Nakatulog ako sa pag iisip kung paano ko pakikitunguhan ng maayos si Sebastian lalo na kapag nasa iisang bubong kami nakatira. Araw araw na kaming magkikita dito.
Haist! paano na iyan baka hindi ko kayanin ang pang iinis niya sa akin bahala na nandiyan naman si lolo at lola.
May kumatok sa pintuan, tumayo ako agad upang pagbuksan kung sino ang kumakatok. Bumungad sa akin si Sebastian pagkabukas ko ng pintuan.
Kunot noong nakatingin sa akin at nakapameywang pa ito sa harap ko. "Hindi ka prinsesa dito para magkulong ka lang dito sa loob ng silid. Oras na ng hapunan patulog tulog ka lang diyan," naiinis na sabi niya.
"Sorry po napagod lang po ako sa pangangabayo kanina. Pinagpahinga muna ako ni lola kaya nakatulog ako," nakayukong sabi ko.
"Sumunod ka na sa baba, kakain na tayo." Galit niyang sabi.
Pababa na ko ng hagdan, nadatnan ko na ang mga ito sa hapag-kainan. Tahimik akong nagtungo roon.
"Sa tabi ka na lang ni Sebastian tumabi Marina," sabi ni lola.
Hindi ko alam kung uupo ba ako o hindi sa tabi niya, bahala na nga.
Tahimik lamang kaming kumakain at si lola ang bumasag ng katahimikan."Marina apo, saan mo balak mag aral pagkatapos ng bakasyon?" Napatingin ako kay Sebastian imbes na kay lola.
"Gusto ko po sana sa pinapasukan ni kuya Antony po lola," mahinahon kong sagot.
"Ayaw mo ba sa Sebastian college para masubaybayan ka ni Sebastian doon?"
"Sige po lola pag iisipan ko pa po," agad na sagot ko.
Kung doon ako mag aaral mahirap ng iwasan si Sebastian lalo na at sila ang may ari ng eskwelahan. Araw araw kaming magkikita dito sa bahay araw araw din kaming magkikita sa school.
"Ahm lola ako na po magliligpit ng pinagkainan natin," pagprepresinta ko.
"Huwag na Marina sila Ana na ang bahala dito. Sige na umakyat ka na sa itaas para makapag pahinga ka na para bukas."
"Sige po lola aakyat na po ako sa itaas," sabi ko na hindi nililingon si Sebastian.
Naninibago ako sa sitwasyon ko ngayon, hindi ako sanay na walang ginagawa. Nasanay akong palaging may ginagawa sa bahay.
Lumabas muna ako ng mansion para maglakad lakad total maaga pa naman."Oh akala ko nagpapahinga ka na sa kuwarto mo." sabi ni lolo nang makasalubong ko ito.
"Hindi pa po kasi ako inaantok lolo, maaga pa naman po. Gusto ko lamang po lumabas maglalakad lakad lang po sana at magpapahangin."
"Oh sige pumasok ka na lang mamaya ha."
"Opo lolo."
Lumabas na ko ng mansion at naglakad lakad. Tinungo ko ang kuwadra total maliwanag naman ang palgid. Hinanap ko ang kabayo ko at may isang tao akong naaaninag si Sebastian, naka hubad ito na pang itaas. Napatingin ako sa kaniya. Nakakatakot ang kaniyang mga matang nakatitig sa akin. Hindi ako makaalis sa kinatatayuan ko, parang namamagnet ako sa kaniyang mga mata. Napakarami na talagang nagbago sa kaniya lalo na ang kaniyang katawan mas lalo itong lumaki.
"Anong ginagawa mo dito sinusundan mo ba ako?" galit nitong sabi.
"H-Hindi po," pautal utal kong sagot sa kaniya dahil sa takot ko. "Aalis na po ako." Tumalikod na ko ngunit marahan niyang hinawakan ang aking braso.
"Ang galing mong mag bait baitan kina lolo at lola. Anong pinakain mo sa kanila at naging mabait sila sayo? Kahit kailan hindi ka bagay na tumira sa mansion namin at hindi ka rin nababagay sa eskwelahang papasukan mo. Baduy ka pa rin hanggang ngayon. Tandaan mo yan."
