Chapter 6

Pumasok ako sa loob ng aking silid na mabigat ang pakiramdam ko. Tila naninikip itong dibdib ko dahil sa mga sinabi ni lola.

Namamaalam na kaya si lola kaya ganun na lang ang mga sinasabi niya, sa loob loob ko.

Isang linggo na ang nakalipas

Hindi na kami sabay sabay na kumakain dahil madalas na wala si Sebastian dito sa mansion, palagi itong wala at kami lang ni lolo ang magakasalo sa hapag kainan. Si lola ay sa silid na din ito kumakain.

Madalas na akong hindi kumakain ng marami dahil goal ko na talaga ang magpapayat. Napansin naman iyon ni lolo dahil sa kaunti lang ang nababawas na pagkain sa hapag.

Tuluyan ng bumagsak ang katawan ni lola at namayat na ito ng husto na ikinabahala naman ni lolo. Nagiging matamlay na din ito dahil sa nakikitang nahihirapan sa kalagayan ng kaniyang minamahal na asawa.

Ilang araw na lang at kaarawan na ni Sebastian. Sana maabutan pa ni lola ang kaniyang kaarawan. Pero ako ay dalawang buwan pa bago ang kaarawan ko.

Sana lola pagsapit ng kaarawan ko ay nariyan ka pa sa tabi ko, hiling kong dasal sa isip ko.

Narito kami ngayon sa canteen ni Lexie. Napapansin kong nagiging matakaw na itong kumain at medyo nagkakaroon na ng laman ang pisngi nito. Pero ako nag didiet. Ito ang turo sa akin ni kuya Nathan. Unang sabak ko pa lang sa pag ggym ay wala pang 20 minutes ay hinihingal na ko dahil sa pagod. Minsan hindi ko maiwasang hindi maglaway dahil sa masasarap na pagkain ang baon ni Lexie. Naglalaway ako kapag marami itong sinusubo sa bunganga nito.

"Naku! Marina, alam ko yang klaseng paninitig mong yan. Kailangan mo yan para sa pagpapapayat mo."

"Natatakam kasi ako sa mga baon mo eh. puwede bang patikim kahit konti lang."

"Kawawa ka naman Marina, oh heto konti lng ha at kapag nalaman ni kuya ito naku malilintikan tayong dalawa," inis nitong sabi.

"Hindi niya malalaman kung walang magsusumbong sa kaniya," ani ko na naka cross arm.

Biglang natahimik na lang si Lexie at tila nagulat ito sa may likuran ko dahil sa pagkatahimik nito.

Napanguso ako, "Akin na yang isang fried chicken mo at kanina pa ako naglalaway. Akin na yan Lexie." Pilit ko itong kinukuha sa may baunan niya. Pero nilalayo lang niya. Bigla na lang akong napalingon at napatayo sa kinauupuan ko sa may likuran ko dahil nakarinig ako ng pagtikhim

"Kuya Nathan!" bulalas ko. "A-anong ginagawa mo dito sa ganitong oras?" Pautal kong tanong sa kaniya.

"Binabantayan ko kayo ng kapatid ko at baka kasi makalimutan niyong dalawa ang bilin ko."

"Ano?" Pinawisan tuloy ako bigla dahil nahuli niya sa akto ang paghingi ko ng fried chicken kay Lexie.

Naupo akong muli at tumingin kay Lexie, "sayang" bulong ko sa kaniya at napatawa na lang siya sa akin dahil sa inakto ko.

"Ang hirap pala magpapayat noh," sabi ko kay Lexie habang naglalakad patungo sa huling klase namin.

"Kung gusto mo talagang magpapayat magpupursigi kang magtiis at sundin ang sinasabi sayo ni kuya. Malalagpasan mo din yan at balang araw hindi mo na namamalayan na nababawasan ka na ng timbang."

"Sana nga ganun lang kabilis ang mga sinasabi mo."

