Shayes’ POV
Sumakay na kaming lahat sa tren matapos maipasok ang mga gamit. The train was well built. There's a chandelier hanging on the both side of the ceiling. Maaliwalas din ang mga bintana at maging ang pagkakadisenyo ng mga upuan. Pinili kong maupo sa pinakamalayo at madilim na parte ng tren. Every table has a maximum of four seat. Magkakaharap ang bawat bangko na pinagigitnaan ng mga bubog na lamesa. Ang napili kong upuan ay malayo sa mga inuupuan ng mga kasamahan ko, at hindi kagaya ng mga bangko sa tren, dadalawa lang ang maaaring umukopa sa table na napili ko.
I glanced over the window. I could see nothing but darkness outside. Bukas ang ilaw ng tren kaya’t maliwanag pa rin. I’m sure we are passing a tunnel.
Sigurado akong malayo ang magiging biyahe namin. Isinandal ko ang ulo sa bangko at binuksan an
Shayes' POV Maaga akong nagising dahil sa malakas na katok sa pinto. Inis akong bumangon sa kama at binuksan ang pinto. It was a hotel crew na naghahatid ng mga pagkain sa mga kwarto. Ibinaba nito ang mga pagkain sa lamesa at umalis na rin.Nilingon ko ang orasan sa pader. It was already 7:34 AM. Hindi ko na namalayan ang oras. Mabuti pa kumain na ako para kahit na anong oras nila kami ipatawag ay laman ang tiyan ko. Matapos kong kumain ay naligo na ako. May ilang damit akong dala, at pinili ko ang pinakakomportableng suotin. Backpack lang ang dinala ko for our hikingtrip, I mean mission. May isang crew na muling kumatok sa pinto upang sabihin na kailangan ko na raw bumaba. Paglabas ko sa kwarto ay bumaba na ako sa lobby, kagaya ng ibinilin sa akin ng crew. Sa totoo lang mas mabilis sana kaming makakakilos kung ipinaalam nila sa akin ang buong detalye ng misyon. Who in the
Shayes’ POVPagabi na nang makarating kami ng Bylum. Nagdesisyon muna kaming humanap ng matutulugan dahil kailangan na rin naming magpahinga. Huminto kami sa isang abandunadong pamayanan. May mga kubo rito ngunit marurupok na ang mga estraktura. Parang nilisan ang kabahayan na ito at hindi na muling binalikan. Tinutukan nila ng flashlight ang bawat kabahayan ngunit wala ni isang nagpakita ng senyales na may nakatira doon.“Dito na tayo magpahinga,” saad ni Ziyu sa amin. Mukhang mas ligtas kami rito kaysa doon kami sa gubat.Ziyu created a bonfire. Madali lang para sa kaniyang gawin ito. Isa-isa kaming naglatag ng mahihigaan sa lupa. Naglatag ako malapit sa isang puno at inayos ang mga gamit ko. Lumapit sa akin si Hara at doon siya sa tabi ko naglatag ng mahihigaan.“Hindi ako komportableng walang katabi e,” saad niya. Hindi ko siya pinansin. Wala naman akong
Ziyu’s POV Pinagmasdan ko ang kumukulong lawa sa ‘di kalayuan. May mga tipak ng bato na nakalutang dito at kasing itim ng aspalto ang tubig. Sa tingin ko na sa tamang lugar na kami. Lilingunin ko na sana si Shayes upang magtanong kung anong susunod na plano nang biglang umuga ang lupang kinatatayuan namin dahilan para ma-out balance kaming lahat. Lahat kami ay napatumba sa lakas ng lindol. May kung anong liwanag na sobrang nakakasilaw ang lumitaw sa kinatatayuan namin. "Don't look,” sigaw ni Shayes sa amin. Malapit lang sa akin si Shayes at hindi ko alam kung anong tinutukoy niya. That light might be coming from something that is dangerous. Hindi puweding nakapikit lang kami. I need to check it. “San—” aangal pa sana ako nang mahinto sa pagsasalita dahil may kung sinong humigit sa akin, patalikod. Kumikiskis na ang katawan naman sa isa'
Ziyu’s POV Pagkagaling ko sa kwarto ni Shayes ay dumiretso na ako agad sa office ni Dr.Vyrafuer. Siya ang doctor na tumitingin kay Shayes.Inutos kasi sa 'kin ni HM Caroline na ako ang mag-asikaso kay Shayes for the meantime."Hi!,” bati ko sa doktor at naupo na sa upuang bakante sa harap ng table niya."You're here for Ms.Dominguez right? This is her diagnostic paper " iniabot niya sa akin ang makapal na pile ng papel."She's too strong to be affected by her deep wounds. Kung nakaya niya ang 100 hits bakit hindi niya makakaya ang mga natamo niyang sugat ngayon? Her wounds and fracture are healing quickly and that's a good news. She can be dismissed after 2 days.”Ngumiti ako sa kaniya."Thanks for this Doc, I am going now," saad ko sa kaniya at tumayo na. Nasa harap na ako ng pinto nang may magsalit
Shayes’ POV Na-discharge na ako sa ospital. Hara is the one who took me out, maybe Ziyu is still on his fortress.I didn't dare to invite Hara in my house. I just thanked her and leave her outside the house.I don't want anybody to come and go in my house, also in my life.I throw the bag on the bed. I'm free from the hospital, but I'm not free from the school activities. I received few letters from my profs that they wanted me to take all the activities and test that I missed.I almost choke when I eat Ziyu's rice soup. Ipinagluto niya kasi ako nito kahapon pero mukhang hindi naman siya marunong. It was really really bad.It taste very disgusting.Gusto ko munang magpahinga from everything pero I need to continue all my plan. I receive a voicemail from Hara saying that she's already home and she said that I should take care of myself. Pagkatapos noon ay natulog na ulit ako.
