” bigkas ko.
Ramdam ko ang pagngiti n
HR33“Kailan ba aalis ang babaeng iyon dito?” naiinis na tanong sa akin ni Celene habang nandito kami sa kusina at naghuhugas ng pinggan.Makalipas ang tatlong araw na nandito si Madame at ang kasama niyang babae na nagngangalang Bianca ay napakadami ng gawain. Talagang strikta ang iyong Mama ni Yusuf, sa loob ng tatlong araw ay napakadami na ng mura at insulto ang mga nakatanggap naming mga katulong dito sa bahay.Kaunting galaw lang namin ay mapapagalitan kaagad kami. Sa tatlong araw na iyon, naka-ilang beses na akong pinagalitan dahil daw sa maling ginawa ko na maayos na maayos naman.Akamang magsasalita na sana ako nang maunahan ako ni Beca, “Oo nga, kailan aalis ang babaitang iyon? Masyadong sipsip kay Madame napapagalitan tuloy si Zeynep palagi dahil sa kanya.”“Oo, noong kahapon, iyong natapon na juice. Kita kong siniko ng babae iyong kamay ni
HR34“Zeynep!” dinig ko ang pagsigaw ni Celene at tumakbo papunta sa amin.Pinigilan niya si Ma’am Bianca sa akin ginagaw ngunit hindi talaga mabigilan ang babae at maging siya ay sinabunot na rin ni Ma’am Bianca. Napa iyak ako nang lumagapak sa mukha ko ang kamay ni Ma’am Bianca, ramdam ko rin ang hapdi sa aking leeg at sa aking mukha.“Ma’am huwag niyong pong saktan si Zeynep!” sabay tulak niya kay Ma’am Bianca dahilan kung bakit ito napa upo sa sahig at tamang tama naman na dumating si Madame kasama si Karin, Beca at Fiona.“What is happening here?” madiin na wika ni Madame.Tumayo si Ma’am Bianca at lumapit kay Madame. Nagsimula na siyang nagdrama at umiyak sa harapan ni Madame na parang siya iyong nasaktan dito. Na parang hindi siya iyong nauna.“Pinagtutulungan nila akong dala
HR35Masakit ang katawan ko sa buong sa sunod sunod na gawain dito sa bahay. No’ng natapos ko ang lahat ng damit ni Madame kahapon ay marami pa siyang pinagawa sa akin. Hindi ako nagreklamo at sinunod ang lahat ng ginawa niya dahil boss ko pa rin naman siya.“I can talk to Mom later, Zey.” Ani Yusuf, nandito kami ngayon sa likod na kung saan kami palaging nakikita.Pagod akong umiling sa kanya, “Huwag na, ayos lang ako, huwag mo ng sabihin sa kanya, please.” Malambing na wika ko sa kanya para sumunod siya sa gusto ko.Kanina niya pa iyong sinasabi simula noong napunta kami dito kaninang hapon. Kahapon hindi kami mabuting nag-usap dahil ayaw kong pag-usapan namin ang nangyari, masyadong masakit din ang katawan ko sa lahat ng nangyari sa akin kahapon kaya maaga akong natulog.Ang kamay ko ay madaming sugat dahil sa labahan ko kahapon. Hindi pa ako naka
HR36Bumalik ako sa silid namin ni Celene pagkatapos ng pag-uusap namin ni Yusuf. Hindi ko inasahan na muli kong ibibigay sa kanya ang katawan ko at hindi naman ako nagsisisi doon. Binigay ko sa kanya ang pagmamahal ko at ganoon din ang ginawa niya sa akin.Kahit papaano ay naibsan ang sakit ng puso ko sa mga nalaman tungkol sa kanila ni Ma’am Bianca. Kinuwento rin sa akin ni Yusuf na gusto daw iyon ng Mama niya ang mangyayari para mas lalong lumaki ang sakop ng kanilang kompanya.Hindi na ako nagtaka kung bakit gusto iyon ng Mama niya. Nasa business world sila at ang arrange marriage ang isa sa ginagawa nila para mas lalong lumaki ang kompanya nila.“Saan ka nanggaling?” bumungad sa akin si Celene.Tipid akong ngumiti sa kanya, “Nagpahangin lang ako, Celene. Ikaw bakit hindi ka pa natutulog?” tanong ko sa kanya.Walang reaksiyon
