Chapter 4

"Luna, I'm so sorry about on what you saw earlier. Hindi mo dapat iyon nakita at lalong-lalo na hindi dapat iyon nangyari." Paliwanag niya.

"Kailimutan mo na 'yon. Tapusin na natin ang sa atin and be with my sister again, mas ikakasaya niya kung pananagutan mo siya kung sakaling magbunga ang nangyari sa inyong dalawa," wika ko.

Kasalukuyan kaming nag-uusap rito sa balkonahe ng puntahan kami ni ate Solara.

"Are you two done talking?" Seryoso niyang tanong.

"Oo, maiwan na ko muna kayo ni ate Solara." Wika ko kay Carlos at naglakad na ako papasok ng bahay.

Kinabukasan gaya ng araw-araw kong gawain ay mamamalengke ng umaga at magluluto at pagkatapos ay maglalaba ng aming mga damit.

At habang naglalaba ako ag laking gulat ko nalang nang ihagis sa akin ni tita Solen ang kaniyang malinis na damit.

"Tignan mo ginawa mo sa damit ko!" Galit niyang sabi.

Kinuha ko ang kaniyang damit at tinignan ito may mga kaunting himulmol lang naman af hindi naman ito gano'n ka halata.

"Hindi ba ang sabi ko hand wash dapat ang ganiyang tela at hindi sa washing machine?!"

"Tita pasensya na po, mahapdi na po kasi ang mga kamay ko," sambit ko, halos naman kasi ng damit niya ay dapat labhan ng mano-mano kung kaya't madalas humapdi ang kamay ko kakalaba.

"Napaka-arte mo, wala akong pake kung humapdi man o sumakit 'yang kamay mo, ang mahal-mahal ng damit ko na 'yan tapos gaganyanin mo!"

"Hindi ko naman po sinasadya."

Lumapit ito sa akin kaya tumayo ako at natatakot na lumayo ng kaunti sa kaniya.

"Hindi pala sinasadya, lumapit ka nga rito!"

Natatakot ako, baka saktan na naman ako ni tita Solen. "Tita Solen..."

Siya na ang lumapit sa akin at hinila niya ang buhok ko upang mapasama ako sa kaniya kasabay ng pagmudmod niya sa aking mukha sa mga damit na nakababad sa malaking palanggana.

Kada-ahon niya sa aking mukha ay doon lang ako nakakakuha ng t'yansa para makahinga.

"Tita, tama na po!" Hagulgol ko.

"Pasensya na hindi ko rin sinasadya, kaya magtiis ka!" Aniya habang patuloy parin siya sa kaniyang ginagawa sa akin.

Nagtagal ang pagbabad ng aking mukha sa tubig kung kaya't hindi ako makahinga, nang muntik na akong maputulan ng hininga ay muli niyang itinaas ang aking ulo at pabagsak niya akong binitawan.

Habol-habol ko ang aking hininga at bahagya pa akong napaubo.

"Tapusin mo na 'yan may iuutos pa ako sa 'yo at bilang parusa, hindi ka kakain ngayong araw, nagkakaintindihan ba tayo?"

Tumango nalang ako bilang sagot kahit na hindi ako sang-ayon sa kaniya, mas mabuti narin iyon at baka kapag tumutol pa ako ay mas lalo lang siyang magalit sa akin at muli niya lang akong saktan.

Matapos kong maisampay ang mga bagong labang damit ag niligpit ko na ang aking mga pinag-gamitan at pumasok na ako sa loob ng bahay upang tanungin si Tita Solara kung ano pang iuutos nito.

Nang makalapit ako sa kaniya ay inabot nito dalawang lunch box para kila Papa at ate Solara.

"Magbihis ka, ayusin mo 'yang sarili mo at ihatid mo ito sa opisina nang Papa at ate Solara mo."

Nagpalit lang ako ng fitted jeans at plain t-shirt, sinuot ko ang sandals na kadalasan ko namang sinusuot at nag commute na ako patungo sa kumpanya.

Nauna ko nang ihatid ang lunch box ni ate Solara sa kaniyang opisina at sinunod ko naman ang kay Papa.

Nadatnan kong nakaupo sa swivel chair ni Papa si Mr. Martinez habang si Papa naman ang nakaupo sa visitor's chair sa tabing lamesa nito.

"Good day Mr. Martinez, Pa." Bati ko sa kanilang dalawa.

