Nasa kalagitnaan kami ni kuya Antony sa pangangabayo nang may makita akong isang kabayo na may sakay na dalawang pares at walang iba kundi si Sebastian at ang gf niyang si Sofie. Naabutan niya kami dahil sa bilis ng pagtakbo ng kanilang kabayo dahil magaling naman si Sebastian sa pangangabayo. Simula pagkabata daw niya ay nakahiligan na niya itong sumakay sa kabayo sabi ng lolo ni Sebastian.
"Ang taba mo kasi Babs kaya nila tayo naabutan," pangungutya nito sa akin.
"Tse! tumigil ka na nga lang kuya. Hindi naman nakakatulong yang pang aasar mo sa akin eh. Saan ba sila pupunta, bakit parang tayo tuloy sumusunod sa kanila?"
"Baka sa ilog din ang punta nila," sabi nito.
Lumiko na nga sila at ganoon din kami. Tanaw ko na huminto na ang kabayo nila. Huminto na din kami ni kuya Antony pagkarating namin. Biglang natanggal ang suot kong salamin sa mata nang hindi masadyang napasubsob ang aking mukha sa likod ni kuya Anthony kaya ito nahulog ito sa lupa.
"Kuya ang salamin ko pakipulot."
"Sorry Marina natapakan ng kabayo kaya basag ang salamin."
"Ano? Hindi kasi ako sanay na walang suot na salamin eh."
"Ganyan ka na lang babs mas maganda ka tignan pag walang salamin sa mata," sabi nito.
Bumulong sa akin si kuya Antony at sinabing nakatingin sa amin si Sebastian kaya napatingin ako sa direksiyon nila Sebastian.
Nagtama ang aming mga mata kahit medyo malabo ang paningin ko. Umiwas ako dahil nakatingin din sa akin yung gf niya baka sabihin niyang pinagnanasahan ko ang bf niya.Hila ng isang kamay ko ni kuya Antony. Bitbit din niya ang isang basket na may laman na pagkain. Naglakad na kaming papuntang ilog. Habang papalapit na kami ay naririnig ko na ang lagaslas ng tubig.
"Wow ang ganda naman dito, may ilog pala dito sa lugar na ito. Ang tagal ko na dito sa hacienda ngayon ko lang alam ang lugar na ito."
"Paano kasi puro ka aral kaya yan hindi mo alam ang mga lugar na magaganda dito sa lupain ng Mobteclaro."
"Eh wala naman kasi akong kasama noon saka wala ka pa naman dito noon. Bakit sa malayo mo gustong mag aral ha kuya?"
Biglang natahimik si kuya kaya hindi na lang ako umimik. May rason lang siya siguro kaya sa malayo siya nag aaral.
Binuksan ko na ang laman ng tupperware at nilantakan ko na ang laman nito dahil sa sobrang gutom ko naubos ko ang laman ng isang tupperware.Nauna na akong lumusong sa tubig dahil wala naman atang balak si kuya Antony. Nakita ko yung dalawang mag jowa na naliligo na din. Lumayo ako ng konti sa kanila dahil ayaw ko silang makita. Nang lumingon ako sa inuupuan ni kuya Antony wala na siya doon kaya hinanap ko siya at iginala ang paningin sa paligid.
"Kuya Antony, kuya Antony saan ka ba?" sigaw kong tawag. Aahon na sana ako sa ilog dahil hanggang beywang ang lalim nito, napahiyaw na lang ako dahil may humawak sa binti ko kaya nagtatatalon talon ako sa tubig kaya pati din yung magjowa ay napatingin sa direksiyon ko. Lalapitan sana ako ni Sebastian pero umahon si kuya Anthony kaya hindi na naituloy ang paglapit niya sa akin.
"Kainis ka kuya tinakot mo naman ako. Akala ko may shokoy sa ilalim ng tubig," naiinis na sabi ko.
"May shokoy bang ganito kaguwapo?" turo niya sa mukha nito.