Hinila ko ang braso ko sa sobrang higpit ng pagkakahawak niya at namula iyon. Hindi ako nagsalita bagkus ay tumakbo lang ako papalayo sa kaniya. Dali dali akong umakyat sa itaas at doon sa kuwarto ko binuhos ang masagana kong luha.
Nag uumpisa na siyang magalit sa akin, kung gaano siya kagalit noon mas lalo na ngayon na galit na siya sa akin. May sosobra pa ba itong galit niya sa akin. Wala naman akong ginawa para magalit siya sa akin. Kung iniisip niyang ginagamit ko lang ang kabaitan nila hindi ko balak na gawin iyon dahil malinis ang intensiyon ko sa kanila dahil gusto ko lang sumaya ang lolo at lola niya.Humiga na ko sa aking kama na hindi man lang ako nakapaglinis ng aking katawan at hindi na din ako nakapagpalit ng damit dahil nasa isip ko pa din ang mga masasakit na sinabi niya sa akin kanina.
............Kinabukasan, pag gising ko inayos ko na ang aking sarili. Dati sa bahay nasa labas ang banyo ngayon may sarili na akong banyo dito sa loob ng kuwarto hindi na ako lalabas ng bahay. Marami na din akong mga damit sa closet na puro branded kahit pambahay lang ay halos mamahalin ang mga ito. Pinili kong suotin ang maikling short na ngayon lang ako magsusuot sa tanang buhay ko at isang large size na tshirt na kulay puti. Ayaw ko magsuot ng sleeveless dahil hindi talaga ako sanay magsuot ng mga ganito lalo na at mataba ako. Tinignan ko ang aking sarili at inayos ko ang malaking salamin sa aking mata.Lumabas na ko ng kuwarto at bumaba na upang mag umagahan. Nasalubong ko si at Ana at bumulong siya sa akin.
"Nandiyan iyong gf ni sir Sebastian," bulong niya.
"Bakit po ate Ana, aawayin niya po ba ako kapag nakita niya ko? Hayaan mo na lang po sila ate basta ako mananahimik na lang."
"Sa labas na daw kayo mag umagahan sabi ni Donya Fermina. Nandun sila kanina ka pa inaantay" saka tumingin sa akin si ate Ana mula paa hanggang pataas. "Ganyan sana ang mga sinusuot mo hindi iyong puro ka na lang nakapalda," puna nito.
"Hindi nga po ako sanay sa mga ganitong suot eh.""Hay naku Marina, kailangan mo ng masanay sa mga ganiyang suot lalo nat dalaga ka na. Mukha ka kasing manang kapag lagi kang nakapalda na mahaba tapos ang luwang pa ng tshirt mo tapos ang taba mo pa."
"Grabe ka naman sa akin ate. Sino po ang nandun ate Ana?"
"Siyempre sila Sebastian at iyong gf niya ang nandun."
"Naku patay ate Ana!"
"Anong patay ang sinasabi mo Marina?"
"Pakisabi pong masakit ang paa ko," pagdadahilan ko.
"Hah! hindi nga!" takang tanong niya.
"Basta sabihin mo na lang po iyon. Kapag hinanap po ako nila lolo at lola sabihin mo pong na kina kuya Antony ako."
"Ano? ikaw talagang bata ka alam ko na namang iniiwasan mo si Sebastian eh para hindi ka niya sungitan. Sige na pumunta ka na doon at ako ng bahalang magsabi kina lolo at lola mo."
"Salamat ate Ana!" paalam ko.
Sa likod ng bahay ako dumaan para hindi nila ako makita.
Pupunta ako kina kuya Antony para doon na lang ako mag umagahan. Nakita ko si mang Tonyo ang tatay ni kuya Antony nang marating ko na ang bahay nila."Magandang umaga po mang Tonyo, si kuya Antony po?"
"Ikaw pala iyan Marina, magandang umaga din sayo. Nasa kuwadra si Antony bakit mo siya hinahanap?"
"Ah wala naman po, puntahan ko na lang po siya doon." Nagpaalam na lamg ako at puntahan na lang si kuya Anthony sa kuwadra.