HR37“B-Bakit po Madame?” kinakabahang tanong ko pagkapasok ng kanyang silid.Sa diin ng pagkakabigkas niya kanina ng pangalan ko may naramdaman na akong kakaiba lalo na’t narito rin si Ma’am Bianca, para bang may ginawa akong masama sa kanila.Tumayo si Madame habang naka-krus ang kanyang dalawang kamay sa kanyang dibdib. Kinuha niya ang brown envelope kay Ma’am Bianca at nilapag iyon sa harap ko. Kumot ang nook o sa ginawa niya.“Now, I know the reason why my son refuse to marry Bianca, it’s because of you!” madiin iyong pagkakasabi niya sa akin.Takot ang bumalot sa buong katawan ko. Paano niya nalaman iyon? Si Yusuf, ako at si Celene lamang iyong may naka-alam. Buo ang tiwala ko na hindi iyon sasabihin ni Celene at hindi pa sila nag-uusap ni Madame.Paano niya nalaman?!“H-Hindi ko
HR38“Nay, si Zeynep ‘to.” Pakilala ko nang masagot nila ang tawag ko.“Ate, pinapaalis na tayo dito.” Boses ni Alice iyon.Nagkatinginan kami ni Celene, naka loud speaker iyong cellphone kaya rinig naming dalawa ang sinasabi ng mga kapatid ko.“Hindi tayo mapapaalis d’yan Alice, sa atin ang lupain na ‘yan.” Ani ko.“Maging ang kapit bahay natin Ate pinapaalis din. Gagawin daw’ng plantasyon ang lugar natin kaya kailangan na nating umalis. Ate, natatakot na kami dito, palaging may nangugulo dito.” Nanginginig ang boses ng kapatid ko, ramdam ko ang takot niya.“Sabihin mo kay Nanay na ipakita sa mga opisyal ang titulo natin, sabihin niya na sa atin ang lupaing iyan. Binili ‘yan ni Tatay at sa atin ‘yan!” hindi ko mapigilang mapataas ang boses dahil
HR39“Zey, gising na, maaga na.”Nagising ako dahil sa tawag na iyon ni Celene. Dahan dahan kong minulat ang aking mata at kaagad iyong kinusot. Umiwas ako ng tingin kay Celene. Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako sa pag iyak ko kanina.“Anong nangyari sa ‘yo, bakit ganyang ang mata mo? Huwag na huwag kang magsisinungaling sa akin Zeynep, sinasabi ko sa ‘yo!” ani Celene.Wala akong nagawa at sinabi sa kanya ang lahat nang nakita ko kaninang madaling araw. Gusto ko sanang sarilihin na lang ang lahat ngunit hindi ko naman kaya iyon, isa pa ayaw ko na rin magsinungaling sa kaibigan ko.Habang nagkukuwento ako sa kanya ay hindi ko mapigilang mapa iyak, masakit ang nararamdaman ko ngayon na parang may tumutusok sa puso ko. Ngayon lang nangyari ito sa tanang buhay ko, ganito pala kapag nasaktan ka sa pagkaibig.“Wala
HR40“Pinapatawag ka ni Madame, Zeynep.” Sabi sa akin ni Karin kinahapunan habang nag-aayos ako ng kusina.Noong nakaraang araw ko pa siya hindi kinakausap dahil sa ginawa niya, masakit pa rin iyon sa akin lalo na’t nasaktan ako dahil doon. Ayaw ko naman maging suplada dito dahil pare-pareho lang naman kaming katulong dito kaya winala ko na lang ang lahat…isa pa ay wala na rin naman kami ni Yusuf.Balak ko na ring umalis, matapos kong makuha ang sahod namin. Ayaw ko na dito, gusto ko na lang magtrabaho sa iba, hindi iyong dito ako at puros sakit lang ang nakukuha ko.“Sige,” ani ko kay Karin at iniwan ang ginagawa ko.Tinungo ko ang silid ni Madame, hindi ko alam bakit may nararamdaman akong kakaiba ngayon. Palagi naman akong may nararamdamang kakaiba kapag napupunta ako dito ngunit ngayon talaga iyong hindi ko maintindihan.