Ziyu’s POV
Nasilaw ako sa liwanag na nanggagaling sa bintana. Dahan-dahan kong ibinuka ang mga talukap ng mata at tinitigan ang kahoy na kisame. Biglang sumagi sa isip ko ang huling bagay na natatandaan ko.
Ramdam ko ang mahigpit na mga benda na nakatali sa iba’t-ibang parte ng katawan ko. Hindi na ganoon kasakit ang mga sugat at hiwa na natamo ko, at mas magaan na rin ang pakiramdam ko kaysa noong araw na ‘yon. Pakiramdam ko may kung anong kumakain mg natitirang enerhiya sa katawan ko noong mga oras na kalaban ko amg mga estrangherong ‘yon.
Pinilit kong maupo sa matigas na kama at pinagmasdan ang mga sugat sa katawan ko. May benda sa braso at binti ko. Kitang-kita rin ang mga pasa at maliliit na sugat.
"Gising
Shayes’ POV Pasikat pa lang ang araw nang damputin ako ng mga knights mula sa piitan. Hindi ako gaanong nakatulog sa loob ng selda. Hindi komportableng matulog doon dahil sobrang tigas ng sahig, at wala man lang kahit na anong p’weding paghigaan, ngunit dahil pagod ako, wala na rin akong ibang pagpipiliian kung hindi ang katulugan ang lugar. Pinagmasdan ko ang mga madidilim na seldang nadadaanan namin. Lahat ‘ata ng mga nakakulong dito ay high profile dahil sa purong bakal ang bawat selda. Ramdam ko ang lamig ng semento dahil walang saplot ang aking mga paa. Marahas ang paghila ng mga knights sa magkabila kong mga braso, na tila ba tatakasan ko sila.Huminto kami noong marating ang isang huge metal door. Malaki ito at mukhang napakatibay. Awtomatik itong bumukas at isang malaking hall ang bumungad sa akin. The place was wide and well stabilized. It was sorrounde
Ziyu’s POV One week had passed after the execution happened but still, no one knows what happened to the girl. Dalawang opsyon lang ang pagpipiliin: hindi siya nakaligtas sa hittings o nakaligtas siya at nagpapagaling. No one in the past few years had survived the judging at walang nakaabot sa 100 hit counts, sa pagkakaalam ko ay ang pinakamataas na ay 89. Nakakabilib na nagawa niyang manatiling may malay hanggang sa umabot ang palo ng isang daan. We are at school at today. Isang normal na araw ng klase. Nakaupo lang ako sa bangko ko at hinihintay ang susunod naming professor nang biglang may humili sa sleeve ng uniform ko. Nang lingunin ko ito ay bumungad sa akin si Yuka, na hingal na hingal. She is sitting beside me kaya madali niya lang akong naaabot. “May problema ba?” nagtataka kong tanong. &nb
Chapter 8: Shayes’ POV Ito ang pangalawang araw ng pagpasok ko sa QMA. I had been to school before, but the learning system here on QMA is different. Mag-isa akong kumakain ngayon sa cafeteria. I’m comfortable with this, na mag-isa lang ako. Batid kong hanggang ngayon ay hindi pa rin ako gusto ng ibang chosen pero wala naman akong pakialam kung gusto nila ako o hindi. After lunch, I decided to go to the herbal garden. Nag-take ako ng healing subject so that I can gain more knowledge about methods of healing. Ayaw kong hanggang doon na lang ang alam ko sa panggamot. Herbal garden is part ofthe Mage building. Nasa likod lang ito ng building na ‘yon at walang kadalasang taong pumupunta doon o tumatambay. Nakita ko lang ito noong nag-ikot ako sa campus, but now is the first time na makikita ko ang loob nito. Ang herbal ga
Shayes’ POVSumakay na kaming lahat sa tren matapos maipasok ang mga gamit. The train was well built. There's a chandelier hanging on the both side of the ceiling. Maaliwalas din ang mga bintana at maging ang pagkakadisenyo ng mga upuan. Pinili kong maupo sa pinakamalayo at madilim na parte ng tren. Every table has a maximum of four seat. Magkakaharap ang bawat bangko na pinagigitnaan ng mga bubog na lamesa. Ang napili kong upuan ay malayo sa mga inuupuan ng mga kasamahan ko, at hindi kagaya ng mga bangko sa tren, dadalawa lang ang maaaring umukopa sa table na napili ko.I glanced over the window. I could see nothing but darkness outside. Bukas ang ilaw ng tren kaya’t maliwanag pa rin. I’m sure we are passing a tunnel.Sigurado akong malayo ang magiging biyahe namin. Isinandal ko ang ulo sa bangko at binuksan an