Namataan kong pinapakain niya ang mga kabayo sa kuwadra. Naka half nake lang siya. Napalunok ako ng laway dahil ang kisig niya. Alagang alaga niya ang katawan niya dahil sa batak na batak sa padtatrabaho dito sa hacienda at lumaki na din ang mga muscle niya sa katawan. May abs din siya kagaya ng kay Sebastian. Nakita niya akong papalapit kaya tumigil siya sa kan'yang ginagawa.
"Oh Marina, anong ginagawa mo dito?"
Hindi ako makatingin sa kaniya ng diretso dahil naiilang akong tignan siya.
"Ahm ano kasi, gusto ko sanang mangabayo, gusto kong matuto," yukong sabi ko.
"Eh saan ba ang kausap mo, andito ako sa harapan mo sa ibang direksyon ka naman nakatingin."
"Ano kasi? Mag damit ka na nga kuya." hiyang sabi ko. Tinawanan niya lang ako.
Cute talaga ng dimple nito pag nakatawa pero mas guwapo si Sebastian kaso ang sungit. Haist! bakit siya na naman ang iniisip ko.
"Hoy Marina, tulala ka na diyan baka iba na yang iniisip mo sa akin ha."
Sinamaan ko ng tingin. "Ano? kapal mo naman kuya. Bakit ikaw ba ang iniisip ko."
"Siyempre ako lang naman ang kaharap mo at bakit nag iba na naman ang taste mo sa pagsusuot mo ng damit. Lumelevel up ka na ha. Siguro may pinapagandahan ka noh!" biro nito.
"Tse! tumigil ka nga kuya. Magtatampo kasi si lola kapag hindi ko sinuot yung mga damit na binigay niya. Parang eto lang, level up na agad. Baka maglaway ka kapag nagsuot ako ng sexy dress."
"Nangarap ka na naman ng gising Marina. Saglit lang ha kukunin ko lang yung damit ko doon," sabay talikod nito.
Dinig kong may paparating. Lumingon ako at nakita ko si Sebastian na kasama niya ang gf niya. Saktong pagdating naman ni kuya Antony na hindi pa din nakakapagdamit kaya nanlaki ang mga mata ko. Baka iba na naman ang isipin nilang dalawa dahil nandito ako. Bakit ko naman iisipin yun eh wala naman siyang pakialam sa akin at saka wala naman kaming ginagawa ni kuya Antony.
Tumingin lang yung dalawa sa akin pero iba ang tingin ni Sebastian sa akin kaya hinila ko na lang si kuya Antony palabas ng kuwadra.
"Ano ba nangyayari sayo Marina at nagmamadali kang lumabas?"
"Bakit hindi ka pa nagdadamit kasi"
"Nadumihan yung damit ko kaya hindi ko sinuot."
"Ang tagal mo, nagugutom na kaya ako," reklamo ko.
"Bakit hindi ka pa ba nag uumagahan?" Tumango ako.
Nag-aya na lang siya na sa tabing ilog na lang kami mag uumagahan. Pumayag naman ako dahil gusto kong makita ang ilog na sinasabi niya
Patungo kami ngayon sa kuwadra para kunin ang kabayo. Ginamit namin ang kabayong niregalo sa akin ni lolo't lola. Nauna ng sumakay si kuya Antony at pinahawak muna sa akin ang hawak niyang basket na may mga lamang pagkain. Nang makasakay na siya sa kabayo pinahawak ko naman ang basket sa kaniya para makasakay na din ako sa kabayo.
Ako na ang naghawak ng basket dahil siya ang nasa unahan. Humawak ako sa beywang niya habang ang isa kong kamay ay hawak hawak ko ang basket.
"Humawak ka ng mabuti babs," utos nito.
"Huwag mo nga akong tawaging babs kuya. Hindi naman kasi ako baboy eh. Chubby lang!" tumawa lang si kuya ng malakas kaya binatukan ko siya.
