Shayes’ POV Pagkarating ko sa cabin ay naroon na rin ang mga pagkain. I heard Ziyu's footstep on the wooden floor. Umupo ako sa katapat na bangko at hinintay na maupo si Ziyu. He's just staring at me like he's waiting for me to say something. He crossed his arms and looked at me, intently. "Forget about it,” matipid kong tugon sa mga mata niya. "Let's say I can do miracles. I'm not normal and etcetera. Are you satisfied now?” Hinawakan ko ang tinidor at kutsara at nagsimula ng kumain. "Whoever you are and whatever you have I promise, malalaman ko rin lahat ng 'yon,” he said while his eyes is still fixed on mine. "Bahala ka.” We continued our dinner without any words. After a couple of minutes dumating na ang kukuha ng mga kinainan naming pinggan. She excuse herself and after taking all the dishes ay umalis na rin siya. Pumasok ako ng CR para magpalit. The comfort room was made of rocks. Pawid ang bubungan nito. After changing my clothes into a warm and loose out
Shayes’ POVIsinilid ko sa bulsa ng cloak ko ang dalawa kong kamay while walking back to the room.Pumasok ako sa pinto ng silid-aralan at kinuha ang kulay asul kong bag."Shayes.” Natigilan ako sandali nang marinig ang boses ni Mae.I have to go and get some medical supplies para sa clinic. Marami akong na-skip na klase so I have to do something para tapalan ang mga bungi kong mga grades.Napag-utusan ako ng med teacher namin na gawin ito bilang kapalit ng mga hindi ko na take na exams even though excuse naman ako ng panahon na 'yon."Sorry Mae mamaya na lang tayo mag-usap,” I said urgently at kinuha ang listahan ng mga bibilhin ko na nakaipit sa isang workbook.Nilampasan ko si Mae at nagtatakbo sa hallway. I choose the stair instead tutal kailangan ko pang magpapirma ng gate pass sa faculty. Binilisan ko ang pagbaba ng hagdan.Paliko na ako ng hagdan sa may 2nd floor nang makita ko si Hara.Napahinto ako saglit at tiningnang mabuti kung siya nga ito. Nakatalikod siya kaya I'm not
Shayes’ POV Bukas na ang simula ng School fest kahit na holiday ngayon ay pumasok pa rin kami to finish the preparation. Allowed ang freestyle ngayon dahil mag-dedecorate lang naman kami ng mga rooms.Natapos ko na rin ang mga assigned task ng mga prof para matabunan ang bungi ng grades ko. Nakasuot ako ng jeans at T-shirt kaiba sa suot na mga dresses at panty shorts ng mga kababaihan. Sinuot ko ang shades bago pumunta sa cafeteria. Everyone was laughing and chatting about different topics.Pinili kong maupo sa bakanteng pwesto sa likod.Inilapag ko ang in-order na pagkain.It was unusual na si Mae lang ang madalas kong makausap sa room. There's always Hara na palagi akong kinukulit. Parang may nagbago for the past few days na lumipas. Hinubad ko ang shades at ipinatong sa table. Susubo na sana ako ng may maglapag ng tray na may lamang pagkain sa opposite side ng table. Inangat ko ang ulo ko at napataas ang kilay nang makita si Zayra."What?" mataray niyang tanong.U
Shayes’ POVNapabalikwas ako sa kama nang masilaw sa liwanag na nagmumula sa labas. Sandali kong ipinikit ang mga mata ko dahil sa antok. It's one of the things that I hate. I remove the covers and started cursing the world. Shet! Ang aga-aga oh.Tumayo ako at lumabas ng kwarto.Pababa na ako ng hagdan nang makita ang oras sa wall clock. 5:03 AM. I opened the lights at mabilis akong bumaba ng hagdan. Binuksan ko ang pinto at as expected nandoon na si Ziyu. Nakasandal siya sa kotse niya habang nakatingin sa akin."Pasok ka,” walang gana kong saad at tuluyang binuksan ang pinto. Hindi ko na siya hinintay pumasok at pumunta na agad ako sa kusina. Mabilis kong prinapare ang agahan. Naglakad ako pabalik ng sala at nadatnan si Ziyu na nakaupo na sa couch at mukhang malalim ang iniisip. Ibinaba ko ang dalawang kape at dalawang plate ng toasted bread sa ibabaw ng mesa at saka umupo sa katapat na sofa. Napahikab ako sa sobrang antok."Anong oras ba ang parade?” tanong ko.Tumin