"What brought you here, Luna?" Tanong sa akin ni Papa.

Nabaling ako kay Mr. Martinez na nakatitig sa akin ngunit kaagad din akong umiwas ng tingin sa kaniya dahil sa tensyon at hindi maipaliwanag na kaba.

"Pinahatid po ni tita Solen itong lunch niyo." Maikli kong sagot at ipinatong ko ang lunch box niya sa gilid ng kaniyang lamesa.

Batid kong komportableng naka sandal si Mr. Martinez sa upuan ni Papa habang nakatitig parin siya sa akin.

"What a lovely daughter you have, Mr. Claudio Rodriguez," wika ni Mr. Martinez.

"Thank you, Mr. Martinez. This my younger daughter, Luna. Luna this is Mr. Sage Martinez one of our board member and share holder."

"Nice to meet—"

"Look at me if you're going to greet me. Anyway, Claudia don't you think it's destiny for us to meet each other every day?" Tanong nito sa akin.

Nakayuko lang ako dahil hidni ko kayang humarap sa mukha nito, kinakabahan ako kapag tinititigan niya ako.

"Excuse me but you know each other?" Takang tanong ni Papa.

"She's Carlos girlfriend or maybe should I say ex-girlfriend, right?" Pinakadiin niya pa ang pagbigkas niya sa salitang ex-girlfriend.

"Yeah, you're right," tugon ni Papa.

"Then she's single now, would you mind if i court your lovely daughter Mr. Rodriguez?"

Tila kumislap ang mga mata ni Papa sa saya dahil sa tanong ni Mr. Martinez dito. "Sure-sure I wont mind," aniya.

"So, may I court the lovely moon I'm seeing in front of me?" Natulala ako sa kaniyang tanong kung kaya't hindi ko siya nasagot.

"Luna," Maotoridad ngunit mahina na tawag sa akin ni Papa na siyang nakapag-pabalik sa ulira ko.

Yumuko ako sa harapn ni Mr. Martinez upang humingi ng tawad sabay sabing, "Sorry po Mr. Martinez, hindi po ako tumatanggap ng manliligaw at wala rin po akong balak pumasok sa isang relasyon sa ngayon, pasensya na."

"That's fvcking crazy! What a waste but it's still up to you if you won't accept my offer."

"Pasensya na po talaga, Mr. Martinez."

"Call me Sage, anyway I take my leave. Claudia, go and get my number at the board office and don't forget to call me if you've changed your mind." Tumayo ito mula sa pagkakaupo at naglakad na siya palabas ng opisina ni Papa.

"Luna! Ano bang pumasok d'yan sa kokote mo at tinanggihan mo pa si Mr. Martinez?!" Sumbat sa akin ni Papa ng makaalis na ang binata.

"Pa, sorry po pero ayoko po talagang magpaligaw sa ngayon," sambit ko. I don't want him to be disappointed in me but I just can't let someone court me for now.

"Umalis kana nga, naha-high blood ako sa 'yo!"

Lumabas ako sa opisina ni Papa at tulala akong nagtungo sa elevator kaya hindi ko namalayan ang taong kasama ko sa loob ng elevator.

"Ang lalim ng iniisip mo, would you mind telling me what is it?" Gulat akong napabaling ako sa kaniya nang magsalita siya.

"Wala po,"

Lalo akong kinabahan nang lumapit siya sa akin at hinawakan niya ang magkabila kong balikat upang iharap ako sa kaniya. "Claudia, you're not a good liar and I hope you know that, now tell me what you're thinking."

"Wala po talaga," sambit ko.

"Okay, then goodbye I'll see you when I see you," wika niya.

At halos manigas ako sa aking kinatatayuan noong halikan ako nito sa gilid ng aking labi bago tuluyang bumukas ang elevator at naglakad ito paalis.

"Sino 'yon? Bago mong nilalandi?" Nabigla ako nang magsalita si ate Solara na ngayon ay nasa labas na pala ng elevator at pinipigilan itong magsara.

"Bisita iyon ni Papa, ate Solara. Nagkataon lang na magkasabay kaming umalis," sambit ko, sana ay hindi niya nakita iyong ginawa ni Mr. Martinez

"Hindi ko nakita 'yong mukha niya, sino 'yon? Anong pangalan niya?"

"Si Mr. Sage Martinez, board member at share holder daw."

Napa O ang mga labi nito sa gulat. "Binata pa pala si Mr. Martinez, akala ko matanda na." Aniya kasabay ng paglakad nito paalis.