Nasa kalagitnaan kami ni kuya Antony sa pangangabayo nang may makita akong isang kabayo na may sakay na dalawang pares at walang iba kundi si Sebastian at ang gf niyang si Sofie. Naabutan niya kami dahil sa bilis ng pagtakbo ng kanilang kabayo dahil magaling naman si Sebastian sa pangangabayo. Simula pagkabata daw niya ay nakahiligan na niya itong sumakay sa kabayo sabi ng lolo ni Sebastian."Ang taba mo kasi Babs kaya nila tayo naabutan," pangungutya nito sa akin."Tse! tumigil ka na nga lang kuya. Hindi naman nakakatulong yang pang aasar mo sa akin eh. Saan ba sila pupunta, bakit parang tayo tuloy sumusunod sa kanila?" "Baka sa ilog din ang punta nila," sabi nito. Lumiko na nga sila at ganoon din kami. Tanaw ko na huminto na ang kabayo nila. Huminto na din kami ni kuya Antony pagkarating namin. Biglang natanggal ang suot kong salamin sa mata nang hindi masadyang napasubsob ang aking mukha sa likod ni kuya Anthony kaya ito nahulog ito sa lupa."Kuya ang salamin ko pakipulot.""Sorr
Sebastian (POV)Sobrang saya ni Marina kay Anthony habang nag wiwisikan sila ng tubig sa ilog. May angkin ganda din siya nang matanggal ang salamin sa mata niya ngunit mataba nga lang at narinig kong babs pa ang tawag ni Anthony kay Marina. Nakakatawa nga lang ngunit hindi ko pinahalata kay Sofia na madalas ang pagsulyap ko sa kanila. Bagay naman silang dalawa at wala din akong pakialam kung may relasyon ang dalawa.Nauna ng umuwe ang dalawa at sumunod na lang kami ni Sofia pero naunahan ulit namin sila. Ikaw ba namang may baboy kang nakasakay sa kabayo at dahil sa bigat ay hindi makatakbo ng maayos yung kabayo.Kahit kailan talaga ang baboy niyang kumain at matakaw pa din hanggang ngayon. Kaya hindi pumapayat dahil sa katakawan niyang kumain.Umakyat muna ko sa aking kuwarto para makapagpahinga ng konti at iniwan ko muna sa ibaba si Sofia kasama sina lolo at lola.Pagbukas ko ng pintuan ay may narinig akong kumakanta, hindi ko siya gaanong marinig kaya nagtungo ako sa bintana dahil
"Marina, pinapatawag ka ni sir Sebastian sa office niya." sabi ng isa kong kaklase. "Bakit daw?""Hindi ko alam basta pumunta ka na lang daw doon."Uwian na namin pero pinapatawag pa ako, ano naman kaya ang ipag uutos nun, anas ko.Bitbit ko ang bag na bigay sa akin ni lola Fermina, lahat ng gamit ko ay siya ang nagbigay. Kailangan ko na talagang magpapayat para hindi ako palaging napapagod sa paglalakad, ang layo pa naman ng office ni sir Sebastian. Sir na pala ang tawag ko sa kaniya dahil siya ang aming Prof. Pero panay utos niya sa akin kaya ako nabubuwisit. Pagod na ko maghapon sa klase tapos uutusan na naman niya ko. Ano ako PA niya sabi ng isip ko.Fifteen minutes ang tinagal ko sa paglalakad makarating lang sa kaniyang office. Halos pumutok na ang suot kong uniporme dahil sa hapit nito sa akin. Nag aalat na din ang pawis ko sa sobrang pagod sa paglalakad.Kinuha ko muna ang panyo para punasan ang pawis sa mukha. Naging pawisin na ko ngayon dahil nananaba na naman ako. Hindi k
