Chapter 10

Matapos ang meeting patungkol sa pang paalala, nagsagawa rin ang team ng madaliang practise. Ilan sa mga ito ay basic moves.

Hindi nagtagal ay napagdesisyon nang ihinto ang practise upang um-attend ng bawat klase.

Nagderetso kaming magkakaibigan sa room para sa unang klase. 

"Siraulo ka pre! Nakakakilabot 'yong sinabi mo kanina!" hindi pa rin makaget over si Kevin sa jome ko kanina. 

Natatawa pa rin ako sa reaksyon ni Kevin. Pati si Steve ay hindi mapigilang mangiti at umiling sa mga reaksyon ni Alejo. 

Pagkapasok namin ay bumungad agad ang tili ng kababaihan. Well, sino ba naman ang hindi sisigaw kapag kami na ang nakita? Naglalakad pa lang, yumayanig na ang mundo ng mga girls, what more kapag pinaglaanan pa namin ng atensyon ang bawat tili nila 'di ba? However ,one thing I am sure about..  Iyn ay ang pagiging taken ng puso. 

Oo na! Mayabang na kung mayabang, at least...may ipagyayabang. Hahahaha!! 

Habang papalapit ako sa pwesto ko nahagip ng tingin ko si Hambog. Nakahalukipkip at matamang nakatingin sa labas ng bintana. Tulad ng dati, expressionless pa rin ang mukha nya. 

'Poker face lang ang amp' 

Muli ay naalala ko na naman kung paano ako natulala sa parking lot kanina. Hindi ko maipaliwanag kung bakit akoako nagkaganun lot. Ang isiping nagyari yon sa akin ay nakakatakot.. at nakaapanibago. Nahihibang na ata talaga ako!

Natuon ang mata ko sa mga salaming suot nya. Mas okay kung hindi nya suot ang mga iyon. Mas nagmumukha syang tao kahit papa'no. 

Hindi ko namalayan na napatigil na pala ako sa harapan nya. 

"Anong tinitingin-tingin mo dyan?" parang binuhusan ako ng yelo nang magsalita sya ng napakalamig. 

Napakurap ako ng ilang beses tsaka tumingin sa magkabilang gilid. Then i realised na nakatayo ako mismo sa harapan niya. Nagmamadali akong pumunta sa sarili kong upuan.

What is wrong with you Drix?! You look like stupid right there!

Muli ay tumingin na lang ito sa labas ng bintana matapos akong pagmasdan. 

'What the heck!?' 

Muli ko syang tiningnan. Ano bang nangyayari sa'kin?

"Baka matunaw pre! Mahirap ibalik 'yan ikaw din?" pang-aasar ni Kevin.

"Gago" medyo pabulong na sumbat ko kay Kevin dahil baka marinig niya kami at mag-assume na may gusto ako sa kaniya. That will never ever happened.

"Hahahaha!" sabay silang natawa ni Steve. Umiling na lang ako sa kalukuhan nilang dalawa. 

Dumating ang lecturer ng unang subject. 

"Can anyone tell me what Textual Aids is?" iginala ni Miss ang kanyang mata. 

"Miss may I?" si Steve habang nakataas ang kamay. 

"Go on Mr. Rodil" pagbibigay permiso nito kay Steve. 

"Textual aids refer to written texts, prints and some other way of writing for an important word, graph or even pictures." Steve explained. 

"Very good Mr. Rodil. You may seat. How about you, Miss Velarde?" natuon ang paningin nya kay Hambog. 

Tumayo sya at sinagot ang tanong. 

"Textual aids are predominately used in nonfiction text, usually these focus tje reader's attention on specific parts of the text, and help the reader identify important ideas in the reading." mahaba niyang sagot saka naupo. 

"Very good Miss Velarde! Excellent answer! " humahangang sabi nya kay Hambog. 

'Tsk! Anong nakakabilib sa sagot nya!?' 

Na kay Miss lang ang tingin nya at nakikinig sa lahat ng sinasabi nito.

"What are examples of Textual Aids? Give one and explain..." inilibot ni Miss ang kanyang tingin sa lahat. "Mr. Sebastian! Give an example of Textual Aids!"

"Pardon Miss?" wala sa sariling sabi ko. 

"Ha?! I said give an example of Textual Aids! You're not listening and paying attention in y class Mr. Sebastian!" kakamot sa sintido akong tumayo. 

"Ahm.. The.. One of the e-example of textual aids is.. is Text Miss!" natawa ang mga kaklase ko sa sagot ko. 

'Bakit ba ako nuutal!?' 

"Explain Mr. Sebastian  Hini ako manghuhula para matukoy ang sagot mo." 