"Neknek mo pangit mo kaya."
"Babs naman ang guwapo ko kaya. Baka maya niyan mainlove ka sa akin eh."
"Tse! never kuya dahil may nagugustuhan na ko."
"Pero yung taong gusto mo may iba namang mahal," sabi ni kuya.
Napangiwi ako. "Bakit siya ba ang tinutukoy ko?" Umalis na ko sa harapan dahil naiinis ako.
"Babs hintay!" tawag nito.
"Hindi nga ako baboy eh, chubby lang!" sigaw ko at tumawa na naman siya.
"Siya din yun babs, bakit ba kasi ayaw mong tawagin kitang babs. Ang cute kaya yun."
"Sige kuya asarin mo pa ako kapag ako sumeksi who you ka sa akin kuya."
"Naks naman, siguraduhin mo lang babs na seseksi ka ha, kapag nagawa mo yun papakasalan kita." biro niya.
"Ewww kilabutan ka nga sa sinasabi mo. Hanggang friends lang tayo at parang kapatid na ang turing ko sayo."
"Sinabi ko bang maniwala ka," at tinawanan na naman niya ko. "Sinasabi ko lang iyon para ipush mo ang sarili mo na ayusin ang sarili mo para hindi ka lait laitin ni Sebastian. Tutulungan kita."
"Anong klaseng tulong yan kuya?" tanong ko.
"Basta hintayin mo na lang ang panahon kung kinakailangan na talaga."
Nasa may pampang na kami ni kuya Antony habang nakaakbay siya sa akin. Bumulong siya sa akin at sinabi niyang masama daw ang tingin ni Sebastian sa amin. Wala akong pakialam dahil ganoon naman siya sa akin.
Umalis na kami ni kuya sa may ilog at sumakay na ng kabayo. Iyong dalawa naman ay naiwan pa sa ilog. And so what, wala akong pakialam sa kanila.
Kasalukuyan kaming nakasakay sa kabayo ng biglang sumulpot yung dalawa. Naunahan na naman kami. Palagi na lang ba.
"Sabi ko kasi sayo magpapayat ka na babs para hindi nila tayo nauunahan."
"Pakialam ko ba kung mas nauna sila," pagtataray ko kay kuya Antony.
Malapit na sila sa may mansion samantalang kami ni kuya Antony ay medyo malayo pa."Pagod na yung kabayo natin babs, ang bigat mo daw kasi," biro nito.
Sumimangot ako. "Ai ganun ba kuya, kausap mo na pala ang kabayo kaya pala kamukha mo yang kabayo mo," sabay tawa ko. Dahil sa pagtawa ko nauntog na naman ako sa likod ni kuya Antony kaya naipit na naman ilong ko sa likod nito.
"Ano ka ba kuya, magiging pango na ako niyan sa kakabangga ng ilong ko sa likod mo. Ito na nga lang ang bukod tanging maganda kong katangian papanguin mo pa."
"Ang daldal mo kasi babs eh, ayaw ng kabayo ko na madaldal ang babae lalo na kapag mataba daw baka masipa ka pa niya," sabay tawa din niya.
"Grabe ka naman kuya sa akin." Huminto na ang kabayo tanda ng nasa mansion na kami. Nauna ng bumaba si kuya Antony at inalalayan niya akong bumaba.
"Salamat kuya!"
"May bayad yan!" sabi niya.
"Ilista mo na lang!" biro ko. "Pasok muna ako sa loob kuya, baka hinahanap na ako ni lolo at lola," paalam ko.
"Sige at ibabalik ko na lang itong kabayo sa kuwadra. Ah babs," pahabol niyang sabi. "Diba ngayong araw ang pagdiriwang para sa pagtatatapos niyong dalawa ni Sebastian?"
"Ah oo, punta ka ha. Hintayin kita kuya mayang gabi. Simpleng handaan lang naman daw kasi ayaw ni Sebastian ang bongga. Tayo tayo lang naman ang nandidito.ang magsasalo salo wala ng iba. Sige kuya pasok na ko!" tumango na lang siya bilang tugon.