Pumasok ako sa loob ng aking silid na mabigat ang pakiramdam ko. Tila naninikip itong dibdib ko dahil sa mga sinabi ni lola. Namamaalam na kaya si lola kaya ganun na lang ang mga sinasabi niya, sa loob loob ko.Isang linggo na ang nakalipasHindi na kami sabay sabay na kumakain dahil madalas na wala si Sebastian dito sa mansion, palagi itong wala at kami lang ni lolo ang magakasalo sa hapag kainan. Si lola ay sa silid na din ito kumakain.Madalas na akong hindi kumakain ng marami dahil goal ko na talaga ang magpapayat. Napansin naman iyon ni lolo dahil sa kaunti lang ang nababawas na pagkain sa hapag.Tuluyan ng bumagsak ang katawan ni lola at namayat na ito ng husto na ikinabahala naman ni lolo. Nagiging matamlay na din ito dahil sa nakikitang nahihirapan sa kalagayan ng kaniyang minamahal na asawa.Ilang araw na lang at kaarawan na ni Sebastian. Sana maabutan pa ni lola ang kaniyang kaarawan. Pero ako ay dalawang buwan pa bago ang kaara
Nagpunta agad ako sa sementeryo upang dalawin ang puntod nila lolo at lola ng matapos ang klase namin. Pero hindi ko inaasahang makita si Sebastian dahil nandirito din siya. Una kong tinungo ang puntod ni lola dahil naroon si Sebastian sa puntod ng kaniyang lolo. Tumingin sa akin si Sebastian na malungkot ang kaniyang mga mata. May bahid pang mga luha sa kaniyang mga mata dahil galing ito sa pag iyak.Nanatiling tahimik ang pagdalaw namin sa kanilang mga puntod at ni isa walang gustong magsalita sa amin. "Tama bang naririto ka pa at kailangan pang manatili ka pa sa bahay ngayong alam mong wala na sina lolo at lola na masasandalan mo," madiing sabi niya.Yun ang mga katagang binigkas ni Sebastian sa akin ngunit hindi ko ito pinansin bagkus ay naaawa lang ako sa kaniya dahil wala na itong katuwang sa buhay. Tanging nag iisa na lang ito sa Monteclaro clan. Ang kwento sa akin ni lola ay may kapatid daw na babae si lolo ngunit matagal na itong nawawala. Pinahanap nila kahit saang parte
Simula ng malaman naming dalawa ni Sebastian ang huling habilin nila lolo at lola parang mas lalo lang itong naging galit sa akin halos araw araw na niya akong inaaway dito sa loob ng mansion minsan pinapahiya niya na din ako sa eskwelahan. Ano ba dapat ang mararamdaman ko ngayong sa umpisa pa lang ay parang gusto ko ng sumuko at umalis na lang pero hindi iyon hahayaan ni Sebastian na aalis ako hanggat hindi pa ko naikakasal sa kaniya na hanggat hindi pa nakapangalan sa kaniya ang mga ari arian ng mga Monteclaro clan."Hey wake up." Boses iyon na galit na si Sebastian. "B-Bakit?" pautal kong tanong sa kaniya. Biglang kumunot ang kaniyang noo pagkatanong ko sa kaniya habang nakaupo sa kama dahil kababangon ko lang at nakatakip pa lang ang kumot hanggang beywang ko.Bigla na lang niya ako hinila hanggang sa napasubsob na lang ako sa sahig kaya napahawak na lang ako sa nananakit kong katawan. Inangat ko ang ulo ko at tumingin sa kaniya habang ang mata nito ay nanlilisik sa galit. Luma
Naikwento na lahat ni ate Ana kung ano ang sumunod na nangyari pagkatapos kong mawalan ng malay at sinugod naman ako agad ni Sebastian sa hospital. Pagkatapos ng isang araw na pananatili doon ay inuwe din ako agad ni Sebastian para dito na lang daw niya ko bantayan. Nag aalala din pala sa akin si Sebastian, akala ko wala ng pagbabago sa ugali niya ngunit heto siya ngayon, siya pa ang nagbantay sa akin mag damag kaya pala naabutan ko siyang natutulog sa sofa pag kagising ko. May ngiti sa labi ko habang iniisip ko ang mga bagay na ginawa niya sa akin. Nakaramdam ako ng tuwa sa puso ko subalit hindi ko pa alam kung hanggang saan patutungo ang ganitong nararamdaman ko para sa kaniya. ...............Kinabukasan habang naghahanda ako sa pagpasok sa eskwelahan, nasa may labas na ko ng mansion at inaayos ang gamit ngunit hindi ko inaasahang may humintong sasakyan sa may harapan ko kaya napatingin na lang ako dito. Bago ito sa paningin ko hindi ko kilala kung sino ang sakay nito sa loob. Sa