Shayes' POV Maaga akong nagising dahil sa malakas na katok sa pinto. Inis akong bumangon sa kama at binuksan ang pinto. It was a hotel crew na naghahatid ng mga pagkain sa mga kwarto. Ibinaba nito ang mga pagkain sa lamesa at umalis na rin.Nilingon ko ang orasan sa pader. It was already 7:34 AM. Hindi ko na namalayan ang oras. Mabuti pa kumain na ako para kahit na anong oras nila kami ipatawag ay laman ang tiyan ko. Matapos kong kumain ay naligo na ako. May ilang damit akong dala, at pinili ko ang pinakakomportableng suotin. Backpack lang ang dinala ko for our hikingtrip, I mean mission. May isang crew na muling kumatok sa pinto upang sabihin na kailangan ko na raw bumaba. Paglabas ko sa kwarto ay bumaba na ako sa lobby, kagaya ng ibinilin sa akin ng crew. Sa totoo lang mas mabilis sana kaming makakakilos kung ipinaalam nila sa akin ang buong detalye ng misyon. Who in the
Shayes’ POVPagabi na nang makarating kami ng Bylum. Nagdesisyon muna kaming humanap ng matutulugan dahil kailangan na rin naming magpahinga. Huminto kami sa isang abandunadong pamayanan. May mga kubo rito ngunit marurupok na ang mga estraktura. Parang nilisan ang kabahayan na ito at hindi na muling binalikan. Tinutukan nila ng flashlight ang bawat kabahayan ngunit wala ni isang nagpakita ng senyales na may nakatira doon.“Dito na tayo magpahinga,” saad ni Ziyu sa amin. Mukhang mas ligtas kami rito kaysa doon kami sa gubat.Ziyu created a bonfire. Madali lang para sa kaniyang gawin ito. Isa-isa kaming naglatag ng mahihigaan sa lupa. Naglatag ako malapit sa isang puno at inayos ang mga gamit ko. Lumapit sa akin si Hara at doon siya sa tabi ko naglatag ng mahihigaan.“Hindi ako komportableng walang katabi e,” saad niya. Hindi ko siya pinansin. Wala naman akong
Ziyu’s POV Pinagmasdan ko ang kumukulong lawa sa ‘di kalayuan. May mga tipak ng bato na nakalutang dito at kasing itim ng aspalto ang tubig. Sa tingin ko na sa tamang lugar na kami. Lilingunin ko na sana si Shayes upang magtanong kung anong susunod na plano nang biglang umuga ang lupang kinatatayuan namin dahilan para ma-out balance kaming lahat. Lahat kami ay napatumba sa lakas ng lindol. May kung anong liwanag na sobrang nakakasilaw ang lumitaw sa kinatatayuan namin. "Don't look,” sigaw ni Shayes sa amin. Malapit lang sa akin si Shayes at hindi ko alam kung anong tinutukoy niya. That light might be coming from something that is dangerous. Hindi puweding nakapikit lang kami. I need to check it. “San—” aangal pa sana ako nang mahinto sa pagsasalita dahil may kung sinong humigit sa akin, patalikod. Kumikiskis na ang katawan naman sa isa'
Ziyu’s POV Pagkagaling ko sa kwarto ni Shayes ay dumiretso na ako agad sa office ni Dr.Vyrafuer. Siya ang doctor na tumitingin kay Shayes.Inutos kasi sa 'kin ni HM Caroline na ako ang mag-asikaso kay Shayes for the meantime."Hi!,” bati ko sa doktor at naupo na sa upuang bakante sa harap ng table niya."You're here for Ms.Dominguez right? This is her diagnostic paper " iniabot niya sa akin ang makapal na pile ng papel."She's too strong to be affected by her deep wounds. Kung nakaya niya ang 100 hits bakit hindi niya makakaya ang mga natamo niyang sugat ngayon? Her wounds and fracture are healing quickly and that's a good news. She can be dismissed after 2 days.”Ngumiti ako sa kaniya."Thanks for this Doc, I am going now," saad ko sa kaniya at tumayo na. Nasa harap na ako ng pinto nang may magsalit
Shayes’ POV Tirik na ang araw noong makagising ako. Inunat ko ang magkabilang braso at saka tinanggal ang nakabalot na kumot sa katawan. Tumatagos ang sinag ng araw sa bubog na bintana. Kinusot ko ang mga mata at tamad na tinahak ang daan patungo sa kusina. Maaga rin akong nakatulog kagabi dahil na rin siguro sa pagod. Napahinto ako nang makarating na sa kusina. Kalat-kalat ang mga kahon at lata.Maraming balat ng mga pagkain sa mesa at nakatumba ang walang laman na basurahan.Pinasadahan ko ng tingin ang hugasan. Ito ang resulta ng pagiging abala ko sa loob ng ilang araw. Napailing na lamang ako. Hindi ko alam na kasama sa responsibilidad ko ang paghuhugas ng pinggan at paglilinis ng bahay. Sinimulan ko na ang lahat ng gawain sa bahay. Siniguro kong maski karampot na dumi ay hindi makakatakas sa paningin ko. Noong nakaramdam ng kaunting pagod ay napaupo na lamang ako sa bakanteng bangko. Napaisip ako bigla tungkol sa mga kasalukuyang pangyayari. Alam ko na kapwa kami nagh