Pagpasok ko pa lang nakita na ako ni lolo at lola Fermina sa may terrace kaya lumapit ako at nagmano. Buti na lang natuyo agad ang basa kong damit dahil sa init kaninang nangabayo kami pauwe.
"Saan ka ba galing Marina at hindi ka nakisabay sa amin mag almusal kaninang umaga at bakit hindi mo suot yung salamin mo? Hindi na ba malabo ang paningin mo?" tanong ni lola.
Napatingin ako kay Sebastian na kasama ang gf niyang mukhang s**o. Hindi ako puwedeng magsinungaling dahil kasama namin sila kanina sa ilog.
"Ahm nanggaling po ako kina kuya Antony lola tapos nag aya siya na pumunta kaming ilog at doon na po kami kumain ng agahan saka nahulog po yung salamin ko sa lupa ng huminto yung kabayo tapos natapakan ng kabayo yung salamin ko po." mahabang paliwanag ko.
"Aba galing ka din pala doon sa paboritong tambayan ng apo ko saka bagay mo na iyang ganiyan na walang salamin, gumanda ka lalo," puri ni lola sa akin.
Pero baboy naman ako, sabi ng isip ko.
"Balak sana namin ng lolo mo na magpatayo ng kubo doon para may pahingaan si Sebastian doon."
"Lola!" singit ni Sebastian. "Ako na po ang bahalang magpatayo ng sarili kong pahingaan dun."
"Sige apo umpisahan mo na ang plano mong pagpapatayo ng resthouse mo doon para makapunta naman si Marina doon."
Sumimangot naman ang itsura ng gf ni Sebastian
"Oh siya sige na Marina umakyat ka na sa itaas at mamaya may konting salu salo tayo mamaya."
"Sige po lola lolo!" pagpapaalam ko at umakyat na ako sa itaas para maligo at magpalit ng damit. Hindi ko na sila nilingon at alam kong naiinis ang dalawang magjowa sa akin.
Pumasok na ko sa kuwarto ko at nagpahinga ng konti, maya't maya ay maliligo na ako. Kinuha ko ang cp ko sa may side table at Inopen ko, pumunta ako sa music para magpatugtog. Nilagay ko ang headset ko sa tenga ko at kinonect ang bluetooth then nag start na ang kanta. Sinasabayan ko ang awit habang hawak ko ang suklay bilang mike at napatayo ako habang kumakanta ng.....
At My Worst.
Can I call you baby?
Can you be my friend?Can you be my lover up until the very end?Let me show you love, oh, I don't pretendStick by my side even when the world is givin' in, yeahOh, oh, oh, don'tDon't you worryI'll be there, whenever you want meI need somebody who can love me at my worst.Sebastian (POV)Sobrang saya ni Marina kay Anthony habang nag wiwisikan sila ng tubig sa ilog. May angkin ganda din siya nang matanggal ang salamin sa mata niya ngunit mataba nga lang at narinig kong babs pa ang tawag ni Anthony kay Marina. Nakakatawa nga lang ngunit hindi ko pinahalata kay Sofia na madalas ang pagsulyap ko sa kanila. Bagay naman silang dalawa at wala din akong pakialam kung may relasyon ang dalawa.Nauna ng umuwe ang dalawa at sumunod na lang kami ni Sofia pero naunahan ulit namin sila. Ikaw ba namang may baboy kang nakasakay sa kabayo at dahil sa bigat ay hindi makatakbo ng maayos yung kabayo.Kahit kailan talaga ang baboy niyang kumain at matakaw pa din hanggang ngayon. Kaya hindi pumapayat dahil sa katakawan niyang kumain.Umakyat muna ko sa aking kuwarto para makapagpahinga ng konti at iniwan ko muna sa ibaba si Sofia kasama sina lolo at lola.Pagbukas ko ng pintuan ay may narinig akong kumakanta, hindi ko siya gaanong marinig kaya nagtungo ako sa bintana dahil
