Prologue:
“You have to go!” sigaw ni Yna sa kaniyang tagasilbi na si Clarissa.Bumabalot sa buong kastilyo ang kadilimin ng nagaganap na digmaan. Tanging ang ilaw lang ng aladdin ang nagbibigay liwanag sa silong ng palasyo.
Nagkatinginan si Yna at si Clarissa. Bakas ang takot at pangamba sa mukha ni Clarissa ngunit hindi niya maaaring suwayin ang nais ng kaniyang amo.
Kipkip niya sa maduming braso ang sanggol na mahimbing na natutulog sa kaniyang kanlungan.
“Bilisan mo na,” pakiusap ni Yna sa tagasilbi.
Napapikit na lamang si Clarissa at sinunod ang inuutos ni Yna. Tinalikuran niya na ito at nagtatakbo palayo, kipkip-kipkip ang batang naging dahilan ng kaguluhang ito.
Ang tanging naging saksi sa pagtakas niya ay ang kadiliman.Ipinikit ni Yna ang kaniyang mga mata. Mas lalong humahapdi ang sugat niya habang nasa loob siya ng tagong lugar na iyon ng kastilyo.
Naririnig niya ang mga yabag ng paa na nakikisabay sa pintig ng kaniyang pulso.
Ang mga yabag na ‘yon ay hindi mapapagkailang galing sa mga kawal.
Pagod na siyang tumakas na para bang isang duwag.
“Dakipin niyo ang babaeng ‘yan!” dinig niyang sigaw ng isang kawal. Hindi na niya magawang tumakbo pa. Pagod na ang kaniyang mga paa.
Tuluyan siyang nanghina nang damputin siya ng mga ito.
Inakay siya ng mga kawal hanggang sa makarating sa labas ng palasyo. Ang isip niya’y nakasentro lamang sa kaligtasan ng kaniyang anak. Hindi niya alintana ang maaari pang mangyari sa kaniya.
Huminto sila sa harap ng grupo ng mga kawal. Bumibigat na ang talukap ng kaniyang mata ngunit pinilit niya paring maging alerto sa nangyayari sa kaniyang paligid.
“Pinatay niya ang ina ninyo mahal na Prinsipe.”
Nagtama ang mga mata nila ng prinsipe.
Bumalik ang kaniyang lakas nang makita niya ito nang tuluyan. Ang prinsipe na naging dahilan ng paghihirap niya at ng kaniyang pamilya.
Matapang niyang tinitigan si Zavier kahit na iniinda pa rin ang sugat sa braso at tiyan.
“Nasa’n ang anak mo?” Itinutok ng Prinsipe ang talim ng espada sa leeg ng Yna. “At paano mo nasikmurang patayin ang Reyna?” dugtong nito.
Tumahimik ang lahat at gayon din ang apoy na nangangalat sa buong baryo ng Enchantre.
“Isang buhay ang kapalit para sa buhay ng susunod na chanter,” madiin nitong sagot. Hinila ng prinsipe ang buhok nito at mas itinutok ang espada sa leeg niya. Galit ang nararamdaman niya dahil sa pagkawala ng Ina at sa pagkabigong patayin ang anak nito.
“May maganda akong balita para sa’yo Yna at siguradong ikagagalak mo itong marinig.” Inilapit ni Zavier ang bibig nito sa tainga ng babae.” Patay na ang pinakamamahal mong asawa at wala na ang pinakamamahal mong bayan ng Enchantre.”
Tuluyang bumagsak ang luha sa mata ni Yna. Hindi niya ipinakita ang labis na panghihina.
Umiling-iling siya habang pilit na nilalaban ang pagkakahawak ng mga kawal sa kaniyang braso.
“Sinungaling ka! Hindi ‘yan totoo!” sigaw niya.
Binasag ng tinig niya ang kaguluhang nagaganap.
“Dalhin na ‘yan sa kulungan. Bukas na bukas rin mawawala na ang bakas ng Sentinel sa buong Quatria.”
****
Hall of the last chanter
The final revisionBy: Fiyeen Riné
Quatria is the largest landmass in the ninth dimension. It was a carbon copy of Pangaea. Billions of years had passed and the portal between the different dimension disappeared.
Quatria is divided into 4 kingdom.
The first kingdom is in the west.
It was known as the kingdom of undying passion for sorcery—Ymacria.