Ziyu's POV Agad akong napatayo nang mamukhaan ang lalaking kausap ni Ranz. Maglalakad na sana ako palapit sa kanila nang hawakan ni Shayes ang braso ko. "Where are you going?" tanong niya. Worry was all over her face.I don't have any idea either. Ang alam ko lang ay gusto kong malaman kung anong nangyayari. "Just wait for me," I said and gave her a comforting smile. Nilapitan ko si Ranz at si Uncle Ismerald. Nang mapansin ni Uncle ang presensya ko ay agad na napaawang ang labi niya. Bakas ang pagtataka sa mukha niya nang makita ako. "Oh! Ziyu," he said with discomfort.Tumingin ako kay Ranz at kay Uncle before withdrawing the words na kanina ko pa kinakapa sa isipan ko. "I-I don't have any idea na pupunta kayo dito, Uncle." I have a trauma na matagal ko nang iniinda. I have a horrific past with him na tila nakatatak na sa utak ko. He blankly stared at me. "I'm going, Sir," paalam ni Ranz and Uncle replied with a smile. Natatandaan ko ang mukha ni Uncle but I'm not really used w
Shayes’ POVNapabalikwas ako sa kama nang masilaw sa liwanag na nagmumula sa labas. Sandali kong ipinikit ang mga mata ko dahil sa antok. It's one of the things that I hate. I remove the covers and started cursing the world. Shet! Ang aga-aga oh.Tumayo ako at lumabas ng kwarto.Pababa na ako ng hagdan nang makita ang oras sa wall clock. 5:03 AM. I opened the lights at mabilis akong bumaba ng hagdan. Binuksan ko ang pinto at as expected nandoon na si Ziyu. Nakasandal siya sa kotse niya habang nakatingin sa akin."Pasok ka,” walang gana kong saad at tuluyang binuksan ang pinto. Hindi ko na siya hinintay pumasok at pumunta na agad ako sa kusina. Mabilis kong prinapare ang agahan. Naglakad ako pabalik ng sala at nadatnan si Ziyu na nakaupo na sa couch at mukhang malalim ang iniisip. Ibinaba ko ang dalawang kape at dalawang plate ng toasted bread sa ibabaw ng mesa at saka umupo sa katapat na sofa. Napahikab ako sa sobrang antok."Anong oras ba ang parade?” tanong ko.Tumin
Shayes’ POV Bukas na ang simula ng School fest kahit na holiday ngayon ay pumasok pa rin kami to finish the preparation. Allowed ang freestyle ngayon dahil mag-dedecorate lang naman kami ng mga rooms.Natapos ko na rin ang mga assigned task ng mga prof para matabunan ang bungi ng grades ko. Nakasuot ako ng jeans at T-shirt kaiba sa suot na mga dresses at panty shorts ng mga kababaihan. Sinuot ko ang shades bago pumunta sa cafeteria. Everyone was laughing and chatting about different topics.Pinili kong maupo sa bakanteng pwesto sa likod.Inilapag ko ang in-order na pagkain.It was unusual na si Mae lang ang madalas kong makausap sa room. There's always Hara na palagi akong kinukulit. Parang may nagbago for the past few days na lumipas. Hinubad ko ang shades at ipinatong sa table. Susubo na sana ako ng may maglapag ng tray na may lamang pagkain sa opposite side ng table. Inangat ko ang ulo ko at napataas ang kilay nang makita si Zayra."What?" mataray niyang tanong.U
Shayes’ POVIsinilid ko sa bulsa ng cloak ko ang dalawa kong kamay while walking back to the room.Pumasok ako sa pinto ng silid-aralan at kinuha ang kulay asul kong bag."Shayes.” Natigilan ako sandali nang marinig ang boses ni Mae.I have to go and get some medical supplies para sa clinic. Marami akong na-skip na klase so I have to do something para tapalan ang mga bungi kong mga grades.Napag-utusan ako ng med teacher namin na gawin ito bilang kapalit ng mga hindi ko na take na exams even though excuse naman ako ng panahon na 'yon."Sorry Mae mamaya na lang tayo mag-usap,” I said urgently at kinuha ang listahan ng mga bibilhin ko na nakaipit sa isang workbook.Nilampasan ko si Mae at nagtatakbo sa hallway. I choose the stair instead tutal kailangan ko pang magpapirma ng gate pass sa faculty. Binilisan ko ang pagbaba ng hagdan.Paliko na ako ng hagdan sa may 2nd floor nang makita ko si Hara.Napahinto ako saglit at tiningnang mabuti kung siya nga ito. Nakatalikod siya kaya I'm not