"Marina, pinapatawag ka ni sir Sebastian sa office niya." sabi ng isa kong kaklase. "Bakit daw?""Hindi ko alam basta pumunta ka na lang daw doon."Uwian na namin pero pinapatawag pa ako, ano naman kaya ang ipag uutos nun, anas ko.Bitbit ko ang bag na bigay sa akin ni lola Fermina, lahat ng gamit ko ay siya ang nagbigay. Kailangan ko na talagang magpapayat para hindi ako palaging napapagod sa paglalakad, ang layo pa naman ng office ni sir Sebastian. Sir na pala ang tawag ko sa kaniya dahil siya ang aming Prof. Pero panay utos niya sa akin kaya ako nabubuwisit. Pagod na ko maghapon sa klase tapos uutusan na naman niya ko. Ano ako PA niya sabi ng isip ko.Fifteen minutes ang tinagal ko sa paglalakad makarating lang sa kaniyang office. Halos pumutok na ang suot kong uniporme dahil sa hapit nito sa akin. Nag aalat na din ang pawis ko sa sobrang pagod sa paglalakad.Kinuha ko muna ang panyo para punasan ang pawis sa mukha. Naging pawisin na ko ngayon dahil nananaba na naman ako. Hindi k
Pumasok ako sa loob ng aking silid na mabigat ang pakiramdam ko. Tila naninikip itong dibdib ko dahil sa mga sinabi ni lola. Namamaalam na kaya si lola kaya ganun na lang ang mga sinasabi niya, sa loob loob ko.Isang linggo na ang nakalipasHindi na kami sabay sabay na kumakain dahil madalas na wala si Sebastian dito sa mansion, palagi itong wala at kami lang ni lolo ang magakasalo sa hapag kainan. Si lola ay sa silid na din ito kumakain.Madalas na akong hindi kumakain ng marami dahil goal ko na talaga ang magpapayat. Napansin naman iyon ni lolo dahil sa kaunti lang ang nababawas na pagkain sa hapag.Tuluyan ng bumagsak ang katawan ni lola at namayat na ito ng husto na ikinabahala naman ni lolo. Nagiging matamlay na din ito dahil sa nakikitang nahihirapan sa kalagayan ng kaniyang minamahal na asawa.Ilang araw na lang at kaarawan na ni Sebastian. Sana maabutan pa ni lola ang kaniyang kaarawan. Pero ako ay dalawang buwan pa bago ang kaara
Nagpunta agad ako sa sementeryo upang dalawin ang puntod nila lolo at lola ng matapos ang klase namin. Pero hindi ko inaasahang makita si Sebastian dahil nandirito din siya. Una kong tinungo ang puntod ni lola dahil naroon si Sebastian sa puntod ng kaniyang lolo. Tumingin sa akin si Sebastian na malungkot ang kaniyang mga mata. May bahid pang mga luha sa kaniyang mga mata dahil galing ito sa pag iyak.Nanatiling tahimik ang pagdalaw namin sa kanilang mga puntod at ni isa walang gustong magsalita sa amin. "Tama bang naririto ka pa at kailangan pang manatili ka pa sa bahay ngayong alam mong wala na sina lolo at lola na masasandalan mo," madiing sabi niya.Yun ang mga katagang binigkas ni Sebastian sa akin ngunit hindi ko ito pinansin bagkus ay naaawa lang ako sa kaniya dahil wala na itong katuwang sa buhay. Tanging nag iisa na lang ito sa Monteclaro clan. Ang kwento sa akin ni lola ay may kapatid daw na babae si lolo ngunit matagal na itong nawawala. Pinahanap nila kahit saang parte