Nasa mukha niya ang inis. "Punasan mo nga yang pawis mo, nagmamantika na yang mukha mo." puna ni Lexie.

"Ang init kasi itong uniporme natin saka ang sikip pa itong uniporme ko," reklamo ko.

"Ang lamig kaya dito sa building, lahat ng madaanan mo ay may aircon," giit nito.

Nangunot ang noo ni Lexie pagkatingin ko. "Halla! bakit parang nagmamadali si sir Sebastian na umalis?" gulat nitong sabi.

Napalingon na lang ako kung saan nakatingin si Lexie. Agad na pumasok si Sebastian sa may elevator. Tila nakaramdam ako ng kaba kaya sumunod ako sa pinagpasukan niya kung saan pumasok si Sebastian. Iniwan ko na muna si Lexie kahit na tinatawag niya ako ay dire diretso lang ako sa pagpasok. Mabuti na lang at walang tao sa loob ng elevator kaya mabilis akong nakasakay. Kinakabahan tuloy ako dahil si lola agad ang iniisip ko.

Wala na akong pakialam kung umabsent man ako sa last subject ko. Ang mahalaga ay makita ko si lola dahil iba ang kutob ko.

Nagpara ako ng tricyckle at inarkila ko na ito. Kung mag aantay pa ako ng dyip ay matatagalan lang ako, total malapit lang dito ang hacienda sa San Sebastian Collage.

Nang makarating na ko sa mansion ay nangingilid na ang aking luha na kanina pa gustong ilabas. Nakita kong lumabas si Sebastian na namumula ang kaniyang mga mata dahil siguro sa pag iyak nito.

Parang hindi ko kayang makita si lola, napakabigat sa loob ko at baka hindi ko kakayaning makita na wala na siyang buhay.

"Marina!" si inay na lumapit sa akin habang umiiyak din ito. Nagyakapan na lang kaming dalawa habang umiiyak.

"Wala na si donya Fermina!" iyak na sabi ni inay. Wala na ang lola mo."

"Alam ko po inay, mahirap po para sa atin ang pagkawala ni lola Fermina!" malungkot kong sabi habang umiiyak sa may balikat ni inay.

Abala ang mga tauhan dito hacienda hababg inaasikaso ang libingan ni lola. Napakalungkot lang ang mga pangyayari dahil sa susunod na araw na lang ay kaarawan na ni Sebastian. Sobrang lungkot ng regalo para kay Sebastian ang pagkawala ng kaniyang lola. Lalo ding nalungkot si lolo dahil wala na ang katuwang niya sa buhay. Mahirap para sa kanilang dalawa ang mag move on lalo na at dadalawa na lang silang magkatuwang sa mansion at pati na rin ang mga negosyo ay si Sebastian na ang lahat na humahawak nito dahil si lolo ay matanda na din.

Sumapit ang kaarawan ni Sebastian ay nakaburol pa din si lola. Napag disisyonan din ni lolo na ilibing agad pagkatapos ng kaarawan nitong si Sebastian.

Nang maihatid na namin sa huling hantungan ang labi ni lola parang wala ng kabuhay buhay ang mansion. Ang mga taong nakatira at mga trabahador ay bakas sa kanilang mga mukha ang lungkot sa pagkawala ni lola lalong lalo na si Seb na lubos na nasasaktan.

Hindi naglaon ay tila sunod sunod na dagok ang dumating sa buhay ni Sebastian dahil hindi din nagtagal ay kinuha na din ng maykapal ang kaniyang lolo.

Sobrang nangulila ito sa pagkawala ng kaniyang lolo at lola dahil wala na siyang magiging katuwang sa buhay. Mag isa na lang itong nabubuhay kasama ang kaibigan niyang alak na halos ay gabi gabi na itong umiinom. Hindi na niya inaasikaso ang kaniyang sarili pati na din ang mga ari arian nila ay napabayaan na. Maraming mga investor ang nagpupunta dito sa mansion at ako mismo ang kumakausap sa kanila, minsan ang abogado nila lolo at lola na palaging narito sa mansion.