The dungeon of Lunacro is located in this kingdom. The island of Hymphreas and Macro-linesia is part of the Lunacro clan so they are still considered as an island of Ymacria even they are along Hayena region.
The second kingdom is Hayena.
It is the warfare of logic and modern divinity. It is located in the east where Ambroxia dungeon is located.
It is the cradle of wizard kind.
The third kingdom is in the South.
It was known as the black purified land because of the lying black spell of the Amnezian Oracle, thrusted in the land of Letdana. The Evitrim dungeon is located in Letdana .
The forth kindom is in the North.
It was known as the edge of mystery. Many nymphs and fairies are inhabiting the land of Enchantre. The Hall of Chanter or Hallca is located on the middle of Gascan and Palaet, Enchantre. It was the smallest and most peaceful region of Quatria.The Quatria Magical Academy and the Royal castle was built in the center part of Quatria. It was expanded and turned into a royal city.
People with money and power gain respect and popularity.
This is the land of luck and logic, quest and labyrinth.
Behind and beyond—power is boundless.
The door is closed.
You must find the key to unlock the hall—
The hall of the last—chanter.
Shayes’ POV Nag-uunahan ang mga tao sa pagpila. Natatakot maubusan ng espasyo sa loob ng gallion. May ilang madadapa na sa pakikipag-unahan at may ibang nakamasid lang mula sa malayo—kagaya ko. Nagsisiksikan sila sa makipot na pier. Parang mga isdang nagpapabilisang tumalon sa dagat dahil natatakot na mahuli ng lambat. Luma at maliit ang pier dito sa Seria. The place is dusty and crowded. Ngayon na lamang ulit napuno ng ganito ang pier. Kung hindi pa yata dahil sa imperyalismong nagaganap ay hindi magiging ganito kaabala ang lugar na ‘to. We use to live in peacefulness. We are not familiar with this chaos. Gusto na naming kumawala sa kaguluhang bumabalot dito sa nayon namin. That is why we are all here, trying to escape our fate by leaving.Balot kami sa takot at gutom. Matapos salakayin
Nagising ako dahil sa mabangong amoy ng nilulutong almusal. Napatitig ako sa orasan na nakasabit sa dingding. It’s already 7:00 o’clock in the morning.Bumangon agad ako at naghilamos sa banyo. Kinuha ko ang makapal kong cloak at isinuot ito.Nasisiguro kong nasa gitna na kami ng karagatan. Mahaba na rin ang naging biyahe namin. Lumalamig na ang ihip ng hangin. Tiningnan ko si Janelle na mahimbing na natutulog.Inayos ko ang kumot na tumatakip sa maliit niyang katawan bago ko tuluyang lisanin ang kwarto. Pinagmasdan ko ang tahimik na paligid. Tanging ragasa lang ng alon ang naririnig ko. Mukhang tulog pa silang lahat.Muli akong pumunta sa pinakanglabas ng cruise. Tahimik ang karagatan at unti-unti nang nawawala ang hamog.Humawak ako sa railings. Nililipad ng hangin ang mahaba kong buhok. Ang sayang mapa
Shayes’ POVUmupo ako sa madumi at lumang upuan na gawa sa kahoy. May maduming banig at lumang unan din dito pati banyo banyo ngunit bukod do’n wala nang kahit na anong bagay na na rito.Inalis ko ang cloak at hinubad ang bota. Sumandal ako sa malamig na semento at nagpakawala ng malalim na buntonghininga. “Sana pala hindi na lang ako sumama sa kanila kung alam kong ganito lang din naman ang mangyayari sa akin.”.........Ziyu’s POVPatayo palang ako nang bumukas ang pinto. Agad ko itong nilingon.Nagulat ako nang makita si Zayra na hanggang tuhod ang suot na puting dress.“Handa ka na ba?” tanong nito. Tumango lang ako bilang sagot.“Mauna ka na,” saad ko sa kaniya.“Aantayin na kita