Simula ng malaman naming dalawa ni Sebastian ang huling habilin nila lolo at lola parang mas lalo lang itong naging galit sa akin halos araw araw na niya akong inaaway dito sa loob ng mansion minsan pinapahiya niya na din ako sa eskwelahan. Ano ba dapat ang mararamdaman ko ngayong sa umpisa pa lang ay parang gusto ko ng sumuko at umalis na lang pero hindi iyon hahayaan ni Sebastian na aalis ako hanggat hindi pa ko naikakasal sa kaniya na hanggat hindi pa nakapangalan sa kaniya ang mga ari arian ng mga Monteclaro clan."Hey wake up." Boses iyon na galit na si Sebastian. "B-Bakit?" pautal kong tanong sa kaniya. Biglang kumunot ang kaniyang noo pagkatanong ko sa kaniya habang nakaupo sa kama dahil kababangon ko lang at nakatakip pa lang ang kumot hanggang beywang ko.Bigla na lang niya ako hinila hanggang sa napasubsob na lang ako sa sahig kaya napahawak na lang ako sa nananakit kong katawan. Inangat ko ang ulo ko at tumingin sa kaniya habang ang mata nito ay nanlilisik sa galit. Luma
Naikwento na lahat ni ate Ana kung ano ang sumunod na nangyari pagkatapos kong mawalan ng malay at sinugod naman ako agad ni Sebastian sa hospital. Pagkatapos ng isang araw na pananatili doon ay inuwe din ako agad ni Sebastian para dito na lang daw niya ko bantayan. Nag aalala din pala sa akin si Sebastian, akala ko wala ng pagbabago sa ugali niya ngunit heto siya ngayon, siya pa ang nagbantay sa akin mag damag kaya pala naabutan ko siyang natutulog sa sofa pag kagising ko. May ngiti sa labi ko habang iniisip ko ang mga bagay na ginawa niya sa akin. Nakaramdam ako ng tuwa sa puso ko subalit hindi ko pa alam kung hanggang saan patutungo ang ganitong nararamdaman ko para sa kaniya. ...............Kinabukasan habang naghahanda ako sa pagpasok sa eskwelahan, nasa may labas na ko ng mansion at inaayos ang gamit ngunit hindi ko inaasahang may humintong sasakyan sa may harapan ko kaya napatingin na lang ako dito. Bago ito sa paningin ko hindi ko kilala kung sino ang sakay nito sa loob. Sa
Nang matapos na kaming kumain, nagpaalam muna si Seb sa akin na pupunta itong comfort room. Balak ko din sana mag cr kaso ayaw ko siyang kasabay na magtungo roon kaya pinauna ko na lang ito. Maya't-maya ay sumunod din ako pero pinatigil lang ako ng isang lalaking waiter. "Anong bawal kuya? Bawal po bang pumasok?" Nagtatakang tanong ko."Iyon po kasi ang utos ma'am," magalang na sagot nito. Mabigat na hininga ang ang pagsang-ayon ko. Ang sakit na ng aking pantog at hindi ko na kayang tiisin ito. Nagmadali akong umalis at tinunton ang daan palabas ng restauran. Hindi ko na aantayin si Seb para makisabay sa kan'ya pag-uwe. Nauna ako para makauwe agad ng mansion at doon na lang ako magbabawas. Makakaya ko pang tiisin ito kaysa mag-antay sa wala. Kalahating oras nang marating ko na ang mansion. Dahan dahan ang aking paglakad upang hindi ako makaihi pero dahil sa batong aking natapakan. Napatid ako na kinaihi ko na hindi naman sinasadya basta kusa lang ako nakaihi na hindi ko na napigi