Pauwi na ako at kasalukuyana konv naglalakad ngayon papuntang paradahan upang sumakay ng jeep ngunit bago pa mana ko makarating doon ay napahinto ako sa paglalakad ng makita ang batang mag-isa at umiiyak sa may parke.

Lumapit ako rito upang tanungin siya kung nasaan ang mga magulang niya o kung sino man ang kasama niya.

"Tahan na sa pag-iyak, nasaan na ang mommy at daddy mo?" Tanong ko at kaagad naman siyang tumahan na parang hindi siya umiyak kanina.

"Nasa mansion si Dad, si kuya nagbabantay sa akin ngayon kaso ang sungit niya at lagi niya akong pinapagalitan kaya tumakas ako."

"Ano bang pangalan ng kuya mo? Alam mo ba ang contact number niya?" Sunod-sunod na tanong ko para naman makauwi na itong bata.

"Bawal kong sabihin, papagalitan ako."

"Ano nalang pangalan mo? Ilan taon kana at saan ka nakatira?"

"I'm Jacob, 6 years old. Nakatira ako sa *** street malapit lang dito," wika naman ng bata. Mukhang matalinong bata ito.

"So bakit ka umiiyak, alam mo naman pala kung saan ka uuwi?" Tanong ko habang naglalakad kami patungo sa sakayan.

"S'yempre paano ako makakauwi kung wala akong pamasahe. Mindset ba mindset?"

Napanguwi ako sa kaniyang pananalita, sinasabi ko na nga ba matalinong bata na may pagka-pilosopo.

"Gusto mo ba ng ice cream?" Tanong ko nang makakita ko ng ice cream vendor.

"Ayoko, hindi pa ako kumakain ng tanghalian papakainin mo na ako ng ice cream? Gusto mo ba akong mapalo kay kuya?" Masungit nitong sabi.

"Hindi naman sa gano'n, karaniwan kasi sa mga bata ay mahihilig sa mga matatamis gaya ng ice cream kaya tinanong kita kung gusto mo."

"Well hindi na ako bata."

Hindi na lamang ako nagsalitang muli at baka mapilosopo na naman ako nitong batang ito. Sumakay kami ng tricycle at itinuro niya kay mamang driver ang daan pauwi.

"Stop, Mr. Driver! Nandito na tayo." Pinahinto nito ang tricycle sa malaking bahay o mansion.

Bumaba kaming pareho at pagka-bayad ko ay umalis na si manong.

"Sir Jacob, kanina pa po kayo hinahanap ng kuya at Dad mo," wika ng unipormadong lalaking sumalubong sa amin sa gate.

"Nandito si kuya?" Aligagang tanong ng bata.

"Kakaalis lang po niya upang hanapin kayo, sasabihna nalang po namin siya 'agad na bumalik na kayo."

"Alright, thanks to ate?" Kunot-noo itong bumaling sa akin at tila tinatanong ang pangalan ko.

"Luna," sagot ko.

"Oh, ate Luna." Muling bumalik ang pansin nito sa unipormadong lalaki sabay sabing, "P'wede ba siyang pumasok?"

"Yes Sir," sagot ng lalaki sa bata.

Bumaling ang bata sa akin at hinawak niya ang kamay ko at isinama ako papasok sa kanilang mansion.

"Son, where have you been?" Nag-aalalang tanong ng Ama niya na ang tansya ko ay nasa 50 plus na.

"Diyan lang sa malapit. Papa this is ate Luna, the one who take me home." Bumaling sa akin ang kaniyang Ama.

"Miss Luna, his brother is currently looking for him, thank you so much for taking him home," pagpapa-salamat nito.

"Wala po iyon, kahit sino naman ay gagawin ang ginawa ko kapag nakit anilang umiiyak ang batang ito sa parke."

"Hindi ako umiyak 'no, acting lang 'yon!" Sigaw ng bata.

"Jacob, low your voice. I'm so sorry for his behavior Miss Luna," mahinahong suway ng kaniyang Ama.

"Nako okay lang po."

"Tara't maupo ka muna, ipapatimpla kita ng maiinom." Nagtungo kami sa sala at doon umupo.

Naka kwentuhan ko ang Ama ni Jacob. Kasama nila akong nag-tanghaliaan at nag request pa ang bata na makipaglaro muna ako sa kaniya at hindi muna umiwi.