Nang matapos na kaming kumain, nagpaalam muna si Seb sa akin na pupunta itong comfort room. Balak ko din sana mag cr kaso ayaw ko siyang kasabay na magtungo roon kaya pinauna ko na lang ito. Maya't-maya ay sumunod din ako pero pinatigil lang ako ng isang lalaking waiter. "Anong bawal kuya? Bawal po bang pumasok?" Nagtatakang tanong ko."Iyon po kasi ang utos ma'am," magalang na sagot nito. Mabigat na hininga ang ang pagsang-ayon ko. Ang sakit na ng aking pantog at hindi ko na kayang tiisin ito. Nagmadali akong umalis at tinunton ang daan palabas ng restauran. Hindi ko na aantayin si Seb para makisabay sa kan'ya pag-uwe. Nauna ako para makauwe agad ng mansion at doon na lang ako magbabawas. Makakaya ko pang tiisin ito kaysa mag-antay sa wala. Kalahating oras nang marating ko na ang mansion. Dahan dahan ang aking paglakad upang hindi ako makaihi pero dahil sa batong aking natapakan. Napatid ako na kinaihi ko na hindi naman sinasadya basta kusa lang ako nakaihi na hindi ko na napigi
Bagong Buhay, Bagong Pag-asa" (Third Person POV) Lumipas ang mga buwan, at unti-unting bumangon si Marina mula sa lungkot. Kahit pa mananatili sa kanyang puso ang sakit ng pagkawala ng kanyang ama, may bago nang dahilan para siya ay magpatuloy—ang munting buhay na lumalaki sa kanyang sinapupunan. Sa bawat araw na dumaraan, ramdam niya ang pagbabago sa kanyang katawan. Ang dating malakas at masigla niyang katawan ay madalas nang mapagod, at ang kanyang tiyan ay unti-unting lumalaki. Ngunit sa kabila ng lahat, may isang bagay siyang laging pinasasalamatan—si Sebastian. --- Isang Umaga Nagising si Marina sa banayad na haplos sa kanyang tiyan. Pagdilat niya, bumungad sa kanya ang mukha ni Sebastian na tila ba hindi nagsasawang titigan siya. "Magandang umaga, mommy," bati nito habang hinahalikan ang kanyang noo. "At magandang umaga rin sa baby natin." Napangiti si Marina habang hinihimas rin ang kanyang tiyan. "Ang aga-aga mo namang sweet," biro niya. "Syempre naman," s
Kabanata 60 “Sa Loob ng Ospital” (Marina POV) Nagmamadali kaming dumating sa ospital, sakay ng ambulansya. Hindi ko magawang alisin ang tingin ko sa katawan ni Tatay na nakahiga sa stretcher, nakakabit sa kanya ang oxygen mask habang mino-monitor ng mga paramedic ang kanyang vital signs. "Tay… kapit lang, ‘wag mo kaming iiwan…" bulong ko habang mahigpit na hawak ang kamay niya. Ramdam ko ang init ng palad ni Sebastian na nakapatong sa balikat ko, nagbibigay ng kahit kaunting lakas sa gitna ng matinding kaba na nararamdaman ko. Pagdating namin sa ospital, agad na sinalubong kami ng mga doktor at nurse. "ICU! Dalhin agad sa ICU!" sigaw ng isang doktor. "Mahal, magiging okay si Tatay," bulong ni Sebastian sa akin, pero ramdam ko ang tensyon sa boses niya. Hinayaan kong dalhin ng mga nurse si Tatay sa loob ng emergency room. Naiwan kaming dalawa ni Sebastian sa labas, hindi ko na napigilan ang pagbagsak ng luha ko. "Bakit nangyari 'to? Paano nasunog ang bahay namin?" m
