Chapter 9

Drix's POV

Ring... Ring... Ring....

Kinapa ko ang cellphone ko na nakalagay sa table ko at pikit matang sinagot ito. 

"Hello?"

"Where are you?" Steve. 

"Kung hindi ka istorbo, mahimbing pa din akong natutulog" late na 'kong natulog kagabi dahil sa mga assignments. 

First day of school sandamakmak na agad ang assignment ang bumungad. Kainis!

"You're still on your bed? Ipapaalala ko lang sayo Sebastian.. may meeting tayo ngayon at kung hindi talaga kita tinawagan eh paniguradong sermon ang matatanggap mo kay couch" pagpapaalala nya. Napabalikwas ako ng bangon at bigalang nawala ang antok. 

"Shit! Nalimutan ko!" pinatay ko agad ang tawag ni Steve at nagmamadaling nagtungo sa banyo para maligo. 

Pagkatapos kong maligo at magbihis ay hindi ko na nakuhang magsuklay ng buhok. Mabilis akong bumaba sa hagdan. 

"Nay Rosie, aalis na po ako!" pagpapaalam ko ng makita si nay Rosie na papasok ng bahay. Sya ang mayordoma namin. At itinuturing kong pangalawang magulang si nanay Rosie. 

"Aba'y napakaaga mo naman ata iho?" nagtatakang tanong nya. Kumain ka muna total ay nakaluto naman na 'ko. Bakit ka ba nagmamadaling bata ka ha?" 

"Sa school na lang po. Nalimutan ko ho kasing may meeting nga po pala kami ngayon sa basketball. Sige nay, una na po ako. Pasabi na lang po kena Mom and Dad nakapasok na 'ko." tumakbo na ko papuntang parking. 

"Oh sya mag-iingat ka papasok!" paalalang sigaw ni Nay Rosie. 

Itinaas ko na lang ang isa kong kamay bilang tugon. 

Mabilis kong pinatakbo ang kotse paalis. 

Parking lot. 

Nagmamadali kong ipinarada ang kotse ko at chineck kung nakalock ang pinto. Naglalakad ako papasok ng campus nang may isang motor na sobrang ingay ng tunog at sobrang bilis ng takbo. 

Nangunot ang noo ko. 

'Parang hari ng daan ah!?' 

Tatalikod na sana ako nang magtanggal ng helmet ang nagmamay-ari ng maingay na motor na iyon. 

Akalain mo nga naman! Sa baduy nyang 'yan! Marunong din pala syang gumamit ng motor. Hindi kasi halata sa itsura nya. 

Kung hindi ako nagkakamali, MTT 420 RR ang motor na 'to. Its power is 420 HP and the top speed of it is 400 km/h. At kung presyo ang pag-uusapan, hindi makakabili ang isang ordinaryong tao ng ganitong klaseng sasakyan. 

'Sino ka ba talaga?' 

Parang tangang natulala ako nang makita ko kung pa'no nya ibuhaghag ang kanyang buhok. 

'You're late idiot!' kastigo ng utak ko. 

Pero kakat'wang hindi ko maalis ang mga mata ko sa kanya. Sobrang lakas ng dating nya. Kung pa'no sya bumaba ng motor at ayusin ang jacket nya at kung pa'no nya isuot ang...baduy nyang salamin. 

'Tsk! Okay na eh, panira 'yong salamin nyang..... Teka. Teka nga! E ano bang paki ko kung isuot nya yong salamin nyang baduy!? At saka...pinuri ko ba sya? Huh! Kulang talaga ako sa tulog!' 

Tinampal tampal ko ang pisngi. Ouch! 

Ring... Ring... Ring!!! 

Natauhan ako ng tumunog ang cellphone ko. Si Kevin! Shit late na 'ko! 

Mabilis akong tumakbo papunta sa gym. Pagkarating ko, hihingal hingal pa 'kong nakahawak sa tuhod. Nang mag-angat ako ng tingin, nakangiwing ngumiti ako nang makita si coach na parang bulkang sasabog ang hitsura. 