Hara’s POVAfter the exam ay pahinga na kami. We will be having a not so long break, before the start of a new sem. Two weeks after the mission isinagawa ang aming second quarter exam. My phone rang and I immediately grabbed it. "Hello?" tanong ko sa kabilang linya. I was waiting for a call, and I hope it was him. "Hara..” It was a feminine voice Na-disappoint ako sa narinig. After the incident kasi sa pagkuha ni Drey ng bloodstone ay hindi na kami nag-usap.Kapag nagkakasalubong kami sa hallway, hindi niya ako pinapansin. Drey was my bestfriend and we're been together since I was a kid. "Nandiyan ka pa ba?’ Nagulat ako nang ma-recognize ang boses."Shayes? I’m sorry. May iniisip lang kasi ako. Bakit ka napatawag?” nagtataka kong tanong."May meeting tayo mamayang 6:00 o' clock ng gabi, sa may ground. See you. Bye.” Agad niya rin akong pinatayan ng telepono. Meeting again. I wonder what it is for. I didn't expect the call actually. Never akong tinawagan ni Shayes, ngayon l
Mae’s POV Sa sobrang excited ko sa laban nila muntik ko nang makalimutang maghapunan. Gabi kasi gaganapin ang laban ni Yuka at Zayra. Sobrang suportado ko si Yuka. Alam kong kayang-kaya niya ‘yan. Siya kaya ang chantress, ano.Umupo ako sa tabi ni Hara. As always late si Lead. Excited na excited na rin si Hara at gumawa pa ng banner para kay Zayra. Ewan ko ba riyan kay Hara, sa mga may saltik nakikipagkaibigan.Nagsisigawan na ang mga tao sa loob ng Arena.Naghanda na rin ako sa nalalapit na laban namin ni Kyre. Pareho kaming assassin at elite weapon user, kaya napakahirap nito para sa akin.Madalas dagger at shuriken lang ang armas ko pero iniba ko na ngayon. I wanted to win the competition at gusto kong makalaban si Lead, at mautusan siya kahit isang araw lang.Ilang minuto pa ang tumagal at dumating na si Lead."I found a good spot over there,” saad niya sabay turo sa taas ."Gusto ko lang ipaalala sa inyo na walang p’weding umepal sa loob ng arena. Kung magpatayan sila wala kay
Shayes’ POV After the class ay nagtungo na ako sa herbal garden. Sinigurado ko munang walang taong sumusunod sa akin. Wala naman akong napansin noong papunta ako rito.Bumili ako ng pineapple pie sa canteen at dalawang lata ng soda. I also bought a cute stuff toy, para ibigay kay Janelle. I can't deny that I missed that kid.Mayroong malawak na parang dito sa garden which I never seen before. Ipinatong ko ang mga dala ko sa bench at umupo. Hindi ko alam kung tama ang ginagawa kong ito but I wanted to see her, though this may cause turmoil between us again. Maya-maya pa ay may naramdaman akong isang maliit na kamay na tumabon sa mga mata ko. Napangiti ako nang ma-realize kung sino ito. Agad niyang inilis ang tabon sa aking mata at tumakbo patungo sa direksyon ko "Hi Ate!” Nakasuot ito ng pink na bestida at naka-pig tail ang buhok. Ngumiti ako nang makitang maayos siya."Hi, Janelle how are you?” tanong ko sa kaniya."Fine at na-miss kita Ate,” saad nito at bigla ko na lang naramda