Pauwe na ko ngayon na hindi ko na kasabay si Lexie. Naglakad na lang ako para bawas gastos sa pamasahe at para matadtad ang aking katawan. Uumpisahan ko na ngayon magpapayat. Habang mag-isang naglalakad sa may kalsada, isang sasakyan ang huminto sa kalsada at malakas ang pagbusina nito na kinagulat ko dahil sa malakas na ingay nito. "Hoy baboy Marina!" sigaw ni Rashina sa akin na nakadungaw ang mukha nito sa may bintana ng sasakyan. "Pwede bang umalis ka na lang riyan diyan sa daanan. Hindi mo bagay malantad dito sa kalsada," sabay tawa ng mga ito kasama ang ibang kaklase ko. Kuyom ang dalawang kamao ko sa pagtitimpi ng galit ko sa kanila at mabilis na umalis sa kanila. "Hoy bumalik ka dito!" sigaw pa ng mga ito. Lumingon ako at talagang nakasunod sila sa akin. Napatakbo ako ng mabilis para hindi nila ako mahabol pero sa paglingon ko ay doon ako nadapa at napasubsob sa may kanal pagkahulog ko. Huminto na naman ang sasakyan nila Rashina at nagsibabaan ang mga ito saka pinagtawnan nil
"Ang Buhay Mag-asawa" Third POV Mabilis na lumipas ang mga buwan mula nang ikasal sina Sebastian at Marina. Ngayon, mas kilala na sila bilang mag-asawa, at ang kanilang tahanan ay puno ng tawanan, pagmamahalan, at kaunting harutan na nagpapanatili ng init sa kanilang relasyon. --- Umaga sa Mansyon Habang abala si Marina sa pag-aayos ng almusal, nakaupo naman si Sebastian sa bar counter, nakasuot ng pajama at mukhang bagong gising. "Good morning, mahal," bati ni Marina habang inihahain ang paborito niyang pancakes at bacon. "Good morning, my Mrs. Monteclaro," sagot ni Sebastian, sabay abot ng tasa ng kape na nilagay niya sa tabi nito. "Bakit ang aga mong gumising? Sana pinatulog mo pa ako ng konti." "Eh kasi, gusto kong sorpresahin ka," sagot ni Marina na may matamis na ngiti. "Ito na ang unang araw na ako ang mag-aalaga sa'yo bilang asawa." Ngumiti si Sebastian, hinawakan ang kamay ni Marina, at hinila ito papalapit. "Hindi mo kailangang gawin lahat, Marina. Magkasam
Marina POV Sa wakas, natapos ko rin ang isang bagay na matagal ko nang pinapangarap—ang makapagtapos ng pag-aaral. Hindi naging madali ang lahat. Napakaraming sakripisyo, pagod, at luha ang kinailangan kong pagdaanan, ngunit ngayon, hawak ko na ang diploma na sumisimbolo ng lahat ng pinaghirapan ko. --- Habang nakaupo ako sa gilid ng kama sa aming silid, tinitingnan ko ang graduation gown na nakasabit sa pintuan. Parang kailan lang, hindi ko akalain na darating ako sa puntong ito. Noon, tila napakalayo ng pangarap na ito, lalo na nang mamatay sina Mama at Papa at kinailangan kong tumulong sa kanilang utang. Pero heto na ako ngayon—isang ganap na graduate. Biglang bumukas ang pinto, at si Sebastian ang sumilip. "Marina, handa ka na ba? Malapit na ang graduation ceremony mo," tanong niya habang ngumingiti. Tumango ako at ngumiti rin. "Oo, Seb. Parang hindi ko pa rin maipaliwanag ang saya ko ngayon." Lumapit siya sa akin at marahang hinaplos ang buhok ko. "Deserve mo 'yan,
Lumipas ang ilang buwan mula nang mag-propose si Sebastian kay Marina. Naging masaya at payapa ang kanilang mga araw habang pinag-uusapan ang magiging buhay nila bilang mag-asawa. Ngayon, nasa gitna sila ng pagpaplano para sa kanilang engrandeng kasal—isang kasalang magpapatunay ng kanilang pagmamahalan sa harap ng kanilang mga pamilya at kaibigan. --- Sa Mansyon ng Monteclaro Sa dining hall, nakaupo sina Marina at Sebastian kasama ang kanilang wedding planner. Nakalatag sa mesa ang mga disenyo ng wedding invitations, sample ng wedding gowns, at listahan ng mga suppliers. "Marina, gusto mo bang magdagdag ng ibang kulay sa motif? Baka gusto mong gawing mas personalized?" tanong ng wedding planner habang ipinapakita ang iba't ibang kombinasyon ng kulay. Napaisip si Marina at tumingin kay Sebastian. "Ano sa tingin mo, Seb? Gusto ko ng eleganteng kulay, pero simple lang." Ngumiti si Sebastian at hinawakan ang kamay niya. "Ikaw ang magdesisyon, Marina. Basta ang gusto ko, mas