'Patay na!' 

"Ano Sebastian?! May mas ile-late ka pa ba? Aba'y mukhang buong taon na naman akong mangungunsumi sa'yo ah?" aniya ni coach na nakahawak ang dalawang kamay sa bewang. 

"Coach naman.. Nalate lang ako ng ilang minuto. Hindi naman oras." napakamot kong sabi. 

"Ke minuto o oras pa yan, late ka pa rin! Aba'y na saan na 'yong pagbabagong sinasabi mo? Last year ang sabi mo.. babaguhin mo na ang ganyang sakit mo?" nagtawanan ang iba kong team. 

"Next time na malate ka pa ulit, hindi ako magdadalawang isip na tanggalin ka bilang captain ng team na' to! Kahit last year mo na to! Naiintindihan mo?" iiling na sermon ni coach. 

"Coach naman?" napapakamot sa ulong naupo ako sa tabi ni Steve. Losing my title in this team is like I lost my world too. 

'Kasalanan mo 'to!' paninisi ko kay Hambog sa isip ko. 

Nagmeeting kami tungkol sa bagong uniform namin. 

"Coach bakit pa tayo magbabago ng uniform?" tanong ni Aaron. 

"Dahil tuwing ika-apat na taon ay nagpapalit ng uniform ang school natin ayon sa utos ng mga officials." si coach. Ganun ba talaga 'yon? Bakit parang wala akong nabasa noon pa man? 

Pinagmeeting-an din namin ang schedule ng praktis. Malayo pa man ay talagang pinaghahandaan namin ang laban. Sa tatlong sunod-sunod na taon, ang Sebastian Academy ang naging overall champion. Kaya pursigido kami na panatilihin sa school na ito ang titulong 'yon!

"At gusto ko din kayong iinform na may bagong sports na isasama ngayong taon. 'Yon ay ang Sepak Takraw. Although, hindi sya bago dahil matagal na itong nilalaro noon pa man. Medyo nawawala na lang at hindi na nabibigyang pansin ng kabataan sa ngayon. Most of teenagers now is online games ang kinahihiligan. So, napagdesisyunan ng mga high officials na isali ulit ito." mahabang pagpapaliwanag ni coach. 

May punto ang sinabi ni coach. Karamihan sa mga kabataan ngayo'y nalilimutan na ang mga sinaunang laro. More on online games kasi ang hilig. Kahit ako ay hindi alam kung paano ba nilalaro ang Sepak Takraw na 'yan. Pero hindi ko rin hilig ang online games. 

"Ang ibig sabihin coach, lahat ng school na sasali sa interhigh, kelangang may representative para sa sports na 'yan?" tanong ng teamates kong si Harry. 

"Tama ang sinabi mo Francisco. Kaya hangga't maaga ay kelangan nating makahanap ng manlalaro para sa Sepak Takraw. Kinakailangan ay matinding pag-eensayo ang gagawin ng bawat representatives. Dahil kung hindi tayo makakahanap ng representatives, madidisqualified tayo at hudyat na 'yon ng hindi natin pagiging overall champion. Naiintindihan nyo ba?" mahabang litanya niya. 

Nagsipagsang-ayunan ang lahat. 

"Yes coach!" 

Mahirap matutunan ang mga techniques ng Sepak. Kung papanuorin, aakalain mong madali, pero hindi. Tsk! Paano na 'to? Kung sa basketball, iba't ibang pag-eensayo ang ginagawa, siguradong gano'n din sa larong iyon. 

"Ang isa sa mga pinoproblema ng mga school officials natin ay ang female division." 

"What!!?" medyo malakas kong sigaw. "S-sorry coach." Iiling na napabuntong hininga si coach sa inasta ko. Ang teammates ko naman ay nagsitwanan. 

