Sa pag-uwi ni Isabel, habang iniisip niya ito, lalo siyang nagalit, kaya't nagagamit na lamang niya si Helya bilang punching bag at pinagalitan ang walang kaalam-alam na ginang. Alam ni Helya na mababa ang kanyang katayuan, at tinitingnan ang mga fingerprint sa mukha ni Isabel, tiyak na nalungkot siya matapos siyang bugbugin. Kung pagalitan siya para pakalmahin siya, handa itong tanggapin ni Helya. Pagkauwi ni Alberto pagkatapos maglaro ng baraha, galit na galit si Isabel. Medyo kakaiba na may isa pang hindi maipaliwanag na tao sa pamilya. Nang makita niya ang pamamaga sa mukha ni Isabel, napagkamalan niyang inisip na ito ang pambubugbog ni Helya, at galit na sinabi, "Sino ka at bakit ka nandito?" "Ako ay isang katulong na kinuha ni Sir Esteban," sabi ni Helya. kasambahay?' sa isip na tanong ni Alberto. Sa ganoong malaking pamilya, mauunawaan ang pagkuha ng isang utusan, ngunit naglakas-loob siyang talunin si Isabel. "Isabel, kamusta ka, sinaktan
Ang mga salita ni Esteban ay nagpahinto kaagad sa pag-iyak ni Isabel. Tumingin si Alberto kay Esteban na may takot. Sa oras na ito, nagbigay ng impresyon si Esteban na hindi lang siya ganoong walang kwentang imahe, ngunit siya ay napakalakas Isang nakakainis na pakiramdam. "Anna, hindi ka pa rin nagsasalita para sa akin, pero gusto mong panoorin akong pinalayas niya?" Si Isabel ay hindi nangahas na pagsalitan ng masasakit si Esteban, ngunit maaari lamang sa pagitan ni Anna. Umiling si Anna, napakalayo na ni Isabel sa pagkakataong ito, maging ang kanyang biological daughter ay hindi na nakatiis. "Ma, dahil mali ka, dapat humingi ka ng tawad," sabi ni Anna. Ipinaalam ni Isabel sa lahat ng kanyang mga kaibigan ang pamumuhay niya na nakatira siya sa malaki at mamahaling village, at sinabi rin na magkakaroon siya ng pagkakataong dalhin sila sa bahay upang makita. At ngayon ay papalayasin na lamang siya sa isang iglap. "Esteban, nanay mo rin
Bago pa man makaalis nang tuloyan si Esteban, may huli siyang sinabi sa ina. “Itinago ko pa ang iba kong kakayahan at ihahanda ko ito sa araw na itinakda.” Si Yvonne ay nakatayo sa tabi ng bintana, nakatingin kay Esteban na aalis, ang huling pangungusap ni Esteban ay patuloy na umaalingawngaw sa kanyang isipan. ‘ Itinago ko pa ang iba kong kakayahan at ihahanda ko ito sa araw na itinakda’ Ito ay isang pagpapahayag ng pagtitiis, ngunit nadama ni Yvonne ang matinding pagtitiwala sa kanya. Parang magagawa niya kung gugustuhin niya. Hindi niya ginagawa, ayaw niya lang. Ito ba ay pagtitiwala, o ito ba ay masyadong mapagmataas? Maging ang pamilyang Montecillo ay hindi kailanman nagkaroon ng ganoong aura na lumunok sa mga bundok at ilog, at saan niya nakakuha ng kumpiyansa? Kung iisipin ng iba ay baka naroon sa likod niya ang Montecillo ngunit hindi, wala itong katulong. Bahagyang ngumiti si Yvonne at sinabi sa
Kinagabihan, mahimbing na nakatulog si Anna, at hindi niya alam kung dahil ito sa pagmamasahe ni Esteban. Sa kanyang pagtulog, si Anna ay may ngiti sa gilid ng kanyang bibig, at ang ekspresyon sa kanyang mukha ay naglalaman ng salitang kaligayahan. Sa alas-sais kinaumagahan, sabay na nagising sina Esteban at Anna mula sa kanilang mga panaginip. Ang kanilang mga biological na orasan ay halos magkapareho. Pagkatapos magsipilyo at maghugas ng mukha, nag-morning run sila sa kalsada sa bundok. Ang sariwang hangin ay nakadarama ng pagkabigla sa pag-iisip ng mga tao, at ang tanawin ng Laguna mula sa tuktok ng bundok ay nagpapaginhawa at masaya sa mga tao. "Dati akong nanaginip ng hindi mabilang na beses na makakatakbo ako sa umaga dito, ngunit hindi ko inaasahan na magkakatotoo ito." Nakatayo sa tuktok ng bundok, ipinikit ni Anna ang kanyang mga mata at lumanghap ng sariwang hangin. Hangga't masaya si Anna, ito ang pinakamalaking kasiyahan ni Esteba