"Isang Gabi ng Pagmamahal" (Marina POV) Nakatayo ako sa harap ng salamin, nakasuot ng manipis na silk nightgown na binili ni Sebastian para sa akin. Ramdam ko ang init sa pisngi ko habang tinitingnan ang repleksyon ko. "Ano bang iniisip mo, Marina?" bulong ko sa sarili ko. Nasa honeymoon kami ni Sebastian, at kahit ilang beses na naming ipinagdiriwang ang aming pagmamahalan, hindi ko pa rin maiwasang kabahan. Biglang bumukas ang pinto at tumambad sa akin ang gwapong mukha ng asawa ko. Nakasuot siya ng puting robe, bahagyang nakabukas sa dibdib, at basa pa ang buhok niya mula sa shower. Agad akong napalunok. "Ang tagal mo namang lumabas," aniya habang papalapit sa akin. "Nag-aayos lang ako," sagot ko, pilit na iniiwas ang tingin. Pero hindi niya ako hinayaang umiwas. Hinawakan niya ang baba ko at dahan-dahang iniangat ang mukha ko para tumingin sa kanya. "Alam mo bang mas lalo kang gumaganda, Marina?" bulong niya, at doon ko naamoy ang amoy ng kanyang pabango—isang
"Pagbuo ng mga Pangarap" Marina POV Mabilis na lumipas ang mga araw, at tila unti-unti nang natutupad ang mga pangarap namin ni Sebastian. Hindi ko inakala na darating ako sa puntong ito ng buhay—masaya, puno ng pagmamahal, at higit sa lahat, kasama ang lalaking itinakda para sa akin. Isang umaga, habang abala ako sa pag-aalaga ng mga halaman sa garden ng mansion, lumapit si Sebastian sa akin. May dala siyang tasa ng kape at isang matamis na ngiti. "Mahal, alam mo bang sobrang blooming mo ngayon?" biro niya, sabay abot ng kape sa akin. Napangiti ako. "Ano na naman ang pakulo mo, Seb? May kailangan ka na naman siguro." "Wala naman," sagot niya, sabay halik sa noo ko. "Gusto ko lang makita ang asawa ko na masaya." Napailing ako, pero hindi ko maitago ang kilig. Totoo pala ang sinasabi nilang kapag mahal ka ng isang tao, gagawin niya ang lahat para makita kang masaya. --- Third POV Sa hapon ding iyon, nagkaroon ng maliit na pagtitipon sa mansion. Kasama nila ang pamil
"Ang Buhay Mag-asawa" Third POV Mabilis na lumipas ang mga buwan mula nang ikasal sina Sebastian at Marina. Ngayon, mas kilala na sila bilang mag-asawa, at ang kanilang tahanan ay puno ng tawanan, pagmamahalan, at kaunting harutan na nagpapanatili ng init sa kanilang relasyon. --- Umaga sa Mansyon Habang abala si Marina sa pag-aayos ng almusal, nakaupo naman si Sebastian sa bar counter, nakasuot ng pajama at mukhang bagong gising. "Good morning, mahal," bati ni Marina habang inihahain ang paborito niyang pancakes at bacon. "Good morning, my Mrs. Monteclaro," sagot ni Sebastian, sabay abot ng tasa ng kape na nilagay niya sa tabi nito. "Bakit ang aga mong gumising? Sana pinatulog mo pa ako ng konti." "Eh kasi, gusto kong sorpresahin ka," sagot ni Marina na may matamis na ngiti. "Ito na ang unang araw na ako ang mag-aalaga sa'yo bilang asawa." Ngumiti si Sebastian, hinawakan ang kamay ni Marina, at hinila ito papalapit. "Hindi mo kailangang gawin lahat, Marina. Magkasam
Marina POV Sa wakas, natapos ko rin ang isang bagay na matagal ko nang pinapangarap—ang makapagtapos ng pag-aaral. Hindi naging madali ang lahat. Napakaraming sakripisyo, pagod, at luha ang kinailangan kong pagdaanan, ngunit ngayon, hawak ko na ang diploma na sumisimbolo ng lahat ng pinaghirapan ko. --- Habang nakaupo ako sa gilid ng kama sa aming silid, tinitingnan ko ang graduation gown na nakasabit sa pintuan. Parang kailan lang, hindi ko akalain na darating ako sa puntong ito. Noon, tila napakalayo ng pangarap na ito, lalo na nang mamatay sina Mama at Papa at kinailangan kong tumulong sa kanilang utang. Pero heto na ako ngayon—isang ganap na graduate. Biglang bumukas ang pinto, at si Sebastian ang sumilip. "Marina, handa ka na ba? Malapit na ang graduation ceremony mo," tanong niya habang ngumingiti. Tumango ako at ngumiti rin. "Oo, Seb. Parang hindi ko pa rin maipaliwanag ang saya ko ngayon." Lumapit siya sa akin at marahang hinaplos ang buhok ko. "Deserve mo 'yan,