"Mukhang problema nga 'yan coach." si Ros. Isa sa teamates ko. 

"Kaya nga as soon as possible kelangan ng makahanap ng sasali for female division. Hindi problema ang male division dahil malaki ang possibility na makahanap agad ang school natin ng manlalaro for that. Ang sa babae ang mahirap. Kung sporty man ang ibang girls, paniguradong kasali sila sa ibang sports. Ang iba naman ay hindi magkakainteres dahil puro names ng branded make ups and other things lang ang alam" mahabang litanya ni coach. 

Problema nga 'to!

Marami pang ipinapaliwanag si coach. 

Sa panahon ngayon, bibihira na sa babae ang mahilig sa mga sports. Para sa katulad ng school na 'to, halos mayayaman ang nag-aaral, karamihan panay pag-iinarte sa buhay ang alam. Ang iba nama'y mga ayaw man lang mapawisan at ang iba'y hindi fit in sa ibang sports. 

Kung kasali lang sa interhigh ang pageant siguradong madami ang magkikipagkumpetensya, mapabilang lang!

Hindi man pamilyar sa akin ang larong Sepak Takraw. Sa pagkakaalam ko, kinakailangang medyo aggressive ang sasali sa larong 'yon? Dapat mabilis ang kilos mo at matalas ang pag-iisip upang makapuntos at para maipasa ang bola sa kabilang kupunan. May iba't ibang techniques din ito. Mula sa pagsipa hanggang sa kung pa'no ka lilipad para makapuntos!

Naalala ko tuloy kung pa'no kumilos si Hambog kahapon. Halos magdamag ko ring inisip kung paano nya nagawa iyon? Isa rin sa mga dahilana yun ng pagkapuyt ko. Isa din iyon sa dahilan kung bakit hindi agada ako nakatulog dahil sa paukit-ulit na pag-iisip. 

Grabe! Para syang ninja. Napakalinis kung gumalaw! Walang ingay. Hahanga ka talaga. Tsk! 

'Ano naman ang kahanga hanga do'n?'

Agaran kong kinontra ang mga naisip ko. 

Pwede namang mapag-aralan ang mga ganong galaw. Masyado lang talaga syang hambog at nagyayabang sya!

"Hoy Sebastian! Nakikinig ka ba?" 

Bumalik ako sa katinuan dahil sa sigaw ni coach. "Natutulala ka na naman!? Ano bang pumapasok dyan sa utak mo natutulala ka ha? Saan ba naglalakbay 'yang utak mo't hindi mapirmi?"

"Pasensya na coach! Bukod ho kasi sa sobra ang kagwapuhan ko, wala na ho kong ibang iiisip pa! Maliban sa kung paano ko maibabahagi ang ganitong klase ng kagwapuhan!" nagsitawanan ang mga teamates ko at pati si coach ay bahagyang natawa. 

"D'yan! D'yan ka magaling! Ang magyabang! Kung 'di ka lang mahalaga sa team ko ay talagang mababangasan kita!" iiling na sabi ni coach. 

" 'Wag ganun coach! Ako na nga lang ang tinitiliian ng mga kababaihan babangasan nyo pa ko!" 

"Ulol Sebastian! Ikaw lang tinitiliian! Pero kami ang pinakagwapo!" pabirong sabi ni Kevin. 

"Asa ka pa Alejo! Kaya pala patay na patay sayo si Jana dyan sa sinasabi mong kagwapuhan!" 

"Sinong Jana? " nagtataka nyang tanong. 

"Si Johnny Malakas ng room 4C! Hahahahaha!!!" 

"Ulol mo pre!!" kinikilabutan nyang sabi. 

Natawa naman ang mga kasamahan ko. Pati si coach ay natawa sa kalukuhan namin.

"Tama na 'yan! Puro kayo kalukuhan!" si coach. Nangingiting napakamot na lang ako sa batok.

Natapos ang meeting at pulos lahat ay patungkol sa magaganap na interhigh