Gusto lamang ni attorney na makinig siya sa last will ng kaniyang lolo at lola. Ayaw naman nito na ako lang ang makikinig. Kailangan dapat na kasali siya para malaman niya din ang huling habilin ng kaniyang lolo at lola.

Hindi ko alam kung bakit kailangan din akong makinig sa last will nila. Kung pamamanahan lang din nila ako ay hindi ko ito tatanggapin.

Isang buwan na ang nakalipas mula ng mamatay ang lolo at lola ni Sebastian. Isang buwan na din itong nagluksa sa loob ng kaniyang kuwarto. Kaming dalawa ni ate Ana ang nag aasikaso dito sa loob ng mansion.

Marami na din akong absent sa eskwelahan na dapat ay makahabol ako sa mga subjects na napag iwanan ko na. Nag aalala ako kay Sebastian at baka kung ano ang gawin nito sa kaniyang buhay kung makaligtaan namin siyang nag iisa.

Hindi din nagtagal ay lumabas na din ito at ang laki ng ipinayat nito. Pero hindi pa din nawala ang kakisigan nito dahil sa kan'yang mapang-akit na mga mata.

Mas lalo lang naging matapang ang itsura nito at parang ibang Sebastian na ang nakikita ko. Tila nawala na ang saya sa kaniyang mukha at napalitan ito ng galit at poot sa sarili. Tila pinagsakloban siya ng langit at lupa dahil lahat ng mahal niya sa buhay ay nawala na lang bigla.

Napakalamig na din ang pakikitungo nito sa lahat ng mga tauhan dito at pati si ate Ana ay natatakot din kay Sebastian. Gusto na nitong umalis sa mansion ngunit pinipigilan ko lang dahil ayaw ko namang maiwan dito na kasama si Seb at baka araw araw ay giyera ang maganap dito.

Maaga pa lang ay nauna na siyang pumasok sa eskwelahan. Walang kaekspre ekspresyon ang mukha nito at nakakatakot siyang lapitan at kausapin. Binalak ko na din pumasok sa eskwelahan at baka sabihin niyang tamad akong mag aral.

"Ate Ana alis na po ako, papasok na ako sa school," paalis na ko nang magsalita si ate Ana.

"Hindi mo na ba kukunin ang baon mo?" Habol niyang tanong.

"Hindi na ate, nagdidiet ako eh."

"Oh siya sige, mag iingat ka. Magtext ka na lang sa akin kung ano nangyayari kay sir Sebastian," bilin nito.

"Ikaw talaga ate napaka marites mo," panglolokong sabi ko sa kan'ya.

"Tse! tumigil ka nga, umalis ka na at baka malate ka pa. Baka parusahan ka pa ni sir kapag nalaman niyang nalate ka."

Nanlaki ang dalawa kong mga mata sa narinig kaya dali dali akong naglakad para makarating sa tamang oras.

Nauna ng pumasok si sir Sebastian sa school dahil marami pa itong dapat na asikasuhin, marami pa itong ibang negosyo na dapat din niyang asikasuhin. Hind lang dito kundi sa iba't-ibang lugar pa.

Nag set na din ng araw si attorney Aliman para makausap kaming dalawa ni Seb para sa huling testamento na ginawa nila lolo at lola.

And good news nga pala, nabawasan na din ang timbang ko na dati ay nasa 90 kilos ako. Ngayon ay nasa 75 kilos na ako na may taas na 5'4. Konting push pa para tuluyan na akong maging sexy.

"Infairness ha ang laki ng ibinawas sa timbang mo Marina," sabi nito na kinahalata niya.

"Oo nga eh, kahit mabawasan pa sana ako ng 15 kilos para masuot ko na iyong mga damit na bigay ni lola sa akin." Namiss ko tuloy siya bigla.