Ziyu's POV Agad akong napatayo nang mamukhaan ang lalaking kausap ni Ranz. Maglalakad na sana ako palapit sa kanila nang hawakan ni Shayes ang braso ko. "Where are you going?" tanong niya. Worry was all over her face.I don't have any idea either. Ang alam ko lang ay gusto kong malaman kung anong nangyayari. "Just wait for me," I said and gave her a comforting smile. Nilapitan ko si Ranz at si Uncle Ismerald. Nang mapansin ni Uncle ang presensya ko ay agad na napaawang ang labi niya. Bakas ang pagtataka sa mukha niya nang makita ako. "Oh! Ziyu," he said with discomfort.Tumingin ako kay Ranz at kay Uncle before withdrawing the words na kanina ko pa kinakapa sa isipan ko. "I-I don't have any idea na pupunta kayo dito, Uncle." I have a trauma na matagal ko nang iniinda. I have a horrific past with him na tila nakatatak na sa utak ko. He blankly stared at me. "I'm going, Sir," paalam ni Ranz and Uncle replied with a smile. Natatandaan ko ang mukha ni Uncle but I'm not really used w
Shayes’ POV Tirik na ang araw noong makagising ako. Inunat ko ang magkabilang braso at saka tinanggal ang nakabalot na kumot sa katawan. Tumatagos ang sinag ng araw sa bubog na bintana. Kinusot ko ang mga mata at tamad na tinahak ang daan patungo sa kusina. Maaga rin akong nakatulog kagabi dahil na rin siguro sa pagod. Napahinto ako nang makarating na sa kusina. Kalat-kalat ang mga kahon at lata.Maraming balat ng mga pagkain sa mesa at nakatumba ang walang laman na basurahan.Pinasadahan ko ng tingin ang hugasan. Ito ang resulta ng pagiging abala ko sa loob ng ilang araw. Napailing na lamang ako. Hindi ko alam na kasama sa responsibilidad ko ang paghuhugas ng pinggan at paglilinis ng bahay. Sinimulan ko na ang lahat ng gawain sa bahay. Siniguro kong maski karampot na dumi ay hindi makakatakas sa paningin ko. Noong nakaramdam ng kaunting pagod ay napaupo na lamang ako sa bakanteng bangko. Napaisip ako bigla tungkol sa mga kasalukuyang pangyayari. Alam ko na kapwa kami nagh
Prologue: “You have to go!” sigaw ni Yna sa kaniyang tagasilbi na si Clarissa.Bumabalot sa buong kastilyo ang kadilimin ng nagaganap na digmaan. Tanging ang ilaw lang ng aladdin ang nagbibigay liwanag sa silong ng palasyo. Nagkatinginan si Yna at si Clarissa. Bakas ang takot at pangamba sa mukha ni Clarissa ngunit hindi niya maaaring suwayin ang nais ng kaniyang amo.Kipkip niya sa maduming braso ang sanggol na mahimbing na natutulog sa kaniyang kanlungan.“Bilisan mo na,” pakiusap ni Yna sa tagasilbi.Napapikit na lamang si Clarissa at sinunod ang inuutos ni Yna. Tinalikuran niya na ito at nagtatakbo palayo, kipkip-kipkip ang batang naging dahilan ng kaguluhang ito.Ang tanging n
Shayes’ POV Nag-uunahan ang mga tao sa pagpila. Natatakot maubusan ng espasyo sa loob ng gallion. May ilang madadapa na sa pakikipag-unahan at may ibang nakamasid lang mula sa malayo—kagaya ko. Nagsisiksikan sila sa makipot na pier. Parang mga isdang nagpapabilisang tumalon sa dagat dahil natatakot na mahuli ng lambat. Luma at maliit ang pier dito sa Seria. The place is dusty and crowded. Ngayon na lamang ulit napuno ng ganito ang pier. Kung hindi pa yata dahil sa imperyalismong nagaganap ay hindi magiging ganito kaabala ang lugar na ‘to. We use to live in peacefulness. We are not familiar with this chaos. Gusto na naming kumawala sa kaguluhang bumabalot dito sa nayon namin. That is why we are all here, trying to escape our fate by leaving.Balot kami sa takot at gutom. Matapos salakayin