Napangiti si Anna dahil sa mga puri na narinig mula sa mga kamag-anak niya, ngunit mas malungkot ang mga mata ni Frederick, dahil gusto niyang tangkilikin ang pambobola ng mga kamag-anak nila, ngunit ngayon, inagaw ni Anna ang lahat ng lugar sa kanya. "Anna, huwag kang maging kampante." Kinagat ni Frederick ang kanyang mga ngipin. "Nga pala, simula bukas, dalawang tao ang kailangan para pumunta sa construction site, ikaw lang at si Marcella," sabi ni Anna kay Frederick. Hinampas ni Frederick ang conference table, galit na tumayo at sinabing, "Anna, isa akong high-level executive ng kumpanya, bakit mo ako papayagang pumunta sa construction site." Sa kasalukuyang maaraw na araw, na hindi nakatira sa isang naka-air condition na silid, si Frederick ay hindi kailanman papayag na pumunta sa construction site upang magpakita sa publiko ay makakasira sa kanyang imahe sa madla. Ayaw ni Marcella na ang kanyang maputi na balat ay mapaso sa main
The underground arena is a dark business, ngunit ang kakayahan ni Lazur na gawin ito ng maayos ay nagpapakita na siya ay may ilang kakayahan sa Laguna, at siya ay naglakas-loob na lumabas sa oras na ito upang sirain si Ruben o kilala nila bilang Marcopollo. Malinaw, gusto niyang makipaglaban kay Ruben at nakikipagkumpitensya para bawiin kay Ruben ang pwesto. Noon, nag-iisa si Ruben sa Lagdameo Underground, at nag-aalala rin si Lazur na kung talagang lalakas si Ruben, si Lagdameo ay magiging sa kanya, mapapasunod niya ito. Pagkaraan ng napakaraming taon, hindi nasanay si Lazur na iyuko ang kanyang ulo sa mga tao. Kung gusto niyang tapakan ang kanyang kalaban, kailangan niyang magpakita ng ilang tunay na kakayahan. May mga thug sa boxing ring, at lahat sila ay napakalakas at walang awa ang mga taong ilalaban nila. Sa Laguna, ang mga nasasakupan ni Lazur ay hindi kasing dami ng iba, ngunit kung sasabihin mong isang solong nasasakupan ang ilalabas upang lum
"Napakabangis ng nakikita ko ngayon. Iba ito sa lahat…" "Kung hindi siya taga rito, dapat ay nilagay na ang pangalan niya sa mga bagong pinakamagaling at malakas." "Ordinaryong madla, paano siya magiging napakalakas." Iilan lang iyan sa mga maririnig sa loob ng stadium.Sa boses ng insider, tanging sina Ruben at Apollo lang ang nakakaalam na walang kinalaman si Esteban sa boxing ring, ngunit wala silang salita sa kanilang isipan kung paano ilarawan si Esteban. "Hindi niya planong labanan ang buong ring mag-isa, tama?" sabi ni Ruben na may mapait na ngiti. Pinunasan ni Apollo ang malamig na pawis sa kanyang noo at sinabing, "Hindi imposible, ngunit ang mga panginoon ni Lazur ay parang mga ulap, mapipigilan ba niya talaga siya?" "Sa tingin mo ba hindi siya mapipigilan? Ang dalawang boksingero na ito, ngunit walang pagkakataong lumaban. Paanong ang isang makapangyarihang tao ay handang sumali sa pamilyang Lazaro, a
Noong una ay inakala ni Dark Snake na wala siyang problema sa pagpapasan sa mga paa ni Esteban, ngunit nang tumama ang puwersa, nagbago ang mukha ni Dark Snake. Kung ikukumpara sa kanyang imahinasyon, mas malakas ang puwersa! Muling sumipa si Esteban habang nahuhulog ang kanyang katawan. Ang Dark Snake ay napaatras ng tatlong sunod-sunod na hakbang, nakatayo pa rin sa lugar. Natahimik ang buong stadium. Nakita ng ibang boksingero sa tabi ng ring ang eksenang ito, nanlaki ang mga mata, parang nakakita ng multo at hindi makapaniwala. Si Dark Snake, na napakalakas at hindi pa nakatagpo ng isang kaaway, bagaman hindi siya natalo, ngunit siya ay umatras ng tatlong hakbang, na isa nang hindi kapani-paniwalang bagay. Lumapag si Esteban at binasag ang sahig ng ring sa malakas na ingay. "Mahalaga pa ba ang sinabi mo?" mahinang sabi ni Esteban. Sinabi ni Dark Snake na hangga't kaya niya siyang paurong ng