Third POV Lumipas ang ilang araw mula nang magdesisyon sina Marina at Sebastian na bumalik sa Maynila. Abala ang dalawa sa paghahanda para sa kanilang pag-alis. Habang nasa mansyon, abala si Marina sa pag-iimpake ng kanilang gamit, samantalang si Sebastian ay nag-aasikaso ng mga dokumento para sa kanilang negosyo. --- Habang inaayos ni Marina ang kanyang maleta, biglang pumasok si Ana, ang matagal nang katiwala sa mansyon. "Marina, sigurado ka na ba sa desisyon mo?" tanong ni Ana habang naglalakad papunta sa kanya. "Oo, Ana. Mahal ko ang lugar na ito, pero alam kong kailangan naming magsimula ni Sebastian sa Maynila," sagot ni Marina na may halong lungkot sa tinig. "Alam mo, Marina, proud na proud ako sa'yo. Nakita ko kung paano ka lumaki dito sa hacienda, at ngayon, ikaw na ang may-ari nito," sabi ni Ana habang pinipigilan ang pagluha. Ngumiti si Marina at niyakap si Ana. "Salamat, Ana. Hindi ko rin makakamit ang lahat ng ito kung wala ka." --- Samantala, si Sebasti
Third POV Lumipas ang mga araw mula nang tuluyang mawala ang banta ni Sofia sa kanilang buhay. Unti-unting bumalik ang normal na takbo ng kanilang mga araw. Sa kabila ng lahat ng pinagdaanan, mas naging matatag ang relasyon nina Sebastian at Marina. --- Isang umaga, abala si Marina sa paghahanda ng agahan. Nakangiti siya habang iniisip ang mga plano para sa araw na iyon. Nang biglang pumasok si Sebastian sa kusina, suot ang simpleng puting t-shirt at jeans. "Good morning," bati niya habang inaayos ang kanyang buhok. Napatingin si Marina sa kanya at napangiti. "Good morning. Gutom ka na ba? Malapit na 'to." Lumapit si Sebastian at biglang hinalikan siya sa noo. "Hindi lang pagkain ang gusto ko." Natawa si Marina. "Sebastian, aga-aga pa!" --- Pagkatapos nilang mag-agahan, nagpasya silang bumisita sa hacienda ng pamilya Monteclaro. Habang nasa daan, masaya nilang pinag-usapan ang mga plano para sa hinaharap. "Sebastian, naisip ko, gusto ko sanang magpatayo ng maliit n
Third POV Kinabukasan, nagdesisyon si Sebastian na ilipat si Marina at ang kanyang pamilya sa mas ligtas na lugar. Nais niyang protektahan sila mula kay Sofia at sa mga posibleng panganib. "Sebastian, hindi na kailangan. Kaya naman naming alagaan ang sarili namin," mariing sabi ni Marina habang nakaupo sa tabi ng mesa sa kusina. Ngunit tumingin si Sebastian sa kanya, ang mga mata’y puno ng determinasyon. "Marina, hindi ko hahayaang mapahamak kayo. Ang buhay ko ay para sa'yo na ngayon. Wala akong pakialam kahit magalit ka pa sa akin, basta't ligtas ka." Natigilan si Marina. Ramdam niya ang sinseridad ni Sebastian, ngunit hindi niya maiwasang makaramdam ng kaba sa mga nangyayari. --- Habang inihahanda ang paglipat, nakatanggap si Sebastian ng tawag mula sa kanyang abogado. "Sebastian, may balita kami tungkol kay Sofia. May ebidensya na tayong maaring gamitin laban sa kanya. May mga taong umamin na inutusan niya upang sundan si Marina," sabi ng abogado. Naiinis ngunit nak
