Chapter 5

Similip ang bata sa bintana at aligaga siyang nag ayos ng sarili.

"Ate Luna, nandiyan na si kuya ayusin mo ang sarili mo at sigurado akong susuriin ka rin no'n," babala ng bata kaya maging ako ay napatayo mula sa pagkakaupo sa sahig kasabay ng pag ayos ko sa aking buhok at damit.

Ilang sandali pa ay pumuwesto ang bata sa harap ng pintuan at binuksan niya ito nang may kumatok sa pinto.

"Jacob, what did I told you?!"

"Lower your voice kuya, we have guest in here."

Bigla kong kinabahan ng bumaling ang sinasabing kuya ng bata, it's Mr. Martinez. Nangunot ang kaniyang noo nang magtama ang aming paningin.

"Claudia? What are you doing here?" Takang tanong nito sa akin.

Tila umurong ang dila ko dahilan upang hindi ako makapag-salita noong nalaman ko na siya pala ang kuya ni Jacob. "G-good afternoon, Mr. M-martinez," nauutal kong sabi kasabay ng pag yuko ko.

"Stand straight and answer me, why are you here?"

Magsasalita na sana ako nang unahan ako ng bata. "Wait-wait-wait, kilala mo si ate Luna, kuya?"

"What a stupid question, tatanungin ko ba siya kung hindi ko siya kilala? Claudia, follow me." Naglakad ito palabas ng kuwarto ni Jacob at tila may sariling buhay ang aking mga paa upang sumunod rito.

Tahimik na sinundan ko lang ito hanggang sa makalabas kami ng mansion at makalapit sa kotse niyang nakaparada.

"Get in," wika niya.

Binuksan ko naman ang pintuan ng passenger seat at umupo ako rito. Napabaling ako sa bintana at nakita ko siyang may kausap na lalaki. Yung lalaking kasama niya noon sa elevator, pagkatapos ay umalis na ang lalaki at pumasok naman siya ng kotse.

"Hindi ka dapat nagtagal sa mansion." Wika niya kasabay ng pagpapaandar nito sa kotse at siyang pinaharurot niya paalis.

The kid was very kind and gentle man just like his father kaya hindi ko sila matanggihan na pumaroon muna sa kanilang tahanan.

Makalipas ang ilang minuto ay kaagad kaming nakarating sa aming bahay. Inihinto niya ang kotse sa tapat ng gate at halos magkasabay kaming bumaba ng kotse na siya namang ikinataka ko.

"What are you waiting for? Open the gate," wika niya.

Hindi naman ako makapagreklamo noong sumunod siya sa akin papasok ng bahay.sinalubobg ako ni tita Solen at aktong papagalitan ako nito ngunit nakita niya si Mr. Martinez sa aking likuran.

"Dapag nagsabi ka na may kasama ka palang importanteng bisita sa pag-uwi mo," maamong sabi ni Tita Solen sa akin.

"Mr. Martinez, pumasok ho muna kayo at mag-miryenda." Tila nag-ibang tao si tita Solen base sa kaniyang kilos at pananalita.

"No, thanks. I'm just here to make sure that Miss Luna is fine in this what she called home." Mukabang ang binata papalapit sa akin.

"I know you didn't get my number at the board office so here it is, call me if you need something and thank you for helping my brother." Laking gulat ko nang halikan na naman ako nito ngunit ngayon ay sa pisngi naman siya h*****k.

Nang makaalis suya ay kitang-kita ko ang matatalim na tingin sa akin ni tita Solen at bigla-bigal naman ang pagsulpot ni ate Solara sa aking tabi sabay hablot sa hawak kong calling card na ibinigay ni Mr. Martinez.

"Akin nalang 'to, ako na c-contact kay Mr. Martinez." Aniya at masaya itong nag-lakad paalis kasama ang kaniyang ina.

Habang paakyat ako ng hagdan ay narinig ko pa ang mga usapan nila at panay ang pag-tili ni ate Solara habang sinasabing napaka-gwapo pala ni Mr. Martinez na inakala niya noong matanda na.

Nspahiga nalang ako sa aking kama pagkapasok ko sa aking kuwarto, mabuti nalang ay hindi ako pinagalitan o pinagbuhatan ng kamay ni tita Solen.

"Hanggang kailan ba ako mag-titiis?" Biglang tanong ko sa aking sarili.

Minsan ay gusto ko nang sumuko pero kapag naiisip ko ang nga payo sa akin ni mama, pinipilit kong bumangon at mag-tiis dahil lahat ng ito ay isa lamang pagsubok na makakaya kong lampasan, hindi man ngayong araw pero darating ang panahon na nakaya ko, nalampasan ko.

Kinabukasan maaga akong nagising upang ihanda ang agahan nila Papa at ate Solara dahil maaga silang pumapasok ng opisina.

Ako na rin lahat ang gumagawa sa mga gawaing bahay dahil umalis na ang dating kasambahay ni tita Solen. Sa dami ng gawain at utos ni Tita ay pa minsan-minsan ay nakakapag-pahinga pa naman ako kapag umaalis ito ng bahay.

"Luna, ipagtimpla mo nga ako ng tsaa." Mukhang good mood ngayon si tita kaya kaagad ko na siyang ipinagtimpla bago pa siya mawala sa mood.