Shayes’ POV Pagkarating ko sa cabin ay naroon na rin ang mga pagkain. I heard Ziyu's footstep on the wooden floor. Umupo ako sa katapat na bangko at hinintay na maupo si Ziyu. He's just staring at me like he's waiting for me to say something. He crossed his arms and looked at me, intently. "Forget about it,” matipid kong tugon sa mga mata niya. "Let's say I can do miracles. I'm not normal and etcetera. Are you satisfied now?” Hinawakan ko ang tinidor at kutsara at nagsimula ng kumain. "Whoever you are and whatever you have I promise, malalaman ko rin lahat ng 'yon,” he said while his eyes is still fixed on mine. "Bahala ka.” We continued our dinner without any words. After a couple of minutes dumating na ang kukuha ng mga kinainan naming pinggan. She excuse herself and after taking all the dishes ay umalis na rin siya. Pumasok ako ng CR para magpalit. The comfort room was made of rocks. Pawid ang bubungan nito. After changing my clothes into a warm and loose out
Shayes' POV Inilagay ko ang tubig sa backpack at inialis ang ilang damit na hindi naman masyado kailangan sa paglalakbay.We are going to Ativnan at kailangan naming umalis nang maaga para hindi kami gabihin.Chineck kong mabuti kung kompleto na ang mga gamit ko bago umalis ng kwarto. Pagkalabas ko ng kwarto napansin ko agad ang reyna. She's smiling widely infront of me.Kanina pa kaya niya ako inaabangan sa harap ng kwarto? “May kailangan po ba kayo kamahalan?” tanong ko.Nawala ang ngiti niya sa labi. Her gold rounded earings slightly shine beneath the fraction of light that's entering the glass window. "Nothing, just want to say take care and be safe, ” seryoso niyang sabi. "O-Opo.”Umunok ako at pasimpleng naglakad palayo. "Wait—” Napahinto ako saglit nang marinig muli ang boses ng Reyna. "I'm afraid I have to give you my trust, Shayes. Perhaps your going to waste it like what your mother do to me. Remember what I did to your Mom so don't ever ... Ever hurt my son an
Shayes’ POVInimbitahan ako ng Reyna na mag-dinner kasama nila. I refused but she insisted. Hindi ako sumabay ng lunch dahil sa kadahilanang ayaw ko ngang sumabay sa kanila pero parang nakakabastos naman kung hindi ko sila pauunlakan palagi. Bukas namin isasagawa ang misyon and Ziyu already agreed about it. I was here on their balcony. Malaki ang palasyo nina Ziyu. I often heared his mother's name and their family.They said that the Queen of Letdana was a redneck and strict dictator. I already saw her a long time ago and I will never forget that day. Isa ang pamilya ni Ziyu sa nanood ng pagpaparusa sa aking Ina. They witness how brutal the punishment of our judicial system is. She is known as Queen Thalia Mcklay.The daughter of the royal minister who marry the son of the former ruler of this kingdom.Ibinaba ko sa lamesa ang cup na may lamang kape. Medyo nahilo ako pagkagising so humingi ako ng favor sa isang servant dito na itimpla ako ng kape.Their palace was built 400 years
Third Person POVMaagang dumating si Kyre sa Training hall. Inihanda niya ang sarili sa magiging laban nila ni Mae. The training hall was a big and wide training center. There are 10 doors on both sides of the arena. Inside those doors were a couple of free space and VR machine that could help them with their training.Makalipas ang limang minuto ay dumating na ang kaniyang mga kasama. Ilan lamang sa kanila ang manonood ng laban. Si Yuka ay umupo sa medyo malayong parte ng traning hall. Sa pinakamalapit naman si Art at sumandal nalang si Zayra sa pinto ng training hall. Maya-maya pa ay dumating na si Mae at kasunod niya ang Head mistress. Umupo ito sa isang bangko na may ilang pulgada ang layo kay Art. Nasa magkabilang dulo ng training hall ang dalawa. Mukhang pinaghandaan ni Kyre ang laban nila at ganoon din naman si Mae. Drey was standing on the darkest portion of the hall. Kanina pa siya nagmamasid.He thought for a sudden moment that Hara woudn't care to come in this unpleasant