"Is it really necessary Miss?" tanong ko pa. 

"Of course! How do I know if the text you're talking is an example of our topic? Ni ang grade mo nga sa subject ko ay necessary dahil baka hindi kita pag-graduate-in ng high school.. Ang sagot mo pa kaya?" 

Simple lang naman ang tanong ko... Bakit ang dami ng sinabi niya? Kainis! 

"It refers to the name of a text. It is placed at the beginning before the article and tells about the entire text particularly the main idea or the topic!" pagpapaliwanang ko na rin. Inayos ko ang pagsagot na parang bang isang business proposal ang pinag-uusapan namin. 

"Good! Sit down!" 

'Anak ng tokwa! Bakit good lang ang sinabi sa'kin?' 

Nagpatuloy ang discussion. Naudlot lang ng may kumatok. 

Lumapit si Miss para buksan ang pinto. 

"Good morning Miss." bati ng isang estudyante. "Pinasasabi lang po ni Dean na after ng first class ay pinapapunta po ang lahat ng estudyante sa gym for an announcement po." pagpapaliwanag nung estudyante. 

"Okay. Thank you." si Miss. 

"Thank you Miss."

Isinarado ni Miss ang pinto at ipinagpatuloy ang discussion hanggang sa tumunog ang bell. 

"Okay class listen first. I want you all to make an article about yourselves. Make sure that you must submit it tomorrow. All papers should be here in front tomorrow! Understood?! No assignments! Don't dare to attend my class! Dismiss!" 

"Goodbye and thank you Miss!" paalam naming lahat, maliban sa taong nasa kabilang side ko. 

Kanya kanyang labasan ang mga estudyante patungo sa gym. 

Patungkol saan kaya ang announcement? 

"I think I know what's the announcement about. I heard one of lecturer earlier. She said that it is about the incoming interhigh." pagpapaliwanag ni Steve ng mukhang nahulaan ang nasa isip ko. 

"Bakit daw?" si Kevin. 

Kibit balikat lang ang isinagot ni Steve.

Nang marating namin ang gym ay agad kaming tinawag ni Leo. Isa sa teamates namin. 

"Drix! Here!" si Leo. 

Sa harapan nakapwesto ang mga basketball player. Katabi ng team namin team ang mga cheerdancer at leader nito na si Fhiama Lao. Natuon ang paningin ko sa kanya. 

Maganda si Fhiama. Matangkad at tama lang ang pangangatawan. Makinis ang balat nyang mala-porselana. Nababagay talaga sa kanya ang pagiging cheerleader ng SA.

Sa ganda na kaniyang tagalay, kahit sino ay talagang mabibighani. Kagaya na rin ng sinabi ni Kevin. Maraming na nag-aabang makaporma lang sa kaniya. 

Pero approachable naman siyang tao at mabait pa. 

'Kaya ko nga sya nagustuhan eh! Hehehe!'

Nanatiling sa kanya nakatuon ang aking atensyon, nang bigla syang tumingin sa gawi ko. 

Ngumiti at kinawayan nya ako! Halos umabot sa tenga ang laki ng pagkakangiti ko! Kumaway din ako bilang tugon. 

Heaven! 

Matagal ko na siyang gusto. Wala lang akong lakas ng loob para magtapat.

Kahit ba naman ganito ako kagwapo, dinadaga rin naman ako ng konti. Pagdating lang kay Fhiama of course. 

Hindi ko nga maintindihan ang sarili ko. Kapag nagkakaruon na ko ng lakas ng loob para sabihin ang nararamdaman ko, tsaka agarang dadagain ang dibdib ko. 

"Mahirap ang ganyan pre. 'Yong sa malayo ka na lang nakukontento at patingin-tingin lang? Kung ako sayo, magtatapat na 'ko ng nararamdaman kesa maunahan ng iba." suhestyon ni Kevin. 

"Ewan ko ba pre! Kapag naglalakas ako ng loob pakiramdam ko mababalewala lang 'yong sasabihin ko." na kay Fhiama pa rin ang tingin ko. 

"Panu mo malalaman kung hindi mo susubukan? Wala ka pa ngang ginagawa sumusuko ka na agad? Wag ganun pre! Try and try until you die... Este succeed pala... Ganun dapat." pagpapalakas pa ng loob na sabi nya. 

"Why don't you try to confess to her later? Malay mo, hinihintay ka lang n'yang magconfess 'di ba?" pang-iiganyong suggest ni Steve sakin. 

"Oo nga pre! We'll help you anyway. Mamaya abangan natin pagkatapos ng announcement. Ayain mong lumabas for dinner. What do you think?" papalit-palit ang tingin ni Kevin sakin at kay Steve. 