Lumipas ang ilang buwan mula nang mag-propose si Sebastian kay Marina. Naging masaya at payapa ang kanilang mga araw habang pinag-uusapan ang magiging buhay nila bilang mag-asawa. Ngayon, nasa gitna sila ng pagpaplano para sa kanilang engrandeng kasal—isang kasalang magpapatunay ng kanilang pagmamahalan sa harap ng kanilang mga pamilya at kaibigan. --- Sa Mansyon ng Monteclaro Sa dining hall, nakaupo sina Marina at Sebastian kasama ang kanilang wedding planner. Nakalatag sa mesa ang mga disenyo ng wedding invitations, sample ng wedding gowns, at listahan ng mga suppliers. "Marina, gusto mo bang magdagdag ng ibang kulay sa motif? Baka gusto mong gawing mas personalized?" tanong ng wedding planner habang ipinapakita ang iba't ibang kombinasyon ng kulay. Napaisip si Marina at tumingin kay Sebastian. "Ano sa tingin mo, Seb? Gusto ko ng eleganteng kulay, pero simple lang." Ngumiti si Sebastian at hinawakan ang kamay niya. "Ikaw ang magdesisyon, Marina. Basta ang gusto ko, mas
Third POV Lumipas ang ilang araw mula nang magdesisyon sina Marina at Sebastian na bumalik sa Maynila. Abala ang dalawa sa paghahanda para sa kanilang pag-alis. Habang nasa mansyon, abala si Marina sa pag-iimpake ng kanilang gamit, samantalang si Sebastian ay nag-aasikaso ng mga dokumento para sa kanilang negosyo. --- Habang inaayos ni Marina ang kanyang maleta, biglang pumasok si Ana, ang matagal nang katiwala sa mansyon. "Marina, sigurado ka na ba sa desisyon mo?" tanong ni Ana habang naglalakad papunta sa kanya. "Oo, Ana. Mahal ko ang lugar na ito, pero alam kong kailangan naming magsimula ni Sebastian sa Maynila," sagot ni Marina na may halong lungkot sa tinig. "Alam mo, Marina, proud na proud ako sa'yo. Nakita ko kung paano ka lumaki dito sa hacienda, at ngayon, ikaw na ang may-ari nito," sabi ni Ana habang pinipigilan ang pagluha. Ngumiti si Marina at niyakap si Ana. "Salamat, Ana. Hindi ko rin makakamit ang lahat ng ito kung wala ka." --- Samantala, si Sebasti
Third POV Lumipas ang mga araw mula nang tuluyang mawala ang banta ni Sofia sa kanilang buhay. Unti-unting bumalik ang normal na takbo ng kanilang mga araw. Sa kabila ng lahat ng pinagdaanan, mas naging matatag ang relasyon nina Sebastian at Marina. --- Isang umaga, abala si Marina sa paghahanda ng agahan. Nakangiti siya habang iniisip ang mga plano para sa araw na iyon. Nang biglang pumasok si Sebastian sa kusina, suot ang simpleng puting t-shirt at jeans. "Good morning," bati niya habang inaayos ang kanyang buhok. Napatingin si Marina sa kanya at napangiti. "Good morning. Gutom ka na ba? Malapit na 'to." Lumapit si Sebastian at biglang hinalikan siya sa noo. "Hindi lang pagkain ang gusto ko." Natawa si Marina. "Sebastian, aga-aga pa!" --- Pagkatapos nilang mag-agahan, nagpasya silang bumisita sa hacienda ng pamilya Monteclaro. Habang nasa daan, masaya nilang pinag-usapan ang mga plano para sa hinaharap. "Sebastian, naisip ko, gusto ko sanang magpatayo ng maliit n