Third POV Lumipas ang ilang araw na tila payapa sa hacienda, ngunit hindi maitatangging may tensyon na nag-ugat mula sa muling paglitaw ni Sofia. Sa kabila nito, pilit na bumabalik si Marina sa normal na takbo ng kanyang buhay. Naging abala siya sa mga gawain sa hacienda, samantalang si Sebastian naman ay naging mas malapit sa kanya, tila sinisiguro niyang maramdaman ni Marina ang kanyang pagmamahal. --- "Marina, may pupuntahan tayo mamaya," ani Sebastian habang nag-aalmusal sila sa hardin. Napatingin si Marina sa kanya. "Saan naman?" tanong niya, habang inaabot ang tasa ng kape. Ngumiti si Sebastian. "Surpresa. Basta magbihis ka nang maayos." Bagamat may bahid ng kaba, sinunod ni Marina ang sinabi ni Sebastian. Suot niya ang simpleng floral dress na binili nila noong nasa lungsod sila. Nang handa na siya, sinalubong siya ni Sebastian sa may hagdanan. "Ang ganda mo," bulong ni Sebastian habang nakatitig sa kanya. Nakangiti si Marina. "Saan mo ba ako dadalhin?" "Malal
"Pag-uwi sa Maynila" Third POV Kinabukasan, maagang umalis si Sebastian pabalik ng Maynila. Bago siya umalis, hinatid siya ni Marina sa sakayan, dala ang ngiti sa kabila ng lungkot. "Mag-ingat ka, Sebastian," sabi ni Marina habang pinipigilan ang mga luha. "Huwag kang mag-alala, Marina. Ilang araw lang ako sa Maynila. Babalik agad ako," pangako ni Sebastian habang niyayakap siya nang mahigpit. Habang papalayo ang sasakyan, ramdam ni Marina ang bigat ng kanyang puso. Alam niyang hindi madali ang relasyon nila, pero pinipilit niyang maging matatag. --- Sa Maynila, sinalubong si Sebastian ng magulong mundo ng negosyo. Pagkarating pa lang niya sa opisina, sinalubong agad siya ng mga problema ng board ng Monteclaro Corporation. "Sebastian, kailangan mong harapin ang mga isyu sa supply chain natin. May mga delay sa proyekto sa Batangas," sabi ng isa sa mga direktor. Halos hindi makahinga si Sebastian sa dami ng kailangang asikasuhin. Sa kabila nito, si Marina pa rin ang la
Third POV Kinabukasan, abala ang buong hacienda para sa anniversary celebration. Halos lahat ng tao ay abala sa pag-aayos ng mga dekorasyon, pagkain, at iba pang detalye para sa engrandeng selebrasyon. Si Marina naman ay nakasuot ng isang eleganteng damit na pinili mismo ni Sebastian. Habang naglalakad si Marina sa paligid, naramdaman niyang maraming mata ang nakatingin sa kanya. Lahat ay napapansin ang kakaibang ningning niya ngayong araw. Hindi niya maiwasang magtanong sa sarili, "Ano bang meron sa araw na 'to? Bakit parang espesyal na espesyal?" Sa kabilang banda, si Sebastian ay abala rin sa pagsisigurado na maayos ang lahat. Kahit masungit ito at istrikto sa mga tauhan, halata ang kanyang excitement. --- "Marina, halika nga rito," tawag ni Lexie habang papalapit sa kaibigan. "Ano na naman, Lexie? Kanina ka pa tanong nang tanong," sagot ni Marina, medyo naiirita. "Teka, hindi mo ba napapansin? Lahat ng tao, mukhang may alam na hindi mo alam," bulong ni Lexie, sabay k