Ziyu’s POV
Nasilaw ako sa liwanag na nanggagaling sa bintana. Dahan-dahan kong ibinuka ang mga talukap ng mata at tinitigan ang kahoy na kisame. Biglang sumagi sa isip ko ang huling bagay na natatandaan ko.
Ramdam ko ang mahigpit na mga benda na nakatali sa iba’t-ibang parte ng katawan ko. Hindi na ganoon kasakit ang mga sugat at hiwa na natamo ko, at mas magaan na rin ang pakiramdam ko kaysa noong araw na ‘yon. Pakiramdam ko may kung anong kumakain mg natitirang enerhiya sa katawan ko noong mga oras na kalaban ko amg mga estrangherong ‘yon.
Pinilit kong maupo sa matigas na kama at pinagmasdan ang mga sugat sa katawan ko. May benda sa braso at binti ko. Kitang-kita rin ang mga pasa at maliliit na sugat.
"Gising
Shayes’ POV Pasikat pa lang ang araw nang damputin ako ng mga knights mula sa piitan. Hindi ako gaanong nakatulog sa loob ng selda. Hindi komportableng matulog doon dahil sobrang tigas ng sahig, at wala man lang kahit na anong p’weding paghigaan, ngunit dahil pagod ako, wala na rin akong ibang pagpipiliian kung hindi ang katulugan ang lugar. Pinagmasdan ko ang mga madidilim na seldang nadadaanan namin. Lahat ‘ata ng mga nakakulong dito ay high profile dahil sa purong bakal ang bawat selda. Ramdam ko ang lamig ng semento dahil walang saplot ang aking mga paa. Marahas ang paghila ng mga knights sa magkabila kong mga braso, na tila ba tatakasan ko sila.Huminto kami noong marating ang isang huge metal door. Malaki ito at mukhang napakatibay. Awtomatik itong bumukas at isang malaking hall ang bumungad sa akin. The place was wide and well stabilized. It was sorrounde
Ziyu’s POV One week had passed after the execution happened but still, no one knows what happened to the girl. Dalawang opsyon lang ang pagpipiliin: hindi siya nakaligtas sa hittings o nakaligtas siya at nagpapagaling. No one in the past few years had survived the judging at walang nakaabot sa 100 hit counts, sa pagkakaalam ko ay ang pinakamataas na ay 89. Nakakabilib na nagawa niyang manatiling may malay hanggang sa umabot ang palo ng isang daan. We are at school at today. Isang normal na araw ng klase. Nakaupo lang ako sa bangko ko at hinihintay ang susunod naming professor nang biglang may humili sa sleeve ng uniform ko. Nang lingunin ko ito ay bumungad sa akin si Yuka, na hingal na hingal. She is sitting beside me kaya madali niya lang akong naaabot. “May problema ba?” nagtataka kong tanong. &nb
Chapter 8: Shayes’ POV Ito ang pangalawang araw ng pagpasok ko sa QMA. I had been to school before, but the learning system here on QMA is different. Mag-isa akong kumakain ngayon sa cafeteria. I’m comfortable with this, na mag-isa lang ako. Batid kong hanggang ngayon ay hindi pa rin ako gusto ng ibang chosen pero wala naman akong pakialam kung gusto nila ako o hindi. After lunch, I decided to go to the herbal garden. Nag-take ako ng healing subject so that I can gain more knowledge about methods of healing. Ayaw kong hanggang doon na lang ang alam ko sa panggamot. Herbal garden is part ofthe Mage building. Nasa likod lang ito ng building na ‘yon at walang kadalasang taong pumupunta doon o tumatambay. Nakita ko lang ito noong nag-ikot ako sa campus, but now is the first time na makikita ko ang loob nito. Ang herbal ga
Shayes’ POVSumakay na kaming lahat sa tren matapos maipasok ang mga gamit. The train was well built. There's a chandelier hanging on the both side of the ceiling. Maaliwalas din ang mga bintana at maging ang pagkakadisenyo ng mga upuan. Pinili kong maupo sa pinakamalayo at madilim na parte ng tren. Every table has a maximum of four seat. Magkakaharap ang bawat bangko na pinagigitnaan ng mga bubog na lamesa. Ang napili kong upuan ay malayo sa mga inuupuan ng mga kasamahan ko, at hindi kagaya ng mga bangko sa tren, dadalawa lang ang maaaring umukopa sa table na napili ko.I glanced over the window. I could see nothing but darkness outside. Bukas ang ilaw ng tren kaya’t maliwanag pa rin. I’m sure we are passing a tunnel.Sigurado akong malayo ang magiging biyahe namin. Isinandal ko ang ulo sa bangko at binuksan an