Shayes’ POVMalambot ang dayami na inuupuan ko.Patuloy pa rin sa pag-andar ang kalesang sinasakyan ko. Tinatabunan ng itim na balabal ang kabuoang mukha ko.Patungo ang kalesang itong sa Enchantre.Apat na araw na akong hinahanap ng buong Quatrian Knights. Nakapaskil ang mukha ko sa bawat poste at dingding na madaraanan.Mabagal ang takbo ng kalesa kaya hanggang ngayon ay hindi pa rin kami nakakarating.Kanina pa ako nangangati dahil sa mga dayami.Naisipan kong doon pumunta dahil malayo sa kabihasnan ang Enchantre, sigurado akong walang makakakilala sa akin doon. Mga puno na ang nadadaanan ng kalesa, senyales na nakapasok na kami sa bungad ng Enchantre.Madahan akong tumalon mula sa kalesa at sinigurong walang makakakita sa akin.Pinagmasdan ko ang papalayong kalesa bago magsimulang lakbayin nang mag-isa ang Enchantre.Naglakad a
Ziyu’s POV Nasilaw ako sa liwanag na nanggagaling sa bintana. Dahan-dahan kong ibinuka ang mga talukap ng mata at tinitigan ang kahoy na kisame. Biglang sumagi sa isip ko ang huling bagay na natatandaan ko. Ramdam ko ang mahigpit na mga benda na nakatali sa iba’t-ibang parte ng katawan ko. Hindi na ganoon kasakit ang mga sugat at hiwa na natamo ko, at mas magaan na rin ang pakiramdam ko kaysa noong araw na ‘yon. Pakiramdam ko may kung anong kumakain mg natitirang enerhiya sa katawan ko noong mga oras na kalaban ko amg mga estrangherong ‘yon. Pinilit kong maupo sa matigas na kama at pinagmasdan ang mga sugat sa katawan ko. May benda sa braso at binti ko. Kitang-kita rin ang mga pasa at maliliit na sugat. "Gising
Shayes’ POV Pasikat pa lang ang araw nang damputin ako ng mga knights mula sa piitan. Hindi ako gaanong nakatulog sa loob ng selda. Hindi komportableng matulog doon dahil sobrang tigas ng sahig, at wala man lang kahit na anong p’weding paghigaan, ngunit dahil pagod ako, wala na rin akong ibang pagpipiliian kung hindi ang katulugan ang lugar. Pinagmasdan ko ang mga madidilim na seldang nadadaanan namin. Lahat ‘ata ng mga nakakulong dito ay high profile dahil sa purong bakal ang bawat selda. Ramdam ko ang lamig ng semento dahil walang saplot ang aking mga paa. Marahas ang paghila ng mga knights sa magkabila kong mga braso, na tila ba tatakasan ko sila.Huminto kami noong marating ang isang huge metal door. Malaki ito at mukhang napakatibay. Awtomatik itong bumukas at isang malaking hall ang bumungad sa akin. The place was wide and well stabilized. It was sorrounde
Ziyu’s POV One week had passed after the execution happened but still, no one knows what happened to the girl. Dalawang opsyon lang ang pagpipiliin: hindi siya nakaligtas sa hittings o nakaligtas siya at nagpapagaling. No one in the past few years had survived the judging at walang nakaabot sa 100 hit counts, sa pagkakaalam ko ay ang pinakamataas na ay 89. Nakakabilib na nagawa niyang manatiling may malay hanggang sa umabot ang palo ng isang daan. We are at school at today. Isang normal na araw ng klase. Nakaupo lang ako sa bangko ko at hinihintay ang susunod naming professor nang biglang may humili sa sleeve ng uniform ko. Nang lingunin ko ito ay bumungad sa akin si Yuka, na hingal na hingal. She is sitting beside me kaya madali niya lang akong naaabot. “May problema ba?” nagtataka kong tanong. &nb
Chapter 8: Shayes’ POV Ito ang pangalawang araw ng pagpasok ko sa QMA. I had been to school before, but the learning system here on QMA is different. Mag-isa akong kumakain ngayon sa cafeteria. I’m comfortable with this, na mag-isa lang ako. Batid kong hanggang ngayon ay hindi pa rin ako gusto ng ibang chosen pero wala naman akong pakialam kung gusto nila ako o hindi. After lunch, I decided to go to the herbal garden. Nag-take ako ng healing subject so that I can gain more knowledge about methods of healing. Ayaw kong hanggang doon na lang ang alam ko sa panggamot. Herbal garden is part ofthe Mage building. Nasa likod lang ito ng building na ‘yon at walang kadalasang taong pumupunta doon o tumatambay. Nakita ko lang ito noong nag-ikot ako sa campus, but now is the first time na makikita ko ang loob nito. Ang herbal ga