"Sige.. I'll ask her for a dinner date later. Thanks guys.. I owe you both for this!" pagpasalamat ko sa kanilang dalawa at itinuon ang atensyon sa una. 

"Ang drama mo pre! Nakakadiri!"

Ang sarap talagang umbagin nitong si Alejo. Bwesit! 

Tulad ng sinabi ko, maaasahan ang dalawang 'to sa kahit anong bagay. Kahit hindi hundred percent na umaayon sa mga kalukuhan ko. Well, especially si Steve. Lagi na lamang may kaukulang pangaral e. 

Parang kapatid na ang turingan naming tatlo. Magkakaibigan na kami mula pagkabata. At iyon...ang sigurado akong hindi matitibag ng kahit na anong problema.. o kahit na sino pa. Kahit siya pa. 

Ang mga magulang namin ay magbusiness partner at matalik ding magkakaibigan. Ang mga Mommy namin ay magkakasama sa English club noong high-school sila. Ang mga Daddy naman namin ay part ng iisang basketball team. Since high school ay maggf/bf na sila. 

Hanggang sa magtapos sila ng college and until they end up saying 'I do'. 

Ang sweet di ba? Sana ganyan din kami pagdating ng panahon hehehe! 

Kaya kaming tatlo, magkakaibigan hanggang sa huli!

Si Kevin Alejo, ang pinakamakulit, pinakamadaldal at mahilig kumain! Akala mo'y hindi pinapakain sa kanila kapag nakakakita ng pagkain. Matalino 'yan, may kalukuhan lang minsan. Pero sa oras ng problema ay maasahan sya. 

Si Steve Rodil, sa aming tatlo sya ang serious type guy! Napakaarte nya pagdating sa mga bagay bagay. Para g babae sa kaartehan. Minsan ay inuulitan sya ni Kevin ng bakla. Kung si Kevin ang makulit sa aming tatlo, sya naman ang halos hindi makabasag pinggan kapag natahimik. Laging kontra kapag hindi umaayon sa kagustuhan niya. But I am proud of him and Kevin too. 

At thankful ako na mayroon akong mga kaibigang tulad nila. Kasangga ko sa kahit anong problema. At ganun din ako sa kanilang dalawa. 

Muli kong sinulyapan ang pwesto ni Fhiama...nang mapansin ko ang nasa likuran nito. 

'Hambog ng taon'

Anong ginagawa nya sa grupo ng team ni Fhiamah?! 

Don't tell me.. isa sya sa mga umaasang makakasali sa grupong 'yan? Hahahaha!!! 

Hindi bagay sa kanya 'pag nagkataon! 

Bigla syang bumaling ng tingin at saktong sa'kin sya tumama ang paningin nya! Nakataas ang isang kilay nya sa paraang hindi masungit. 

Mababasa sa mga mata n'ya ang tanong kung bakit ko sya tinititigan. 

Sinamaan ko lang sya ng tingin at saka ibinaling ang atensyon sa unahan. 

Nagsisimula nang magsalita ang presidente ng SSG na si Maika Go. 

"Good morning students and teachers! I'm Maika Go, the SSG president. Salamat sa pagpunta ngayon. Kayo ay ipinatawag sa kadahilanang may mahalagang iaanunsyo ang ating pinakamamahal na Dean. Hindi ko na pahahabain pa at ibibigay ko na sa kanya ang mikropono." ibinigay ni Maika kay Dean ang mikropono at tumugon naman ito ng isang magandang ngiti. 

"Thank you Miss Go. Good morning students and teachers! I would like to announce that sportfest officials have decided to add three sports for the upcoming interhigh. Ang layunin natin ay buhayin muli ang mga sinaunang laro. Siguro ay pamilyar kayo sa larong Sepak Takraw. Sino sa inyo ang nakakakilala sa larong ito?" tanong ni Dean habang inililinga ang paningin sa alon ng mga estudyante. 

Karamihan sa mga estudyanteng nagtaas ay mga kalalakihan. May mga babae ring nagtaas ng kamay pero hindi ganun karami. 

Hindi nga imposibleng makahanap agad ng pwedeng maglaro sa male division. Ang talagang poproblemahin ay ang female division. Sa mga nagtaas ng kamay sa mga babae, karamihan ay mga freshmen. At karamahin pa sa mga ito malayo sa hinahanap para maging manlalaro ng Sepak Takraw. 

Mahihirapang makahanap agad ng magiging player para rito. Paano na? 

Problema nga 'to tulad ng sinabi ni coach! Tsk!