"Tita, heto na po 'yung tsaa niyo." Sambit ko kasabay ng pag-lapag ko sa kaniyang tsaa sa coffee table.

Bago pa ako makaalas ay tumunog ang kaniyang cellphone kung kaya't napabaling ako rito. Aligaga naman niyang kinuha iyon at pinatayan ang ang tumatawag sa kaniyang numero.

"Oh, ba't nakatulala ka pa d'yan? "

"Wala po." Sambit ko at naglakad paalis.

Makalipas ang ilang oras, natanaw ako mula sa bintana ang ilaw na nagmumula sa kotse ni Carlos. Nagmamadali itong bumaba at halos patakbo na itong pumasok ng bahay habang malakas na tinatawag ang pangalan namin ni tita Solen kaya sinalubong ko siya sa may pintuan.

"Carlos, anong problema?" Takang tanong ko.

"S-si... Si tito Claudio," hinihingal niyang sabi.

"Napano si Papa?"

"Isinugod sa hospital si tito Claudio, inatake siya sa puso kasama niya sa hospital si Solara."

"A-anong sabi mo?" Wika ni tita Solen.

Natulala ako kung kaya't hindi namalayang nasa likuran ko na pala ito. Nagtungo ito sa aking harapan kasabay ng pagyugyog sa akin.

"Ano ba Luna? Huwag kang tutulala d'yan, puntahan na natin sila sa hospital!"

Nagmadali na kaming sumakay sa kotse ni Carlos upang pumunta sa naturang hospital kung saan idinala si Papa.

Nang makarating namin ang ER ay nadatnan naming umiiyak sa isang sulok ng upuan si ate Solara.

"Anong nangyari anak?" Tanong ni tita Solen.

"Ate Solara, si Papa, nasaan na siya?" Tanong ko naman dito.

"Si Papa, wala na si Papa, patay na siya." Wika niya kasabay nang pag-yakap niya sa kaniyang ina at malakas na paghagulgol nito.

Nanginig ang aking mga tuhod at bumagsak nalang ako sa sahig sa aking nabalitaan. Hindi pa siya patay, hindi pa patay si papa dahil kailangan pa naming magkaayos.

"Luna tahan na, tumayo kana d'yan." Wika ni Carlos habang inaalalayan akong tumayo.

"A-anong nangyari sa kaniya, bakit siya inatake sa puso?" Tanong ko rito kay Carlos.

"Ang pagkakalam ko ay may ipinadalang sobre sa kaniya ang kaniyang abugado at noong pumasok si Solara sa opisina upang magpapirma ay nadatnan nalang niya itong hindi humihinga kaya isinugod namin siya sa hospital ngunit huli na ang lahat, patay na si tito Claudio," paliwanag niya.

Muli na namang bumuhos ang luha sa aking mga mata. "Ang sabi ng doctor ay gawa ng stress at mataas na blood pressure kaya siya naatake sa puso," wika niya pa.

Napayakap nalang ako ng mahigpit sa kaniya at unti-unting nandilim ang aking paningin.

***

Pagmulat ko sa aking mga mata ay tumambad sa aking ang puting kisame at batid kong nasa hospital pa rin ako.

"Thanks God gumising kana," dinig kong saad ni Carlos.

Umupo ako sa kaniya at takang bumaling sa kaniya. "Anong nangyari?" Tanong ko.

"Nahimatay ka sa gulat, at over fatigue na rin," aniya.

Iginala ko sa buong kuwarto ang aking paningin at napag-alaman kong kami lang dalawa ni Carlos ditos a loob ng kuwarto. "Si Tita Solen at ate Solara? Nasaan sila?"

"Inihatid ko na si Solara sa bahay nyo kanina upang makapag-pahinga na siya, samantalang inaasikaso naman ni Tita Solen ang burol ni tito Claudio, sigurado ako ngayon na naiuwi na nila sa inyo si tito," wika niya.

Sa kabila ng lahat ng nangyari nandito pa rin si Carlos at hindi niya ako iniwan, dumating man ang araw na kinamuhian ko siya sa kaniyang ginawa pero nagpapa-salamat pa rin ako dahil hindi siya umalis sa aking tabi.

Bumaba na ako ng kama at isinuot ang aking sapin sa paa.

"Carlos tara na, umuwi na tayo gusto ko nang makita si Papa," maluha-luha ko pa ring sabi.

"Oo, uuwi na tayo." Aniya at hinawakan niya ang aking kamay habang palabas kami ng hospital.

Nang makarating kami sa bahay ay nasa bahay na ang ibang kamag-anak at kakilala ni Papa at tita Solen.

"Luna, asikasuhin mo muna ang mga bisita sasagutin ko lang itong tawag." Tumango ako at magkasama naming inasikaso ni Carlos ang mga tao.

Medyo huminahon naman ang tono ng pananalita ni tita bago ito lumabas ng bahay upang sagutin ang tawag mula sa kaniyang telepono.

"Luna, umupo ka muna ako ng bahala. Gusto mo ng kape?" Tanong ni Carlos.

Pumiling ako lumapit sa kabaong ni Papa. Hindi ko maiwasang mapaluha sa t'wing nakikita ko siyang nasa loob ng kabaong.

Paano na ako? Iniwan na nga ko ni Mama iniwan pa niya ako, paano na ang kinabukasan ko sa kamay ng mag-inang Solen at Solara?