Shayes' POV Maaga akong nagising dahil sa malakas na katok sa pinto. Inis akong bumangon sa kama at binuksan ang pinto. It was a hotel crew na naghahatid ng mga pagkain sa mga kwarto. Ibinaba nito ang mga pagkain sa lamesa at umalis na rin.Nilingon ko ang orasan sa pader. It was already 7:34 AM. Hindi ko na namalayan ang oras. Mabuti pa kumain na ako para kahit na anong oras nila kami ipatawag ay laman ang tiyan ko. Matapos kong kumain ay naligo na ako. May ilang damit akong dala, at pinili ko ang pinakakomportableng suotin. Backpack lang ang dinala ko for our hikingtrip, I mean mission. May isang crew na muling kumatok sa pinto upang sabihin na kailangan ko na raw bumaba. Paglabas ko sa kwarto ay bumaba na ako sa lobby, kagaya ng ibinilin sa akin ng crew. Sa totoo lang mas mabilis sana kaming makakakilos kung ipinaalam nila sa akin ang buong detalye ng misyon. Who in the
Shayes’ POVPagabi na nang makarating kami ng Bylum. Nagdesisyon muna kaming humanap ng matutulugan dahil kailangan na rin naming magpahinga. Huminto kami sa isang abandunadong pamayanan. May mga kubo rito ngunit marurupok na ang mga estraktura. Parang nilisan ang kabahayan na ito at hindi na muling binalikan. Tinutukan nila ng flashlight ang bawat kabahayan ngunit wala ni isang nagpakita ng senyales na may nakatira doon.“Dito na tayo magpahinga,” saad ni Ziyu sa amin. Mukhang mas ligtas kami rito kaysa doon kami sa gubat.Ziyu created a bonfire. Madali lang para sa kaniyang gawin ito. Isa-isa kaming naglatag ng mahihigaan sa lupa. Naglatag ako malapit sa isang puno at inayos ang mga gamit ko. Lumapit sa akin si Hara at doon siya sa tabi ko naglatag ng mahihigaan.“Hindi ako komportableng walang katabi e,” saad niya. Hindi ko siya pinansin. Wala naman akong
Ziyu’s POV Pinagmasdan ko ang kumukulong lawa sa ‘di kalayuan. May mga tipak ng bato na nakalutang dito at kasing itim ng aspalto ang tubig. Sa tingin ko na sa tamang lugar na kami. Lilingunin ko na sana si Shayes upang magtanong kung anong susunod na plano nang biglang umuga ang lupang kinatatayuan namin dahilan para ma-out balance kaming lahat. Lahat kami ay napatumba sa lakas ng lindol. May kung anong liwanag na sobrang nakakasilaw ang lumitaw sa kinatatayuan namin. "Don't look,” sigaw ni Shayes sa amin. Malapit lang sa akin si Shayes at hindi ko alam kung anong tinutukoy niya. That light might be coming from something that is dangerous. Hindi puweding nakapikit lang kami. I need to check it. “San—” aangal pa sana ako nang mahinto sa pagsasalita dahil may kung sinong humigit sa akin, patalikod. Kumikiskis na ang katawan naman sa isa'
Ziyu’s POV Pagkagaling ko sa kwarto ni Shayes ay dumiretso na ako agad sa office ni Dr.Vyrafuer. Siya ang doctor na tumitingin kay Shayes.Inutos kasi sa 'kin ni HM Caroline na ako ang mag-asikaso kay Shayes for the meantime."Hi!,” bati ko sa doktor at naupo na sa upuang bakante sa harap ng table niya."You're here for Ms.Dominguez right? This is her diagnostic paper " iniabot niya sa akin ang makapal na pile ng papel."She's too strong to be affected by her deep wounds. Kung nakaya niya ang 100 hits bakit hindi niya makakaya ang mga natamo niyang sugat ngayon? Her wounds and fracture are healing quickly and that's a good news. She can be dismissed after 2 days.”Ngumiti ako sa kaniya."Thanks for this Doc, I am going now," saad ko sa kaniya at tumayo na. Nasa harap na ako ng pinto nang may magsalit